Popsułam świeży, dobry związek - Netkobiety.pl

Nosi mnie od "zawaliłam, zraniłam go i się zaciął, muszę to odkręcić" po "gdyby był naprawdę takim dobrym i wrażliwym człowiekiem, porozmawiałby ze mną zamiast odrzucać wiadomości bez czytania jak jakiś gówniarz".
Dojrzały człowiek, nawet jeśli nie chce dać drugiej szansy, to chociaż nie odtrąca wyciągniętej do niego ręki i komunikuje się, prawda?

Niczego nie oczekuj, nie katuj się, było minęło, tak musiało być...
Za bardzo był cukierkowy, a to przeważnie maska...

Jestem skołowana. Chyba rzeczywiście nie chciałabym być z kimś, kto odciął mnie tak łatwo jednym ruchem, mimo takiej niby "bliskości" którą zbudowaliśmy.  Nie chciałabym wymęczyć powrotu. Czuję się, jakbym go zdradziła i prosiła o kolejną szansę, a ja tylko nagle się wycofałam, bo za szybko biegliśmy. Wyjaśniłam mu to, ale nie przeprosiłam i nie prosiłam o szansę, po prostu wyjaśniłam. Chciałam dialogu, nie kajania się. Ale dostałam mur, ścianę, ucięcie wszystkiego, co było między nami. Nie mogę do siebie dopuścić myśli, że z jego strony to nie było tak prawdziwe, jak z mojej. Że było płytkie, chwilowe. Z mojej strony było ważne i piękne. Bardzo mi źle.

Nie, nie było jasnego komunikatu. Nie przeprosiłam, nie napisałam, że się pomyliłam, nie poprosiłam o drugą szansę. Wyjaśniłam, dlaczego się tak zdystansowałam. On na te wiadomości odpisywał z taką obsuwą, tak bardzo pokazywał, że nie zależy mu na nich i ledwo je odczytuje gdzies tam w przerwach, że nie chciałam pisać nic osobistego. Dziś po tygodniu ciszy wysłałam mu link do piosenki, którą mu kiedyś obiecałam dać, nie odczytał, ostatni raz na WA był wczoraj rano. Wiem, że wysyłam dziwne, sprzeczne komunikaty. Ale gdyby to był normalny dialog, to bym się otworzyła.

Wyjasniłaś, wystarczy, przeprosiny nic by nie dały, a i tak musztarda po obiedzie.

On Cię olewa, a Ty o nim rozmyślasz... Zachował się tak "ogniście" na początku jak typowy toksyk, jeszcze nic a już uzależnił... sama widzisz co wyprawiasz. Jesteś na skinienie
Wierzyłaś w każde jego słowo jak małolata...
Oprzytomnij.

Trzymaj się i nie zadręczaj jeśli po raz kolejny oleje cokolwiek nie napiszesz. To nie świadczy o Twojej wartości w żaden sposób. Pomysl sobie na spokojnie czy chcesz coś jeszcze zrobić i czy nie celuje to w Twoją godność. Nie musisz jutro nie musisz pojutrze. On nie zniknie z tej planety w ciągu 24 h. Zrób tak żebyś Ty czuła się dobrze. Pozdrawiam

Oboje z historią, pewnie oboje z różnymi przeżyciami z poprzednich związków. Mógł tak zareagować na podstawie wcześniejszych doświadczeń, bo nie chce bardziej cierpieć.
Może kogoś już poznał, może po prostu ma Autorkę gdzieś. Powodów może być multum, ale u podstawy leży brak komunikacji. Stało się,  czasu nie cofniesz. Na Twoim miejscu napisałbym list z przeprosinami i wyjaśnieniem co i dlaczego czułaś wtedy i co czujesz teraz. Najlepiej bez nacisków na powrót i ckliwych tekstów, z podziekowaniem za wspolny czas a ew. prośbę o kontakt,  jeśli ma ochotę, bo cenisz go jako człowieka i takie tam.
I potem daj mu spokój, jeśli się nie odezwie.

Porzuć esemesem i  bez zdania racji kogoś kto się w tobie bardzo zakocha napisz na forum jako pokrzywdzona w sprawie  a potem już z górki..zbieraj cenne opinie że skoro dał się odpulić jednym cięciem to chuja mu tam zależało. Ja pierdole, gdzie to idzie wszystko..

Co już mu wielce nieszczęśliwa autorka odnotowała  jako zbrodnię i winę. Już drugą zresztą.. pierwsze było uczucie.

Wyznanie uczucia to gruby i niewybaczalny błąd. Potrzebny niegrzeczny, rozrywkowy ruchacz, a tu uczuciowiec. A fe. Jak nam pięknie napisała Autorka:

Co ciekawe na forum promowana jest teza, że kobiety chcą od mężczyzn zaangażowania.

Wiesz co, w drażliwych sprawach zazwyczaj komunikatory potrafią być tylko przysłowiowym gwoździem do trumny. Nie zawsze można podczas takich żywych dyskusji w pełni odczytać emocje, może być tak, że odbiorca zinterpretuje to w kompletnie odwrotny sposób. Wiem to, bo na własnej skórze przekonałem się o tym bardzo dotkliwie. Może i on wcześniej miał podobne historie i teraz najwygodniej mu po prostu zamknąć się w skorupie.

Jeśli Ci bardzo na nim zależy i jak mówisz, to Ty schrzaniłaś, według mnie najlepszym rozwiązaniem będzie spróbować spotkać się z nim w realu i powiedzieć jakie żywisz wobec niego uczucia. Na mnie na pewno by bardziej to podziałało, niż "dobijanie się" na messengerze. Jest jeszcze inna sprawa - często facet na widok dziewczyny, która mu się podoba (a zakładam, że dalej tak jest bo przecież wcześniej by nie zwrócił na Ciebie uwagi) bardzo często mięknie, zatem możesz to też w dobrej wierze wykorzystać.

Co za dziecinada...
Wszystko idzie dobrze, fajnie się rozwija, jesteśmy razem szczęśliwi.
To co robimy?
Trzeba przystopować, za szybko to, nie tymi torami to idzie, trzeba ochłonąć i inne bzdury, a tak w ogóle to daj mi spokój na jakiś czas.
Ja pierdole.
Typowa kobieca logika, którą popiera tutaj w komentarzach kilka pan.
Dobrze że moja żona nie była taka, i nie uciekała bo( bo wszystko idzie za dobrze)
Dramat.
I jeszcze te wiadomości przez komunikator..ile ty masz lat? 16?
O tak poważnych sprawach rozmawia sie osobiście.
Nie dziwie się gościowi, zainwestował masę uczuć, oddał serce na tacy a tu jeb: Oddal sie w nieznanym kierunku i nie przeszkadzaj przez jakiś czas.
Potraktowałaś go jak przedmiot.
I ide o zakład że ta "natarczywość" to była prośba o normalna bliskość, tylko ty w którymś momencie sie przestraszyłaś, swoich uczuć, tego ze twój świat sie zmieni i zareagowałaś jak zareagowałaś.
Chcesz rady:
Kup jakiś ładny bukiet, pojedz do niego i przeproś go na kolanach za to co mu zrobiłaś, bo zrobiłaś rzecz straszna, naplułaś na jego miłość do ciebie.
Moze Ci wybaczy.

Totalnie się zgadzam! I nie rozumiem głaskania po głowie autorki.
Facet zaangażowany i zakochany, a ta wycięła mu taki numer. Złamała mu serce. Bardzo dobrze że teraz ją olewa i mam nadzieję że nie uwierzy w jej obietnice.

Jak można pisać "gdyby mu zależało, to dałby ci szansę"? Ja prdl...

MASAKRA.
Mam wrażenie, że na tym forum jest kółko obrończyń kobiet. Niezależnie co kobieta odwali większość je broni i przeinacza rzeczywistość.
"Trzymaj się, jakby chciał to by do Ciebie wrócił" - nie mam na to nawet słów. A jak jest na odwrót to "goń tego psychopatę".
Hipokryzja poziom sufit.

Macie świadomość kobiety na forum, że taką obroną, akceptacją złych zachowań wpędzacie w coraz większą toksyczność taką osobę? Czasem potrzebny jest kop w dupę aby uświadomić sobie to, że źle robi, a nie głaskanie po główce.
Przecież to jest błędne koło i ta kobieta w następnych relacjach dalej będzie to samo robić, bo podświadomie myśli, że wszystko zrobiła dobrze, a to facet jest tym złym.
Tym sposobem tworzycie toksyczne kobiety które nigdy nic nie mają sobie do zarzucenia, bo to faceci zawsze psują relacje. Co jest kompletną bzdurą.
MASAKRA.

Popieram.

Chmurny oceń swoja metodę najpierw i słownictwo ("odpierdalasz" "damesy"), a później zwracaj się do mnie. To już ostatnia moja odpowiedź do Ciebie, jak zmienisz ton na mniej emocjonalny to może zacznę się przejmować tym co piszesz. Może.

Mogę przełożyć z knajackiego na literacki ale sens się nie zmieni. Słowa to narzędzie. Narzędzi używa się w celu. W celu na ten przykład odwrócenia kota ogonem lub z ofiary zrobienia sprawcy. To już metoda. Kleisz?

Uuuu ironia, twój ostatni nabój.

Ps: nie masz komu mówić 'myszko'?  Nie ma dziwne w sumie..

Nie kłóćcie się. Ja wiem, co odwaliłam i nie słucham podszeptów, że to był psychopata. Nie był nim, ale popełnił też jeden poważny błąd, co zauważyła jedna z kobiet tutaj: maksymalnie zaangażował się zaraz po swoich ciężkich przejściach z ex żoną (zdrada, rozwód). Miałam wrażenie, że przerzucił na mnie wszystkie uczucia i plany z tamtej osoby, działo się to za szybko i nie byłam tak na 100% pewna, że to chodzi o zachwyt mną, a nie rozpacz po tamtej. Ostrzegałam go kilkukrotnie, że ja w pewnym momencie mogę się zaciąć i wycofać, bo tak działam na presję, ale zignorował to, a gdy się stało, zareagował wiecie jak.

Proponowałam mu wielokrotnie spotkanie twarzą w twarz, rozmowę. Nie chciał, wyraźnie to powiedział. My mieszkamy w dwóch miastach oddalonych o 100 km, ja u niego nigdy nie byłam, to on przyjeżdżał tu i trochę mieszkał. Przez całą znajomość komunikowaliśmy się na WA i tam co jakiś czas pisałam coś, żeby zbadać sytuację, a on coraz rzadziej odpisywał. Ostatni kontakt mieliśmy tydzień temu i gdy napisałam wczoraj, to mam info, że wiadomość dotarła, ale nie została odczytana, a on był online kilka dni temu. Poszłam za radą Niebieskiej (dziękuję) i napisałam mu uczciwe przeprosiny. I prośbę, żeby dał mi szansę, a jeśli nie widzi takiej opcji, to o jasny komunikat, że nie. Byle nie to milczenie. Nie zostało to odczytane, czyli zostałam z tym samym, co wczoraj. Może wieczorem zadzwonić? Nie wiem, chyba powinnam dać chłopu spokój.

Jeśli sprawy tak się mają, to faktycznie zostaje Ci telefon, chyba że zaryzykujesz i wbrew temu co powiedział pojedziesz te 100 km go odszukać, wtedy masz wóz, albo przewóz.

Jest też mniej optymistyczna odpowiedź na tą sytuację - on znalazł kogoś innego, albo jest bardzo blisko stworzenia nowej relacji.

Podsumowując: miał dla ciebie wszystko a ty tylko naładowane i wymierzone kopyto którym go odstrzeliłaś ostrzegając wcześniej (jak zapewne ci się wydaje lojalnie) słowami: ani kroku bo strzelam. Czy tak?  To bądz  łaskawa swoim forumowym supporterkom pomóc zrozumieć że TO JEST CZARNOBIAŁE I TU SĄ EWIDENTNY SPRAWCA I OFIARA I ŻE TY SKREWIŁAŚ.  Będę wdzięczny

Tak było
edit: nie TYLKO kopyto, przez cały ten czas dawałam z siebie bardzo dużo i on dużo brał. Była równowaga. A potem mi się włączył moduł ucieczki.

Autorko, rób wszystko co uważasz że jest ok z Tobą  Jeśli uznasz że ta wiadomość która napisałaś teraz to za mało to ok. Jeśli uznasz że to wszystko to też dobrze. Według mnie zrobiłaś już bardzo dużą ta konkretna wiadomością ale pytanie jak Ty czujesz. To jest najważniejsze .

Nie wiesz czy znalazł czy nie znalazł i co siedzi mu tam w głowie. Dopóki nie masz tej informacji od źródła nie wiesz nic.

A może z jego strony jest nadal dużo? Milczenie jest komunikatem, ale równie dobrze może mówić "zraniłaś mnie, cierpię, bo nadal mi zależy".

Moim zdaniem gdyby tak było, to bardziej czekałby na wiadomości od Ciebie. I odpisywał szybciej niż 2 dni po odczytaniu. Cierpiałby, ale naiwnie by liczył że coś zrozumiałaś i jest jeszcze szansa. A on wprost daje Ci do zrozumienia że nie chce kontaktu. Może Cię nienawidzi, a może spotyka się z kimś innym? Trudno powiedzieć.
Milczenie też jest odpowiedzią.
Ale ok, poczekaj na to co teraz odpisze. Nie dzwoń.

To, ze Ty byś chciała poprowadzić tą znajomość inaczej, mądrzej, wcale nie znaczy, że mogłabyś to zrobić. Znajomość tworzą dwie osoby i obie mają wpływ na jej przebieg.
Przecież próbowałaś się odsuwać, wycofywać i jaka była jego reakcja? Większy nacisk.
Więc to nie jest tak, że tylko Ty ponosisz winę za przebieg relacji.
Bo może pan miał już w planach bliską przeprowadzkę do Ciebie, w szafie wyprasowane przez Ciebie spodnie i wyprane skarpety, a Ty mu o jakichś niespiesznych planach wyjeżdżasz.
Ten jego upór tez dobrze pokazuje, że wcale nie jest taki przyjacielski i pozytywnie nastawiony do Twoich oczekiwań i propozycji.
Bo to może być typ, co dziury nie zrobi a krew wypije. Może, nie musi, więc sobie jeszcze raz prześledź w myślach jego zachowanie i swój ewentualny wpływ na niego, o ile mogłabyś go mieć.

I zastanów się, czy nadal chciałabyś kontynuować znajomość, jeśli miałaby się rozwijać na jego zasadach

Wiem, sama tak robię i jemu też robiłam tuż przed pieprznięciem znajomością. Nie zablokował, bo mam dwa ptaszki. Tylko czemu od 3 dni w ogóle nie wchodził w WA? Przecież nie ma tam chyba tylko mnie, ja mam większość znajomych i rodzinę.
No nic, odczyta może kiedyś, a może nie odczyta. Nie dzwonię.

Jeśli masz czas to przeczytaj mój wątek, który niedawno założyłem, ja też się wpieprzyłem po części na własne życzenie w dwie furtki, a nigdy w życiu nie podejrzewałbym siebie o to, że wyląduję w takiej chorej sytuacji. Myślę, że on może być właśnie blisko zaczęcia czegoś zupełnie nowego, bo zdaje się ani Ci nie napisał, żebyś nie robiła sobie nadziei, ani też że potrzebuje czasu. Tobie włączyła się ucieczka, a jemu w końcu obojętność i teraz chłop być może stoi właśnie w rozkroku. Czy zaraz po Twoim odejściu nie próbował Cię nakłaniać do zmiany decyzji, czy chociaż żeby się dowiedzieć co dokładnie Tobą pokierowało? Bo jeśli tak po prostu przyjął to na chłodno do wiadomości i nic z tym nie robił to też to jest dziwne.

Tak, wszystko tak (oprócz "chciał wyjaśnić sytuację"). Ale były też czerwone lampki, od nich się zaczęło moje wycofywanie. Czyli: za szybko po rozstaniu z żoną, nienawiść do żony i częste opowieści, jak bardzo go zraniła, za dużo żony generalnie w naszym życiu, nawet w łóżku (porównywanie, jak ja mu daję wszystko i jest idealnie, a ona to jakieś łóżkowe ochłapy, bardzo to było dla mnie krępujące). I jeszcze: on cały czas chciał być u mnie, brał u urlopy z pracy, byle tu być, a jak był, to ja podporządkowywałam pod to swoje życie. Sama się na to godziłam i na początku było super, jak wakacje, ale w końcu człowiek chce, żeby było normalnie, a nie takie wodotryski kilkudniowe. Zmęczyłam się, bo od zera (byłam sama długo) przeszłam w parę chwil do związku niemal non stop, jak nie na żywo, to online. On był naprawdę non stop w moim życiu, każdego dnia, od dzień dobry do dobranoc, z informacjami co robi aktualnie i co będziemy robić, jak się zobaczymy. Po prostu się zmęczyłam i wycofałam, ale źle mu to zakomunikowałam, za ostro i bezkompromisowo. Zła forma, przekaz taki sobie, choć wiem, co mną kierowało.

Dobra, odczytał. No to czekam, czy jakoś zareaguje. Ale ważne, że odczytał i nie będę już tkwić w próżni.

brzmi jakby się nie wyleczył z małżeństwa i próbował samemu sobie pokazać jak to mu teraz lepiej. nie dziwię się, że się przestraszyłaś.

Paeonia zadała fajne pytania o to jak Ty się czułaś, czujesz. Fajnie skierować myśli na siebie. Odczytał, czyli piłka po jego stronie. Zrobiłaś co mogłaś.

Przecież Ty byłaś dla niego klasycznym plastrem, ale też nie dziwię Ci się, że mogłaś zareagować, jak zareagowałaś. Miałaś swoje pewnie w miarę uporządkowane życie, a tu nagle ktoś Ci je tak mocno zasłodził, że mogło Ci się od tego cukru zrobić niedobrze. Powinnaś była go od początku trzymać bardziej na dystans i stopniowo przybliżać mówiąc jednocześnie dlaczego tak robisz.