Jest niedojrzałym dzieckiem - Netkobiety.pl

Cześć, zalozylam tu konto specjalnie po to, by zasięgnąć waszej pomocy. Nie mam już z kim o tym porozmawiać.
Jestem 8 lat w związku, mam 24 lata a on 26. Dopiero od roku mieszkamy razem. I to wszystko zmieniło.
Dotarło do mnie, że jest dużym dzieckiem. Ogólnie w domu rodzinnym niczym się nie zajmował-nie sprzątał, nie gotował, nie myl naczyń. Po roku mieszkania ze mną trochę się poprawił, potrafi sam z siebie pomyc po obiedzie, kupuje chleb codziennie i wynosi śmieci, ale na tym kończą się jego obowiązki których podejmuje się samodzielnie. Całą resztę trzeba mu przypominać: Żeby zapłacił rachunki, żeby czasem kupił coś do lodówki albo poszedł ze mną na zakupy, zeby wstawił pranie albo posprzatal. Jest gigantycznym kanapowcem, w wolny dzień wstanie o 10 i pójdzie leżeć na kanapę do południa. Ja wolę aktywnie spędzać czas więc mamy tu sporą rozbieżność. Tak więc to nie jest człowiek, który wymyśla jakieś formy spędzania czasu ze mną. Nie wymyśla też nic na obiad, nie wie że prysznic czasem trzeba umyć, że w szafkach w kuchni poukładać, że pościel wymienić. Wszystko to robię ja albo jemu wydaje polecenia. I dopiero wtedy, za jakiś czas może je wykona. Przy okazji seksu też nie uprawiamy. Jak ja próbowałam to nie miał siły,mówił że później. Później już usypial przed TV więc i ja przestałam inicjowac w końcu zbliżenia-w ten oto sposób teraz nie uprawialismy seksu chyba 2 miesiące.
Zerwalismy ze sobą właśnie z tych powodów pół roku temu. Sparalizowalo go to. Walczył o mnie, płakał, czułam realnie że się zmienił. Chcial sie ze mną kochać, w końcu czułam od niego to coś co zniknęło już wiele lat temu, ale wtedy tłumaczył to tym, że przy rodzicach za ścianą nie czuje się swobodnie. Ok. Ogień zgasł jakiś miesiąc po powrocie i zrobiło się gorzej niż było kiedykolwiek.
Nie wiem już jak mam rozmawiać z tym człowiekiem. Mówię mu o swoich problemach i obawach, ale on je bagatelizuje. Wczoraj wieczorem zapytałam, czy zrobił przelewy za czynsz, bo termin już minął. On że nie. Ok. Rano wysłał mi jakieś głupoty o płaskiej ziemi na messengerze z pracy, bo ja wstaje później. Zapytałam czy już zrobił te przelewy, napisał że nie. Miał czas szukać głupot na Internecie, ale nie miał czasu przelać za czynsz. On to robi i on ma numery kont. Napisałam mu, że zachowuje się niepoważnie opowiadając mi o płaskiej ziemi teraz,kiedy ma poważniejsze rzeczy na głowie i że mnie traci. Nie odpisał na to, jedynie znowu wysłał mi kolejny obrazek z Internetu. Zalamalam się w tym momencie. Ten facet na 26 lat. I nawet nie reaguje na to, że może mnie stracić.
Oczywiscie ze to ja moge robic oplaty. Ale to jest jego jeden z niewielu obowiązków, jeśli znowu ja to przejmie to będę robić kompletnie wszystko w tym domu. Ale z drugiej strony i tak mu muszę przypominać o rachunkach, więc wychodzi na jedno.
Już nie jestem w stanie tak dłużej funkcjonować ale jednocześnie nie umiem odejść. Po pierwsze nie mam dokad... Po drugie nie stać mnie na wynajem samodzielnie, zarabiam mało bo dalej studiuje. I chyba tylko to mnie z nim trzyma. Jego pomoc w codziennych sprawach jak np zepsuje się samochód albo kran przecieka, no i to że składamy się na opłaty. Już nie wiem co mam robić, jednocześnie wiem że bez niego sobie nie poradzę, nie chcę wynajmować pokoju u obcych ludzi, z drugiej strony to nie jest materiał na ojca. Chciałam się tylko wygadać...

Cześć, zalozylam tu konto specjalnie po to, by zasięgnąć waszej pomocy. Nie mam już z kim o tym porozmawiać.
Jestem 8 lat w związku, mam 24 lata a on 26. Dopiero od roku mieszkamy razem. I to wszystko zmieniło.
Przy okazji seksu też nie uprawiamy. Jak ja próbowałam to nie miał siły,mówił że później. Później już usypial przed TV więc i ja przestałam inicjowac w końcu zbliżenia-w ten oto sposób teraz nie uprawialismy seksu chyba 2 miesiące.
Zerwalismy ze sobą właśnie z tych powodów pół roku temu. Sparalizowalo go to. Walczył o mnie, płakał, czułam realnie że się zmienił. Chcial sie ze mną kochać, w końcu czułam od niego to coś co zniknęło już wiele lat temu, ale wtedy tłumaczył to tym, że przy rodzicach za ścianą nie czuje się swobodnie. Ok. Ogień zgasł jakiś miesiąc po powrocie i zrobiło się gorzej niż było kiedykolwiek.
Nie wiem już jak mam rozmawiać z tym człowiekiem. Mówię mu o swoich problemach i obawach, ale on je bagatelizuje. Wczoraj wieczorem zapytałam, czy zrobił przelewy za czynsz, bo termin już minął. On że nie. Ok. Rano wysłał mi jakieś głupoty o płaskiej ziemi na messengerze z pracy, bo ja wstaje później. Zapytałam czy już zrobił te przelewy, napisał że nie. Miał czas szukać głupot na Internecie, ale nie miał czasu przelać za czynsz. On to robi i on ma numery kont. Napisałam mu, że zachowuje się niepoważnie opowiadając mi o płaskiej ziemi teraz,kiedy ma poważniejsze rzeczy na głowie i że mnie traci. Nie odpisał na to, jedynie znowu wysłał mi kolejny obrazek z Internetu. Zalamalam się w tym momencie. Ten facet na 26 lat. I nawet nie reaguje na to, że może mnie stracić.
Oczywiscie ze to ja moge robic oplaty. Ale to jest jego jeden z niewielu obowiązków, jeśli znowu ja to przejmie to będę robić kompletnie wszystko w tym domu. Ale z drugiej strony i tak mu muszę przypominać o rachunkach, więc wychodzi na jedno.
Już nie jestem w stanie tak dłużej funkcjonować ale jednocześnie nie umiem odejść. Po pierwsze nie mam dokad... Po drugie nie stać mnie na wynajem
samodzielnie, zarabiam mało bo dalej studiuje. I chyba tylko to mnie z nim trzyma. ..

Jaka prostytucja? Przecież on jej nie utrzymuje, napisała wyraźnie, że składają się na opłaty na pół....

.