Zatracenie siebie - Netkobiety.pl

Ile masz lat? Bo to brzmi jak wypowiedź osoby w okresie dojrzewania, która szuka swojej tożsamości. To wszystko co piszesz brzmi... normalnie. Brzmi jak po prostu brak jeszcze takiej pewności: to jestem ja, lubię to, tego nie lubię, tamtego już spróbowałam, a tego wiem, że nigdy nie zrobię.

Nie ma nic złego w byciu w pozycji "nie wiem, jeszcze sprawdzam". Ostatnio świat bardzo się polaryzuje i ludziom o mocnych, utwardzonych opiniach jest łatwiej, bo wiedzą gdzie stanąć, po któej stronie. A kiedy ktoś jeszcze daje sobie czas na szukanie kim jest, to może czuć się samotny, bo nie pasuje po żadnej stronie. I w sumie uważam, że dobrze jest dać sobie czas na szukanie, niż szybko coś wymyślić i kurczowo się tego trzymać, byle żeby mieć pewność (nawet jeśli nie czuję się dobrze z tą pewnością).

Co by Ci pomogło poczuć się lepiej? Piszesz, że nie wiesz kim jesteś i czego chcesz, więc zgaduję, że chcesz się dowiedzieć kim jesteś i czego chcesz. Na razie jesteś osobą poszukującą, niezdecydowaną, próbującą wiele rzeczy, szukającą swojej tożsamości, sprawdzającą różne opcje. Prawda?
I moim zdaniem to jest droga. Sprawdź - czy wolisz jak jest cicho czy jak jest głośno? A może to jest zmienne, może jesteś dynamiczna i lubisz czasem tak, a czasem tak?
Co to znaczy, że jesteś introwertyczką? Czy to znaczy że zawsze ma być cicho, czy tylko czasem? Czy jeśli lubisz cichą muzykę to znaczy, że głośna nie może sprawiać Ci czasem przyjemności? Może właśnie jesteś osobą, która opisze się tak: najbardziej lubię muzykę klasyczną, ale z gronem znajomych chętnie pójdę na koncert heavymetalowy.
To przecież też jest OKEJ. Pytanie, czy to Ciebie opisuje, czy to prawda

Dowiedz się. Sprawdź. Po każdym takim doświadczeniu daj sobie czas na przetrawienie - czy to było fajne? Czy to było na liście - zrobię to jeszcze raz, czy raczej nigdy więcej? A może zrobię to pod jakimiś warunkami?

Dojrzała osoba nie musi mieć skrajnych poglądów i zawsze wiedzieć czego chce w każdej sytuacji.

A propos manipulacji to ja mam tak, że kiedyś uważałam się za bardzo naiwną osobę - każdy mógł mnie przekonać do swoich racji, bo bardzo empatyzuję z każdą osobą, z którą się spotykam i dam się ponieść emocjom tej osoby. Później odkryłam, że to nie naiwność, tylko nadmierna empatia. Nauczyłam się, że mogę mieć wiele empatii, ale z wydaniem zdania co ja myślę na dany temat wstrzymać się do czasu, aż będę mogła to przemyśleć. Ostatnio często można usłyszeć ode mnie zdanie "jeszcze nie wiem co o tym myślę, powiem Ci jutro". Wiem, że niektórych to dziwi. Ale tam mam - moje przetwarzanie faktów na bieżąco nie istnieje potrzebuję pobyć sama, żeby zrozumieć, co przeżyłam i co o tym wszystkim sądzę, jaką mam opinię.

Nie ma nic złego w tym, że nie wiesz, co czujesz. To wymaga powrotu do swojego ciała, swoich emocji. Ja się uczę od nowa przeżywania emocji, bo okazuje się, że przez całe życie bardzo je blokowałam. I teraz ze zdumieniem uczę się (ja, kobieta 30 lat!!!) jak czuję złość, gdzie w moim ciele osadza się lęk, co się dzieje z moim sercem, kiedy się stresuję... to zupełnie nowe dla mnie rzeczy, uczę się nowego języka - mojego ciała. Dzięki temu, mam nadzieję, będę lepiej potrafiła określić, co czuję w danym momencie

Jeżeli usiłujesz się dopasować do wszystkich i wszystkiego, to nic dziwnego, że nie wiesz kim jesteś i co czujesz.

"Ale tam mam - moje przetwarzanie faktów na bieżąco nie istnieje big_smile potrzebuję pobyć sama, żeby zrozumieć, co przeżyłam i co o tym wszystkim sądzę, jaką mam opinię."
U mnie jest podobnie. Czesto potrzebuje czasu na przetworzenie, czasu w samotnosci aby zdac sobie sprawe z tego co czuje. Zrozumialam, że to wynika z faktu, że automatycznie nadmiernie skupiam się na uczuciach innych. Ten automatyzm utrwalil mi sie przez lata od dziecinstwa, moja rodzina tego oczekiwala (w jakims sensie niektorzy oczekja tego dalej).

Monoceros dobrze napisala.

Trzeba poznawac siebie, zwracac uwage na swoje uczucia. Dac sobie priorytet, nie innym.
Pamietaj, że w jakims sensie elastycznosc, empatia, zgodnosc sa tez zaletami. Mozesz zapoznac sie z tym co Instytut Gallupa publikuje na temat tych cech (talentow). Wg nich to kwestoa uksztaltowania talentow. Empatia (empathy), zgodnosc (harmony), elastycznosc (adaptability)

Ja ten etap powtornego dojrzewania i poznawania siebiw przezywalam przed 40tką. Więc z tym wiekiem różnie bywa. Jak byłam nastolatką było mało przestrzeni dla mnie.

Czyli po prostu interesują Ciebie łobuzy, przebojowcy a nie normalni mężczyźni, dziękuję za ten wpis, kolejny dowód do mojego dzienniczka, który umacnia mnie w przekonaniu, że redpill istnieje

No i to nie jest takie proste wiesz? Bo ja chcę doceniać normalnego fajnego spokojnego mężczyznę. Kiedyś spotykałam się z romantykiem i byłam zakochana.

Ale ostatnio coś mi się porąbało... to że sama jestem spokojna i po prostu chciałam by któryś mnie z tego wyrwał. Rozkręcił mnie...

Nie chodzi o to że chce bad boya który olewa, nie interesuje się, w głowie ma tylko imprezy.

I nie wiem co to red pill. Opowiesz?