Brak aktywności fizycznej a problemy w związku - Netkobiety.pl

Nie wiadomo jak zareagować na Twój problem...
Jak to trudno wzajemnie się zrozumieć...
Do niczego żony nie zmusisz, są faceci którym do seksu żaden brzuch nie przeszkadza
I tacy, co przytycie niewielkie przeszkadza, doszłam do wniosku, że tu chyba fetysz szczupłej figury odgrywa rolę.
A seks to gimnastyka, spalanie kalorii, więc brakiem seksu strzeliłeś sobie w kolano...

Ktoś tu wcześniej napisał, wziąłeś sobie babę to się męcz...

A tak naprawdę, w takiej sytuacji powinniśmy się godzić z wyglądem partnera, bo ważniejsza jest rodzina, dzieci... Każdy sam musi dojść do wniosku, że jednak warto dbać o siebie, tym samym o zdrowie.

Dlatego Twoje sugestie działają odwrotnie, musisz wybrać, zmień sam swoje nastawienie, bo to możesz zrobić, zmieniać innych już nie.

Bardzo Ci współczuję, ale póki ona nie będzie chciała tego zmienić to nic nie zrobisz.
Ponadto jeśli występuje przemoc , brak chęci zmiany, uważam że rozwód to dobry pomysł. I nie, nie musisz wszystkiego przepisywać na żonę, zwróć się o pomoc do prawnika. Sugeruje każdą przemoc udokumentować

Yyyy, ja się tylko tak zapytam: napisałeś o przemocy psychicznej i fizycznej... Czy nie uważasz że wobec tego odchudzenie żony i seks to teraz mniejszy problem? Sorry że tak wprost ale: "może mnie napierdalać, byleby schudła"?

Nie dziwie ci się.
Rejestruj przemoc fizyczna i psychiczna jaką dopuszcza się to twoja (jeszcze zona) i wnieś o rozwód z jej winy, plus oczywiście o opiekę nad dziećmi.
Nie może być tak że osoba mająca takie problemy psychiczne, zajmowała sie dziećmi, bo gdy ty odejdziesz, możliwe jest to że jej agresja przejdzie na dzieci.
Dochodzi oczywiście do tego fakt,że skoro sama się tak zapuściła, to pod jej opieka, dzieci czeka to samo.

Apogeum:
"Ty tez traktujesz żonę przedmiotowo, odmawiając seksu z powodu wyglądu"

Nie wiem czy wiesz jak działa męska fizjonomia, ale facetowi nie staje na zawołanie, wbrew powszechnej opinii kobiet.
A jeżeli zona autora doprowadziła sie do takiego stanu+ zjebany charakter, to nawet jak by facet łykał wiagrę, to i tak mu nie stanie.

Ciekawi mnie jeszcze jedna rzecz, jakie będą tutaj wpisy innych pan.
bo w tematach gdzie kobieta unika seksu, z powodów zaniedbań faceta, to autor dostaje cała listę usprawiedliwień dla zony, bo nie dba o siebie,bo przytył,bo cuchnie fajkami itp itd oraz królowa argumentów "kobieta nie ejst twoja własnością do używania"

Gdy ja napisałem że zarówno mąż jak i żona, poza przywilejami wnikającymi z tego stanu. maja również obowiązki względem siebie, a jednym z obowiązków jest sex.
To był hurr durr, jak tak można

Zawsze mogą przejść na dietę razem bo jak Autor będzie jadł swoje, a żona swoje to będzie ciężej. A Autor może przejąć całkowicie robienie zakupów i przygotowywanie posiłków. Wtedy dietetyk bilansuje tylko ile danego składnika jest dla kogo, żeby się kaloryczność zgadzała.

Tylko madoja.
To nie chodzi o to że ktoś ma wyglądać jak model czy modelka.
np moja zona wygląda lepiej, juz prawie po 6 latach małżeństwa, bo wkręciłem ja w rower, i jeździmy razem.
wiec to nie ejst tak że "zaklepałem sobie męża/żonę to juz nie muszę dbać o siebie"
wiadomo,wszyscy sie starzejemy, i z czasem wyglądamy coraz gorzej.
Ale nie może to być usprawiedliwieniem do tego aby nie dbać o siebie, i narażać się na różne choroby z tym związane.
Twój mąż nie ma żadnego wpływu na zakola(no chyba że bardzo droga operacja), no te włosy na plecach to depilacja i po sprawie(ale tobie to nie przeszkadza) .
Ale żona autora ma jak najbardziej wpływ na to jak wygląda i ile waży.
Tylko ona nie chce nic z tym zrobić.
Jeżeli zmieniła sie do takiego stopnia że autor czuje do niej obrzydnie, no to nie ma szans że mu stanie, wiec seksu po prostu nie ma.
Juz o przemocy ze strony zony nie wspomnę.

Pomijając wspomnianą przemoc wobec Autora czy ogólne zachowanie kobiety, to niestety kolejny drażliwy temat. Bo sobie wyobraźcie co by było, jakby odwrócić sytuacje. Kwestia  figury czy stylu życia okazuje się być dość delikatna, jeśli ta kobeita sama z siebie nie widzi problemu w dbaniu o siebie.

Da się, tylko to żona musiałaby mieć samozaparcie i chęci. A jak ona nie ma, to tylko razem coś się może udać. Cóż, życie. Autorowi krzywda się nie stanie jak zje inaczej.

Ona jest dorosła osoba, skoro nie rozumie że niszczy sama siebie, niszczy swoje małżeństwo,niszczy rodzinę swoim dzieciom i daje im zły przykład.
W przypadku osoby uzależnionej  od alkoholu nie mamy wątpliwości ze niszczy to wszystko co wyżej napisałem.
ale w przypadku osoby uzależnionej od jedzenia, stosuje się jakiś relatywizm.

Jej może pomoc tylko terapia szokowa: Wniesienie o rozwód z jej winy, nagrywanie aktów przemocy, i wniosek o opiekę nad dziećmi.

Uświadomianie żony nic nie da, póki ona tego nie będzie chciała. Podejrzewam że etap że powinna schudnąć i dlaczego już był dawno temu i dalej to nic nie dało bo ona nie czuje potrzeby. Odrzucił mnie tekst o byle dziurze, fuj m czyli kobiety nie muszą o siebie dbać bo facetom to bez różnicy, byle by dziura była. Straszne.
Jej agresja być może też jest spowodowana alkoholizmem (codziennie wino), to też niestety może potęgować problemy zdrowotne, wraz z chipsami może rozwalać np tarczycę, trzustkę. Jeśli tłuszcz idzie głównie na brzuchu to sugeruję wizytę u endokrynologa. Zresztą nieistotne, powinna tak czy inaczej wybrać się do jakiegokolwiek specjalisty. Niewykluczona również depresja.

Byliście na terapii, czy sam byłeś?
Jeśli razem, to nic to naprawdę Jej nie przemówiło?

A co do motywacji. Myślę , że już jedyną motywacją może być związek i rodzina. Ona nie dba o siebie i Ciebie (przemoc) bo czuje że ma Cię w garści i czegoś się boisz. Zresztą ona też Cię nie szanuję. Może gdyby poczuła, że może stracić rodzinę, może to byłby odpowiedni impuls do zmian. 

Kolejną kwestią jest Jej bijąca roszczeniowość, chamstwo, agresja, brak dbania o siebie. Fuuuj obrzydliwe . Naprawdę chcesz być z kimś takim?

Co od Nas oczekujesz w takim razie?

Co zamierzasz dalej robić?

Żona jak dojdzie do ściany, to może zmieni front... Wielu jest takich, że dojrzewają do dbania o siebie po latach, niektórzy niestety wcale, albo jak śmierć zagląda w oczy,  z reguły  za późno.

Pomijając już kwestie pociąu seksualnego czy ogólnej atrakcyjności, to czy ta kobieta nie widzi, żę rujnuje po prostu swoje zdrowie? Sama nie ma kompletnie motywacji ani chęci, żeby coś zmienić dla siebie?

Coś czuję, że jeśli na tym samym miejscu znalazłby się facet, to nie byłoby nigdzie ani słówka na temat tego, że może jemu jest tak dobrze i nie chce zmian...

Ja nie definiuje tego szczęścia

To dokładnie tak jest. To grube wcina sałatę, a to chude może kotlety. M.in. dlatego, że gdy to grube jadło chipsy, to to chude - nic.
Ja rozumiem, że tak wspierać w diecie można dziecko, któremu będzie smutniutko samemu, ale dorosłą babę? Autor jej do niczego nie zmusi, ale gdyby ona się zdecydowała, to - jako dorosła, świadoma konsekwencji swoich wyborów - nie powinna oczekiwać, że teraz wszyscy w zasięgu jej wzroku będą na diecie.
Mój partner nie może jeść surowego mięsa, jajek i kilku owoców w żadnej postaci. Gdyby stwierdził, że mi już nie wolno takiego tatara, to bym się chyba popukała po głowie. Nie zrzucajmy i nie usprawiedliwiajmy zrzucania odpowiedzialności za własne życie na innych.

Tylko mówicie o dwóch różnych sytuacjach.
Bo co innego, jak ja nie mogę jeść produktu x, to go nie jem i tyle.

Ale jeżeli ja siedzę na dietetycznym jedzeniu, a partner zajada pizzę, to z diety szybko nic nie będzie.
Poza tym jeżeli Autor taki zdrowy i aktywny, to akurat dostosowanie soę do niej w kwestii posiłków nie powinno ku zrobić problemów. Przecież on nie będzie na tym chudł, tylko po prostu będą jedli te same posiłki, razem odstawią chipsy i czekoladę i będzie im łatwiej.

Jak przeszłam na dietę to do sklepu nie chodziłam, bo kusiło. 2 lata później mój mąż przeszedł na dietę i też tak miał. No życie takie jest, że warto się wspierać, zwłaszcza, jeżeli ma to przynieść jakiś rezultat.

Bo ja to nie widzę tego, że ona nagle zacznie robić sałatki, a on smażonego schaboszczaka. Pomijając to, że ona zwyczajnie tego nie chce, więc i samozaparcia nie ma, żeby coś zmieniać. Więc tu jedyna opcja to przejście na zdrowe odżywianie razem.

Loka.
Dieta nic nie daje bez zmiany nawyków żywieniowych.
Nie ma nic złego w pizzy/kebabie/chipsach.
Problem zaczyna sie w tedy,kiedy stanowią one główne element diety.
Tak samo mylne jest to że osoba otyła, jest otyła, ponieważ zajadała się wyżej wymienionymi rzeczami.
w istocie ludzie z nadwaga, staja sie grubi na przestrzeni lat, ponieważ ich bilans kaloryczny, czasem przekraczany jest o tylko 200-300kcal
I to na przestrzeni tego czasu kumuluje się.
U mnie np dieta zmienia się na przestrzeni roku, w szczycie sezonu rowerowego (kwiecień - październik)
Moja dieta to 5k kcal.
Zdążają sie dni gdzie zjadam około 10k kcal.
A moja waga to 75kg przy 185
Bo to bilans kaloryczny jest kluczem, im sie więcej ruszasz, tym więcej musisz jeść.

Więc to co proponujesz jest bez sensu.
Nie może byc tak że z racji diety partnera, my tez przechodzimy na dietę.
Bo mamy inne zapotrzebowanie energetyczne, choćby ze względu na płeć, albo po prostu dalsza utrata masy będzie dla nas szkodliwa, albo z powodu trybu życia (praca fizyczna,aktywności sportowe) MUSIMY dostarczać zwiększone ilości kcal.

O wiele lepszym rozwiązaniem jest wspólna aktywność fizyczna.
ale tutaj o tym nie ma mowy, bo zona autora nie chce.

Otóż to, po pierwsze, to ONA musi chcieć się zmienić dla SIEBIE. Największy problem, kiedy nie widzi, jak sobie sama szkodzi. Ona powinna dojść szybko do tego etapu, kiedy jej nie będzie przeszkadzać, jak obok facet wcina burgera albo pizzę a ona sobie będzie skubała sałatkę. Jak to wygląda? Ja mam zmieniać całkiem swoje nawyki żywieniowe dlatego, żę ktoś obok musi/chce? Mam się czaić z jedzeniem chipsów czy frytek, bo ta druga osoba rzuciałaby się na nie?
Tutaj akurat i tak ułatwieniem jest już sam fakt, że partner, jako osoba aktywna i/lub zdrowo się odżywiająca nei pakuje w siebie dużo syfiastego jedzenia, ale i tak to brzmi niedorzecznie, żęby siebie całkiem zmieniać, bo ktoś obok musi.

Co by było, jakby ten facet pracował fizycznie i potrzebował dużęj ilości kalorii? Nie mógłby w domu zjeść mięsa ani niczego tłustego?

Ta pokusa to jakiś kosmos.Jak nie mogę czegoś jeść/pić, to nie kupuję i nie jem. Teraz właśnie muszę zacząć dietę z ograniczeniem tłuszczów zwierzęcych, więc chyba muszę przestać do sklepu chodzić, żęby mnie jajka i ser żółty nie kusiły... Wcześniej akurat nie patrzyłem zupełnie na dietę z uwagi na pracę w terenie, a wyniki były wręcz rewelacyjne. Teraz to się zmieniło, więć aktywność fizyczna jest tu kluczowa.

U mnie to tak wygląda, ja robię zonie i synowi np naleśniki z twarożkiem i rokitnikiem.
a sam zjadam opakowanie nutelli, bo mam taki deficyt kaloryczny.
I zona to rozumie, że nie dostarczę inaczej tych 10tys kcal które spaliłem
Jasne, można orzechami, ale naprawdę po zjedzeniu chyba tony,nie można czasem na nie patrzeć.
Wszystko zależy od tego o jakiej nadwadze mówimy, ale nawet w przypadku dużej, to rower jest 100 razy lepszym rozwiązaniem niż bieganie, bo właśnie odciąża stawy kolanowe.
I może być tak,że po wdrożeniu aktywności fizycznej, przy tej diecie która ma obecnie, będzie chudła, bo będzie deficyt.

Ale co do ogólnej konkluzji, to sie z tobą zgadzam.
Odpowiednie nawyki żywieniowe dla CAŁEJ rodziny.
U mnie w domu, jak wiesz, to ja gotuje, i przyrządzam posiłki, wiec dbam o to żeby było jak najmniej przetworzonego jedzenia w diecie.
Bo to głownie poprzez dodatki cukrów, syropów glukozowo  - fruktozowych, i soli w wysoce przetworzonej żywności, stajemy sie otyli i chorujemy.

ale uznaje tez zasadę że wszytko jest dla ludzi, ten kurczak z kfc czy pizza tez.
Tylko jak pisałem, muszą one stanowić dodatek do naszej diety, najlepiej właśnie ustawić sobie takie jedzenie jako nagrodę.
Bo uwierz mi jak sobie ustanowisz zasadę że do McDonalda jedziesz tylko rowerem, to nawet wiatr czy śnieg, nie zdemotywują cie do tego, że jedziesz te 100km w dwie strony, na tego burgera drwala

bagiennik:
Jakieś problemy z układem pokarmowym?

Bagiennik, ale ona nie chce i nie ma motywacji. A on chce ją zmobilizować. Jadłospis dla całej rodziny jest serio najlepszą opcją.

Poza tym człowiek człowiekowi nierówny. Ja poszłam na dietkę to tylko do sklepu nie chodziłam, nie interesowało mnie to, co dla siebie kupił i ugotował mąż. Ale np. mój mąż ma tak, że jak ma jeść zdrowo to w domu nie może być deka słodkiego, bo nawet gorzką czekoladę zje jak go przyciśnie. Więc nie ma. Są nawyki, które wyjdą na zdrowie całej rodzinie. Ograniczenie cukru, pełnoziarniste pieczywo, makarony, więcej kaszy i ryżu, ograniczenie masła, zmiana oleju na oliwę czy przejście na produkty typu light. Nikomu korona z głowy nie spadnie. A Autor jak pracuje w biurze to zawsze tam może zjeść frytki.

Raz na czas to fast food czy czekolada nikogo nie zabije, ale trzeba sobie najpierw wyrobić podstawy, a to trochę czasu zajmuje.

Olej grubasa. Czipsy, wino, długo nie pociągnie. Miażdżyca, udar i będziesz mógł sobie poszukać nowej partnerki.

Loka, za przeproszeniem ale na temat "diety" pierdolisz farmazony.
Doradzenie w kwestii odżywiania, zostawcie specjalistom i przede wszystkim nie powielajcie na ten temat mitów, a niektóre rady jakie tu padły mogą zaszkodzić.

Także no ten tego, no comment.

Dieta, chociaż to złe słowo, to styl życia. Na ten temat nalezy zdobyć więcej wiedzy kiedy chce się komuś doradzać. Wiedzy nie z durnych artykułów Pani Domu

Wiadomo, że wszystkiego można próbować

Mnie tylko zupełnie zaskakuje to podejśćie, gdzie tak trudno utrzymać tą silną wolę, żeby nie sięgnąć po jedzenie( o ile nie jest to żadne schorzenie). To, że ciężko iść do sklepu i niczego nie kupić albo, żeby w domu nie trzymać jedzenia, bo zaraz ktoś zje, to jakiś kosmos.

Ja pewnych rzeczy i tak nie jadam(głównie fast-foodów, słodyczy i gotowców), więc nie grozi mi, że sobie wyładuje cały koszyk łakoci i będę podżerał bez kontroli. Taki syf przynajmniej mnie omija.

A ta słodyczomania, to w ogóle już kosmos..

Zjechałam 30kg z pomocą dietetyka. Moi rodzice mieli wspólną dietę też od dietetyka, tylko właśnie mama miała porcje 100% z przepisu, a tata chyba 150%, żeby się bilans zgadzał. Nie miałam diety cud, tylko deficyt kaloryczny, wagę trzymam, wyniki badań mam wszystkie w normach, a badam się regularnie.

Pisałam z własnego doświadczenia o tym co kusi, a co nie kusi i o tym, że warto, żeby oboje mieli ten sam jadłospis, bo będzie prościej. Nie wiem gdzie według Ciebie są jakieś strasznie złe rady, no chyba, że odnosisz się do jedzenia sałatki zamiast kotleta, co jest uproszczeniem, bo logiczne jest to, że nie żyje się na jednym czy drugim.
Nie wiem co jeszcze takiego złego napisałam. Żeby jeść pełnoziarniste zamiast pszennego to już chyba wiedza powszechna, że tak lepiej.

Szkodzi tak jak głodówki, Dukan, diety sokowe i inne cuda, które ludzie wymyślają, żeby schudnąć szybko, a potem wrócić do starych nawyków.

Ja bym jeszcze chciała 10kg w dół, ale to po ciąży. No i jestem zadowolona, bo w 1 ciąży przytyłam za dużo, a potem ładnie zeszłam praktycznie bez wysiłku i bez wielkiego wyliczania deficytu, więc racjonalność w żywieniu, którą sobie wypracowałam w trakcie diety u mnie zaprocentowała.

Właśnie miałam dietę składającą się z 5 posiłków dziennie i ograniczenie typu: nie jem tego lub tego. Owsianka czasem, a węglowodanów bardzo mało.
Nie chcę się wymądrzać, bo nie jestem specjalistką - pomogło.

Najważniejsze, żeby było dopasowane do Ciebie
Ja miałam różnie, raz 3 posiłki dziennie, raz 5, ale 5 się u mnie nigdy nie sprawdzało, najlepiej jak były 4, chociaż czasami z kolacjami miałam problem, bo nie byłam już głodna

Ograniczenia miałam na chwilę na początku, potem powoli wszystko wracało do jadłospisu, ewentualnie jak stawała mi waga, to była zabawa w np. wysokobiałkowe rzeczy, ale jak ruszyło, to znowu wracałyśmy do tego, żeby jeść wszystko. Tylko racjonalnie. I działa.

Czemu głupio? Wstdziłaś się przed znajomymi? Śmialiby się z Ciebie?

A rozumiem.

No okej, ale czym to jest, jak nie zrzucaniem odpowiedzialności za dietę na partnera? Równie dobrze można wprost powiedzieć: "to, czy schludnę, zależy od ciebie".

Poza tym to ja zupełnie sobie nie wyobrażam, jak by to miało funkcjonować, gdybym miała otyłego partnera. Prowadzę aktywny tryb życia, jak jestem głodna, to po prostu jem , a jak mi się zaraz zaczną narty, to będę żreć jak prosiątko. I jak ja niby miałabym się odchudzać do towarzystwa, jeśli przy takim żarciu każdą zimę i tak kończę sporym spadkiem wagi (5-11 kg w ostatnich latach, w zależności od tego, ile jeździłam - przy 160 cm to raczej dużo). Jak wracam po 2h treningu, to w nosie mam to, że zbliża się 22:00, tylko wciągam np. dwie buły z szynką, górą warzyw, do tego najlepiej ze dwa jajka po wiedeńsku i jest super. A jak nie jest super, to opędzluję jeszcze jakieś pistacje czy inne rzeczy. Ale rozumiem, że powinnam poprzestać na kromeczce razowego pieczywa, żeby nie uniemożliwiać lubemu diety? xDD A jak mam narty, to bywało, że zjadałam 3 obiady dziennie, jak miałam okazję. Plus, oczywiście, coś jeszcze, też jak miałam okazję. Wychodzi na to, że - żeby mój partner mógł się kiedyś odchudzać - musiałabym porzucić wszelką aktywność, żeby z głodu nie umrzeć. I dlaczego? Dlatego, że ktoś - jak żona autora - miał fantazję spędzać wieczory przy chipsach i coli? Przecież to w ogóle nie wchodziłoby w grę.

Borze szumiący...
Bo tu MĄŻ ma problem. Żona problemu nie widzi i odchudzać się nie chce. Autorowi doradzam, nie jego żonie, bo jej tu nie ma.

I jejku, naprawdę musimy analizować każdy pojedynczy przypadek, bo ktoś nie je sera, a ktoś 3 obiady? Mówiłam naprawdę bardzo generalnie, że jeżeli Autor chce coś delikatnie zacząć zmieniać, to najlepiej będzie to robić razem. Tylko tyle.