rozstanie, wyprowadzka, jak naprawic - Netkobiety.pl

Dzieki za odpowiedz. To nie jest moje pierwsze rozstanie, z wczesniejszym partnerem tez bylam dwa lata i mieszkalismy razem, jednak przy rozstaniu po prostu czulam, ze to nie jest to, ze sie nie kochamy. Tutaj czuje kompletnie cos innego, oczywiscie wiem, ze nikogo do niczego nie zmusze, wiec akcpetuje sytuacje ze mozliwe ze juz nigdy sie nie uda. Jednak mysle, ze to przez zlosc, przez upartosc, i nasza glupote. Wiem, ze zalowalabym, gdybym nie sprobowala tego wyjasnic, i zastanawialabym sie co by bylo gdyby. Wole sprobowac i sie przejechac, przynajmniej wtedy bylabym pewna.

Daj spokój,  już po związku. On jest na tinderze  i na bank korzysta z wolności, czyli sypia z innymi. Odpuść, nie pisz do niego, nie proś o próby, szance czy wyjaśnienia. Zajmij się sobą,   za jakiś czas poczujesz się lepiej. Jeszcze kogoś poznasz.

Ale ona mu powiedziała. Że tęskni, a on że ma tego dość i zamilkł.
To jest naprawdę dosadna odpowiedź z jego strony.
Plus ten tinder.
Pozamiatane.

po co ona ma wciąz się do niego odzywać, płaszczyć, skoro on NIE CHCE?

Autorko, moim zdaniem wmawiasz sobie pewne znaki, których nie ma, typu smutne zdjęcie. To tylko w Twojej głowie.

Was nie łączy żadne uczucie. Łączą was emocje, których dajecie sobie całe tony. Co ciekawe takie związki mogą trwać latami. Z przerwami, z namiętnym seksem, kłótniami, szukaniem spokojnych przystani i powrotami - i tak w koło Macieju. Wszystko ok, można tak się bawić. Tylko pomyśl na przyszłość. Co będzie, gdy pojawią się dzieci? Przecież oboje nie zbudujecie stabilnego domu.

Emocje, emocje, emocje.

Witaj,
Tak na prawde to ciężko jest wywnioskować co powinnaś zrobić dalej, opis Twojej relacji jest krótki, wiem tylko tyle, ze nie mieliście dla siebie czasu, a w przypływie emocji nie staneliscie na wysokości zadania i postanowiliście się rozejsc.
Ile macie lat?
Moze zabrakło Wam chęci i motywacji do tego aby naprawić relacje, może oboje nie byliście siebie pewni stad te spotkania, seks lecz bez większych deklaracji?
Ja myśle, ze nie ma nic złego w powiedzeniu tego co się czuje do drugiej osoby, to wręcz w dzisiejszych czasach coś niespotykanego, bo wiele osób woli bawić się w kotka i myszkę, zgrywać twardzieli i o, aby zapomnieć zakładać takie oto Tindery i inne pierdoly, a jak coś się zaczyna psuć to nie naprawiać, koniecznie wymienić.
Jeśli nie działo się nic niepokojącego, nie raniliscie siebie, nie zdradziliście, a rozstanie wynikło z braku czasu, chęci, braku porozumienia, to dlaczego by nie próbować tego naprawić?
Miłość to sztuka, i rządzi się swoimi prawami, to nie jest tak oczywiste odejść i zamknąć te drzwi jeśli kogoś się kocha.
W związku dwojga ludzi wiele razy niejedno popelni błąd, a miłość jest zdaje się wtedy gdy się nad związkiem pracuje i nad tym aby mimo tych błędów relacja trwała.
A wiec, powiedz mu co czujesz, nic nie stracisz na tym, nie zarzucisz sobie później, ze nie sprobowalas, wykonaj pierwszy ruch, zobacz jaki jego będzie kolejny.

Listu nie wysłałaś? on się cokolwiek odzywa sam z siebie?

Szeptem, nie, nie wysłałam. Jakiś mikro kontakt tylko. Kilka dni temu zapytałam, kiedy zgarnie resztę swoich rzeczy i umówiliśmy się na za dwa tygodnie (przyszły poniedziałek). On zapytał wtedy jak mieszkanie, ja jak w pracy, coś tam mi opowiedział kończąc "dużo się działo, może będziesz miała okazję kiedyś wysłuchać", już nie odpisałam. Kilka dni później ja mu wysłałam filmik kota mamy (z którym mieszkaliśmy około rok), on nie zareagował. Wczoraj do mnie napisał i wysłał zdjęcia chwaląc się osiągnięciem z pracy, napisałam tylko że jestem z niego dumna i co to dokładnie jest, to się rozpisał trochę opowiadając, ja już też nie odpisałam...

Moje postanowienie, żeby na razie nic nie wysyłać i nic nie mówić bierze się z tego, że chcę po prostu dać temu przestrzeń. Chcę ochłonąć, dać jemu czas na ochłonięcie i tak naprawdę zatęsknienie za mną, nie chcę go osaczać. Mówiliśmy sobie, że chcemy utrzymywac kontakt w przyszłości, więc może jak się spotkamy za parę miesięcy i iskra wciąż między nami będzie...
Teraz cóż, tylko czekam na poniedziałek, tak się cieszę że go zobaczę chociaż na chwilę. Zastanawiałam się nad jedną rzeczą. Chciałam mu podziękować za ten czas, przeprosić za swoje błędy, życzyć wszystkiego dobrego i powiedzieć, że zawsze znajdzie we mnie przyjaciela. Ale postanowię jak już przyjdzie, zobaczę jaki będzie vibe.

Dobry wieczór,
Piszę do Was z małym updatem, również żeby się po prostu wygadać, i powstrzymać przed zrobieniem jakiejś głupoty.
Widzieliśmy się wczoraj, przyjechał odebrać jakieś dokumenty. Zjedliśmy razem obiad, porozmawialiśmy. Głównie o tym co się działo w naszych życiach ostatnio. Opowiadałam mu, że mocno skupiłam się na pracy nad sobą, chodzę na terapię, czytam książki, yoga itd. On słuchał wszystkiego ze łzami w oczach, złapał mnie za rękę i powiedział, że się cieszy. Sam powiedział, że jemu się nie za bardzo układa.  Powiedział że jest bardzo samotny, praca go przytłacza. Nazwał nasz związek toksycznym, ale, że mieliśmy też dobre aspekty, że ma dni że ogląda nasze zdjęcia i płacze, że tęskni. Mówiłam, że mi przykro, że zawsze może się do mnie odezwać jak potrzebuje pomocy, że zawsze możemy porozmawiać, przytulalismy się, ale nic więcej (chociaż chciał, dawał do zrozumienia). Zapytał, czy chodzę na randki, powiedziałam, że absolutnie nie jest mi to w głowie. On, że też nie, że to że go znalazłam na tinderze to była jakaś wielka pomyłka, ale trochę ucięłam temat. Ogólnie całe spotkanie był bardzo smutny, chociaż moich opowieści słuchał uśmiechnięty, ale totalnie przez łzy. Po dwóch godzinach poszedł do domu. I tyle... Nic więcej, żadnych konkretów, żadnego "porozmawiajmy o nas". Skoro tak tęskni, to czemu nic z tym nie robi? Czy sama powinnam poruszyć temat? Po tym jak wyszedł przez kilka godzin byłam poruszona, myślałam o tym że nazwał nas toksycznym, w końcu napisałam mu wiadomość, że w naszym związku mieliśmy dużo, dużo więcej, nie tylko bycie toksycznym, i dobranoc, ale bez odpowiedzi. Dzisiaj cały dzień chodzę z telefonem w ręku, proszę dajcie mi jakiegoś kopa, żeby się uspokoić. Przecież ja dobrze wiem, że gdybyśmy kiedykolwiek mieli być razem to na pewno nie teraz, każdy z nas musi pracować najpierw nad sobą, może w przyszłości. Ale w głowie błąka mi się tylko jego "tęsknię za tobą". Skoro tęskni, to gdzie on jest??