Nastociąża; co zrobić mamy? - Netkobiety.pl

Powiedzieć rodzicom.
Dziewczyna musi zacząć łykać witaminy ciąowe i za 2-3 tygodnie powinna odwiedzić ginekologa. Skoro jest niepełnoletnia, to na wizytę musi iść z rodzicem.

Pora wziąć odpowiedzialność za to, że Was poniosło. Witaj w dorosłym życiu.

No a przepraszam, to kto ma wychować dziecko za Was? trzeba było myśleć wcześniej o studiach i o życiu i przejść się po tabletkę po, a nie teraz narzekać po pozytywnym teście.
I bardzo dobrze, jak rodzice nie pójdą w bawienie dziecka. Oni już swoje wybawili, to będzie Wasze. Wystarczy, że to na Waszych rodzicach będzie ciążyć utrzymywanie tego dziecka dopóki Wy nie znajdziecie sobie pracy.

A co z Wami będzie, to też od Was zależy.

Jeżeli uważasz, że to spieprzone życie, to na własne życzenie.
Tak czy inaczej musicie porozmawiać z rodzicami.

Btw. Twoje podejście nie świadczy o Tobie najlepiej jako o partnerze na życie.

Jesteście niedojrzali, bez pracy, bez perspektyw. Jaką przyszłość możecie dać temu dziecku? Lepiej, aby się nie urodziło w ogóle niż jakby miało się męczyć z takimi głupimi rodzicami.

Czego właściwie oczekujesz? Zrypaliście sprawę, a Ty masz do tego tak kijowe podejście, że dziwisz się, że tak jesteś odbierany? Jak na tamtym drugim forum pisałeś podobnie to dziwisz się, że Cię zjechali?

Czasu nie cofniesz, a wyglądasz na takiego faceta, co najchętniej całej odpowiedzialności by się pozbył, bo przecież studia, bo koledzy, a jak tu tak z dzieckiem. Może rodzice wychowają.
Dorośnij. No nie zaliczysz studenckich imprez, bo po szkole pójdziesz do pracy, a nie do policealnej. Może sobie studia dorobisz później, tak samo dziewczyna.
Weź się w garść, bo nikt za Ciebie tego nie zrobi. A niestety już u Ciebie wjdać tendencję do tego, żeby problem zwalić na innych. Dziewczynę, rodziców. Tylko współczuć dziewczynie, bo będzie miała dwoje dzieci pod opieką. Malucha i Ciebie.

Powiedzcie rodzicom, idźcie zbadać beta HCG do labu. Może będziecie mieć "szczęście" i się okaże, że to puste jajo albo test fałszywie pozytywny.

Przepraszam, emocje mi się spod kontroli wymykają. No dziewczyna się boi, jest - co już myślałem, że nie jest możliwe - chyba w gorszym dołku psychicznym ode mnie.
Tak, między wierszami można wyczytać, że myślę o aborcji. Dlatego podkreśliłem to, że z tego powodu, że jeszcze 18 lat nie mamy, mamy związane ręce i jesteśmy zdani na rodziców. Jakbyśmy byli pełnoletni, to więcej sami moglibyśmy zrobić, a rodzice nawet nie byliby wtedy wtajemniczeni. Tylko te rozważania o usunięciu to - na razie - moje rozważania, bo dziewczynie nie rzuciłem tej propozycji. Tzn to nie głupia gęś, która o skrobankach nie słyszała, tylko nie wiem, czy ona by tego chciała dla siebie.
Rodzicom chcemy powiedzieć po tym drugim teście.
"Wziąć odpowiedzialność" - czyli jak to w praktyce u dwójki młodych ludzi powinno wyglądać?

A czy Ty w ogóle tę dziewczynę kochasz, widzisz z nią przyszłość, rodzinę? jak długo jesteście razem? to ważne bo wiązać się z kimkolwiek z powodu dziecka i to w tak młodym wieku - to nie jest generalnie dobry pomysł. Żeby za chwilkę nie było, że sytuacja Cię Autorze przerośnie i dasz nogę, postawisz na życie pełne zabaw, dziewczyn itd. a nie na rodzinę. Oczywiście tak czy siak na dziecko musiałbyś łożyć (nie jestem pesymistką, ale znam podobne historie z życia).
Jesteście w trudnym położeniu i szczerze mówiąc ja będąc na miejscu dziewczyny wybrałabym terminację ciąży. Ale to jej decyzja, dlatego trzeba jak najszybciej porozmawiać poważnie z rodzicami i zacząć działać. Czas ucieka...

Szkoda że spod ziemi nie wygrzebałeś na kondomy albo na tabletkę po.
Nie masz prawa tej dziewczyny namawiać do tego.
To musi być jej świadoma i przemyślana decyzja.
Bo to z nią zostanie do końca życia.

Pozwolę sobie skopiować  psot Loki, tak dla utrwalenia, bo bardzo dobrze odpisała ci na twoje pytanie:

"Jak wziąć odpowiedzialność?
- powiedzieć rodzicom
- zbadać beta HCG w labie + przyrost po 48h
- umówić dziewczynę do ginekologa na wizytę za 2-3 tygodnie
- dziewczyna powinna zacząć brać witaminy dla ciężarnych
- potem chodzicie regularnie na wizyty tak, jak lekarz zaleci
- przygotować się też finansowo. Wakacyjna praca Cię nie zje
- zapytać rodziców, jak oni to dalej widzą. Gdzie będziecie mieszkać, w jaki sposób rodzice podzielą się wydatkami na to dziecko
- zamiast na studia czy do policealnej Ty szorujesz po liceum do pracy i zarabiasz. Dziewczyna pewnie i tak w efekcie będzie rok w plecy ze szkołą, bo termin porodu jej wypadnie na początek roku szkolnego
- jak będziecie się już samodzielnie utrzymywać to schodzicie rodzicom z głowy i portfela i wtedy zastanawiacie się, czy studia czy policealna i kto pierwszy z takiej opcji skorzysta
- pamiętajcie, że jak dziewczyna będzie pod opieką ginekologa przed 10 tygodniem (teraz pewnie ma 4-5), to powinniście dostać becikowe
- no i trzeba pogodzić się z tym, że nie będzie studenckich imprez, nie będzie wyjść z kolegami, tylko będzie zajmowanie się dzieckiem"

To co widzę czytając twoje posty , to tylko żal za utracona beztroską.
Za tym przedłużonym dzieciństwem, które teraz nazywają studiami.
Zbierzcie swoich rodziców, i powiedzcie im to razem, aby ustalić plan działania.
Może sie zgodzą pomóc wam w opiece na tyle, abyście ta szkolę średnią zdali.
A potem do pracy, bo dziecko trzeba utrzyma, a nie sa od tego wasi rodzice, tylko wy.

Bedzie wam ciężko, czeka was naprawdę przyspieszony kurs dorosłości, ale to nie jest cos czego nie można pokonać wspólnie.
Szeptem zadała tutaj bardzo mądre pytanie:
Kim tak naprawdę jest dla ciebie ta dziewczyna?
Czy tylko zabawką, czy myślałeś/myślisz o niej poważnie?
Bo pamiętaj, ze TERAZ jest ona matką twojego dziecka.
I nie masz prawa zostawić ja samej sobie.
Wymaga ona teraz naprawdę szerokiego wsparcia.

Nie wiem dlaczego wszyscy tak tu na Ciebie naskoczyli.
Ja rozumiem, że w tym wieku to może być tragedia i zjebane życie (niekoniecznie tak musi być, ale jednak...).
I rozumiem że myślisz o aborcji. KONIECZNIE musisz się dowiedzieć, co myśli o tym Twoja dziewczyna. Tylko delikatnie ją spytaj, bez żadnego naciskania by usunąc ciążę.

Można zamówić tabletki poronne i w tym celu nie trzeba mieć skończonych 18 lat.
https://www.womenonweb.org/pl/
Zajrzyj tu.

Jeśli się zdecydujecie, to musi to kupić ona, a nie Ty, bo:

"Co do konsekwencji prawnych, należy tutaj najpierw odwołać się do przepisów Kodeksu karnego. Otóż zgodnie z art. 152 kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Takiej karze podlega też osoba, która udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy (np. zakup tabletek poronnych) lub ją do tego nakładania. Art. 153 dotyczy przerwania ciąży bez zgody kobiety, podlega karze pozbawienia wolności do lat 8. Gdy konsekwencją tego jest śmierć ciężarnej, kara może wynosić 10 lat.

Są to jedyne przepisy w Kodeksie karnym dotyczące karalności przerywania ciąży. Jak widać, w żadnym z nich nie ma zapisu przewidującego karalność dla kobiety, która samodzielnie dokonała aborcji w tym zakupiła tabletki poronne. Przewidują ją dla lekarza, dla osoby, która dopomogła (np. kupując dla niej tabletki poronne), ale nie dla samej kobiety. Istnieje możliwość, że policja chciała sprawdzić, czy Pani nie kupiła tabletek poronnych dla kogoś, tym samym dopomagając komuś innemu w dokonaniu tego czynu, co już podlega karze"

Pewnie skończy sie tak ze on sobie pójdzie na studia, dziewczyna zostanie sama, a jego rodzice będą płacić alimenty...

Siedemnastolatek nie potrafi pisać?
Podobne wypadki to nierzadki widok.

Nie rozumiem dlaczego nikt nie napisał o tym , ze ciąże można donosić i zrzec się praw do dziecka po porodzie… nie będzie wtedy żadnych moralnych dylematów związanych z aborcja ani później „spieprzonego” życia z dzieciakiem i dziewczyną którą już ma w D…

Bo poród i zdemolowanie sobie ciała na resztę życia to żadna trauma...

Aborcja nie jest  traumą i mało która kobieta żałuje decyzji. Odezwijcie się do Aborcyjnego Dream Teamu oni pomogą.

Osobiście uważam że zapobiegnięcie przyjściu na świat jest aktem łaski. Tym bardziej w sytuacji gdy dziecko ma być niechciane.

Autor niestety dziwnie zamilknął.... Odezwij się, Jaśku!

Jeśli ta więź się narodzi to pewnie Dziewczyna zdecyduje się zatrzymać dziecko. Nikt jej zaocznie nie każe zdecydować jeszcze w ciąży na 100% ze odda je do adopcji. Ja zresztą nie twierdzę że to jest jedyne sluszne wyjscie. Ale za kompletnie bez sensu uwazam doradzanie 17 latce zeby bez konsultacji z rodzicami podejmowala decyzje o aborcji. Taka decyzja nawet w przypadku doroslej, dojrzalej emocjonalnie kobiety może okazać sie traumatyczna w skutkach a co dopiero mówić o młodziutkiej dziewczynie ktora sama jeszcze nie wie czego chce od zycia i czy jest gotowa poniesc ewentualne koszty emocjonalne jakiejkolwiek decyzji na temat ciazy. Jeśli zostanie  z tym sama, w sensie tylko z Autorem wątku, który już na ten moment traktuje ją i problem ciąży jak gorącego ziemniaka ktorego chcialby sie jak najszybciej pozbyc to na 99% przyjmie sugestię aborcji jako jedyną słuszną opcję ale zrobi to ze strachu i poczucia ze nie ma innej drogi a nie poczucia ze tego na pewno chce.  Jesli natomiast będzie miała komfort podjęcia tej decyzji za wiedzą i zakładam ze mimo wszystko wsparciem rodziców to będzie mogła przemyśleć ją bardziej przytomnie. Popychanie dziecka ( bo to jest mimo wszystko jeszcze duzy dzieciak tyle ze z mozliwosciami rozrodczymi) do tak brzemiennej w skutkach decyzji bez odwrotu może dopiero złamać jej psychikę na całe życie. Może nie dziś i nie jutro  bo poczuje w pierwszej chwili ulgę ze wszystko wróciło do stanu pierwotnego ale w perspektywie najbliższych lat na pewno to do niej wroci. Bo to nie bedzie swiadoma decyzja dojrzałej osoby tylko pozbycie się problemu na wariata po kryjomu.

Myślę, że na tą więź liczą ci, którzy są przeciwnikami aborcji. "Pokocha dziecko, i po sprawie".
A co dalej? Tatuś nie ma ochoty tatusiować, cała sytuacja przedstawia się nieciekawie...po co sprowadzać dziecko w tak niekorzystne okoliczności? I skąd te wizje " studia i praca"- toż normalnie to wcale nie jest proste, a co dopiero przy małym dziecku. Najprawdopodoniej wszyscy polecą do roboty, jak to tylko będzie możliwe, do jakiejś Biedronki u taki będzie finał. O ile tatuś nie pójdzie w dal, a dziewczyna będzie musiała żebrac o żalosne kwoty z funduszu alimentacyjnego.

Tego bym im życzyła, ale chyba jestem zbyt sceptycznie nastawiona.

Dla każdego znaczy to co innego. Po tej wypowiedzi widać że dla Ciebie to pieniądze. Ale nie każdy jest tak zafiksowany na punkcie kasy

Dla mnie każde dziecko ma prawo urodzić się przede wszystkim chciane. Więc ta parka gówniarzy nie nadaje się na rodziców.

I pewnie dlatego w odpowiedzi na mój post o godnym życiu napisałaś o pieniądzach? Tak,  Ty pierwsza o tym napisałaś I kto tu się rzuca o kasę?

Jednak się przejmujesz opinią forum? To przybij piątkę bo Ty też masz opinię materialistki. I jeszcze utrzymanki do tego

Wychodzisz z błędnego założenia że wszyscy (czyli na pewno ja też) muszą Ci zazdrościć tej kasy. Ale nie bardzo jest czego. Po pierwsze ta kasa nie jest Twoja tylko Twojego męża, więc jak mąż odejdzie to runięcie ten domek z kart i będziesz w dupie. A po drugie w zamian za tę kasę musisz tam tańczyć jak umalowana małpa w cyrku, tzw reprentacyjna dupa. To nie jest warte swojej ceny. Miałabym tak poświęcać się, poświęcić sport, dla kasy? Po co byłaby mi potrzebna wtedy ta kasa jeżeli nie mogłabym żyć jak chcę?

Jesteś na swoim punkcie przewrażliwiona jeżeli myślisz że obchodzi mnie na komentarz jakiego nicku na forum odpowiadam. To Ty aż tak kipisz złością że przenosisz tutaj tamten wątek. Aż tak zabolało podważenie Twojej "wewnątrzsterowności"? Aż tak się tego boisz że musiałaś zapytać terapeuty z czego wynika Twoja chęć zrobienia makijażu permanentnego (sic!)? I teraz bronisz się tym, że Ci powiedział że to nie przez zewnętrzne naciski ani przez chorobę - innymi słowy podpierasz się zewnętrzną opinią żeby udowodnić swoją wewnątrzsterowność heh
Musisz dostosować się do środowiska w jakim żyjesz. Weszłaś między wrony i musisz krakać tak jak one. Nikt nie ma o to do Ciebie pretensji. Ale przestań pierdzielić że malujesz się dla siebie jeżeli sama przyznajesz że jeżeli tego nie zrobisz zostaniesz uznana za zaniedbaną żonę a mąż może nie dostać kolejnych 5k podwyżki. Jeżeli spotkają Cię przykre konsekwencje gdy czegoś nie zrobisz to nie jest to żadna wolność i żaden wybór.

Ale Miri, tak wygląda dorosłość.
Jak nie pójdziesz do pracy to cie z niej zwolnią, nie będzie za rachunki i na jedzenie.
Jak nie pójdziesz do lekarza z choroba która toczy twój organizm to możesz albo wyjść z tego bez szwanku, albo z powikłaniami albo możesz umrzeć.
Dziecinne jest myślenie że zawsze jest wybór, i że wybór oznacza wolność/możliwości.
Czasami jest tak że nie ważne która ścieżkę wybierzesz, bo wszystkie prowadza do tego samego rezultatu.

Ja doskonale rozumiem co ma na myśli Rita.
W mojej firmie sa (niestety, bo ich nienawidzę) rożne imprezy integracyjne/jubileuszowe/ z okazji urodzin szefa,bożonarodzeniowe itp itd.
W zasadzie nie ma miesiąca gdzie pracownicy z rożnych państw w europie nie muszą jechać specjalnie do Wiednia na taka imprezę.
Szef za nimi przepada.
Spróbowałaś byś sie na takiej imprezie nie zjawić, to masz ujebane wszystkie premie i dodatki jakie zgodnie z prawem może ci zabrać.
I oczywiście masz wybór, albo nie pojedziesz, albo pojedziesz i na koniec miesiąca to 5k euro  premii dostaniesz.
To samo z prezencją, za pojawienie sie w niezbyt starannym ubraniu , (w grę wchodzi tylko  pełny garnitur razem z kamizelką), i garsonka czy jak to sie tam nazywa u kobiety, masz juz minus do szkoleń/kursów itp.
Partnerka czy partner z którym przychodzisz musi właśnie projektować TWOJE zaangażowanie w wizerunek firmy.
Pokazujesz tym że TOBIE zależy na firmie, i że firma jest utożsamiana z poważnymi ludźmi.
Gdybyś ty jako pracownica przyszła z facetem ubranym w adidasy, to zapomnij o jakimś awansie przez najbliższe 10 lat.

No to zależy od podejścia w rodzinie. Jak np. są religijni, to może być różnie. Przecież czasem można przeczytać, że rodzice zerwali kontakt z dzieckiem, wyrzucili z domu, itp.

Wpisz sobie w necie, sporo jest takich przypadków.

Ritka miałaś się już do mnie nie odzywać i co, znowu nie wytrzymałaś

Szeptuch chyba niedokładnie czytałeś wątek na który powołuje się Rita. Zupełnie nie o to chodzi, że są rzeczy które musimy robić. Bo są, wiadomo. Tak jak Twój przykład, że musimy pojawiać się w miejscu pracy bo nas zwolnią. Każdy myślący człowiek to wie. A wtedy pojawią się taka Ritka i mówi że to że pojawia się w pracy to jej kaprys i nie ma to nic, zupelnie nic, absolutnie nic, wspólnego z oczekiwaniami innych ludzi wobec niej Self-delusion pełną gębą.

wyręczasz mnie w pisaniu, bo kompromitujesz się sama
PS: wciąż czekam na spełnienie obietnicy o nieodzywaniu się.

Widocznie to rozrywka na Twoim poziomie skoro tak Cię absorbuje od kilku dni
Niestety stanowisko na mojego chłopaka jest już obsadzone, a jako wzór realizuję się w pracy - dla juniorów, zdaje się takich jak Ty.

Aby w jednym komentarzu pisać, że zostawia mnie w spokoju, a za chwilę znowu kierować do mnie swoje zaczepki to trzeba mieć niezłe rozdwojenie jaźni

Zmartwię Cię, cieszę się że osiągnęłam to co osiągnęłam dzięki swoim kompetencjom a nie koneksjom rodzinnym To naprawdę ksztaltuje poczucie własnej wartości gdy nie musisz się zastanawiać gdzie byś była bez tatusia albo złapania męża na dziecko

Nie byłabym pewna, że ona NIE jest czasem w zakładzie zamkniętym.
Na pewno nie wierzę, że matka małego dziecka spędza całe dnie na forum pisząc tu elaboraty a przy boku ma zapracowanego biznesmena, który okazał się tak nieogarnięty, że zaciążył z niemal nieznajomą dziewczyną w dodatku chorą na schizofrenie, przesiadującą całe dnie na forum pod różnymi nickami i mu to odpowiada.
Wydaje mi się, że to rodzaj mokrego snu mocno zaburzonej osoby.

Nie wiem czy powinnam się wtrącać i czy postępuję odpowiednio pisząc to... ale może ktoś jeszcze to zauważył. Od jakiegoś czasu często o tym myślę i dziwi mnie dlaczego tyle czasu na to poświęcam. Jakoś mnie to ruszyło.

Może przesadzam, może nie wypada tego pisać? Może Wy też to widzicie i uważacie, że to jest ok, a ja jestem przewrażliwiona i życia nie znam. W końcu ruszam poniekąd forumową gwiazdę. Może mnie zjecie.

Nie wiem kim jest Rita, czy istnieje, czy nie, czy jest prawdą wszystko co pisze, ale dostrzegłam nieuczciwość w pisaniu odpowiedzi na różne tematy, w stylu "wiem to i to..." "tylko tyle wiem, że..." "nie pamiętam artykułu, ale czytałam, że..." albo po prostu jakby to była jej zdobyta wiedza w przeszłości... a potem przekopiowane jakieś informacje z pierwszej strony googli. Na przeróżne tematy.

Zorientowałam się gdy Rita wypowiedziała się w temacie, który bardzo dobrze znam i nie pasowało mi to, że ona też mogłaby się znać, nie w TEN sposób... potem był kolejny taki temat, gdzie też trochę wiem, jedno z moich zainteresowań. Zapomniała wspomnieć o czymś najważniejszym, o podstawie.
I tak sobie od jakiegoś czasu kopiuję jej wypowiedzi i wklejam w google. Czasami jej wypowiedzi są delikatnie sparafrazowane, ale i tak łatwo wyczaić z jakiej strony to pochodzi...

Tak. Myślę, że chciałam to napisać. Przepraszam Rita. Ale nie ma nic złego w tym, że można czegoś nie wiedzieć, a jak się kopiuje coś z jakiegoś artykułu, jakiejś strony, to można napisać, że wiesz to stamtąd, albo wręcz kopiujesz bo chcesz się podzielić tą wiadomością. To według mnie byłoby ok. Jeśli ktoś pyta o coś na forum to dlatego że chce poznać opinię innych ludzi, ich doświadczenia, bo artykuły na dany temat można samemu znaleźć...

Abstrahując od sedna kłótni  Miri i Rity.
Bo obydwie panie cenię za cos innego.
Widać że mocna miri trigeruje ritę.
I po prostu rita chciała sie odgryź na  zaczepki miri.
Więc nie rozumiem tego pojazdu po ricie.
Nie zasłużyła sobie na cos takiego.

Nie, po prostu mam kilka młodych mam w otoczeniu, także takich jak Ty kur domowych i mniej więcej zdaję sobie sprawę jak to wygląda :-P Dzieci są bardzo absorbujące a Ty masz na produkowanie się na forum dużo więcej czasu niż ja, a nawet dzieci jeszcze nie mam, tylko zwyczajne życie ;-)
Poza tym akurat mi chodziło o okres, kiedy ponoć miałaś całkiem małe dziecko a udzielałaś się na forum w kilkudziesięciu postaciach. Przyznaję, że nawet każda z Twoich postaci była inna, mial swój charakter ;-) i lubiła pisywać tu godzinami. Baaardzo fascynuje mnie do dzisiaj to jak powadziłaś dialogi miedzy swoimi postaciami, jak najpierw byłaś jedną z problemem a później życzliwym doradcą. No i tez jak ganiałaś po forum za kilkoma nickami, które Tobie podpadły i odsądzałaś je od czci i wiary, zupęłnie ja teraz M!ri. Bardzo mnie intryguje co ma w głowie ktoś taki jak Ty. Wiem, że jesteś z tego zadowolona :-D przecież o to Tobie chodzi :-D

Że też Ci się chce ;-)

Jak to nie problem, to czy mogłabyś podać namiary na portal, z którego czerpie Rita ekhm „swoje” mądrości

Tylko trzech? Musisz się bardziej postarać.

Oszczędź sobie wstydu i zamilknij już. Wystarczająco się skompromitowałaś.