Postanowiłam żyć bez faceta - Netkobiety.pl

Nie jesteś sama Góralko. Ja podobnie, mam 48 lat - zniechęcona tym, co mnie spotkało na arenie "randkowej", postanowiłam już dawno być sama. I tak jest. Przyzwyczaiłam się do tego stanu, doceniam spokój i ciszę, brak stresów związanych z: zadzwoni, nie zadzwoni? kłamie czy mówi prawdę? siedzi ciągle na telefonie bo pracuje czy przegląda profile kobiet w necie i czatuje z kilkoma naraz?... itd. Naprawdę miałam serdecznie dość. Nie jestem ideałem, ale ze swojej strony zawsze byłam fair. Niestety nie spotkałam nikogo o podobnym podejściu.
Samotność ma swoje dobre strony, na nich się skupiam i jestem całkiem szczęśliwa.

Słucha się przyjemnie... :-) Tak samo jak ogląda się romantyczne filmy z serduszkami i happy endem. Pewnie, że fajnie. Tylko nie wszystkim pisane.

Góralko my - niestety - jesteśmy łakomymi kąskami jedynie dla panów 60+, ewentualnie młodzików chcących pobaraszkować z doświadczoną kobietą (ale nie na stałe). Takie są realia. Panowie udzielający się w tym wątku zdają się mieć założone różowe okulary na nosy i nie grzeszą szczerością (bo na pewno osobiście wybraliby 30-stkę).
Babka pod 50-tkę przegrywa z młodszymi kobietami z powodu faktu, że ma tyle lat, co ma - nieważne jak zadbana by nie była. Biologia. Nie ma się co oszukiwać. Sama usłyszałam jakiś czas temu od pewnego faceta  pozornie "na poziomie": no super fajna jesteś, tylko trochę starawa.... Dodam, że miał dokładnie tyle samo lat, co ja.

Może pierwszym krokiem, jaki warto podjąć jest chociaż próba uwierzenia w to, co tutaj Panowie piszą. Z mojego punktu widzenia, kobieta dojrzała ma tą przewagę nad młodszą, żę...jest dojrzała.Skoro pragnie związku, oznacza to, że pragnie stateczności, spokoju i bezpieczeńśtwa a nie wiecznych motylków czy adrenaliny.

No nie wiem
Stan,który opisujesz wcześniej i Szeptem też o tym pisała,jest mi znany,rozumiem to
identyfikuje też wiele podobnych doświadczeń z Twoimi,za młodu wyszumiałem się "aż do dna"
zaliczyłem romans, później parę nieudanych związków i ktoś "na koniec" mnie zdradził
też myślałem że nic z tych moich związków mi nie wyjdzie nigdy   i zrezygnowałem z nich
uważałem że to ze mną jest problem bardziej, niż to jakaś "wina" kobiet, najbardziej mocno niepokoiło to że "trafiam" na takie toksyczne osoby będąc toksyczny,ale to wszystko do 30 tki,tu może jest różnica w postrzeganiu inne miejsce w dojrzałości jednak
jak się pogodziłem z tą moją niejedną klęską , zająłem sobą to się uspokoiłem
a po jakimś czasie bycia samemu
spotkałem swoją przyszłą żonę .

Tylko coś niewielu statecznych kolegów do wyboru, niestety. Za to całe mnóstwo 40, 50 letnich "kawalerów z odzysku" którym szajba odbija jak nie przymierzając jeleniom na rykowisku.  Dlatego zamiast brać co leci, lepiej naprawdę być samej. Przynajmniej ma się stateczność na gwarancji

I taki wierszyk dla Szeptem zwłaszcza

Nie dla mnie urok miłości, wino to też kłopoty
pierwsze wywołuje mdłości, a drugie wymioty

Za każdym razem po skończonej relacji szukałam winy w sobie. Nawet gdy to nie ja zdradziłam, gdy to nie ja oszukiwałam, nie ja kręciłam. Wychodziłam z założenia, że nie ma skutku bez przyczyny. Ale skoro przyczyna jest, to znaczy po części ja do niej doprowadziłam. I tak dawałam kolejne szanse, bo trzeba naprawiać, odbudowywać, próbować. Ostatecznie wychodziłam na taką co to można wszystko z nią zrobić. Zdradzić można, bo wybaczy. Pocisnąć kity maści różnej można, bo uwierzy. Podnieść rękę można, bo się poburzy chwilę i jej przejdzie. Nikt, ani jeden z facetów nie bił się w piersi, że mógł zranić. I kij z tym. Już nie potrzebuję. Moja wina, że nie stawiałam granic. Może nie potrafię tego robić. Nawet to mi się już znudziło, poszukiwanie winy w sobie. Bo ile można się katować. Może mam coś do przepracowania. Na pewno mam. Ale dla siebie, nie dla kogoś.  Tym bardziej nie dla faceta. I nie chcę tu absolutnie wychodzić na zgorzkniałą panią w średnim wieku ;-) Mnie po prostu wszystkie nerwy, nadzieje i romantyczne uniesienia strzeliły jak bańka mydlana. Drugą część żywota dociągnę w pojedynkę, bo zależy mi na sobie samej.

Haha ;-) W sumie... Chociaż idąc tym tropem, to może Eskimos, Azjata lub pustelnik znaleziony na odludziu. Oczywiście piszę to z przymrużeniem oka. Facet to facet, byt osobny, niech żyje sobie po swojemu. To jest jak z gorącym żelazkiem, nie dotykaj, bo się oparzysz. A gdzie tam.. i ups, rzeczywiście parzy. Tak to u mnie działa.

Ja po 40 znalazłem się ponownie w obiegu. Nie chciałem tego, ale tak się stało.
Nie jest prawdą, że faceci szukają tylko młodych kobiet. Po jakimś czasie znalazłem kobietę również po 40 i jestem z nią szczęśliwy. Nigdy nawet nie oglądałem się za takimi co mają po 30. Po co mi tyle problemów co takie 30 mogą przysporzyć?
Sam nikt nie chce być nawet jak tak mówi. Ty po prostu nie chcesz się już sparzyć. Ale, żeby się nie sparzyć nie trzeba zaraz rezygnować z poznawania innych. Wystarczy trochę zmienić podejście, nabrać dystansu. Nie szukać kogoś z kim chcesz się ustabilizować, mieć romantyczne uniesienia tylko kogoś z kim chcesz przebywać, miło spędzać czas. Cieszyć się z każdej miłej wspólnej kawy, a jak jest nie miło to nie brnąć w to tylko poszukać znowu następnego, bo może z tym innym będzie się miło piło tę kawę. Tak jak pisze Misinx może nie pasują Ci górale, to wyciągnij jakiegoś Holendra z depresji.
To co za nami to za nami. Nie ma sensu przekreślać przyszłości tylko dlatego, że przeszłość była do d……
Nie ma sensu przypisywać sobie winy albo tej drugiej osobie za to, że coś się nie udało. Zwyczajnie nie spasowało, niekoniecznie musi być winny. Postaw granice, których przekraczanie w przeszłości Cię boli. Nie przekraczaj ich i po prostu idź do przodu.

To co piszę wydaje się, że brzmi lekko infantylnie, ale to jest właśnie ten dystans. Przy takim podejściu życie potrafi pozytywnie zaskoczyć.

Takie tematy sa odpowiednikami tematów na tych "męskich" forach o tym ze kobieta mnie/oszukała/okradła/zdradziła/poniżyła to znaczy że wszystkie co do jednej są takie.
I z racji tego będę sam do końca życia bo tak jest mi lepiej(nie jest)
Sory ale komuś idzie na 5 krzyżyk i nie może nikogo znaleźć to wina leży w nim.
To nie cały świat jest zły,źli jesteśmy my.
Chyba było to w jakiejś piosence ale nie pamiętam.
Sam szukałem 7 lat odpowiedniej żony, wiem że ludzi do statecznego,spokojnego życia jest mało.
Ale trochę ich jest, i można sobie wybrać odpowiednią osobę,tylko samemu trzeba być w porządku.
Dzis niestety dominuje wygodnictwo.
Jeżeli dana osoba w czymkolwiek odbiega od naszego ideału,popełni najmniejszy błąd,nie akceptuje naszej asertywności(egoizmu) to wypad,tam sa drzwi.
i kończy się jako osoba samotna,wmawiająca sobie ze becie samemu jest fajne.

W którym miejscu napisałam, że wina leży po drugiej stronie? Raczej pisałam o swoim poczuciu winy. O tym, że to ja do związku się nie nadaję, bo podstawowych kryteriów nie spełniam. Nie potrafię zaufać na przykład. A skoro nie spełniam i do tej pory kończyłam jak kończyłam to po co pchać się na rozgrzane żelazko? W imię czego? Bo tak trzeba? Bo ludziom w parach żyje się lepiej? Bo dlaczego...? Nie wmawiam sobie, że życie samemu jest fajne. Ja się nie narażę na życie z kimś, tylko dlatego, żeby nie być samemu. A to różnica.

I ile kobieta bez faceta wytrzyma? Miesiąc? Haha uwielbiam takie deklaracje.

No to się wypisałaś.
Oczekujesz, że ktoś wręczy Ci z tego powodu medal? Myślisz, że wysoka szarża klepnie Cię płazem szabli w pagon w ramach nagrody?
Ja wypisałem się z tego teatrzyku mając jakieś 26 lat i żyje mi się o wiele lepiej. W przeciwieństwie do Ciebie, nie pałam zgorzknieniem do kobiet, nie bucham wręcz oparami rozgoryczenia, bo ktoś mi kiedyś dowalił. Miałem jakieś przygody i co z tego? Jesteście jakie jesteście. Macie cechy wspólne w kobiecej psychice, przejawiacie kolektywne zachowania przynależne do waszej płci i co z tego? Nic, taki wasz urok. Mogłem to zaakceptować i żyć zgodnie z swoim widzi-mi-się, albo dołączyć do grupy jakiś oszołomów, którzy tupią nogą w złości.
Jakoś udało mi się uniknąć radykalizacji.

To nie postanowienie, ale raczej Twoje obecne nastawienie.
Panów jakich wybieralaś, wybrałaś sama przecież.
Co to znaczy być w obiegu?
Jeżeli chcesz być w "obiegu", to wybacz, ale tam są takie przerwy na zmianę partnera chyba?
No to Ty w takiej przerwie jesteś i jest Ci żle.
Ale najbardziej mnie uderzyło to: nie mam faceta, to teraz czas na siebie, na samorozwój..
A nie powinnaś tego mieć jako priorytet niezależnie od tego czy masz partnera, czy nie?
Nie będę  nic już pisać o atrakcyjności czy nieatrakcyjnosci kobiet 40 plus, bo pewnie to indywidualna sprawa i każdy ma swoje doświadczenia. .
Mi się wydaje że jestem "Królową Balu" ale może to dlatego, że ja po prostu nie zwracam  uwagi na męzczyzn ktorym sie nie podobam? Gdzieś tam ledwo się zauważamy?.
Ja Ci mogę pisać że z moich obserwacji mężczyźni wolą dojrzalsze kobiety, ale pewnie nie zauważam stada tych, dla których im młodsza tym lepsza, a na pewno jest takich wielu, tylko jakoś się nie przyciągamy.
Nikt nie jest w typie wszystkich ani wizualnie, ani osobowościowo.
Jak mogłaś liczyć że strony żonatego Pana na coś więcej niż romans?
Wybacz, ale to naiwne jest po prostu.
Warto budować swój samodzielny  świat, taką nienaruszalną część,  na którą tylko Ty masz wpływ. By nie trzeba było burzyć wszystkiego znowu.

Idea tego wątku, autorko, przypomniała mi nie taki stary film o tytule mylacym: "Klub literatury pieknej"
Polecam do obejrzenia, Panom też

A potem do obejrzenia "Lejdis"