Co dalej? - Netkobiety.pl

Deklarujesz dużo różności i masz konflikt,zakładać to sobie można,niewiele lub nic z tego zostaje:)
podświadome emocje i pragnienie zdecydują bardziej z opóźnieniem, jeżeli pokonasz kilka następnych etapów niewłaściwie i destruktywnie zaborczo budowanej intymności oszukując się że przecież nic się nie dzieje 
Masz już nie tylko dość konkretny świadomy wybór,a  już się rozdzierasz kompromisem
co trochę nieudolne jest to te myślenie o "żonie"  innej kobiecie - nie daje na razie spokoju, próbujesz to tłumić - niebezpieczna zabawa z emocjami 
już figurę faceta umieszczasz centrycznie w głowie wątpliwości, rozkminy, wahanie a emocje coraz większe ,z coraz mniejszą kontrolą

byłaś głodna i samotna też gdzieś głęboko wewnątrz,podświadomie szukająca i gotowa na bliskość,a jednocześnie bojąca się jej i pamiętająca ranę obawiasz się zaangażowania i cierpienia,ten niby żonaty/nieżonaty wydaje się wygodnym rozwiązaniem i bezpiecznym
to złudzenia podświadome oczekiwania, stłumione.
wypełzną jeżeli dasz zgodę i pozwolenie,jak nie masz doświadczenia w romansowaniu to się zakochasz, ciężko powstrzymać chemię i procesy bo są naturalne i silne
a potem najprawdopodobniej będziesz cierpieć niestety tak bywa częściej
Facet odchodzi znudzony,nasycony lub przestraszony i "wraca" ratować związek"
Ty przywiązana ocenzurowana z marzeń i niby taka rozważna ostrożna,przewidująca, nawet nie masz prawa czuć się oszukana bo układ był jasny od początku
tyle że te ciche oczekiwania zagłuszone były inne sprzeczne z deklaracjami,zazdrość o żonę ,święta, wyjazdy, poranki wspólne, marzenia, fantazje mrzonki,nieumiejętność bycia tu  i teraz wszystko wychodzi w takim romansie .
Nie jesteś wyjątkiem o tym warto pamiętać,choć możesz być w porządku.
Dawno temu miałem romans z mężatką i wiele założeń potem bolesne doświadczenia
jeżeli potrafisz tak z rok zgadzać się na rolę kochanki i wytrzymasz w niby układzie FwB
tajnym, sekretnym, współudział w grze faceta o podwójne życie, bez wtrącania się w jego związek klakierstwem, klepaniem po pleckach, w zrozumieniu jego rozterek, byciu arbitrem i czyszczeniu jego sumienia to spoko będzie na pewno przez jakiś czas pięknie euforycznie cudownie etc wspomnienia niezapomniane na dość długo potem bywa gorzej - nieuchronnie założenia idą w p....du oczekiwania rosną i to wkurza bo miało ich nie być,milczenie dręczy i męczy
wtrącanie się to ogromny błąd stawanie po czyjejś stronie,nie zawsze tak jest od początku jak się odleci nic nie jest ważne iluzja bycia tu i teraz ogromna - mija,taka natura mózgu dojrzałość wiek nie za bardzo pomaga
ale pokusa bycia powierniczką i znieczuleniem nawet na niby jest duża buduje dziwną toksycznopodobną intymność uzależniającą.

To nie jest kwestia robienia świństwa innej kobiecie,  tylko taka, że ten człowiek ukrył przed Tobą bardzo ważne rzeczy  już na początku.  Więc..? Jak możesz mu zaufać?
Świństwo to robisz sobie, i to bardzo wielkie.
Wybacz, ale jak możesz być taka głupia, że znowu stawiasz na nieszczerego faceta w życiu?

po przejsciach powinnas byc madrzejsza. zerwij kontakt, zanim trafisz w bagno, bo to tylko kwestia czasu.

Wybacz, ale z że sformułowania spotykaliśmy się od czasu do czasu rozumie się jednak jakąś relację, a nie przypadkowe spotkania w galeriach handlowych..
Jeśli faktycznie się nie umawialiscie, to nie można stwierdzić że oszukał Cię. .
Tylko że po tym jego wyznaniu że ma żonę i dziecko, nie powinno paść z Twojej strony pytanie: Czego ode mnie oczekujesz?
Zapytalas to o co mu chodzi? Rozwodzi się?
Nie mieszka z żoną?
Czego od Ciebie chce?
Chyba w bardzo małym mieście mieszkasz skoro tyle przypadkowych spotkań było.
Ty jesteś wolna, on nie. Niech się on określi o co mu chodzi.
Czy zrobisz coś innej kobiecie.?
Chyba raczej On.
Zwrócę Ci jeszcze uwagę że skoro spotykacie się przypadkowo, to Ty w sumie nic o nim nie wiesz.

Więc ma udaną rodzinę ale się nudzi i szuka kochanki w malym środowisku które się wzajemnie zna.
Wyjdziesz na tym żle po prostu, nawet jak nie chcesz związku w co wierzę, tylko romansu.
Nie opłaca Ci się to z nim po prostu.
Wybierz sobie kogoś innego do romansowania, jeśli nie chcesz sobie ściągnąć kłopotów na głowę.

E no jak? Kandydat jest idealny. Przecież ona nie chce chłopa na cały etat. Pozostaje kwestia jak to zaaranżować, żeby nie wyjść na tą złą. Było już blisko, bo można było to złożyć na chwile zapomnienia. Coś tam niby pękło. Niestety jak to zwykle bywa, wina musi być jego. Wziął, a ja nie chciała. Uległam pożądaniu. Coś w ten deseń.

Skoro dalej zastanawiasz się mimo swej wiedzy, to znak, że szukasz dobrego argumentu, dzięki któremu zrobisz to, na co - wbrew rozsądkowi - masz ochotę. Kalkulujesz jak zjeść ciastko i mieć ciastko.

Ależ bohater wątku jest z tej kategorii - pierwszy, lepszy.

"POLAM i wszystko jasne." Chcesz żyć w trójkącie? Żyj. Nie chcesz być trzecią? Zerwij kontakt.

A skąd ta pewność?

Jak myślisz, jakie korzyści będziesz miała z jednorazowego pójścia z nim do łózka, lub zostania jego kochanką? Widzisz jakieś?

Na jednej szali dwa gramy tych Waszych chwil razem i emocji potrzebnych do tego, byś na chwilę zapomniała, że jesteś sama. Na drugiej dwie tony wyrzutów sumienia, że robisz to, co kiedyś zrobił Twój mąż. Takiej samej kobiecie jak Ty kradniesz partnera, a jego córce odbierasz ojca. Boisz się, zatem pod pretekstem niezależności i wielkiej obawy przed kolejnym zranieniem wchodzisz w grę, której zasady mimo wszystko będzie określał wyłącznie on: ile czasu, jak często, kiedy, w jakiej kryjówce będzie spotykał się z Tobą, by nikt się o tym romansie nie dowiedział...
Straszna miazga.
To, co wypunktowałaś w pierwszym poście, a zwłaszcza:"potrzebuję bliskości, a nie spotkałam nikogo wolnego, kogo mogłabym zaakceptować", aż boli. Pustki nie wypełnia się drugą pustką...

Uważam, że jedną z ważniejszych rzeczy w życiu jest spójność z samym sobą. To, by móc patrzeć w lustro nie tylko bez poczucia winy czy żalu, ale z sympatią, miłością. I uważam, że żaden facet, żaden romans, żadna propozycja zawodowa ani żadne pieniądze nie są w stanie tego wynagrodzić. Myślę że właśnie to jest dużym składnikiem i podstawą szczęścia.
Więc owszem, pobawisz się, coś tam przeżyjesz, jakieś emocje poczujesz - ale czy jak będziesz patrzyła w lustro to będzie jak dziś?

Cieszę się, że to widzisz. Naprawdę można przechodzić ogromne traumy w życiu, ale gdy wie się, że było się fair, w zgodzie ze swoim kompasem wewnętrznym - to moim zdaniem wychodzi się z wszystkiego i jest ok. Jeśli nie jesteś narcyzem który ma wywalone na to czy krzywdzi czy nie - to moim zdaniem poczucie winy może Cię wpędzać powoli w pustkę. Bo jak się pobawisz, a potem emocje osłabną - to pomyślisz o tej drugiej kobiecie, o tym dziecku i poczujesz te pustkę właśnie. Zwłaszcza, że sama masz dzieci. Będziesz robiła odniesienia do tamtego dziecka. Wrócą Ci emocje jak się czułaś gdy Twój mąż Twoim dzieci
wywalił życie do góry nogami. Wrócą emocje jak Ty poczułaś się skrzywdzona. Oczywiściee wtedy zaczniesz racjonalizować ("też mam prawo do szczęścia" etc) ale gdzieś wewnątrz będziesz wiedziała że to tylko racjonalizacja, by udźwignąć ciężar winy. Niemniej - i tak się zakrecisz zamiast odzyskać równowagę i szczęście po traumie, ktorej doświadczyłas.
Warto? Moim zdaniem nie. Zwłaszcza, że są przecież wolni faceci i jak wchodzisz w relacje z nimi to nikogo nie krzywdzisz i wtedy luz.
A ten Twój amant? Dziwię się trochę, że po tym co sama przeszłaś możesz w ogóle czuć pociąg do kogoś kto robi tak komuś. Nie oceniam, dziwię się tylko. Byłabyś w stanie poczuć z nim prawdziwa bliskość, słuchając narzekań na jego partnerkę i wiedząc że to ten bullshit który zdradzacze mówią żeby na boku coś mieć? Ja mam teraz taki przykład. Stary znajomy się odezwał i pisze do mnie, ale gdzieś w rozmowach się przewinęło że rozstał się z matką swojej córeczki małej bo zdradził. I dla mnie stał się nieatrakcyjny. Po prostu nie ma cech które uważam za fajne u facetów - lojalność, takie męskie zdecydowanie się na jedną kobietę, odwagę by ponieść konsekwencje. No i pisze coś, pisze ale go zlewam. Nie byłabym w stanie z nim w ogóle się zbliżyć, po prostu jest dla mnie aseksualny już.
Ja na Twoim miejscu zadbałabym o siebie. O pracę nad poczuciem wartości. Uzyskanie pokoju w sobie. Polecam medytacje, rozwój duchowy.
I naprawdę - nic nie jest warte tego żebyś patrzyła w lustro i siebie nie lubiła. Absolutnie nic. Ludzie nie doceniają tego, a ja uważam że właśnie nie warto tych wewnętrznych granic przesuwać dla nikogo i dla niczego. Bo jak będziesz siebie lubiła i patrzyła w lustro ze spokojem i sympatią - to z czasem naprawdę wszystko się poukłada. Spokój wewnętrzny nie ma ceny, uwierz mi...

Tęsknisz za bliskością i boisz się kolejnego zranienia. Rozumiem.
Jednocześnie chcesz być blisko z żonatym człowiekiem. Toż to żadna bliskość a związek z żonatym to gwarancja zranienia.

Skoro wiesz, że coś sobie uroiłaś, to dlaczego to rozwijasz?
Wbrew temu, co napisałaś to do Ciebie należy decyzja, możesz zdecydować o zejściu z linii strzału.
Uruchomiłeś mechanizmy obronne, by dalej bujać w świecie wyobraźni. Po co to sobie robisz? Dlaczego, wiedząc o swej kiepskiej samoocenie, jesteś swym wrogiem?

Ok tylko żeby "ojej ja biedna taka pogubiona, nic już nie wiem" nie stało się Twoja strategia na właśnie racjonalizację:) Bo doskonale wiesz moja droga co chcesz zrobić:)

Coś mi się wydaje że może być z Ciebie pożytek na forum,także nieićstond szybko
ale jak chcesz forum potrafi wciągnąć

Obiektywnie? Proszę bardzo . Prezentujesz tu moralność Kalego, jak Kalemu ukraść krowa, to źle, ale jak Kali ukraść krowa, to ok. Chleb z takiego pieca znasz, więc się dziwię, że w ogóle rozważasz takiego piekarza.

Autorko, masz fajny styl pisania i wiesz, co w trawie piszczy.
Ze swojej strony życzę Ci, byś nie wchodziła w tego rodzaju bagno, bo poza ukradzionymi komuś krótkimi chwilami przyjemności i tak nie będziesz miała żadnej satysfakcji. Pod żadnym względem nie jest to żadna okazja dla Ciebie.
Nie jesteś kulawa ani garbata, żebyś musiała chować się z facetem po kątach w obawie, że ktoś Cię namierzy, a zresztą nawet, gdybyś była kulawa i garbata, też miałabyś prawo żyć godnie.
Jesteś wolna i niezależną kobieta i stać Cię na to, by mieć własnego mężczyznę, z którym wyjdziesz spokojnie między ludzi bez strachu, że ktoś wytknie Cię palcami.
Jest to sens pomykać kanałami, gdy można żyć z wysoko uniesiona głową?
Powodzenia.
Jeszcze coś dopiszę. Wcześniej wspomniałam o odpowiedniej konstrukcji psychicznej, czyli o tym, że nie każda kobieta nadaje się do tego rodzaju układu.
Ty raczej nie nadajesz się do takich klimatów.
A ja chcę Ci napisać, że istnieją takie rasowe kochanki, takie z charakteru, tylko że one mają konkretne korzyści finansowe i inne z racji tego, że marnują swój czas na związki bez jutra, czyli puszczają się z zajętym, ale za odpowiednią cenę.
I nie chodzi mi o prostytutki, absolutnie nie.
Autorko, nie będę owijać w bawełnę i napiszę wprost. Nie bądź frajerka i jeśli naprawdę widziałabys się w takim układzie, to nie za darmo. Niech płaci Ci rachunki, kupuje prezenty, funduje wczasy pod palmami.
W swoją rodzinę ładuje kasę, a Ty miałabyś być za darmo? A może jeszcze musiałabys wydawać własne pieniądze, żeby godnie go przyjąć, gdy przyjdzie do Twojej chatki kopulatki na seks?
Stan twardo na ziemi autorko, czasy mamy paskudne.

Pewnie, że bym mogła, tylko że ja nie przyczepiłam się do niepełnosprawnych, gdyż sama mogę kiedyś nią zostać. Pod tym względem jestem więc bardzo ostrożna, chociaż fakt, pisanie o takich ludziach jest poniżej poziomu.
Przepraszam.
Istnieje po prostu takie potoczne powiedzenie i ja bez namysłu przytoczyłam je w tym wątku. Wyszło fatalnie. Wiem.

Tak, określenie chatka kopulatka może człowiekowi zapaść w pamięć. Swego czasu ja sama zrobiłam ze swojego "świętego domu"  (świętego, bo dla mnie moje mieszkanie jest swoistym sacrum) właśnie taką kopulatke, tylko że dziecka z tego nie było. Facet przychodził na dwie, trzy godziny, nigdy na noc, przyjmował postawę gościa, czyli nawet nie udawał, że jest ze mną i np pójdzie sam zrobić sobie herbatę, ja obsługiwałam go podsuwając smakowite kaski, które przyrządzalam dla niego za własne pieniądze, po żarciu wskakiwalismy do łóżka, po wszystkim chwilę ze mną polezal, po czym prawie że w popłochu wychodził.
Zawsze po tych jego wizytach czułam się jak najgłupsza baba na świecie.
Sama nazwałam swoje mieszkanie właśnie w taki sposób.
Ta znajomość przebiegała w sposób nienormalny, bo gdy ja jeździłam do niego, to wymagał ode mnie, żebym przyjmowała obowiązki jego kobiety, która w istocie przecież nie byłam. Czyli gotowałam mu tony żarcia, sprzątałam jego chałupę, obrabialam ogródek i oczywiście robiłam też za materac. Nawet byłam rozliczana za jakosc swoich posług.
Ale to tak na marginesie, no a on był wolnym facetem, chociaż dla niego byłam jedna z wielu, a on dla mnie jedynym.

Taka kpina z mojego życia, która sama sobie zafundowałam.
Doroto, wymaganie od faceta prezentów itd ma wbrew pozorom duże oddziaływanie psychiczne. Nie czułabys się aż taka frajerka, coś byś z tego miała i facet też bardziej by Cię docenił, bo wiesz, jak człowiek podchodzi do rzeczy, które ma za darmo.
Są gorszej jakości od tych, za które zabulimy. Znajdziesz np kota na ulicy, weźmiesz do domu i będziesz miała fajnego kotka za darmo. Super sprawa.
Jednak gdy kupisz kota od hodowcy za jakieś trzy cztery tysiące, to uwierz mi, będziesz dbała o takiego kotka sto razy bardziej i pilnowała go jak oka w głowie.

Taka już jest nasza natura.

Ty będziesz siedziała samotna w weekendy, w święta, na sylwestra, on będzie świetnie bawił się w gronie rodzinnym - czy za coś takiego nie należałaby Ci się żadna rekompensata ?
On życie osobiste ma już ułożone, Ty weszłabys w układ bez przyszłości - czy nie powinnaś zostać za coś takiego odpowiednio wynagrodzona?
Tak więc, ja tak uważam, te kochanki, które biorą od jakiegoś zajętego kasę, prezenty, dostają nawet mieszkania i auta wcale nie są takie głupie. To mądre dziewczyny.
Niech ciągną z frajera, ile się da.
Na koniec tylko pytanie - kto w tego rodzaju układach jest frajerem?
Miłego dnia.

Nie nazywajmy rzeczy po imieniu, po czar pryśnie.

Nie ma nic za darmo. To chyba tylko w Polsce przyjęło się takie myślenie, że dla miłości zrobię wszystko.
Wszędzie na świecie jest inaczej. Tam nawet nie trzeba nikomu mówić wprost o swoich oczekiwaniach, bo osoba, która korzysta sama z siebie poczuwa się do okazania wdzięczności.
Młody przystojny chłopak i pewnie jakaś znudzona czyjaś żona, zaniedbywana przez zaharowanego męża spotyka się ze studentem na seks, ale w zamian odwdzięcza się z klasą.
A nie przyjść do kogoś, skorzystać i po wszystkim otrzepac się jak kaczka na deszczu i od siebie zero.
Autorka poza kilkusekundowymi chwilami przyjemności od czasu do czasu nic z tego układu nie będzie miała.
Facet natomiast też będzie miał kilkusekundowe przyjemności i niczego ze swojego życia nie straci.
Sam powinien poczuwać się do tego, by rekompensować niezwykle korzystny dla niego układ komuś, kto ewidentnie jest przez to na minusie.
Dość tej hipokryzji i udawania.
Szeptuch, ja wyobrażam sobie, że Twoja samoocena mocno się po czymś takim podwyższyła, gdyż czułeś się doceniony i stosownie do tego wynagrodzony.
Ja tam jestem za czymś takim, a nie za udawaniem i strojeniem skromnych oraz niewinnych minek. Dla mnie to zwykle zakłamanie, bo każdemu potrzebne są rzeczy materialne. Jeszcze nie słyszałam o takim przypadku, by ktoś najadł się gadaniem o miłości i wyznawaniem jej, choćby od świtu do nocy.

Ogólnie w jakimś stopniu się zgadzam bo taki układ jest mega wygodny dla faceta, a kobieta traci cenny CZAS, emocje, energię. Zapełnia pustkę...druga pustką. I w tym czasie mogłaby poznać kogoś kto ją będzie chciał i szanował, mogłaby czas zamiast na schadzki wykorzystać na swój rozwój, na rozwój relacji z przyjaciółmi, na hobby etc...
Więc też uważam, że mega jednostronny taki układ w kontekście korzyści.
Mnie jednak ulle zastanawia jedno. Skoro już widzimy co to za gówienko taki układ i to wiemy - to po co w ogóle w niego wchodzić? Czy nie lepiej po prostu nie wchodzić niż wchodzić i brać fanty za seks?

Znając moja córkę ona w życiu by się tak nie sfrajerzyla. Ja nawet nie wyobrażam sobie, żeby w jej życiu coś takiego w ogóle mogło mieć miejsce. Dziewczyna tak mocno chodzi po ziemi, że czasem aż jej zazdroszczę.
Jaka żenada? Samo życie, niestety.

Ulle,
Twoje intencje są dla mnie czytelne, jakby co. Wiem, o co Ci chodziło. I na pewno nie jestem taki typem kobiety, więc nawet tego rodzaju potencjalnych korzyści nie wyszarpałabym.
Bardzo natomiast przemówił do mnie Twój opis chatki kopulatki i Twoich doświadczeń- u mnie pewnie wyglądałoby to podobnie...:( Więc kolejny kamyk na szalę, że jednak nie warto.

Szeptuch, fajnie że Ci sie odwrócili to w dobrą stronę. Ja bym się obawiała, że właśnie taki bezuczuciowy seks przesunie w głowie granice dotyczące intymności, zaangażowania i że nie będę już w stanie potem więcej poczuc. Nie robiłam nigdy tak jak Ty ale miałam okres romansowania i nawet wtedy już miałam poczucie, że znika ta fajna otoczka. Bo kolejna randka, kolejny mężczyzna, z niektórymi wiadomo łóżko...Dlatego rok temu się zatrzymałam i stwierdziłam, że szkoda energii i jeśli mam wchodzić jeszcze w jakieś relacje romantyczne to tylko jeśli rokują też emocjonalnie a nie tylko cieleśnie. Bałam się, że się "zepsuje" w pewnym sensie. Że nie będę w stanie już więcej poczuc. Zaczęłam to zauważać jak chodziłam na randki, miałam dużo atencji męskiej a zamiast ekscytacji mnie to...nudziło. Więc teraz już wolę poczekać na coś fajnego niż zadowalac się byle czym:)

Widze ze pojawiły się u ans te same myśli i te same obawy.
ale jest takie powiedzenie:
"być być kim jestem musiałem swoje przeżyć"
Ani ja ani ty nie wiedzielibyśmy z czym się wiążę, taki seks, takie życie, gdybyśmy go nie spróbowali.
To doświadczanie nowych rzeczy,rozwija nas i uczy.
Mysle ze dobry pomysł z tym zatrzymaniem sie,poczekaniem i zastanowieniem sie czego tak naprawdę chce od życia, od swojego partnera, męża i ojca moich dzieci.
Jeżeli będziesz szczera ze soba , to w końcu znajdziesz swoją drugą polówkę.

A ja uważam wręcz coś innego, teraz z seksem nie ma właściwie żadnego problemu. Tabu...nie to żebym się czepiał ale skąd takie odczucie?

Nie wiem  w jakiej Polsce ty żyłeś 13 lat temu, ale mam świetne porównanie bo moja córka studiowała bardzo męski kierunek na Politechnice i nasze mieszkanie pełne było studentów, właściwie od rana do nocy. Po pierwsze nie ma kierunku na żadnych studiach, gdzie 99% stanowią faceci. Czasem to 70% , ale to wszystko. Poza tym na takich studiach nie ma czegoś takiego jak głupi podryw, bo czym większa jest amplituda między facetami a kobietami, tym większe zrozumienie i wzajemna pomoc.

Nie myślałam o informatyce ale o wiele trudniejszym kierunku studiów. Tam gdzie zaczynała córka, faktycznie zaczynało 70% facetów, natomiast kończyło zaledwie kilku.
Córka  nie należy do takich, którą załamią żałosne próby podrywu (ma to po mamie ) i pewnie dlatego nie zrezygnowała

Och, te geny...

Ja tam nie wiem, bo mam wykształcenie uniwersyteckie

Czy ja córkę wychowałam? Wciąż zadaję sobie to pytanie.. Ja musiałam pracować, bo nawet alimentów nie miałam i właściwie nie chciałam. Ktoś jednak "na chleb" musiał pracować
Ale to już za mna..
Teraz obie zarabiamy i to naprawdę dobrze..
Następne wakacje planujemy na Hawajach:) A co tam.. Zaszalejemy Przyślemy fotki

Urlop? Szeptuch! Mieszkałam trochę w Los Angeles, a potem w San Diego, to prawie granica z Meksykiem. Uwielbiam też Alaskę, ale nie muszę niczego z nikim uzgadniać, po prostu robię co chcę

Jeśli lubisz zimne klimaty, to Alaska albo Pólnocna Dakota
Ogólnie wyleczyłam się z amerykańskiego snu.. Ale tobie życzę jak najlepiej

A to trzeba było mówić że w usa mieszkasz.
Mnie tam nie ciągnie ,zbyt niebezpiecznie,odległości zbyt duże.
ale fakt,alaske bym zobaczył i ogólnie jak już to przyrodę usa a nie miasta.
Syn ma 11 lat wiec w taką podroż bym go nie zabrał jeszcze.
A jechać bez niego to tak dziwnie było by.
co prawda dzielimy urlop i tyg spędzamy z synem a tyg w dwójkę i w tedy syn zostaje z dziadkami, ale nie ma sensu jechać na tyg do usa.
Min te 3 tyg kosztem przerwy świątecznej trzeba by było zagospodarować.
Ale jak podrośnie to czemu nie.
Im dłużej pisze to tym bardziej rozmyślam po jakich górach bym w USa pochodził.
Wiem na pewno ze półwysep Olimpia chcailbym zwiedzić i miasto forks bo tam się działa historia najlepszego romansu  czyli "Zmierzchu"