Chaos w pracy - Netkobiety.pl

Trudno pracować w takim stresie, co byś nie zrobiła będzie źle.
Ale jak polecenie nieprecyzyjne, można dopytać, wykonywanie poleceń nie zwalnia też od samodzielnego myślenia.

Jak czegoś nie jesteś w stanie zrobić, zgłoś wcześniej, że nie dasz rady i dlaczego.

Też zbyt ogólnie piszesz, bo nie wiem dlaczego łatwo o pomyłkę, podaj przykład.

"w takiej sytuacji, dobrze byłoby abyś wszystkie ustalenia, wyjaśnienia i instrukcje, co do ostatecznego kształtu zdania uzgadniała z przełożonymi na piśmie"

Niestety to nie przejdzie, przełożony ma prawo w każdej chwili zmienić polecenie.

Bardzo miło, że napisałyście. To tak po kolei spróbuję się odnieść do najważniejszych kwestii:

Zgadza się, polecenia są zmieniane. I żadne próby ustalania na piśmie, tworzenia instrukcji itp. nie pomagają. Żaden z szefów nie czuje się zobowiązany do przestrzegania jakichkolwiek ustaleń.

Rozmawiałam o tym, wspominając właśnie o tym, że taki tryb działania dezorganizuje moją pracę i wpływa negatywnie na moje wyniki. Ani mój szef, ani jego szef nie przyjmują do wiadomości, że ich sposób działania może mieć negatywny wpływ na moją pracę. Uważają, że trzeba być "elastycznym". Zresztą tego typu rozmowy wywołują drażliwość przełożonych i oni potem szukają okazji, żeby mi coś wytknąć.

Próbowałam tej opcji, nie zadziałało. To znaczy: zgłaszam, że zrobię, co w mojej mocy i dostaję natychmiast komunikat, że to musi być zrobione i że nie ma wymówek. Sytuacja jest przy tym trochę schizofreniczna, bo jednocześnie mój szef deklaruje, że jest otwarty na negocjacje, ale gdy ja faktycznie próbuję negocjować, to natychmiast to ucina.

Proszę bardzo: w mojej pracy jest dużo różnych obliczeń, więc najbardziej oczywisty przykład pomyłki to wyliczenie czegoś w nieprawidłowy sposób. Ale są też mniej oczywiste rzeczy, czyli zrobienie czegoś w sposób "nielogiczny". Przykład: pierwszy szef (ten wyższy rangą) daje mi coś do obliczenia, rozmawiamy, ja proponuję, że do obliczeń wezmę A (tak rozumiem na podstawie wstępnych wymagań). Robię, wysyłam. Za jakiś czas pierwszy szef dzwoni, mówi, że on rozmawiał z kimś tam i że doszli do wniosku, że lepiej wziąć B. Biorę B, informuję pierwszego szefa, że zrobione. Kończę pracę i wylogowuję się. Następnego dnia drugi szef (ten niższy rangą) stwierdza, że B było kompletnie nielogiczne i należało wziąć C.  Ja tłumaczę, że mi pierwszy szef kazał wziąć B. Drugi szef mówi, że on jeszcze wieczorem o tym rozmawiał z pierwszym i że pierwszy nic nie mówił o B, a jak zaczęli gadać, to doszli do wniosku, że tylko C.

Zacznę chyba rzeczywiście prowadzić takie karty zleceń.

Dyskusje z moim przełożonym są z wielu powodów trudne. Potrafi nagle zarzucić coś na spotkaniu całego zespołu, mówi jedno a robi drugie, wysyła niezbyt jasnego mejla, a potem jest nieuchwytny, coś ustala a potem sam się tych ustaleń nie trzyma, itd.

Nadgodziny są opłacone lub można odebrać wolny dzień. Czyli z tym problemu nie ma. Nierealne są często wymagania odnośnie terminów. Jeśli chodzi o firmę, to pracuję w międzynarodowej korporacji.

Jest to jakiś sposób i ja to zresztą robię na tyle, na ile się da. Ale zawsze są jakieś rozmowy telefoniczne po drodze, jakiś szczegół, który nie został udokumentowany na piśmie.

Pewnie będę próbowała rzeczywiście jak najwięcej kwestii zapisywać i wysyłać mejlem.

Skądinąd jestem ciekawa, czy komukolwiek udało się skutecznie taką sytuację zmienić?

Drukowanie jest niemożliwe. Pracuję z domu, ale sprzęt jest służbowy i nie mam możliwości podpięcia się pod drukarkę. Zresztą to chyba byłaby opcja na przyszłość, na wypadek eskalacji konfliktu? Ja na razie mam nadzieję, że tym wszystkim uda się jednak "zarządzić" bardziej pokojowo.

Ja uważam, że wszelka dokumentacja poleceń jest bezcelowa, bo też będzie generowała konflikty i nic dobrego z tego nie wyniknie.

W takiej firmie trzeba być kreatywnym, myślącym logicznie, samodzielnym i nie mylącym się.

Dostajesz polecenie, nie pierwsze i nie ostatnie, więc powinnaś sama znać schemat postępowania. Czyli nie uzgadniasz czy masz  zrobić wg A, B, C, tylko jak sama uważasz.
Jak nie będzie Ci to wychodziło, to szkoda Twojego zdrowia do tej pracy.

Chaos dalej trwa w najlepsze. Chaos organizacyjny, chaos kompetencyjny, wieczne problemy z systemami, aplikacjami, głupota kierowników, brak wsparcia.

Dzisiaj tak się wściekłam, że byłam o krok od złożenia wypowiedzenia.

Może ktoś też tak ma czasami?

Mam poczucie, że to nie jest problem tylko tej firmy, że to rzecz powszechna w Polsce. Czyli zmiana pracy nic nie da. Czy pracodawca przejąłby się, gdyby ludzie odchodzili? Nie sądzę, bo rotacja w mojej firmie jest spora, a mimo to chaos trwa w najlepsze.

Opcję bycia "chaotyczną" też wypróbowałam, nie zadziałało.

Zmieniać nie widzę sensu, w poprzednich firmach było podobnie, a w tej przynajmniej bardzo dobrze płacą.

"Wyciszanie" mi nie pomaga, jestem z tych, co wolą się wygadać. A z tym jest duży problem, nie mam z kim się pośmiać z tego, co się dzieje w pracy. Pracuję w dość technicznej branży, dużo introwertyków i to skrajnych.

Moja firma to międzynarodowa korporacja, wiele spółek w różnych krajach, niejasne kompetencje, nie wiadomo kto za co odpowiada. Mój szef jest zajęty głównie lizaniem tyłka każdej osobie w centrali, bardzo słabo dzieli się informacjami, niespecjalnie potrafi bronić swój zespół przed naciskami z zewnątrz. Nie ma w nim żadnego wsparcia.