Trudny temat, związek 20 letni i trudność w zakończeniu go - Netkobiety.pl

nie wiedziałem, że jest "zajęta". Wyszło tak, że ona jest nieszczęśliwa, a nam super spędzało się czas i jak pojawił się temat związku to okazało się, że chcemy tego oboje.
Tylko nagle terapeutka jej powiedziała żeby powalczyła o ten związek i... no cóż. Nie wiem co o tym myśleć

hmm pamiętam, że mieliśmy bardzo dobry kontakt i gadaliśmy o wszystkim i jakoś w rozmowie to wyszło tylko od razy podkreśliła, że żyją obok siebie a nie ze sobą. Już wtedy myślała nad zakończeniem tego związku, a teraz tak jakby dawała im więcej czasu. Nie potrafię tego pojąć

Ale konkretnie, kiedy to było? Na początku, gdy tylko "gadaliście" i nie zapowiadało się na nic więcej, czy później?

I co konkretnie uważasz za "zbliżyliśmy się"? Sorry że to powiem, ale są faceci którzy każdą atencję ze strony kobiety, jakieś "gadanie" już uznają za bliskość i związek, oraz z miejsca chcą jej układać życie. Mam nadzieję, że ty do nich nie należysz?

Ale dałeś sobie nawinąć makaron na uszy, a historia stara jak świat i schematyczna do bólu. I zarówno Twoja "znajoma" jak i jej terapeutka mają rację że postępują tak jak postępują w tym przypadku. No bo zobacz:

- ona ma partnera/męża 20 lat. To nie jest jakieś półroczne chodzenie za rączkę
- jej partner dobrze zarabia i ona pewnie też z tego korzysta
- Ty ją sprzedajesz oczywiście jako biedą DDA, w terapii, w depresji, w opresyjnej relacji. Guzik prawda - ona z nim jest bo chce i tego nie zamierza zmienić a Ty jesteś jej czasoumilaczem w długoterminowym związku. To dokładnie te same śpiewki którzy zdradzający mężowie sprzedają kochankom czyli "nie śpimy już razem, żona jest nieczuła, nie rozumie moich potrzeb" blah blah blah, a przychodzi co do czego to żaden nie odejdzie i nie rzuci 20 lat życia psu do gardła dla kochanki.
- Ty jesteś w pierwszym etapie zakochania więc oczywiście tęsknisz już po 30 minutach, pierdzicie we dwójkę tylko pod wiatr i w ogóle jesteście dla siebie stworzeni - fajnie, ale to minie po pół roku i fascynacja się skończy
- odczuwasz złość do rad jej terapeutki bo nie są po Twojej myśli, ale terapeuci dokładnie znają ten cykl miłości i wiedzą że to jest mijające po jakimś czasie.

Ona ma partnera/męża od 20 lat i podejmuje codziennie decyzje żeby z nim być. Nie jest ubezwłasnowolniona ani przypięta do kaloryfera w jego mieszkaniu bez względu na to jakie bajki Ci sprzedaje. Przestań ją idealizować i daruj sobie takie romanse z zajętymi kobietami bo naprawdę mało kiedy wychodzi z tego coś dobrego.

znasz tylko jej część historii, skąd masz pewność że on jej nie wspiera?
nie kupuję że "nigdy" nie miała do niego uczuć. wyszła za niego. to, że Tobie sprzedaje takie rzeczy.. no cóż, to bardzo schematyczne. poczytaj sobie tutaj wątki to zobczysz "drugą stronę medalu".

mój były narzeczony jak znalazł boczniarę, nagle zaczął mówić że "nigdy do siebie nie pasowaliśmy" a 3 lata temu to ja zrobiłam coś, a 5 lat temu coś innego. co z tego że początki związku były jak u każdego, z motylkami i wielką fascynacją, co z tego że dał mi pierścionek rok wcześniej mówiąc że wybrał taki kamień bo jest wyjątkowy bo x i y. myślisz, że swojej kochance o tym wspominał? czy raczej jej powiedział, że ze mną to był ale blablabla?

jesteś odskocznią, ucieczką. każdy romans, czy emocjnalny czy fizyczny to ucieczka, fantazja, coś łatwego. trudniej się zmierzyć z rzeczywistością. dla mnie oczywista to jest walka o rodzinę a nie wskakiwanie w nowy związek kiedy starego się nie skończyło.

Usuń się i nie wtrącaj bo zniszczysz rodzinę - tak się zawsze zaczyna - schemat.

Autorze, a Ty jesteś pierwszym jej boczniakiem? Zastanawiałeś się w ogóle nad czymś takim? Rzekomo nieszczęśliwa mężatką bierze Cię na robienie z siebie ofiary. To ma na celu wzbudzić w Tobie chec rywalizacji o to cudo, jakim jest ona oraz napuścić Cię na złego męża, żeby wywołać w Tobie wrażenie, że to Twoja kobieta, a Ty jako facet masz jej bronić przed złymi światem.
Na taki bajer Cie wzięła?
Dobry jesteś jako facet do łóżka, miziania się i pompowania jej ego, że jeszcze ktoś ją chce, ale do życia, to ona ma męża.
A mówiła Ci, że nie sypia z mężem?
A może dla Ciebie to nie ma znaczenia?
Zastanów się na kogo właściwie tak się napaliles. Chcesz związać się z kobietą, która kogoś okłamuje i zdradza?
Masz pewność, że nie zrobi tego Tobie?
Przecież ona już teraz Cię zdradza z własnym mężem.
Obudź się i zakończ ten układ.
Mężatek się używa, a nie planuje się z nimi życie.

Kobietka gra tylko pod siebie.
Antygratulacje zdobyczy. Nie warta tego.

Krótka piłka. Zamoczyłeś?

Pewnie że tak, tylko co nas ona w tym wypadku obchodzi? To autor kombinuje jak ją rozwieźć i to jemu zależy na tym, aby ona zostawiła męża choć ona wyraźnie twierdzi że tego nie chce. Po co mu taki bagaż?
Już widzę jak zjawia się tutaj kobieta i oświadcza że jest kochanką żonatego faceta, facet n ie chce się rozwieźć a ona prosi o rady jak to przeprowadzić, bo przecież jest im tak dobrze razem, a jego żona to zołza i o niego nie dba. Jakie by dostała komentarze? Na pewno takie, że facet jest podły a ona biedna misia ma przejrzeć na oczy? Przecież oddzielając ziarno od plew to mamy do czynienia z kochankiem który kombinuje jak rozwalić małżeństwo. Do tego jakiś niezorientowany kompletnie w temacie, bo żadnych konkretów nie podaje, tylko kilka luźnych sloganów, które podobno usłyszał od niej. Po pierwsze, ona wcale nie musi mu mówić wszystkiego i całej prawdy jak na spowiedzi, po drugie jak to w związku uczuciowym często jest, autor nie wszystko co dotyczy obiektu jego westchnień może odbierać prawidłowo i mamy co mamy, czyli treść jak po zabawie w głuchy telefon.

Autor sam na siebie bat kręci, bo nawet gdy uda mu się w końcu wyrwać swoją księżniczkę z jaskini wstrętnego smoka, to raczej nie wróżę im bajkowej przyszłości, a raczej taką w której nie raz usłyszy gdy coś pójdzie nie tak: Ja nie chciałam z tobą być, to ty za mną latałeś i namawiałeś mnie do rozwodu.
W sumie cała ta historia jakaś dziwna jest.

Widzę, że muszę się cofnąć bo troche zaczyna sie tu robić chaos.
Specjalnie dla Was cofnąłem się w wiadomościach z nią i sprawdziłem jak to wszystko wyglądało.
Wiec tak - napisałem do niej bo widziałem, że ma problemy z depresją, a ja w tamtym czasie pisałem z ludźmi wyciągając ich z tego stanu mając na uwadze swoje zdrowie [po skończonej terapii grupowej brakowało mi rozmowy].
Kiedy napisała negatywnie o sobie to odpisałem, że jest bardzo inteligentna i atrakcyjna jako komplement żeby podnieść jej samoocene i wtedy ona odebrała to jako zaloty i napisała, że ma męża.
Od tamtej pory pisaliśmy ze sobą i próbowałem ją wyciągnąć z tego złego stanu u na prawdę mi się to udawało i była coraz częściej szczęśliwa i pewna siebie.
Kiedy zaczęliśmy być blisko i mam tu na myśli pisanie na wszelkie możliwe tematy to zaczeliśmy pisać i rozmawiać częściej i po prostu tęsknić nawet za brzmieniem naszych głosów.
Oczywiście możecie napisać, że to zauroczenie, ale miałem na uwadze jej stan, wady i zalety i nie brałem pod uwagę niczego bliżej.
Zaproponowała spotkanie, zwykle koleżeńskie spotkanie. Spędziliśmy razem bardzo fajny dzien na rozmowie, jedzeniu, spacerowaniu i to wszystko zbliżyło nas jeszcze bardziej.
Po tym spotkaniu zapytałem jak wygląda jej związek. Odpowiedziała, że żyją praktycznie obok siebie, nie ma między nimi nici porozumienia, wsparcia od niego, zrozumienia czy miłości.
Zapytałem dlaczego są razem. Odpowiedziała, że to jej jedyna rodzina i sama nie poradzi sobie w dużym mieście i po prostu sie boi.
Dodała, że już wiele razy próbowała od niego odejść, ale zawsze mówił, że coś sobie zrobi i mam tu na myśli te najgorsze rzeczy.
Fizycznie blisko nie bylismy, ale emocjonalnie tak. Do tego nadajemy na tych samych falach.
Zdziwiło mnie, że będąc w związku z mężczyzną prawie 20 lat ma wątpliwości co do tego czy być z nim czy nie być.
Poruszam ten temat tutaj bo chcę poznać obiektywne zdanie różnych ludzi. Wiem, że spieprzyłem i nigdy nie chciałem być 'kochankiem,
Aktualnie zerwałem z nią kontakt przez jej brak ukierunkowania swoich decyzji.

może zaznaczę, że tak - miałem "DDA bohatera", ale na przestrzeni terapii kiedy rozwinąłem swoją analize to terapeuci zwrócili moją uwagę na to, że fajnie słucham i podpowiadam i mógłbym to wykorzystać. Dlatego chciałbym i gdzieś tam ćwiczę swoje umiejętności wspierania innych ludzi. To, że jedna dziewczyna na 100 trafiła mi się i mi się autentycznie podoba to już inna kwestia ;d

Dziwię się Tobie, autorze, że jesteś zdziwiony „radami” terapeutki Twojej hmmm….znajomej ;-)
Przecież jakby mi np. moja przyjaciółka opowiedziała, że w kryzysie poznała w necie faceta, który ją podtrzymywała na duchu, zasypywał komplementami itp. Po czym dążył najpierw do spotkania a potem chciał rozwijać bardziej znajomość, wiedząc, że jest w związku, to od razu pomyślałabym, że to tzw. „padliniarz”, czyli ktoś, kto czyha na takie łatwe ofiary, które łatwo „kupić” zainteresowaniem i czułymi słówkami czy co tam uzna za właściwe dla osiągnięcia własnych celów, a potem wykorzysta.

Niestety to dość częste jest zjawisko,"neofity" zaraz po terapii - nieważne czego dotyczącej
człowiek podbudowany wsparciem a jak u Ciebie pozytywnymi opiniami terapeutów , zamiast kontynuować samoleczenie i zajmowanie się sobą koniecznie chce leczyć innych niestety to z jednej strony odrywa od siebie z drugiej to prowadzi do egotycznej koncentracji na sobie niezdrowo, z reguły za wcześnie na to i jest to też wpływ euforii swego rodzaju,co nie znaczy że to zawsze źle,to co masz możesz wykorzystać jak bardziej staniesz na nogi ,bo to jeszcze nie wszystko co życiu Cię spotka,nie dołuj się tym że popełniłeś pewien błąd - możesz zobaczyć siebie w tym,to jest doświadczenie może być pomocne i pożyteczne jak jesteś wnikliwy i uważny 
w AA czy wspólnocie DDA (lub dowolnej innej opartej o program 12 kroków) i stąd po różnych terapiach również się to przyjęło,ma to swoją nazwę "trzynasty krok" często związany jest z romansem, seksem,wzajemnym toksycznym wykorzystaniem,niestabilnością emocjonalną na początku "drogi" etc właśnie pod sztandarem pomagania innym

Autorze, dobrze że zakończyłeś te znajomość. Nawet nie wiesz, ilu problemów sobie zaoszczedziles.

Przecież  zerwał przynajmniej na razie.W sumie dobrze,że seksu nie było regularnie,jakby był mogło by być trudniej się odciąć.

A ona zarabia dobrze, dba o potrzeby męża wspiera go, rozumie, troszczy sie o niego? Czy to ma dzialac tylko w jedną strone?

Ona ma czelność wymagac od niego zaufania w sytuacji kiedy jest wobec niego nie fair bo spotyka sie z innym typem?