Nie ufam mu już. - Netkobiety.pl

Ja bym go zostawiła już dawno temu. Tobie się dziwię że jeszcze szukasz winy w sobie. Ogarnij się kobieto

Uważasz, że wyszłam na zazdrosną babę?Po odkryciu kłamstw i obserwowaniu w pracy zupełnie innego człowieka niż znałam przez 18 lat.Od początku był zdystansowanym introwertykiem i nagle nie poznaję człowieka.Chamskie odzywki do kolegów,żarty na poziomie 15 latka,no nie ten typ.Pomyślałam kiedyś,że upodabnia się do tej kobiety,ona ma bardzo swobodny styl bycia, mówi rzeczy,które wielu osobom nie przeszły by w towarzystwie przez usta.
I tak, mówiłam mu to wszystko, że nie rozmawiamy już ze sobą,nie śmiejemy się,nie wychodzimy razem.Ostatnio zarezerwowałam fajną miejscówkę na weekend,niby się ucieszył ale było trochę drętwo.Widząc jak przy mnie jest zupełnie inny niż w pracy smuci mnie to i zastanawiam się o co chodzi.

Tak właśnie pomyślałam, kiedyś nawet to powiedziałam -zaprzeczył, powiedział że nadal bardzo mnie kocha,i owszem oddaliliśmy się od siebie,ale ma to związek z moim ciągłym marudzeniem.On często mówił,że się czepiam i nie potrafię odpuścić.
Seks jest 1-2 razy w tygodniu.On ma prowadzoną terapię testosteronem, ze względu na  niski jego poziom,ma też przepuklinę pachwinową i twierdzi, że to jest przyczyną.Jak już się kochamy czuję,że go pociągam i dalej działam na niego, chociaż był moment ( mniej więcej wtedy kiedy poznał koleżankę) że czułam zupełnie inaczej.

Z jakiś powodów masz słabą pozycję w związku, a mąż przestał się z Tobą liczyć. Im więcej naciskasz, denerwujesz się, sprawdzasz, tym mocniej schodzą do podziemia. Sądzę, że jeśli jest to środowisko zawodowe, zbudowane tylko z samców, pojawienie się w nim młodszej kobiety, powoduje uruchomienie rykowiska . Zastanów się jak odbudować szacunek męża do Ciebie i pozycję. Też przydałby Ci się zmiany, tak żeby mąż mógł nagle poczuć, że stara żona nie jest już taka dostępna, chętna, zaczeła więcej o siebie dbać, ćwiczyć, wychodzić, może jest jakaś konkurencja, może będzie chciała inwestować w rozwój kariery zawodowej, kursy?

Trafiłem całkiem przypadkiem na to forum po kłótni z żoną (sam chciałem coś napisać z prośbą o radę)- akurat tak się stało że to co przeczytałem jest o mnie a autorką tego  tematu jest moja małżonka.
Powiem szczerze że dawanie rad w stylu zostaw go, to nie ma sensu itp. jest bardzo słabe nie znając ludzi a przede wszystkim co druga strona ma do powiedzenia.

Mój wielki błąd że skłamałem z tą koleżanką i od tego się niestety zaczęło. Nie chciałem mówić że jakaś kobieta przychodzi do pracy (bardziej dla tego że uważam że jest "troszkę" zazdrosna - chociaż takie stwierdzenie powoduje u nie taka agresję że sąsiedzi w oknach stoją, nie chciałem żeby musiała o tym myśleć i się czymś martwić)   - wiem że to był błąd i bardzo tego żałuję. Potem jak to wyszło (zresztą sam na to pozwoliłem, dałem jej do przejrzenia swój telefon )zamiast powiedzieć co i jak to brnąłem dalej w te kłamstwa żeby tylko się nie przyznać że z czymś skłamałem (wiem słabe to)
Na temat tej koleżanki, owszem schlebiało mi że byłem jej kierownikiem, o wszystko pytała, że potrzebuje wolne itp. ale nie ma to nic wspólnego z jakimkolwiek romansem.
Przez 2 lata może 2x zdążyło się że do niej napisałem "Hej jak się czujesz? Bo szef pyta kiedy będziesz w pracy"  itp.
Uważam ją za dobrego pracownika i dobrze nam się pracowało, poznaliśmy się lepiej czasami rozumieliśmy się bez słów, ale czy to taka tragedia. Jest specyficzną osobą gada dużo zwierza się wszystkim ze swoich spraw - jej sprawa. Ja natomiast NIGDY NIKOMU nie zwierzyłem się ze swojego życia ( ktoś w którymś wątku napisał że niewiadomo co jej nagadałem o swojej żonie) - była koleżanką i koniec. Nigdy w żadne sposób nie naruszyłem żadnej granicy i szczerze mówiąc nawet nie byłem tym zainteresowany.
Rozumiem że żona może w to nie wierzyć po tych kłamstwach- chciała żeby urwać kontakt -  odsunąłem się całkowicie od tej osoby( praktycznie nie rozmawiamy, ona już nie pisze o wolne bo na każdą jej wiadomości pisałem pisz do szefa itp)
Na dzień kobiet dałem żonie prezent i koleżance czekoladki (wcale nie biegłem jak pisała), czy to musi znaczyć że coś do niej czuję - Nie to po prostu dzień kobiet a że są dwie w pracy to coś dostały, żona oczywiście lepszy prezent bo w zeszłym roku dostały podobne (choć nie do końca ) to tez było źle. Zawsze w każdej pracy dawałem koleżanką coś na dzień kobiet i nie widzę w tym nic złego. Dodam jeszcze że to był ostatni dzień kobiet w którymś coś komuś dałem! Nigdy więcej!

Szanuję i kocham swoją żonę, nigdy jej w żaden sposób nie zdradziłem, wiem że przez to że ją okłamałem może mi nie ufać - to ja w tej całej sytuacji jestem winny ale co mam jeszcze zrobić? Zwyzywać tą dziewczynę czy co?

Nie zgodzę się z tym  że nasze problemy małżeńskie zaczęły się wraz z pojawieniem się koleżanki w pracy.

Nasze problemy pojawiły się już dużo wczesniej.
1. Żona ma problemy z okazywaniem uczyć ( przytulenie się, jakieś zaczepki, powiedzenie czegoś miłego to był dla niej zawsze wielki problem)
Jak chciałem o tym pomówić
"Jak Ci się nie podoba to znajdź sobie inną"
Twierdzi że to facet powinien robić - no niby tak ale też można dać coś od siebie chociaż czasami, po wielo godzinnych rozmowach, moim skomleniu coś potem robiła ale baterii miała tak tylko na kilka dni - po tygodniu już zapominała
Takie boje o uczucia trwały kilka lat - potem ja już przestałem o tym gadać i prosić jednocześnie sam już tego dawałem coraz mniej.
Ten czas kiedy zaczęło się między nami gorzej dziać był znacznie wcześniej niż pojawienie się owej koleżanki.

Pretensje prawie codziennie:
pocałunek po przyjściu z pracy, zaczynałem jeść obiad i leciały pretensje o wszystko.
Że pies coś zrobił - to najczęściej
I wiele innych tematów (nieraz przez tydzień ciche dni)
Żadnych innych rozmów tylko  kłótnie.
Sam oczywiście nie byłem święty, bo też potrafiłem być złośliwy i ją prowokować.

Był to dla nas ciężki czas- ja w którymś momencie się już trochę tym podłamałem i nie chciało mi się walczyć, było mi wszystko obojętne. Nie miałem siły na nic, nic mnie nie cieszylo, po powrocie z pracy tylko leżałem oglądając jakieś głupoty, głupie myśli itp.
I tu właśnie wtedy żona zobaczyła że coś jest nie tak - bardzo się wtedy starała dla mnie,dla nas coś zrobić (nigdy tego nie zapomnę, bo poświęciła się wtedy bardzo)
Później skłamałem z tą koleżanką i to był dla nas najtrudniejszy okres w naszym małżeństwie. Żaluje tego bardzo!
Ona nazywa to zdradą- ja kłamstwem ale mogę ją zrozumieć bo ją tym zraniłem.
Ale nic więcej nie zrobiłem, nie nawiązałem z nimi żadnej bliższej relacji o co mnie ciągle obwinia.

Mam się przyznać, ona wie że coś bylo, ona się dowie.
Niczego się nie dowie bo nic nie miało miejsca więc to nie jest zmartwienie.
Ale co jeszcze mogę zrobić, przeprosiłem nie raz, staram się jak tylko mogę żeby wiedziała jak mi ma niej zależy.
Czy danie tych głupich czekoladek na dzień  kobiet to taki straszny cios dla niej żeby mówić że dla niej małżeństwo jest tylko na papierze, chodź 5 dni temu było wszystko dobrze między nami.?

Ja uważam że ta sytuacja wzmocnila nasze małżeństwo, jest inaczej, seks jest bardziej namiętny, patrzę na nią całkiem inaczej bardziej mi zależy tym bardziej że wiem co dla siebie i dla mnie zrobiła , ale co chwila przychodzi jakaś głupota która znowu nas dzieli.

Ktoś pisał że powinna coś zmienić, wzmocnić swoją pozycję itp.
To jest kompletna bzdura- nic mojej żonie nie brakuje nic nie musi zmieniać, wzmacniać żadnej swojej pozycji.
To nie olimpiada tylko życie, jest tylko ona i ja kocham całym sercem!

Ja też kiedyś szukałem na forach:
"Dlaczego żona się nie przytula jest oziębła"
I prawie wszystkie rady były:
Zostaw ją, uciekaj, nie warto, zmarnujes sobie życie itp.
Zrobił bym w tedy największy bład w życiu gdybym się poddał dlatego warto posłuchać obu stron przed takimi radami!

Każdy ma jakieś wady i zalety, nikt nie jest doskonały, popełniamy błedy.

Przynajmniej jeden dobry wniosek. Nie daje się prezentów obcym babom na dzień kobiet. Co to w ogóle za pomysł.

Mówisz że nic niestosownego między Tobą a koleżanką nie było. Ale nie możesz tego udowodnić, bo usunąłeś konwersację. Jedyny dowód. Czy tak robi niewinny człowiek?
Wierzyć Ci? Przecież już raz sklamałeś.

Pieszesz że przed incydentem z koleżanką żona poprawiła swoje zachowanie. Teraz Twoja kolej. Jeśli chcesz odbudować zaufanie musisz być krystaliczny. Pełna transparetność. Kolegów sobie znajdź, a nie zawracaj dupy kobietom stanu wolnego.

A gdzie tam. Problem polega na mega nierówności pozycji w związku. On nawet załatwiał jej robotę. Facet podoba się kobietom, zapewne jest zaradny, przystojny, jest szarmancki w stosunku do kobiet, ma wysoki status. Wszystko to co podoba się kobietom. A w domu ma nudziarę i zazdrośnicę, która śledzi każdy jego ruch i boi się, że w końcu go straci. A jest to całe jej życie.

Jak Ci tak źle, jak żona jest taką jedzą to weź się rozwiedź. No bo po co się tak męczysz? Ciebie nie interesuje co w sobie zmienić aby zażegnać konflikt - tylko aby udowodnić czyja wina jest większa.

Żona jest zazdrosna to fakt, więc osobna terapia też by się przydała, żeby zdała sobie sprawę, jak taka zazdrość niszczy związek.

Ale zażyłość z koleżanką jest nie na miejscu, bo chociaż nie masz złych zamiarów, ona może to opatrznie odebrać, a i sam nie wiedząc kiedy możesz się wkręcić...

Wybierzcie się na terapię dla par, żeby się lepiej zrozumieć, bo ile można drzeć koty

Dodam jeszcze że on zarzuca mi zazdrość,a sam pozakladal w domu kamery i np.ja mam wolne a on z pracy obserwuje te kamery i pisze np.gdxie jedziesz,gdzie byłaś? Tak że ja już nie wiem o co chodzi.Przecież to jest mega toksyczne.I on nie jest żadnym kierownikiem tylko zwykłym pracownikiem!

To już na trolling zakrawa, ta wasza "zabawa".
Piaskownica

Ah do tego też się odniose:
-Oczywiście przysięgałem na życie moich dzieci i swoje że mnie nic z nią nie łaczy  i łączyło i dalej to podtrzymuję

Jasne wszystko co piszę jest po cześć prawda,
- nigdy nie powiedziałem że zostaliśmy w 3 po awarii i można by tu pisać wiele odpowiedzi na to wszystko.

Rozumiem wiele, ja zrobiłem źle - chciała żeby nigdzie razem nie jeździć żeby nie gada-
Nie na problemu, szefowi powiedziałem o co chodzi, że już razem nigdzie nie pojedziemy - ok pomógł mi w tym choć to też dla niego problem bo niema nas tam wiele.
Nie gdzie nie jeździmy, praktycznie nie rozmawiamy.
Ja też słyszę komentarze innych na temat swojej żony i szefa jak gdzieś jeździ z szefem - czasem 3 razy w to samo miejsce bez potrzeby , bo coś niby zapomnieli itp. śmiech innych i dziwne komentarze - ale czy trzeba je brać do siebie i wszystko łykać.

Rozmawiać też nie potrafimy niestety:
Żona monolog 15 minut - nie wolno jej przerywać "bo na odpowiedź będziesz miał czas po mnie"
Czekam słucham - po jednym moim zdaniu czasem nawet nie zdążę, odpowiedzi jest przerywanie, wyzywanie (jesteś zerem, robalem i niczym więcej) albo wychodzi sobie i po rozmowie.

Terapie proponowałem wiele razy- ona nie potrzebuje, ja jestem zaburzony ja powinienem iść ze sobą, ja jestem chory.
Żeby gdzieś iść ona musi znać całą prawdę  - tylko do mam coś wymyślić żeby ją zadowolić, mam powiedzieć że mieliśmy romans jak to jest nie prawda.
Ona już się dowiedziała, ona już wie - ale nic nie wie bo nic nie było - tylko jak to wytłumaczyć.

Czasem wiele rzeczy tak wygląda a nimi nie są.
Też miała kiedyś spotkanie klasowe i jak przyjechałem po nią to widziałem jak jakiś chłopak ja obejmował - przytulali się.
Awantura na mnie bo nic takiego nie było, wymyślam - nikt do niej się nie zbliżał. Ok uwierzyłem chociaż widziałem coś innego.
Teraz jak jej to powiedziałem to jednak pamięta że tylko się nachylał nad nią o coś pokazywał w telefonie, ale o tym nie można już gadać. Bo teraz moje kłamstwo, tylko kłamstwo z którego nie da się wytrzymać bo wszystko to zdrada.

Ja już nie będę się tu wykłócał z małżonką, dziękuję że chciało się komuś czytać tę wypociny i coś napisać.

Ja jeszcze cały czas mam nadzieję że się dogadamy, chociaż już sobie nie pozwolę wmawiać że jestem zerem i nie mam żadnej wartości. Mam wady i wiem o nich - ona też je ma ale nie jestem pewien czy jest ich świadoma.

Ja się postaram o ta terapie - chociaż mam wątpliwości że żona kogoś będzie chciała słuchać - już jeździsmy z dzieckiem bo też tego wymagało ale po 1 czy 2 wizytach padło stwierdzenie że psycholodzy sami potrzebują pomocy i sami są chorzy, że sama sobie z dzieckiem poradzi - kupiła jakieś książki.....

Kocham ją nigdy nie przestałem, nigdy nie zdradziłem. Zależy mi i robię wiele żeby była zadowolona.

Dziękuję i pozdrawiam

Boże widzisz i nie ....
Myślałem że to ja jestem manipulatorem (Tak od kilku lat mi wmawia)
Nawet na forum musi być manipulacjia żeby źle nie wypaść.

Hasło ma telefon powstało po szpiegowaniu go (bo inaczej by nie mogła tam zajrzeć) i pretensjach "kim jest Projektantka Małgorzata" itp  wystarczy spytać a napewno odpowiem a nie robić akcje

Komputer - oczywiście założyłem - syn zaczął tam grzebać więc musiałem bo był to laptop firmowy - ja żona zapytała o hasło odrazy jej podałem ( zapomniała o tym wspomnieć)

Drugiego telefonu nigdy nie miałem - owszem drugą kartę jak założyłem firmę żeby je tam ludzie dzwonili z reklam. ( Wiedziała o tym bo widziała reklamy, posty że jest tam drugi telefon) Po pretensjach kartę rzuciłem na stół z informacją że może sobie ja sprawdzać jak tylko chce nawet do FBI oddać - zostałem przy jednym telefonie.

Zdążyło się kilka razy że chciała sprawdzić mój telefon, dałem odblokowany - czytała sprawdzała co tylko chciała
Natomiast ona nigdy by tego nie zrobiła - kiedyś potrzebowała pomocy z telefonem mogłem to zrobić w 5 min to wolała kilka godzin nad tym siedzieć żeby tylko mi go nie dać do ręki? To też zapomniała napisać.

Kiedyś gdy go oglądała i zobaczyła na moim tel. że przyszła wiadomość '" kochanie już czas na prezenty" to była amba - kurwiarz, dziwkarz - tłumacze że to ze sklepu internetowego - nic nie pomogło byłem wtedy zerem - dopiero sama sobie założyła ten sklep i dostała takie wiadomości to była cisza

Byłem też narkomanem - po powrocie z pracy usłyszałem że jestem naćpany (nigdy nie maila takich podstaw bo jestem daleki od tego typu używek NIE PIJE I NIE ĆPAM) i że nie rzeczy sobie mnie w takim stanie w domu. Jeszcze przy synu to było
Pojechałem z synem po test - nic nie wyszło ? I co cisza

Cały czas TWIERDZIE że jestem tej sytuacji winien i się nie wybielam, mówię co zrobiłem i ze żałuję tego kłamstwa. Wiem że może się z tym źle czuć i moze mieć o to pretensję.

Ale mozna gdzieś na terapię wygadać się coś ustalić a nie tylko mieć pretensje i nie wierzyć w żadne slowo

Co robić, jestem załamana, za dużo klamstw.
Ja przez większość cześć małżeństwa musiałem wierzyć że coś czuję chociaż nic nie potrafiła okazać nie usłyszałem Kocham Cię ani nic takiego.
"Skoro z tobą jestem to znaczy że coś czuję "
Ja byłem tym karmiony przez wiele lat, jak ja zawalilem teraz coś to już małżeństwo jest na papierze z jej strony????
Jak się ma jakieś uczucia to warto spróbować!!
A jak się nie ma to trzeba powiedzieć odrazu.

Jakiś troll sobie żarty robi, a wszyscy daja się wkręcać, nabierać i produkuja tony tekstu, który jest tylko pożywka dla trolla. Że wam się chce ...

Toć i przy prawdziwych szkoda się produkować Terapeuta też ma prawo odmówić współpracy