Czy kontynuować tę znajomość? - Netkobiety.pl

A dlaczego nie rozmawiacie o sobie, tylko na neutralne tematy, co o nim do tej pory wiesz, co on wie o Tobie?

Starzy ludzie a problemy nastolatków.

Zgadzam się naprawdę, bardzo się z Tobą zgadzam Behemoth... tylko w sytuacji kiedy usiądę naprzeciwko niego na kolejnej kawie już nie jestem w stanie wymyślać dalszych tematów.

Ja również jestem introwertyczką tylko po prostu trochę się "wyrobiłam" w relacjach, ale właśnie dlatego, że jestem introwertyczką, trudno mi samej ciągnąć i proponować wszystkie tematy rozmowy.. Na ostatnim spotkaniu starałam się, żeby nie było sztywno, śmiać i wprowadzać dobry humor, może dlatego trwało 3 godziny. Chciałabym, żeby jednak jakaś inicjatywa była po drugiej stronie (oprócz samego proponowania spotkań), zwłaszcza, że jak opowiadał o wizycie dzieci z rodziny u niego to umie zaplanować inne atrakcje niż herbatkę. Opowiadał, gdzie je zabierał i co fajnego robili razem. W mieście, w którym mieszkamy, możliwości jest sporo.

Nie chcę decydować pochopnie "jak nie pasuje to odejdź"...

Ja go pierwsza nie dotknę, to na pewno nie. Nie rzucam się na facetów. I co tu mówić jasno, czego oczekuję po kilku spotkaniach przy kawce, kiedy nasza znajomość jest nieokreślona?

Ja tak naprawdę nie wiem, czy on jest introwertykiem, może po prostu:

1. Nie podobam mu się fizycznie,
2. Ma kogoś lub spotyka się z 2 kobietami na raz?

Oboje macie chyba w głowie, choć możę każde nieco inaczej, pewien scenariusz randkowy. Każde z Was jest przekonane, jak powinno wyglądać takei spotkanie. Trochę tu za mało tej spontaniczności i tej swobody, choć może to tylko moje wrażenie.
Ciekawie wygląda jednak sprawa dotyku i wychodzenia z nim, bo jednak widzę, żę ta postawa przeważa wśród kobiet: jeśli mnie nie dotknie = zapala się lampka. To tak odnośnie tematu w sąsiednim wątku, gdzie pocałunek na 3 randce tozbyt szybkie działanie

Znam (młode) kobiety, które za red flag uważają, że jeśli nie było seksu na drugiej randce, to coś jest nie tak

Czy na spotkania chodzisz chętnie, z radością? Czy dzwonicie do siebie pomiędzy spotkaniami?

Skoro ma wtłoczone do głowy, że najlepsze są kawiarnie, to pewnie widzi, że tam się siedzi naprzeciwko siebie i rozmawia więc spodziewałabym się, że będzie współnadawał ton rozmowie, pytał i rozwijał tematy. Jakoś trudno mi sobie wyobrazić siedzenie naprzeciwko siebie i milczenie, oglądanie ścian... już bardziej komfortowo na spacerze pomilczeć. Wieka pytała, o czym rozmawiamy, to napisałam. Czemu nie ułatwiam sprawy? możesz rozwinąć myśl?

Przecież on pracuje z ludźmi, w dużej firmie, w dużym mieście. funkcjonuje w społeczeństwie. Nie mówmy proszę, że 36-letni mężczyzna nie potrafi normalnie porozmawiać z drugim człowiekiem. 

On to wie, bo ja proponuje takie właśnie spotkania plus opowiadam, że takie lubię najbardziej.

Przykro mi, że piszę tu po radę a dostaję drwiny w zamian zamiast konstruktywnych odpowiedzi.

1. Nie zgadzam się, może być tak, jak poniżej pisze Rossanka - że on myśli "jest ok, jesteśmy wolni, szału nie ma ale pospotykajmy się.
2. Nie zgadzam się totalnie. Niektórzy mężczyźni tak robią, bo uważają, że takie niby koleżeńskie spotkania to nie zdrada partnera, a jednocześnie znów czują zainteresowanie drugiej "nowej" osoby.

Tak, w przeciwieństwie do kilku innych, z którymi się ostatnio spotkałam, ten jest zwyczajny, nie żaden Brad Pitt, ale podoba mi się i chciałabym, żeby mnie pocałował.

Często piszecie o tym flow a ja naprawdę nie wiem, o co chodzi, serio. Nigdy w życiu nie miałam takiego flow z nieznajomą osobą, z rodziną i przyjaciółmi jedynie wtedy, kiedy przeżyliśmy jakieś emocjonujące wydarzenie i o nim emocjonalnie rozmawiamy. Mi czy to z rodziną, czy z przyjaciółmi, też się kończą tematy w pewnym momencie. Codzienność w większości składa się z rutyny, szarych dni więc o czym tu w kółko opowiadać? Jak spotkam się z koleżanką, opowiemy co u nas, pogadamy na jakiś życiowy temat i tyle. Gdybyśmy się często spotykały to też nie miałybyśmy o czym gadać, bo życie to głównie rutyna (nikt nie jeździ co tydzień na wakacje, do teatru, i nie ma non stop takich nadzwyczajnych zdarzeń, o których można godzinami debatować).

Zgadzam się, że może on nie czuje wow, a zarazem szkoda mu urwać znajomość? I nie, proszę nie porównujmy mnie do tamtej 40-letniej dziewczyny z sąsiedniego wątku, nie jestem kiepska z wyglądu Może nie miss, ale dbam o siebie, jestem szczupła, fitness, długie ciemne włosy i regularne wizyty u fryzjera, na ubraniach nie oszczędzam i raczej teraz wszystko mam nowe, staram się na randki ubierać seksownie lekki makijaż, obowiązkowy manicure (z klasą), białe równe zęby... więc proszę, nie porównujcie mnie do kobiety z tamtego wątku. Z resztą on Bradem Pittem nie jest, a też nie ukrywajmy, że w związkach nie są same top modelki tylko masa normalnych dziewczyn i kobiet.

Z drugiej strony facet trafił na zadbaną, ogarniętą zawodowo, rodzinną, nie marudzącą kobietę (na spotkaniach jestem zawsze wesoła i nie narzekam), która nie ma większych problemów ani żadnych patologii w życiu, więc o co jeszcze chodzi?

Ja bym postawiła na szczerość, jak nie masz nawet ochoty się z nim spotykać, to umów się na tę kawę i powiedz, że nie wiesz czego się spodziewać po tej znajomości, nie widzisz zaangażowania z jego strony i nie za bardzo widzisz sens kontynuacji spotkań.
Albo się otworzy, albo zakończ tę znajomość.

Nie rozumiesz mężczyzn ...
Nie marnowałby swojego czasu na te spotkania, gdyby tak było jak piszesz.

Marnowałby. Gdzies tu jest taki w wątek, babka faceta nie kręci, na spotkaniach jest tak sobie, on czuje, ze jej tez się nie podoba, ale się z nią spotyka, bo innej nie ma.
Nie pamiętam tytułu.

Szeptuch dziękuję.
Jak kobieta to napisała, to może autorka zrozumie.

Gwarantuję, że on bardzo dokładnie słucha co mówisz.
To, że ma 36 lat i funkcjonuje w pracy wśród ludzi nie znaczy, że ma obycie z kobietami, to zupełnie inne relacje.
Jak nie chcesz się dalej bawić (brakuje cierpliwości), to się nie baw.
Wiedź jednak, że introwertyk potrzebuje dużo czasu by się otworzyć, a 5 spotkań to za mało.
To dlatego nie zaprosił do siebie, nie zapoznał z rodziną.

Tak, dokładnie tak
I buziak na pożegnanie.

Z doświadczenia: jak kobieta ma "lekki botoks" i duże mniemanie o sobie, to weźmie pierwszego lepszego, który okaże zainteresowanie.
I skończy jako kolejna samotna matka.

a Magnolia ma lekki botoks i duże mniemanie o sobie? Czegoś nie doczytałem?

Nie Szeptuch, ja mam bardzo niewielkie doświadczenie związkowe i damsko-męskie, więc na pewno tego pierwsza nie zrobię. Mam małe obycie z mężczyznami, więc nawet trudno mi sobie to wyobrazić, że za pierwszym razem całuję go pierwsza. Wolałabym już dać sobie spokój z tą relacją.

Nie Farmer. Ja nie jestem miss, jest wieele ładniejszych kobiet ode mnie, po prostu staram się o siebie dbać i zadbać o to, o co jestem w stanie.

Rossanka, jak Ty mnie rozumiesz, dzięki

Tak, słucha co mówię i zapamiętuje nawet. Nie chodzi o zabawę, nie chodzi o cierpliwość. Ja też nie mam obycia z mężczyznami. I nie wiem, o jakim zapoznaniu z rodziną piszesz po 5 spotkaniach, gdy ja pisałam tylko o lekkim objęciu w pasie podczas spaceru?

Farmer, w ogóle mnie nie rozumiesz. Nic a nic.

Nie denerwuje, próbuję się tylko dowiedzieć, czy traktuje mnie lekko o tak o, czy jednak jest to powolne rozkręcanie relacji i mu się podobam.
Nie dotknę go, sama jestem bardzo nieśmiała i mam małe obycie w kontaktach z mężczyznami.

Ręce mi opadają na to, co piszesz Farmer i nie będę się w ogóle do tego odnosić, szkoda czasu.

Ja jestem starszy bo mam 47lat i też jestem w dużym stopniu introwertykiem , częściowo domatorem.

Też chodzę na randki bo szukam swojej "drugiej połówki" ale też wolę spotkania albo w domu albo w kawiarni niż "aktywne".

Jak dla mnie po to są randki aby się poznać razem , jak najwięcej się dowiedzieć o sobie. Oczywiście nie są to randki jak u nastolatków , gdzie jest "przesłuchanie" i pytania a raczej luźna rozmowa gdzie czasami pojawiają się pytania.

Mi jako introwertykowi wcale nie jest łatwo się "przełamać" i rozmawiać na różne tematy z obcą mi tak naprawdę osobą.
Ale jak są dwie osoby chętne do rozmowy to rozmowa się kręci

Wczoraj byłem na randce (pierwszej) i były różne tematy i miło spędziliśmy czas.

Ja też jestem nieśmiały i szczerze wolałbym aby kobieta "zrobiła pierwszy krok" i np. mnie pocałowała albo wzięła na rękę , bo nie jestem w stanie odczuć kiedy by "można"

Osobiście uważam że jak rozmowa się nie klei i nie ma zaangażowania obu stron to nic z tego.
Naprawdę można rozmawiać o wszystkim i o niczym.
Jest tyle tematów że naprawdę ...

Ja wczoraj byłem na randce z nauczycielką to rozmawialiśmy o szkolnictwie , a nawet poszliśmy w zakazane tematy (religia) , byłe związki
A że gaduła jestem to od razu gratis się dowiedziała dużo rzeczy o mnie

Jak dla mnie z związku musi zależeć obu stronom , bo inaczej nic z tego.

A tematy ?

Byłem kilka miesięcy w tym roku w krótkim związku i uważam ze związek introwertyka z  ekstrawertyczką jest skazany na porażkę ...
Niby przeciwności się przyciągają , ale to na samym początku , a potem jedynie to wkurza i denerwuje ..

Lepiej by było umówić się nie w kawiarni, a w restauracji, przy okazji można porozmawiać o kulinariach czy pójść do klubu, żeby potańczyć, okazja do dotyku w pakiecie

Flirt temu facetowi raczej jest obcy...

Jeśli autorka zrobi ten pierwszy krok (a raczej kilka wielkich susów) to później na zawsze będzie miała w głowie, że nie podobała mu się wystarczająco i pewnie jest z nią z braku laku (zdobycz sama weszła do łóżka). Mało jest rzeczy bardziej poniżających dla kobiety.

Nie ma do czynienia z młodym chłopcem tylko że starym chłopem. Naprawdę ma wierzyć że jest tak niesprawny intelektualnie że w tym wieku nie wie co się robi z kobietami? A nawet jeśli jest to jak to rokuje na przyszłość?

Autorko można założyć że po prostu nie pykło. Ile można na kawy chodzić. Śmierć z nudów. Jeśli Ci się chce to spotkaj się z nim jeszcze raz i powiedz że oczekujesz innego spędzania czasu i objawów jakiegoś zaangażowania z jego strony.