Co zrobić gdy przeszkadzają mi relacje mojego męża z córką ? - Netkobiety.pl

To fajnie, że jest takim dobrym ojcem, że mają fajne relacje.
Ona ciągle jest metrykalnie dzieckiem a i na zawsze pozostanie jego dzieckiem. Z czasem da mu wnuki, na punkcie których też może dziadek oszaleć.
Nie masz wyjścia, musisz to zaakceptować lub zrezygnować z małżeństwa.

Z tego co piszesz ma super kontakt z córką - taki ojciec to skarb.

Zapytaj się sama siebie dwóch rzeczy:

1) czy ten kontakt w jakiś sposób uszczupla Cię tj. czy nie poświęca Ci wystarczająco dużo czasu bo poświęca go córce?
2) czy nie chciałabyś żeby wasze dziecko było tak rozpieszczone przez wwojego ojca?

Skąd ta pewnosc, że da mu wnuki?

Myślę że clue posta nie była pewnosc ze corka partnera Autorki da mu na 100% wnuki tylko  uswiadomienie jej ze jeśli da to dziadek może tak samo mocno się zaangażować w relacje z nimi jak teraz w relacje z córką.

To już Twój mąż to chyba za późno na rozkminy typu "co byście zrobili", przed ślubem trzeba było stawiać granice, a nie już po... Fantastycznie, że jest dobrym ojcem, niestety całkowicie zatracił się w tej relacji. Poruszasz ten temat, bo zakładam, że ich kontakt jest tak częsty, że wpływa na wasze życie. Nie zgodzę się z nikim przede mną - można mieć fantastyczne relacje z dzieckiem, spędzać z nim czas, a jednocześnie mieć szacunek do obecnego partnera i go nie zaniedbywać.  Nie jest sam dlatego powinien uwzględniać Twoje uczucia i potrzeby, planować z Tobą przyszłość i brać pod uwagę w planach. Z powodu małej różnicy wieku mają kumpelskie relacje, co cieszy i w normalnych okolicznościach radzilabym nigdy nie konkurować z dzieckiem o względy, miłość czy czas, nie traktować go jak wroga, ale u Was to jest czysta przesada. Zero granic czy liczenia się z Tobą. Czas tylko z dzieckiem? Wspaniale, mają do niego prawo, ale jeśli Ty jesteś ciągle z boku, ciągle pomijana, ciągle nie masz nic do powiedzenia to nie dziwię się, że ulewa Ci się. Oprócz roli ojca postanowił jakiś czas temu być Twoim mężem. Oznacza to tyle, że powinnaś w jego życiu być równie ważna, a Twoje potrzeby powinny być zaspakajane, powinnaś być szanowana i brana pod uwagę w planach, powinny być z Tobą jednak ustalane, konsultowane. Jedna niedziela z nią, druga z Tobą albo dla niej sobota a dla Ciebie niedziela. Dziwi mnie, że czas z nią od początku był tylko ich, że nie masz dobrych relacji z córką, że czasem nie wyskoczycie gdzieś razem. Wg mnie zdrowa sytuacja jest wtedy kiedy :
Partner ma czas tylko z dzieckiem
Partner ma czas tylko z nami
Partner, my i dziecko spędzamy czas wspólnie.
Gdyby była zachowana równowaga wszyscy byliby szczęśliwi, a z tego co piszesz mąż od początku odciął Cię od tej relacji jakby moja przeszłość, moje dziecko, Twoja granica.

Ja nie znalazłam informacji ze Autorka nie spędza czasu z mężem i że każdy weekend każda sobota
i  niedziela jest z córką Chyba to kwestia interpretacji pierwszego posta. Każdy może mieć własną. W moim jednakże odczuciu Autorke boli to ze partner ogolnie jest tak blisko ze swoim dzieckiem. Uwaza ze 17 latka to już powinna chodzić ze swoim towarzystwem a nie z ojcem i być bardziej zdystansowana jako prawie pelnoletnia. A ja uważam że to piekne ze mimo ze jest prawie dorosla ma ciepła i bliska relacje z tatą. Cowiecej zakładam że ta relacja była taka już przed ślubem więc Autorka wiedziala na co się pisze i mogła powiedzieć pass a tego nie zrobiła.
Co do wymuszania zeby był wspólny czas Autorki partnera I dziecka uważam że należy tu brać pod uwagę nie tylko wole partnera ale również o ile nie przedewszytskim zdanie tej córki. To jest prawie dorosla kobieta i może nie chcieć zwyczajnie spędzać czasu z macocha. To nie jest jak sama Autorka zauważyła 10 latka która może iść z Autorka i jej mężem za rękę do zoo czy na lody. To mloda kobieta która może niekoniecznie chcieć bliskich relacji z macocha, szczególnie ze może wyczuwać ze macocha nie jest zachwycona jej wizytami.  Może być również tak ze corka uznaje ze skoro taty nie ma na codzień to ten czas gdy są razem powinien być tylko ich wspólnym czasem.

Nie wyobrażam sobie nie wymagać od własnych dzieci szacunku do mojego męża i stawiać granice "ja i moje dzieci" i on. To są dwie najważniejsze kobiety w jego życiu i nie rozumiem dlaczego facetowi miałoby nie zależeć na wzajemnym szacunku i chociaż próbie czy polubią się. Gdyby od początku były podejmowane próby polubienia się to może autorka nie byłaby całkiem poza nimi. Absolutnie rozumiem, że mąż autorki chce spędzać czas tylko z córką, żeby mogli porozmawiać sam na sam, mieć swoje sprawy i rozmowy - mają prawo do nich ale gdyby mój facet postawił tak bardzo grubą kreskę między nami też byłoby mi z tym źle. Chciałabym spróbować nawiązać poprawne stosunki z dzieckiem mojego męża, którego kocham. Autorka nie odniosła się czy Młoda miała alergie od samego początku na nią i to jest problem czy jej mąż od początku podzielił się sobą na dwa światy.

Trzeba dodać, że niektórzy ojcowie większym zaangażowaniem, rekompensują córce porzucenie, co skutkuje tym, że córka wchodzi im na głowę, bo nigdy nie szłyszy słowa nie.

Nie wiemy dokładnie jak to wygląda w tej sytuacji, ale może też lubi pokazywać się w towarzystwie córki, bo wygląda jak starszy brat.
Jeśli zrobił z niej księżniczkę/córeczkę tatusia, to nikomu nie wyjdzie na zdrowie.

.

Nie musi jej kochać, ale niech ją szanuje. Przychodzi do ich domu, pewne minimum musi zostać zachowane. Potwierdzam, że dzieci w partnerach rodziców dostrzegają rywala, ale myślę że to się dzieje u małych dzieci, a nie u prawie pełnoletniej kobiety z którą można rozmawiać jak z dorosłym partnerem. Jeśli nic nie da się zrobić to zostaje znaleźć kompromis bez szkód a z równowagą dla obu stron.

Nie ma co gdybać, czas na więcej szczegółów od autorki. Osobiście uszanowalanym niechęć dzieci męża do mnie, ale swoim dzieciom uprzedzeń nie odpuściłabym, bo nie na takich ludzi ich wychowuje i nie akceptowalabym jawnej i bezpodstawnej  niechęci.

Wspanoale, że nie jest dusigroszem, który by córce z gardła wyciągnął, ale... A co jeśli miesięcznie to są bajońskie sumy? Autorka chciałaby odłożyć na wakacje albo zmienić auto, a tu okazuje się, że na oszczędnościowym wieje ujem, a mloda ma wszystko co sobie upierdzi, bo tatuś ma gest do przesady? Zbyt mało wiemy. Mają wspólny budżet jako małżeństwo, mogliby określić miesięcznie kwotę jaką wydaje na córkę, w sytuacjach kryzysowych wiadomo, że nie ma tematu. Uważam, że w każdej kwestii - i czasu, i pieniędzy mogło dojść do skrajności, których autorka nie akceptuje.

To jest jakaś masakra, i to najlepszą piłą mechaniczną, a nie jakąś tam teksańską, jak z czegoś takiego:

można zrobić coś takiego:

To nie są przysłowiowe widły, zrobione z igły, tylko powieść sci-fi w odcinkach, która została napisana na podstawie dwóch zdań, w których absolutnie nie było nawet ani jednego znaku przystankowego, mogącego wskazywać na taką historię.

Uciekamy w macierzyństwo, gdy nie mamy satysfakcjonującej relacji z partnerem. Kobiety mają do tego tendencje. Ucieczka w macierzyństwo to ten sam rodzaj ucieczki co w alko, pracę, hobby, przyjaźń czy neta.

Niczego takiego z pierwszego i jedynego posta Autorki nie wywnioskowałam.
Co więcej - Autorka napisała, że częste odwiedziny córki męża, generalnie jakoś bardzo jej nie przeszkadzają. Ani słowo nie padło o tym, że czuje się zaniedbywana, że relacje męża z jego córką odbywają się jej kosztem, że mąż wydaje na córkę bajońskie sumy i że do tego celu ogołocił kompletnie ich wspólne konto oszczędnościowe, że Autorka jest pomijana w jego planach, że ciągle siedzi sama w domu bo nie chcą jej ze sobą nigdzie zabierać i że się kompletnie w kontaktach z własną córką zatracił.

Myślę, że projektujecie na ten wątek własne, głęboko skrywane niechęci. Być może nawet takie, z których same nie zdajecie sobie sprawy. Inaczej nie potrafię sobie wytłumaczyć dorabiania nieistniejącej gęby do opisanej sytuacji.

Trolica napisała  i czeka na gotowce do zadania domowego lub pracy. Nawet się jej udzielać nie chce.
Trzeba się wysilić o poczytać forum.;)
Jest wiele wątków na ten temat.

ja się o dziwo zgodzę w 100% z Dracarys i dodam kolejny cytat: " ona często się do nas wprasza, bo mój mąż dał jej swobodę przychodzenia do nas." - dla mnie z tego zdania wynika że Autorka otwartych drzwi dla córki męża sobie nie życzy. nazywa przychodzeniem córki do ojca wpraszaniem się. dla mnie nie do pomyślenia by mój przyszły partner (gdzie jesteś!? ) miałby nazwać przyjście mojej córki do naszego domu jako "wpraszanie się"

także kolejny temat z cyklu "wzięłam sobie dzieciatego i się okazało że ma dzieci"

15 punktów na 10 możliwych!