Proszę o opinię w sprawie związku i chłopaka - Netkobiety.pl

No ale Ty miałaś możliwość, żeby u niego zamieszkać i za każdym razem się wykręcałaś miesięcznym. Jak się nie widzicie prawie wcale, to co się facetowi dziwić, że najpierw chce więcej zaangażowania?

Ależ oczywiście, że nasz rację. Niepotrzebnie tylko wypytujesz go " kiedy? kiedy?
On doskonale pamięta, co powiedział i o ile zasadnym byłoby zapytanie go raz, może dwa razy czy pamięta, o tyle wypytywanie go co chwilę i robienie awantur jest już bez sensu. Wygląda bowiem tak, jakbyś na nim wymuszała i narzucała się mu, a nikt takich zachowań nie lubi.
Słusznie uważasz, że on nie chce z Tobą mieszkać, ponieważ nie jesteś tą jedyną.
Gdybys nią była nie mogłabyś opędzić się od jego nagabywan odnośnie wspólnego Waszego zamieszkania. Z całą pewnością nie musiałabyś upominać się o to ani wpraszać się.
Powiedział Ci tak kiedyś, ponieważ chciał, żebyś spotykała się z nim. Z czasem uznał, że jesteś już całkowicie jego i zdobyta, a układ, jaki macie jest dla niego bardzo wygodny.  Mówiąc brzydko, po co mu cała krowa, skoro on chce tylko napić się szklanki mleka i to od czasu do czasu.
Facet nie myśli o Tobie poważnie i traktuje Cie instrumentalnie.
Przestań dyskutować z nim na temat wspólnego zamieszkania, bo on dalej będzie Cię zwodził, a na boku szukał innej, tej jedynej.
Zamiast tego odsun się od niego, ale nie stawiaj mu warunku, że albo zmieni zdanie na temat Twojej przeprowadzki do niego, albo od niego odejdziesz. Żadnego szantażu.
Zachowaj się teraz jak wolna, rozsądna kobieta, która zrozumiała pewne rzeczy i Ty nie będziesz dawała się komuś używać ani czekać na zmiłowanie boskie.
Nie to nie, niech się wypcha.
Zerwij z nim kontakt, bo ta znajomość nie ma przyszłości.

Pełna zgoda.

Facet rzucił coś na wstępie znajomości a autorka przypięła się do tego i ciśnie zamiast naturalnie rozwijać i pogłębiać relację.
Wcale mnie nie dziwi, że facet zaczął mieć opory i wydziwiać z szafą, skoro autorka zaczęła stawiać go pod ścianą. A z kolei jej wydziwianie z zakupionym biletem i fochy też by mnie raczej chłodziły niż zachęcały do wspólnego zamieszkiwania.

Ulle, ale gdzie Ty widzisz bronienie się faceta? Patrzysz przez jakiś oryzmat tego, że facet koniecznie jest nie tak.

A było tak:
Ona zaproponowała, on nie chciał.
Ona zaproponowała, on wyszedł z kontrpropozycją, żeby ona u niego częściej nocowała, bo sie rzadko widzą, ona skorzystała.
On zaproponował, ona nie chciała, zaproponowała miesiąc później, a potem żadne nie poruszyło tematu.

No sorry, ale to Autorka wymyśla. Mogłaby normalnie zacząć u niego nocować i w końcu to wspólne mieszkanie wyszłoby z tego samo, a ona oczekuje jakichś wielkich deklaracji, że może zostać kolejny tydzień. A jak facet jej mówi, że spędzają ze sobą za mało czasu, to leci obraza majestatu. Autorka się tak miota, że my nie wiemy o co jej chodzi. Facet pewnie też sam nie wie, skoro tu chce zamieszkać, ale zaraz obraża się o pierdołę i już nie chce.

Żuraw i czapla mi przychodzi do głowy.

Ale tutaj  każdy widzi że facet kreci.
Że mu się odwidziało.
ale dalej mnie zastanawia gdzie na bilet miesięczny  wydaje się 1/3 pensji.

Może tak po prostu napisała, żeby podkreślić, że mało zarabia, a tymczasem wywaliła ot tak sobie dużo kasy na bilet miesięczny, jakby miała z ducha Świętego domyślić się, że on z dnia na dzień zaproponuje jej dwa tygodnie u niego w maju.
No tak się czasem mówi " wydalam całą kasę, bo taka drożyzna" chcąc podkreślić że wydało się dużo pieniędzy, ale każdy przecież wie, że na pewno nie wszystko, co miało się na koncie.
Ja bym nie przywiązywała do tego wagi.

W skrócie było tak:
Po ok pół roku razem powiedział że będzie miał propozycje mieszkania u niego.
Styczeń ten rok- moje pytanie czy pamięta co mówił,że po pół roku razem możemy spróbować zamieszkać.
Odpowiedź jego: zapomniałem, wyleciało mi z głowy,później że pamiętał ale nie widział żebym ja chciała.
Marzec -1 kłótnia poważna. Ponowne pytanie o kwestie zamieszkania. Jego argumenty że nie ma szafy i nie miałabym jak trzymać rzeczy, za rzadkie widywanie się, on jest przyzwyczajony do bycia samemu
Kwiecień - jego propozycja (nie sama z siebie) ale po moim pytaniu czy coś z tym mieszkaniem robimy bo tak rzucił temat i nic (już miał szafę).
On- chce od maja żebym u niego zamieszkala.
W kwietniu równocześnie wynikła sytuacja że mój bilet miesięczny podrożeje od maja, zadzwoniłam do niego co z mieszkaniem bo do 10.04 muszę takto kupić bilet po starej cenie na maj. On odpowiedział że jak chce.wiec kupiłam. I również w kwietniu powiedziałam że skoro już kupiłam bilet to wprowadzę się od czerwca (chciałam też odłożyć większą sumę pieniędzy). On że ok.
Zbliża się czerwiec,cisza z jego strony.
Kupiłam bilet. Po tym fakcie mówię mu o tym i że czekałam do końca czerwca czy ruszy temat mieszkania czy nie i skoro nie ruszył to odpuściłam.
Ponownie tłumaczył że nie zwrócił uwagi że już czerwiec i że miał dużo na głowie bla bla.
Od czerwca praktycznie cały czas się kłócimy,on oczekuje i chce żebyśmy się spotykali w tygodniu,a że on i ja pracujemy w tym samym mieście to dla niego logiczne że lepiej jakbym ja zostawała dłużej w mieście po pracy i ewentualnie nocowała u niego w tygodniu. Co do weekendów nie ma sporów.
Weekendy jeżdżę do niego i do miasta gdzie pracuje.on raz na miesiąc albo rzadziej przyjeżdża do mnie. Tłumacze mu że nie zamierzam się do niego zawsze dostosowywać i zostawać w tygodniu bo wstaje codziennie o 5 i wracam po 17 po domu
Więc jak zostaję dłużej to automatycznie jestem później w domu (gdy spotykaliśmy się w tygodniu to byłam w domu o 20-21). Na propozycje moje że przecież może po pracy jechać ze mną do mnie nie jest chętny (nawet komunikacją, ceny paliwa są zrozumiałe). Zarzucilam mu nieraz że jest za wygodny i chce żebym tylko ja się poświęcała.  On uważa że mu zależy,nawet dziś mi to powiedział a twierdzi że to ja nie chcę się spotykać i mi na tym w ogóle nie zależy. Jasne, najlepiej jak dziewczyna przyjdzie po pracy, zaliczy ją a potem pojedzie do swojego domu..a on ma spokój i nic z jego rytmu dnia się nie zmienia praktycznie. Nie wiem co robić. Powiedział że chce zamieszkać razem i nie wyklucza tego w ogóle ale chcę najpierw spędzać więcej czasu razem czyli się częściej spotykać. Tylko ja to odbieram jako kolejną wymówkę i unik.
Mamy szansę zobaczyć jakby się razem mieszkało, z końcem sierpnia nie wiem co będzie z pracą ale idę na operację i miesiąc będę niesprawna ruchowo a on nic. Rzuciłam bezpośrednio ze fajnie byłoby fajnie sierpniu pomieszkać razem skoro potem nie wiem gdzie będę pracować. Widać jego reakcje raczej nie będę szukać pracy w jego mieście,na co on reaguje negatywnie. On by chciał żebym pracowała w jego mieście.
Czy to przesada że czuję się jak darmowa prostytutka? Przyjdzie pójdzie a on mieszka sam. Widocznie do życia na codzien się nie nadaję, jak dla mnie gdyby kochał i chciał to już byśmy razem mieszkali.

Zamieszkanie razem to dość poważny krok i ja w opisanym przypadku również jestem w stanie zrozumieć opory faceta. Z kolei komletnie nie rozumiem oporów Autorki przed zostawaniem u niego na noc w tygodniu, szczególnie kiedy sama twierdzi, że facet mógłby do niej przyjeżdząć, nocować i razem by następnego dnia jechali do pracy. No właśnie jaki sens, kiedy ona mieszka z rodzicami 30 km od miasta w którym pracują, a on ma swoje mieszkanie?
Uważam, że częstrze przebywanie razem, pomieszkiwanie u niego to naturalny i potrzebny etap przed podjęciem decyzji o współnym zamieszkaniu.
Również, podobnie jak Szeptuch, nie wiem gdzie są takie ceny biletów miesięcznych by pochłaniały 1/3 pensji, jak sądzę po godzinach pracy na pełnym etacie.
Kolejna rzecz na którą zwróciłam uwagę, to że Autorka wprost pisze, że umowa kończy się jej z końcem sierpnia dlatego naciska. Może jestem zbyt pragmatyczna lub pod tym względem mało romantyczna ale... to raczej w odwrotną stronę powinno działać, tzn. "mam" stałą pracę dlaego nie chcę dojeżdżać, a nie umowa mi się kończy więc zamieszkajmy u ciebie w twoim mieszkaniu.
Autorka pisze, że nie czuje się poważnie traktowana, może i ma powody ale ja ich bym bardziej szukała w tych grach na komuterze niż samym wspólnym mieszkaniu, w końcu facet wyraził chęć częstrzego spotykania i padła propozycja by u niego zostawała w tygodniu na noc. Moim zdaniem to jest dobre rozwiązanie przed ewentualną decyzją o wspólnym mieszkaniu. Trochę nie rozumiem Autorki, która chce koniecznie mieszkać razem, domyślam się, że tu chodzi o ten bilet miesięczny ale sorry... rok, czy wcześniej pół roku znajomości przy tak rzadkich, weekendowych spotkaniach i ogólnie braku czasu/chęci spędzania go w tygodniu nie są dobrym rozwiązaniem.
Poza tym z tego co Autorka pisze, mieli "próbny" wspólny tydzień u niego i średnio jej się to podobało bo ona oglądała seriale, a on grał na kompie.  Według mnie to jest większy problem niż sama kwestia wspólnego mieszkania. Nie wiem z czego to wynika ale raczej to powino powodować wątpliwości bo jak miałoby ich dalsze współne życie wyglądać? Razem ale osobno choć pod jednym dachem?
Wiadomo, że są pary, które nawet wcześniej zamieszkują razem ale raczej spędzają ze sobą więcej czasu i mają wiele współnego. Tu widzę głównie naciski na współne mieszkanie bez chęci budowania relacji i ogólnej refleksji co ich naprawdę łączy. Oczywiście to nie jest tylko jej wina ale... facet co rusz sugeruje, że za rzadko się spotykają.
Osobiście nie rozumiem dlaczego Autorka tak wzbrania przed poieszkiwaniem razem w tygodniu bez parcia na 'stałe' zamieszkanie razem. Szczególnie, że ten tydzień spędzony u niego raczej nie należał do najprzyjemniejszych. Czy tylko o kwestię ceny biletu miesięcznego chodzi? Ja nikomu do kieszeni nie zaglądam ale jeśli bilet msc pochłania 1/3 pensji (choć nadal nie wiem gdzie i jakim cudem), to ... Facet może mieć wątpliwości co do intencji Autorki, szczególnie w kontekście kiedy zamiast częsciej spotykać uparcie wykłóca się o wspólne zamieszkanie, a jej umowa kończy w sierpniu. Nawet jeśli on ma własne mieszkanie (btw też nie wiadomo czy nie na kredyt) i zarabia więcej niż Autorka, to może się boi konsekwencji.
Osobiście znam wiele osób/par/przypadków, gdzie pojawiają się poważne zgrzyty jeśli chodzi o rozliczenia, szczególnie kiedy ktoś wprowadza do kogoś i jest kredyt i/lub różnice w zarobkach znaczące, tym bardziej na początkowym etapie znajomości/związku.
Ale jak już wspomniałam nikomu do kieszeni nie zaglądam i może facet zarabia nawet naście tys., jednak w przypadku kiedy sam ma średnią krajową lub nieco więcej, do tego kredyt, to może być probematyczne.
Miłość miłością ale z pustej michy... wiadomo
Co do opinii bo o to Autorka pytała - ja radziłabym wziąć na luz, postarać więcej czasu spędzać razem by znaleźć coś co łączy też w czasie po pracy by nie było tak jak w tamtym tygodniu wspólnego mieszkania, że jedno ogląda filmy, a drugie gra bo to może mieć miejsce w dłuugoletnich związkach, a nie na początku. Nawet jak się nie ma zbyt dużego budżetu to można o ile się chce.
Inna sprawa, Autorka napisała, że konczy umowę w sierpniu, zamiast naciskać na zamieszkanie, raczej bym się skupiła na właśnie możliwości pomiesziwania by mieć łatwiej w poszukiewaniu innej pracy.
Nie wiem dlaczego ale mam wrażenie, że tu głównym problemem jeśli chodzi o Autorkę jest brak kasy, a w przypadku faceta zażyłości, że tak to nazwę. Generalnie chodzi mi oto, że przez ten rok nie stworzyli fajnej, stabilnej relacji. Też było o to trudno kiedy się spotykali tylko w weekendy.

Chmurny dobrze Ci autorko napisał, a także Szeptuch.
Ja, jak widać, też dobrze Cię zrozumiałam
Kochana, nic nie będzie z tego Waszego mieszkania razem, bo ten facet chce mieszkać sam. Tak się nauczył, tak mu wygodnie.
Ty mieszkasz u rodziców, więc on unika, jak może przyjazdów do Ciebie, bo z daleka mogłoby to wyglądać tak, że Bóg wie, jak poważnie traktuje Ciebie. Nie zależy mu na tym, by Twoi rodzice poznali go bliżej i lepiej zaakceptowali. Woli ich unikać. Zachowuje się jak złodziej, który ukradkiem korzysta z ich córki.
Oprócz tego ceni on sobie przede wszystkim swoja wygodę.
To Ty masz tłuc się komunikacją publiczną, wstawać o 5-tej rano, do domu wracać późnym wieczorem, bo przecież Ty możesz, a on nie będzie się męczył.
Ciężko jest też dogadać się z tym facetem, bo raz gada tak, a drugi raz odwraca kota ogonem i robi z Ciebie głupią.
Gdybyś w ogóle nie poruszyła tematu wspolnego mieszkania, to przecież do tej pory on nawet nie zajaknalby się na ten temat.
To taki duży chłopiec, który bawi się Tobą i nie zwaza na to, co sobie o nim pomyślisz, a już najmniej interesuje go zdanie Twoich rodziców na jego temat.
Chyba o czymś to świadczy, prawda?
Zaraz pewnie ktoś napisze, a co mają do tego Twoi rodzice. To ja już napiszę co, tak wyprzedzając tego typu pytania.
Gdyby on traktował autorkę poważnie, to zależałoby mu na tym, by być dobrze postrzeganym przez jej rodziców.
Dalej - czujesz się jak darmowa prostytutka. Trudno, żebyś czuła się inaczej.
Myślę, że jeśli jakimś cudem dojdzie do tego, że wprowadzisz się do niego, to będziesz uciekała stamtąd szybciej niż myślisz. Pozostanie Ci też w głowie niesmak na wspomnienie klimatu, w jakim to doznalas wreszcie tego zaszczytu.
Wymuszone, wyproszone nie smakuje.
Zważywszy na fakt, że ciężko jest z nim cokolwiek ustalić, to od samego początku mieszkania u niego nie będziesz mogła ustalić kwestii finansowych, a na koniec wyjdzie tak, że będziesz robiła zakupy do domu za swoją kasę, dźwigała toboły, bo on będzie np grał i jeszcze będziesz płaciła czynsz, bo wiadomo, że na sępa nie zamieszkasz.
On będzie miał wprawdzie lokatorkę w chałupie, ale przecież nie będzie to tego dopłacał, tylko wprost przeciwnie. I cóż - tak jak napisała blueangel dalej będziesz czuła się jak prostytutka na dodatek wielce niewygodna, bo non stop obecna.
Układ całkowicie poroniony i do zakończenia.

Jako kolegę, znajomego to można takiego trzymać, ale do związku? Przecież to jakiś dzieciuch, a nie mężczyzna.
Jeśli na dodatek on ma w tyle Twoje problemy zdrowotne oraz fakt, że pod koniec sierpnia będziesz miała operację, to w ogóle nie zaprzątaj sobie głowy tym chłopaczkiem.
Wyobraź sobie, jak on by się zachował, gdybyś leżała w szpitalu przed i po operacji.
Myślę, że powinnaś zagwarantować sobie święty spokój przed tak ważnym i trudnym wydarzeniem w Twoim życiu, jakim jest operacja, a nie ciągać się z nim aż tak długo i potem przeżywać jego beznadziejne zachowanie w czasie szpitalnym i poszpitalnym.
Powinnaś skupić się na zdrowiu a nie na jakimś becwale. Nie funduj sobie dodatkowego stresu. Do operacji powinnaś nabrać sił i mieć całkowicie wolna głowę.

Życzę Ci zdrowia, tak przy okazji.

Nic z tego nie rozumiem. Spotykacie się od czerwca 2021, skoro on po pół roku zaczął temat wspólnego mieszkania, to było to w styczniu 2022. Skoro " po pół roku mogę ci zaproponować żebyś u mnie zamieszkała", to właściwie miałoby to wydarzyć się od razu, bo właśnie minęło to pół roku. A potem: "temat podłapałaś w styczniu"... że co? Skoro według wcześniejszej chronologii wszystkie te wydarzenia miały miejsce w styczniu.

A podobno myślenie nie boli.

Powtórzę się.
Gdy facet chce kobietę u siebie to zrobi wszystko żeby tak się stało.
Nie będzie wymyślał o szafie.
Tylko zamówi sobie taka z ikei,poskręca i tyle.
dodatkowo rzuci tekstem:"zobacz jaka fajna duzą szafę kupiłem,pomieściłyby się wszystkie twoje ciuchy"
Raz dwa znajdzie sie przestrzeń w łazience na kobiece kosmetyki.
W kuchni pojawi sie dodatkowy kubek.
Dorobi klucze.
Tutaj facet zrozumiał że bez żadnej inwestycji może miec i sex kiedy chce i towarzystwo kiedy chce.
kiedy ma ochotę to zaprasza,kiedy nie ma to milczy albo szuka wymówek.
Z rodzicami dziewczyny to jak najbardziej ulle ma racje.
Kazdy facet który chce sie tylko pobawić unika ich jak ognia żeby potem smrodu nie było.

ale po co oni sa razem skoro on gra na kompie a ona ogląda seriale?
bez sensu,skoro prowadzi sie taki zwiazek na odległość, to naturalnym jest że gdy sie człowiek spotyka to chce sie nacieszyć druga połówka,poopowiadać jak minął czas,poprzytulać,wtulić się,ugotować coś razem,wyjść na rower,czy do kina.
A utaj ta seriale a ten gry wtf

I co mam, Twoim zdaniem, zrobić?
Znowu mam bawić się w streszczanie tego, co napisała autorka, bo Tobie nie chce się się przeczytać? Mam tłumaczyć z polskiego na nasze? Czytanie ze zrozumieniem i myślenie naprawde nie boli.
Klepać w kółko to samo, to nie moja bajka.

Nadeła się bida i płacze.

Ja tu jestem po tej stronie i również uważam, że chęć faceta by spędzali węcej czasu razem jest jak najbardziej ok. Przecież nie mieszkają w innych krajach czy na innych kontynentach, że tylko zamieszkanie razem pozwoliłoby im się poznac/dotrzeć/udowodnić "miłość". Nie rozumiem dlaczego Autorka wzbrania przed nocowaniem u niego w tygodniu i on powinien częsciej ewentualnie do niej jeździć mimo, że mieszka w mieście gdzie razem pracują. Toż to nonsens. Ja bym się bardziej skupiła na tym jak razem spędzają czas bo jeśli to wygląda tak, że ona do niego przyjeżdza, jest seks, po czym on zajmuje grami, to sorry, wtedy rzeczywiście może czuć się jak darmowa prostytutka. Ja bym się jednak na miejscu Autorki bardziej skupiła na jakości wspólnego czasu niż samym mieszkaniu, póki co. Co w ogóle Was łączy, jak spędzacie czas itd. Bo to jest moim zdaniem najbardziej istotne. Co z tego, że przeprowadzisz do niego ale czas będziecie spędzać razem ale osobno, Ty oglądając filmy, on grając w gry. Spotykając tak rzadko nie zbudowaliście więzi 'związku'.
Teraz piszesz, że niedługo idziesz na operację i przez miesiąc będziesz uziemiona. Jak chcesz więcej czasu spędzać razem, to wiecej u niego nocuj bez przeprowadzania się, jaki problem? No chyba, że on od Ciebie wymaga płacenia za wszystko, przez co Twoje koszta wzrastają do nieakceptowalnego poziomu.
Moim skromnym zdaniem nie kwestia zamieszkania razem ale to jak jest ogólnie między Wami jest najważniejsze póki co, a jego "miłość" bedziesz mogła ocenić jak już będziesz na tym zwolnieniu lekarskim. Zobaczysz czy będzie się interesował, odwiedzał czy nie. Ja bym odpuściła parcie na współne mieszkanie/przeprowadzkę, tylko skupiła na relacji. Częściej bym nocowała bo to umówmy się jest też wygodniejsze dla Ciebie i zobaczycie co dalej.
Co do zarzutów, że facet woli mieszkać sam... to róznie bywa, nikt jednak nie chce by coś na nim wymuszać, a on jednak proponuje by więcej czasu razem spędzali, budowali relację. Ja przez ok rok pomieszkiwałam u mojego partmera (i on u mnie), zanim zamieszkaliśmy razem. Jak ktoś mieszka sam dłuższy czas, chyba naturalne, że ciężko przyzyczaić do drugiej osoby ot tak i miłość czy jej brak nie ma nic do tego. Im częściej ze sobą się przebywa, tym szybciej te nawyki mieszkania w pojedynkę zmieniają. Nie jest już się tylko gościem ale częscią życia. Wiadomo, że inaczej się spędza czas samemu, a inaczej we dwójkę ale tego drugiego trzeba razem nauczyć. Teraz nie wyobrażam wręcz życia bez mego partnera ale na początku po 2-3 dniach chciałam być sama. Co prawda po 2-3 dniach już tęskniłam
Ogólnie o ile uważam, że do życia samemu można się przyzwyczaić i ciężko potem ot tak wprowadzić do swego życia 2 osobę na te 24/dobę (choć wiadomo, że będąc w pracy się nie widzimy), tak też uważam że i do tej drugiej sytuacji można przyzwyczaić, choć jedni potrzebują więcej czasu, a inni mniej. To też wymaga wypracowania wspólnego trybu życia. Myślę, że im człowiek młodszy tym łatwiej ale tu mamy osoby już dorosłe. Facet po 30-tce, dziewczyna 27l. To nie studenci.

roxxann nic dodać nic ująć
Mieszkając sami ni tylko wyrabiamy sobie nawyki które mogą kolidować z nawykami drugiej strony,ale przede wszystkim przyzwyczajamy sie do ciszy,a moim zdaniem jest ona wręcz uzależniająca.
Gdy do mnie przeprowadziła sie zona i syn, na moja prośbę to sam przez kilak dni byłem w lekkim szoku,bo jak to kto w moim domu rozmawia,słychać głosy,śmiech,gdzie do tej pory była tylko cisza,nawet radio nie grało czy muzyka bo nie miałem w zwyczaju. I byłem zdziwiony swoja reakcja,bo przecież sam im to zaproponowałem, na szczęście gdzieś po 2 tyg już sobie nie wyobrażałem powrotu do tej ciszy.

Ja zrozumiaam, że przez tydzień mieszkali i tak to wyglądało.
"Zaproponował nawet mieszkanie u niego na tydzień "na próbę ". Zgodziłam się. Po tygodniu zapytał czy nie chce zostać kolejny tydzień (wynikła kłótnia gdyż w dzień w który mi to zaproponował zakupiłam bilet miesięczny,pracuje w administracji więc moje zarobki nie są wysokie a 1/3 pensji wówczas traciłam na bilet miesięczny). Kupiłam bilet i nie zgodziłam się na kolejny tydzień.poza tym w czasie tego tygodnia ja przez godzinę oglądałam ulubione seriale,a on grał przed komputerem. Więc nie spędzaliśmy wiele czasu razem".
No chyba jeszcze umiem czytać ze zrozumieniem, chyba, że Autorka coś pokręciła.

Rox, Twoja odpowiedź spotkała się pewnie z krytyką właśnie dlatego, że nie stanęłaś automatycznie po stornie kobiety..

Niektórzy chyba naprawdę myślą, że miłość i poczucie bliskości jest tak silne i nadrzędne, że pokonać można dzięki niemu wszystko, łącznie ze swoim dotychczasowym życiem.

Bilet miesięczny pochałania 1/3 pensji..? Ciekaw jestem gdzie....

nie podala, czy pracuje na pelny etat, ani jak daleko dojezdza do tej pracy (albo przeoczylam), w kazdym badz razie  dojezdza chyba do innego miasta.

Napisala ze pracuje od 9 do 17 wiec raczej jest to pełny etat i dojeżdża 30 km.
w administracji pracuje wiec tam chyba nie ma rewelacji.
Ja zdecydowanie przychylam się do tego co napisała Roxann. Nie widzę w ich związku wielkiego porozumienia, komunikacja leży.
Zamiast wrzucić na luz i zacząć pomieszkiwać ze sobą i zobaczyć jak idzie to chyba dla autorki jest ważniejsze wyjeżdżanie tego miesięcznego na maxa. Przecież może zostać po pracy na noc i później nie zrywać się o 5 tylko normalnej godzinie i iść do pracy. Tak robią dorośli ludzie a jednak ona nawet w tych rozważaniach pisze ze musi wrócić do domu ale później. Może to jakas nieodciętą pępowina. Może chciałaby tez wóz albo przewóz ze albo na maxa ze sobą mieszkają albo w ogóle. Jednakowoz jak się spotykają w weekendy to jak nastolatki w dzien i ona na noc jedzie do domu czy zostaje u niego ?
Nie wydaje mi się ze zbudowali cokolwiek więcej prócz koleżeństwa przez ten rok.
Chłopak jak chłopak wie ze tak czy siak ona do. Jego przyjedzie i ze jest już w miare zaklepana wiec za mocno się nie przejmuje i sobie na czilu gra w gierki komputerowe.
Reasumując nie widzę wielkiej przyszłości tego związku bo są problemy z komunikacja i generalnie chyba każdy z nich jest na innym etapie życia.