Zazdrość czy uzasadnione obawy? - Netkobiety.pl

Nigdy nie mów nigdy ale...chyba trochę przesadzasz.
Albo dajesz za mało info.

Skoro od kilku lat siedzi z nimi w pokoju, to siłą rzeczy nawiązują się przyjaźnie, czy bliższe kumpelstwo.
Z racji pasji otaczam się głównie męskim towarzystwem. Z niektórymi chłopakami mam przyjacielskie relacje, czasem dzwonią po radę, wygadać się.
Początkowo mojemu Mężowi to przeszkadzało, przestało gdy ich poznał.
Mimo wszystko rozumiem Cię w jakimś stopniu.
Pogadaj z nim może o tym na spokojnie, może (o ile ich jeszcze nie znasz) warto je poznać?

Jeśli chodzi o kwestię flirtu to nie wiem dokładnie, jak to wygląda, ale podejrzewam, że coś jest na rzeczy. Jedna z tych dziewczyn skomentowała zdjęcie naszego syna słowami: "Przystojniak po tatusiu".

.

To o niczym nie świadczy.

Ale faktycznie lepiej jak nie będzisz żyła życiem tych koleżanek, gdy nie będzie Ci zdawał relacji, a najwyraźniej by chciał się nimi z Tobą dzielić, niczym z przyjacielem, więc lepiej jak już musi, dzielić się tym z kolegą.

A Ty przestań być zazdrosna o ich relacje, bo w niczym to Ci nie pomoże, jak najbardziej mogą to być relacje koleżeńskie, powiedziałabym zaawansowane, on nie widzi w tym nic złego.

Facet nie przyjaźni się z dziewczynami, bo są takie wspaniałe i łączy ich prawdziwa przyjaźń, tylko dlatego, że łaskoczą jego ego. On jako "rodzynek" w tym towarzystwie czuje się bardzo dobrze. Nie twierdzę, że tam jest coś grubszego na rzeczy, raczej nie, ale relacja jest specyficzna, jak w każdym tego typu towarzystwie. One się nim interesują, on czuje, że wzbudza zainteresowanie, popisuje się, doradza, no typowy chłop, a one o niego dbają i się martwią, jak typowe baby.
Czy jest o co być zazdrosną? Nie, raczej nie. Można mu podobne warunki stworzyć w domu, aby bardziej się cieszył, że praca się kończy niż zaczyna Awanturą na pewno tego nie załatwisz.

Dzięki za wszystkie Wasze wypowiedzi! Każdą z nich wnikliwie czytam i analizuję. Macie dużo racji. Wiem, że moje reakcje były często przesadzone i dlatego zamknął się przede mną w tym temacie. Ale dla mnie to też trudna sytuacja. Wcześniej pracował z samymi facetami i zachowywał się inaczej. Rano psioczyl na robotę i wracał zmęczony. Teraz wychodzi i wraca w dobrym humorze. Jedna z Was dobrze napisała, że ta sytuacja łechcze jego ego. A mnie zaczęła martwić... Nie mieliśmy wcześniej w małżeństwie przyjaźni damsko męskiej, to my byliśmy dla siebie najlepszymi przyjaciółmi, byli tylko wspólni znajomi. Mówiliśmy sobie o wszystkim. Teraz jest inaczej. A ja nie za bardzo wiem, czy jeszcze da się to naprawić

Pamiętaj tylko proszę, że pomiędzy miłością do szaleństwa, a bycie toksyczną ośmiornicą jest cienka granica.

Tylwyth Teg
To nie do końca tak. Pracuję, mam dużo koleżanek, nie jestem zamknięta w domu. Ale nie mam takiej zaufanej, dyskretnej przyjaciółki, z którą mogłabym pogadać szczerze o wszystkim. Moje przyjaźnie były często jednostronne, było fajnie, kiedy dawałam, pomagałam. W drugą stronę nie działało tak dobrze. Nauczyło mnie to nie ufać zbytnio ludziom.

Maku2
Może dlatego, że nie do końca wierzę w przyjaźń damsko męska? Nie twierdzę, że jest niemożliwa, ale moim zdaniem takie zbytnie spoufalanie się może być ryzykowne dla związku.

Ryzykowne dla związku może być też jego wyjście do dentysty, bo dentysta okaże się kobietą i do tego taką, która go zafascynowała.

Ty nie masz czasem ciągot do osaczania swojego męża?

Dalej kluczysz, nie tego się obawiasz. Dobra nazwę to za Ciebie - obawiasz się ZDRADY. Tak?

I z ciekawości co mu odpowiedziałaś na ten przytyk?

Maku2
Nie boję się zdrady fizycznej, że wskoczą sobie do łóżek. To raczej obawa przed zdrada emocjonalną, a może już to się stało?
Co do tej sytuacji z dzieckiem to zaczęło się od pierdoły, a po jego komentarzu skończyło grubo. Powiedziałam, że to ciekawe, widać uważasz tak od x lat (tyle ile razem pracują), on powiedział, że od zawsze. Poszłam zła do siebie, później zorientował się, że przegiął i przyszedł się łasić

Inna sytuacja. Za namową tej koleżanki założył konta w mediach społecznościowych. Gdy ja proponowałam mu to wcześniej stwierdził, że to go nie interesuje i nie będzie korzystał.

Salomonka
Tak, powiedział, że o tym gadali i przy mnie założył konto.

To, że czlowiek zmienia zdanie co do niektórych kwestii to żadna nowość. Ludzie czasem robią coś, czego wcześniej nie chcieli a nawet im się to nie podobało i często nawet sami nie wiedzą dlaczego. Ot, zmienili się i tyle.

Co innego jest niepokojące. Pisałaś, że mąż od dłuższego czasu nie mówi ci co się dzieje w pracy i milczy na temat swoich koleżanek. Nie jest tak, że teraz po prostu szukasz jakiś powodów, aby mu nie wierzyć?  Kobieca intuicja rzadko zawodzi, ale można samemu sobie napytać biedy przez swoje zachowanie.  Zazwyczaj to my, kobiety, jesteśmy bardziej rozmowną stroną w relacji i opowiadamy znacznie więcej. Ale nie oznacza to, że mamy mniej do ukrycia. To, że mąż reaguje agresją gdy go pytasz o jego relacje z "koleżankami" może mieć dwa powody; Pierwsza że już jest wykończony twoją zazdrością, a druga; że rzeczywiście ma coś do ukrycia. Wiele zawaliłaś w waszej relacji robiąc mu "jazdy" o te firmowe znajomości, bo dałaś mu do ręki wcale wygodny argument, aby cię pacyfikował milczeniem. Zdaje się, że teraz naprawdę niewiele się dowiesz, ani czy masz rację ani czy jest coś na rzeczy. Na forum także nie ma wróżek i nikt ci na 100% nie powie co jest grane. Jedno co ci mogę doradzić, to zajmij się bardziej sobą, swoim rozwojem, nawiązywaniem dobrych relacji z ludżmi, bo to że będziesz się zadręczać, zadręczać męża i okazywać mu zwoją zazdrość i niezadowolenie niczego na lepsze w twoim związku nie zmieni. Między tobą i mężem znikła gdzieś spontaniczność, szczerość, otwartość i teraz jest jak jest. Będzie ci trudno, a właściwie WAM trudno tę nić odtworzyć, a bez tego co wymieniłam, nie można mówić o szczęśliwym i trwałym związku.

Salomonka
To bardzo mądre co piszesz i ja się z tym w 100 procentach zgadzam. Żałuję swoich wybuchów zazdrości, tego że nie zawsze umiałam trzymać nerwy na wodzy. Ale niektóre z opisanych przeze mnie przykładów sytuacji zwyczajnie mnie przerosły. Boli mnie ten jego brak otwartości i szczerości, bo go bardzo kocham, to najbliższy mi człowiek. Póki co nie ma tematu koleżanek, on nic nie mówi, ja nie pytam. Zobaczymy, co będzie dalej. Może z czasem znów się otworzy, a ja będę umiała z nim inaczej o tym rozmawiać.

Salomonka
Dzięki

Wieka
Zgadzam się. Taka przesadna szczerość też nie jest wcale dobra. Ale on powiedział mi to w nerwach, bo już wtedy mdzy nami iskrzyło w temacie wychowawczym. A mnie się zrobiło po ludzku przykro, że ja stawia za wzór. Tak jak pisałam ona ma na niego duży wpływ. Nie twierdzę, że zły, ale ma... Tak generalnie nie kłócimy się o metody wychowawcze przy dzieciach, przy nich staramy się być jednogłośni.

Cześć wszystkim po dłuższej przerwie. U nas bez zmian. W temacie koleżanek zamknął się chyba na dobre. Nie wspomina o nich nic a nic, gdy pytam co w pracy, odpowiada wymijająco. Podejrzewam, że wiele rzeczy mi nie mówi. Próbowałam z nim rozmawiać na spokojnie, wyjaśnić mu moje emocje. Przeprosiłam za wcześniejsze zachowanie, wyjaśniłam, co mną kierowało.Powiedział, że się nie gniewa i niby jest ok, ale... Intuicja mówi mi co innego. Nie umiem tego wyjaśnić, ale mam wrażenie, że nie jest ze mną szczery.
Co do poznania jego koleżanek to było wiele okazji, by to zrobić, ale on od kiedy z nimi pracuje nigdy nie zaprosił mnie do swojej pracy, mimo ze wielokrotnie po niego przyjeżdżałam lub coś mu podrzucałam. Zawsze wtedy wychodził na parking, nigdy mnie nie zaprosił. Choć ma warunki.
Szczerze mówiąc długo obwiniałam się sama o te sytuację, że to przez moje zachowanie nic mi nie mówi. Ale teraz myślę inaczej. Gdyby nie było nic na rzeczy, rozmawialby ze mną normalnie. Albo chociaż chciał mi wyjaśnić, że nie jest tak, jak myślałam. Rozumiałby, że mam prawo czuć się niepewnie, kiedy inna (obca mi) kobieta załatwia mu sprawę, o której załatwienie poprosiłam jego.
Czuję, że w naszym małżeństwie nie jest już tak jak kiedyś, niestety...