Cześć, wpadłem na pomysł żeby tutaj napisać będąc w pracy i rozmyślając nad swoim życiem. Postaram się napisać wszystko w skrócie żeby nie marnować waszego czasu. Mam 29 lat a moje życie było pełne przemocy gdy byłem dzieckiem, ojciec był alkoholikiem i to takim przez duże A, picie ciągami przez tydzień lub dwa, tydzień przerwy i od nowa i tak miesiąc w miesiąc. Po alkoholu zachowywał się jak niespełna rozumu, kładł się na chodniku i leżał, rozmawiał sam ze sobą, i to w środku miasta, na osiedlu znali nas wszyscy, wizyty policji w domu, niebieskie karty. Koledzy od czasów szkoły podstawowej po szkołę średnią mnie odtrącili, śmiali się że mnie, moja samoocena została zniszczona, zamknąłem się w domu, zero kolegów, komputer gry i pornografia która zresztą została ze mną po dziś dzień. Mam 29 lat i zero kontaktów z kobietami. Po części przez to że nie mam znajomych, ale jest jeszcze jeden ważny powód, ogromna wąda zgryzu która widać od razu gdy zaczynam mówić, wadą jest na prawdę solidna, rozmówcy wręcz od razu kierują wzrok w stronę moich zębów. To całkowicie niszczy już i tak zniszczoną moja pewność siebie. Aparat będę zakładał po nowym roku na przełomie lutego i marca. Ale wracając do mojego głównego problemu, jestem 29 letnim prawiczkiem, tak, wiem jak to brzmi. Jestem do tego bardzo szczupły, mam ogromną wadę zgryzu oraz zero doświadczenia z kobietami i w sferze seksualnej i w sferze zwykłych relacji czy randek. Wtedy gdy rówieśnicy zdobywali pierwsze doświadczenia i uczyli się wszystkiego m.in tego jak obchodzić się z drugą osobą, co mówić, jak się zachowywać, co wypada a co nie, ja siedziałem w domu z nerwica lękowa, grając w gry i oglądając pornografię. Nie oszukujmy się tego nie da się już naprawić, jestem na poziomie dziecka z gimnazjum albo i jeszcze gorzej a mam już 30 lat. Nie potrafił bym utrzymać relacji z kobietą bo po prostu nawet nie wiedział bym jak, do tego nie jestem zbyt bogaty, no i dodając to co napisałem wyżej czyli wada zgryzu. To nie jest ucieczka ani moje wymyślanie, ja po prostu mam totalne zero doświadczenia, gdybym był 30 letnia kobieta i spotkał kogoś takiego jak ja na randce to nie wiedziałbym czy się śmiać czy płakać a na pewno byłoby bardzo żenująco. Jestem chodzącą czerwoną flagą, i moje szanse na znalezienie dziewczyny są obecnie zerowe. Pozostaje poprawić wygląd sylwetki chodząc na siłownię bo ważę 64 kg przy wzroście 175 (syn mojej sąsiadki z 2 klasy gimnazjum wygląda poważniej niż ja) i wyleczyć tą ogromną wadę zgryzu. Nie mam również samochodu pomimo posiadania prawa jazdy. W pracy radzę sobie całkiem nieźle, wszyscy mnie lubią, potrafię pomóc wtedy kiedy trzeba i postawić się gdy jest coś co mi się nie podoba. Mam kilka celów które sobie postanowiłem, odstawić pornografię, poprawić sylwetkę, założyć aparat, kupić samochód, zmienić garderobę. Jednak to są plany na 2 lata w przód, samo leczenie ortodontyczne tyle zajmie.
Jestem seksualnie sfrustrowany, totalnie. Do tego stopnia że zaczyna mi odbijać. Nienawidzę słuchać odgłosów seksu sąsiadów zza ściany, mieszkam w bloku i niestety wszystko słychać. Czuję wtedy złość, agresję, frustrację, smutek. Dołuje mnie to, pomimo tego że nie powinno. Kiedyś uprawiali seks pół nocy, przez resztę nocy nie mogłem zasnąć, czułem złość i frustrację. Wydaje mi się że to nie jest normalne ale zaraz przypominam sobie że mam 29 lat i nie wiem nawet jak to jest dotykać kobietę. Dotknąć jej piersi, stref intymnych. Ludzie w moim wieku mają czasami kilkanaście partnerów i setki nocy za sobą ja nie widziałem nawet kobiety nago oprócz w porno. Wiem że piszę na forum dla kobiet, wiem że jest tutaj kilku mężczyzn, piszę tutaj bo może kobiety spojrzą na to inaczej. Co ja powinienem zrobić? Coraz częściej myślę o wizycie u prostytutki, w mieszkaniu, fajnym klimacie. Nie wiem czy to dobra opcja, jednak analizując mój przypadek chyba jedyna? Mogę czekać nadal ale co to da? Nie ma mowy żebym zainteresowal sobą dziewczynę w obecnym stanie i obecnej sytuacji. Nie mam pojęcia co ja mam zrobić, liczę na dobre rady i dziękuję, spokojnej nocy.
