Zbyt wybredni - Netkobiety.pl

A mi się wydaje, że za tą wybrednością może iść w pewnej części również wzrost oczekiwań wobec potencjalnego wybranka. Mamy ogólnie, przynajmniej pozornie, więcej możliwości - Internet, inne miasta czy kraje. Nie jesteśmy skazani na jakąś ograniczoną społeczność, w której co lepsze partie szybko znikały z "rynku", a reszta musiała się zadowolić tym, co zostało. Kolejna rzecz, to coraz większa niezależność kobiet ale też mężczyzn. Nie musimy na siłę szukać drugiej połówki bo inaczej nie bylibyśmy w stanie funkcjonować. No i trzecia rzecz to chyba coraz powszechniejsze poczucie, że 30-ka na karku to nie wyrok, szczególnie że zarówno singli jak i tych z tzw. odzysku jest coraz więcej, nie ma więc też presji by brać kogo popadnie bo latka lecą. No chyba, że ta związana z posiadaniem potomstwa ale zważywszy jaki jest u nas przyrost naturalny i ten czynnik traci na znaczeniu.

Nie wiem dlaczego tak się dzieje, że jedni na nas działają i pojawia się ta chemia, a inni nie. Znam jednak osoby, które twierdzą, że nigdy nie czuły tych przysłowiowych motylków, a innym zdarza się to dość często.
To ma podobno związek z naszą gospodarką hormonalną, dlatego ta chemia to nie tylko w przenośnia.
Ja przykładowo zakochiwałam się średnio raz na 3-4 lata Ale dopiero kilka lat temu trafiłam na swoją 2-gą połówkę.
I wcale nie uważam by tak było lepiej czy łatwiej bo każdą relację musiałam potem odchorowywać. W tamtym czasie wręcz zazdrościłam ludziom, którzy podchodzą bardziej pragmatycznie do związków i nie przeżywają tych stanów zakochania.

Ja np. widzę jak to się zmienia w czasie, szczególnie w miarę rozwoju zawodowego. Znam pary, które spotykały się ze sobą w czasach szkolnych czy studenckich ale każde poszło inną ścieżką kariery i np. te dziewczyny zabraniają dziś po ponad 20 tys., podczas gdy ich byłe sympatie po powiedzmy 5 tys. Nawet ostatnio z nimi rozmawiałam i potwierdziły, że o ile wcześniej się na to nie patrzyło, tak teraz nie wyobrażają sobie być z kimś, kto zarabia nieporównywanie mniej, choćby chemia była przeogromna. Zresztą najpewniej szybko by prysła w codziennym życiu.
Zaczęłam od różnicy zarobków ale właśnie to wydaje mi się takie najbardziej widoczne w tym wieku w którym jestem czyli kiedy ludzie są powiedzmy u "szczytu kariery" i te dysproporcje są bardzo zauważalne. Kolejna rzecz, która się z tym poniekąd wiąże to wykształcenie i ogólnie zadbanie. Wątpię by zadbana, wykształcona kobieta chciała się spotykać z facetem dla którego te rzeczy nie mają znaczenia. Cytując klasyka "beton to beton"
Myślę, że te nasze wymagania odnośnie zarówno wyglądu jak i sposobu bycia/życia z czasem się klarują, a im ma się bardziej określony typ, tym wbrew pozorom trudniej "dogodzić" bo nasza skłonność do kompromisów jest niższa.
Kojarzysz pewnie wątek kuriera Glovo - gdybym zobaczyła, że facet ma braki w uzębieniu, serio nie interesowałoby mnie co ma do powiedzenia. Po prostu
Był też wątek o tym, co znaczy ogarnięty facet. I tu też mam wrażenie, że ta lista, choć pewnie u każdego indywidualna, z czasem jest po prostu bezkompromisowa.  Bo np. pewne cechy czy ich brak niosą za sobą takie a nie inne konsekwencje. Brak prawka to nie tylko brak samochodu ale i pewnie określone cechy i szereg niedogodności z tym związanych. Podobnie braki w uzębieniu, to nie tylko kwestie estetyczne ale też pewnego rodzaju ignorancja czy wręcz zaniedbanie świadczące o człowieku.
Kolejna rzecz nałogi -jak ja np. widzę, że ktoś musi się napić co wieczór alkoholu, to też tą osobę odrzucę bo już mam całą projekcję co z tym się będzie wiązało.
Myślę, że nasze doświadczeni i świadomość, które zdobywamy z wiekiem, z jednej strony klarują nasz "typ" ale z drugiej strony zmniejszają naszą skłonność do kompromisów, przez co można mieć wrażenie, że jesteśmy bardziej wybredni.
No bo np. załóżmy czysto teoretycznie nawiązując do powyższego, że mój facet to musi mieć ładne ząbki, prawko, wyższe wykształcenie, zarabiać co najmniej XX, nie mieć uzależnień itd. Wtedy automatycznie zawęża się ta grupa, która to wszystko spełnia, a jeszcze ta nieszczęsna chemia ma się pojawić Dla mnie to podstawa, dla kogoś z boku pewnie fanaberia
To tak ogólnie bo wiadomo, że każdy aspekt można rozwijać w nieskończoność.

Tylko, że to tak nie działa. Załóżmy, że spotykasz faceta  wykształcony, ma magistra, zarabia 8000zl, ma prawo jazdy, samochód, regularnie chodzi do dentysty,  nie pali papierosow. A mimo tego, tych jego cech, możesz go nawet nie brać pod uwagę na kandydata na partnera. Nie znałaś takich mężczyzn? Którzy mieli te wszystkie cechy a nawet nie zaświtała Ci w głowie myśl, że mogłabyś być z nimi w związku?
Bo brak chemii.
Co do kuriera Glovo,  to tak nie działa. Może spotkałabys  managera  o ładnych zębach, bez nałogów, z dobra pensją, zaradnego i z samochodem i też nie miałabyś z nim o czym rozmawiać. A wtedy posypały by się głosy, że czego Ty chcesz, facet czysty, z autem, wykształcony, dobrze zarabia a ty księcia szukasz.
Ja tam myślę że tu o uczucie chodzi i chemię, a hak tego nie ma to nic dalej nie będzie.
A zakochasz się w gościu z 15 letnim samochodem, albo z nadwagą i nie będziesz tego nawet zauważała.

Tzn te cechy, zadbanie, praca, obycie, kultura, zaradnosc są bardzo ważne ale one nie decydują o tym, że chce się z kimś być. Przyjdz do pierwszej lepszej firmy, tam wszyscy po studiach, dbają o ubranie, ćwiczą, zarabiają, mają wykształcenie, a mimo tego z hednym tylko chciałabyś czegoś wiecej, albo z żadnym z nich. To dużo daje, te cechy, ale one nie sprawia, że się kimś na poważnie zainteresujesz. A

Rossanko, ale u mnie to tak działało. Jak spotykam faceta o cechach ww. i rozmowa była interesująca, to mi niewiele trzeba
W zasadzie to rozmowa robi robotę - flow, spojrzenie,  uśmiech itd. Oczywiście nie gwarantuje to tego, że będzie z tego związek czy nawet jakaś znajomość ale ta "chemia"  już działa.
Wtedy i chęć pozawania jest inna i może nawet ta skłonność do kompromisów większa. 
Ja kiedyś 2 lata żyłam praktycznie bez seksu bo kochalam, a właściwie zdążyłam zakochać.
Niemniej jednak mogę śmiało powidziec, że wszyscy ci faceci byli ogólnie bardzo do siebie podobni jeżeli chodzi o pewne cechy.

Też mam swój typ.

Co do rozmowy, u mnie było dwojako, albo świetnie się rozmawiało i chciałam pogłębić znajomość. Albo świetnie się rozmawiało, ale nie miałam ochoty przenosić znajomości na grunt inny niż kolezenski.

O to mi właśnie chodzi. A potem przychodzi koleżanka i mówi, że jesteś zbyt wybrednym, bo wolny, nie pali, zarabia, dba o zęby a ty czego jeszcze chcesz

A jesteś w stanie powiedzieć co dokładnie nie pasowało Ci w doktorku, że nie miałaś ochoty z nim na coś więcej.
Sam brak chemii to raczej wypadkowa a nie przyczyna.
Ja np. raczej od razu wiem w kim moglabym się zakochać i albo ma to pozwalam albo nie.
I w takiej przysłowiowej firmie o jakiej wspominasz pewnie zaledwie 1 osoba taka znajdzie albo żadna, mimo, że każdy na poziomie.

OK, czasami to faktycznie kwestia jakiegos pecha i braku chemii, ale jak ten stan trwa latami, to zaczynam podejrzewać, że dana osoba ma zupelnie nierealistyczne wymagania lub też podświadomie przed związkiem się broni.

To nie chodzi o kalkulacje, po prostu znam swój typ i wiem, że jeśli facet ma pewne cechy, to istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że chemia się pojawi. Ogólnie chodzi o sposób bycia, wygląd ma dla mnie mniejsze znaczenie byleby był zadbany, raczej chodzi o kulturę osobistą, inteligencję, poczucie humoru, błysk w oczach. Jestem w stanie raczej łatwo i szybko ocenić "szanse" po obserwacji i rozmowie.
Dlatego nie miałam sytuacji kiedy ktoś by mi się spodobał z wyglądu i charakteru, ale byłby dla mnie jak koleżanka. No ok, raz ale wtedy miałam do czynienia z gejem, więc siłą rzeczy...

To ja tak mam czy miałam tylko kiedy byłam w związku lub jeszcze nie wyleczyłam z poprzedniego. Wtedy nie patrzyłam na facetów w ten sposób. Natomiast kiedy byłam wolna to mniej lub bardziej świadomie oceniałam facetów pod tym kątem. Tylko jak wiele osób spotykamy na swojej drodze, taki ktoś pojawiał się tak średnio raz na kilka lat więc to też nie jest tak, że gdziekolwiek bym się nie znalazła, to sobie kogoś wypatrzyłam
Myślę, że po prostu trzeba w pierwszej kolejności być gotowym na taką znajomość, a po drugie wiedzieć czego się szuka bo jak tu już powiedziano, jak to się wie, to i łatwiej znaleźć bo wie gdzie szukać lub nie szukać. Ja akurat poznałam przez przypadek ale... np. w życiu nie szukałabym w necie bo dla mnie facet, który tam przebywa i umawia co rusz z innymi i ma kontakty z wieloma naraz, od razu jest skreślony.
Dodam jeszcze tylko, że z upływem czasu (i wiekiem rzecz jasna), inne czułki mi się włączały. Przykładowo ostatnio miałam wręcz obsesję na punkcie tego czy facet czegoś nie ukrywa, np. żony w innym mieście czy kraju Ważne też wiedzieć dokładnie czego się oczekuje i jasno to sygnalizować od początku by nie było nieporozumień. A w obecnych czasach chyba największą plagą, zmorą i przeszkodą są relacje fwb. Oczywiście dla tych, którzy szukają związku.

ale tego właśnie oczekiwałaś od męzczyzny: tych podobieństw? kręcą Cie wysocy bruneci właśnie?, mięsnie z siłowni? To był TWÓJ typ- czy otoczenie uznawało że tak wygląda atrakcyjność, to Ty też. ?
bo mnie np by to nie kręciło: wolę niższych szatynów niż wysokich brunetów: bo sama jestem wysoką brunetka i wszyscy moi bracia, kuzyni, to wysocy bruneci.
Nie chciałabym męza lekarza bo ciagle by go nie było w domu i przychodził zmęczony.
wolę jak ktoś ma inne zainteresowania przynajmniej niektóre, bo mozemy się podzielić ciekawymi rzeczami i to znaczy że mozemy trochę czasu spędzać osobno- ja tego potrzebuję. I mam szacunek do tężyzny fizycznej :zreszta spotkałam wiele fajnych osób wśród trenerów, ale osobiście lubię miśkowaty typ faceta- a dlaczego to nie mam pojęcia

Jak jesteśmy młodzi, to chodzimy ze sobą, bo druga osoba ma zalety, które nam odpowiadają.

Jak jesteśmy starsi, to nie chodzimy z kimś, kto ma wady, których nie akceptujemy.

Wniosek?

W młodości chodzimy, bo każda osoba ma jakieś zalety.
Gdy jesteśmy starsi, to nie chodzimy, bo każdy ma jakieś wady.

Nie uważasz, że było to trochę desperackie, w momencie gdy byłaś akurat wolna, ocenianie nowo poznanych facetów pod kątem, czy do związku czy nie do związku? Nie lepiej poznać kogoś jako po prostu człowieka? Tu na forum jest promowana opinia, że to desperacja poznać faceta i zamiast pozwolić rozwinąć się relacji od razu zastanawiać się, czy nadaje się na związek z Tobą czy nie.

U mnie też jak sięgam pamięcią wstecz, ktoś kto się pojawiał to pojawiał się raz na parę lat, nie to że co rusz i ciągle

Piszesz, że wiedzieć czego się szuka, czy możesz sprecyzować? Czy nie będą to sztywne ramy, np bruneta, który lubiłby sport i wycieczki górskie a poznasz blondyna, z którym będzie Ci bardzo po drodze zw wszystki, tylko będzie mały feler, sport będzie lubił ale oglądać w telewizji, a zamiast gór będzie wolał poleżeć nad jeziorem   Może to przerysowany przykład, ale czy zakładając sobie jaka ta osoba ma być, nie zawężasz sobie pola? Możesz odrzucić kogoś, z kim by był idany związek, tylko dlatego, że nie spełnia jakiegoś Twojego punktu.

Co zrobisz, nie ma na tym świecie sprawiedliwości

Szczerze, to niczego od niego nie oczekiwałam, jak tak teraz myślę, poznaliśmy się przypadkiem, dużo ludzi się tam przewijało, to były początki różnego rodzaju klubów, koniec lat 90 tych.
Pytasz o mój typ, wiesz, że za bardzo nie ma takiego. Sięgam pamięcią wstecz i mężczyźni, którzy mi się podobali (niestety bez wzajemności to było), prezentowali rózne typy. Był jeden wysoki, dobrze ponad 180cm wzrostu, ale był jeden niemal równy ze mną, a mierzę sobie nieco ponad 160cm. Jeden był brzuchaty z widoczną nadwagą, ale z kolei inny takie chucherko, cieniutki biceps i szczuplutkie nóżki. Był blondyn i szatyn. Łysy całkiem też był. I z zakolami. Jeden miał wadę wymowy. A kolejny lekkiego zeza. Nie miałam i nie mam określonego typu urodowego.

Co do męża lekarza - szczerze to się jakoś nie zastanawiałam, jaki zawód chciałabym aby miał mój facet, ważne, aby pracował, a nie był na wiecznym utrzymaniu rodziców. Na pieniądze też nie patrzyłam.
Patrzyłam, czy dobrze nam się rozmawia, czy dobrze się przy nim czuję, czy mnie pociąga.
Wróć.
Nie patrzyłam, bo niczego nie zakładałam, to się stawało pomału, nawet nie wiem kiedy, w miarę poznawania się, bo przyznam, że nie pamiętam pierwszych azów gdy poznawałam danych  mężczyzn. Byli oni jednymi z wielu kolegów ze studiów, czy z siłowni, czy z innego miejsca, gdzie grupują się ludzie i powoli samo to wychodziło, nawet za specjalnie nie szukałam tam znajomości (w znaczeniu, że szłam faktycznie tam poćwiczyć, a nie aby złapać tam chłopa

Piszesz, że ktoś czeka na rycerzu na białym koniu a sam nic nie robi w kierunku znalezienia faceta - czy piszesz teraz o portalach randkowych, biurach matrymonialnych etc?

Którzy to są ponadprzeciętni panowie? Mówimy np o jakichś z dokonaniami w dziedzinie nauki, techniki, znanymi artystami, albo mistrzami sportu, aktorami, autorami powieści? Tylko wiesz, że to sie ma nijak do zakochania. Nie słyszałam aby ktoś zakochał się w kimś, bo ten ktoś wydał swietną książkę, czy obronił profesurę w wieku 35 lat. To zupełnie tak nie działa.
Chyba, ze ktoś chce być z partnerem dla zaszczytów, spelndorów - ale nie o tym tu mówimy.

"w pięć minut jestem się w stanie zorientować czy dany pan jest fizycznie atrakcyjny, ale o tym czy chce z nim wejść związek decydują cechy charakteru, poczucie humoru, inteligencja i wspólne zainteresowania" - tu zgoda, ale rozwinęłambym tę myśl jeszcze o odwrotne twierdzenie, że jeżeli ktoś nie jest pociągający fizycznie (nie musi to być ocena w w 5 minut), to nie ma sensu budować na tym związku, nawet jeśli ma świetny charakter, poczucie humoru i wspólne zainteresowania. Bo te cechy to może mieć dobry kolega. Albo koleżanka. A partner ma pociągać fizycznie i w zasadzie na tym można dopiero coś zdziałać.

Nie nie, wniosek z tego taki jest, że gdy jesteśmy starsi, to jesteśmy mądrzejsi  pod względem wyboru partnera.

Nie rozumiem jak można zakochać się przez pryzmat np. samochodu lub aktualnej wagi faceta czy innych cech zmiennych w materialnym statusie czy wyglądzie. Rozumiem natomiast, że mogę zakochać się w tym jak mężczyzna na mnie patrzy, jak do mnie mówi, w jego spojrzeniu, głosie, poczuciu humoru, tym jak mnie traktuje, w tym jak dobrze się z nim czuję, jak dobrze spędza mi się z nim czas, we wszystkim, co ma do zaoferowania jako człowiek/partner.

To przecież dlatego wiele osób ( w tym w szczególności rodzina i znajomi ) lubi zapytać ze zdziwieniem: "Ale co on/ona w niej/nim widzi? Ano widzi to, czego oni nie dostrzegają.

Dla mnie bycie wybrednym wiąże się z wyrachowaniem, z kalkulowaniem, czy ktoś, kogo obdarzyłam uczuciem jest mnie wart z uwagi na inne cechy, i tu pojawiają się te cechy jak: ogólna aparycja, hollywoodzkie uzębienie, samochód, wykształcenie, zawód itp.

Czyli gdy jesteśmy starsi, to jesteśmy na tyle mądrzy, aby z nikim nie wiązać się na stałe.
Tak zrobię gdy będę sam. Z nikim się nie zwiążę.

Masz rację... przesadziłem...
To mój punkt widzenia.

Paul Coelho w jednej ze swoich książek napisał:

Ponieważ to bardzo mądry człowiek jest to pozostawię ten cytat bez komentarza

Nie wiem, Rossanka, o ile jakiś mężczyzna jest w moim typie, to od razu mnie pociąga, ale jeżeli nie idzie za tym charakter, inteligencja i zainteresowania, to przestaje mnie kręcić, nawet jeżeli jest mega atrakcyjny. Natomiast zdarzalo sie tak, że facet na pierwszy rzut oka był dla mnie przeciętny (podkreślam, nie odpychający), a po iluś tam interakcjach i rozmowach nagle widzę tą iskierkę chemii

Szczerze pisząc, tak ogólnie, wygląd jest dla mnie sprawą drugorzędną (nie mylić z zadbaniem i higieną).

Ja to odbieram jako atut.
Zobacz odwrotnie, jakbym ściśle na forum sprecyziwala jakiego mężczyzny szukam,  jakbym napisała coś w stylu: szukam mężczyzny w zbliżonym wieku do swojego, z mojego miasta, z wykształceniem wyższym, prawem jazdy, zadbanymi zebami( cechy, które wymieniła Roxann), z dobrymi zarobkami i inteligentnego, zaraz byłyby wpisy, że się ograniczam, mam zbyt sztywne ramy i tak to nikogo nie znajdę. A co jął będzie miał tylko maturę, a ja go odrzucę? A co, jeśli będzie mieszkał 400km ode mnie, a ja się nie zgodzę że względu na odległość. A że nie ma prawa jazdy-to ja ideału szukam. Niekompletne zęby? A co to przeszkadza jeśli facet inteligentny I obrotny i tak dalej I rak dalej. Czasami zadziwia mnie to forum.
Napisze, że nie mam sprecyzowanego typu-znowu zle, bo nie wiem czego chce. Wiem czego chce, też źle bo wybrzydzam i szukam ideału:D
Powyżej Roxann i Ela opisały, jakie cechy preferują u mężczyzn. NIKT ( duE litery nie przypadkiwe)nie wyskoczył z tekstem, że mają za wysokie wymagania.

To akurat nie jest trudne. O seks jest banalnie łatwo. Mogę mieć kogoś nawet na ten wieczór. Albo nawet kilku.
Nie o to mi chodzi. Samego seksu nie szukam.

Te cechy które Ty wymieniłaś nie świadczą w żaden sposób o tym jakiego partnera Ty chcesz, jaki chcesz by był w związku: ja np napisałam że nie szukam kogoś podobnego we wszystkim do siebie bo mamy się czymś wymieniać i nie musimy być jak papużki nierozłączki- wiem że tego nie chcę.
Inteligencja czy wyższe wykształcenie nie świadczy o szerokich horyzontach z automatu,
Dlatego ja bym takich cech nie wymieniła- bo pracujący fizycznie gość moze mieć łeb jak sklep a Pan profesor być zakuptym łbem.
Chcę by ktoś miał siłę w domu żyć, a nie tylko się regenerować do pracy- więc nie chcę lekarza itd..

Natomiast to co napisałaś to zespół cech nie wiadomo jaki mający wpływ na związek.
Tu jesteś popdobna młodym kobietom, którym brak doświadczenia i pozostaje to doświadczenie  zdobyć .

OK. No to tak na poważnie. Z mojego doświadczenia wynika, że kobiety przynajmniej te w internetach celują w topowe 5% samców. Co mniej więcej upodabniałoby nas do takich na przykład goryli gdzie topowe 5% samców ma swoje haremy. Problem zaczyna się w momencie kiedy nasze instynkty odziedziczone po praprzodkach stoją w sprzeczności z naszą cywilizacją. Jeśli więc nie chcesz być członkinią internetowych haremów topowego 5% to moja rada jest bardzo prosta. Wyrzuć swoją checklistę wymagań na faceta albo zacznij ją traktować jako kompas a nie absolutne kryterium. Ja nie mam, żadnej checklisty i zdaję się w 100% na instynkt. Tutaj znów wychodzę z założenia że mogę się zdać na umiejętności odziedziczone po delfinach czy żyrafach Taki delfin czy żyrafa nie ma swojej checklisty a i tak potrafi znaleźć odpowiedniego partnera. Ja robię tak samo i dla mnie to działa.

Drugie to daj szansę miłości/związkowi. Tutaj znów z mojego doświadczenia wynika, że 90% kobiet bardzo szybko ucina znajomość jak im coś nie podchodzi wychodząc z założenia, że skoro dostały 200 lajków to może tam będzie właśnie ten idealny.

Pamiętam, że rozmowy z kobietami przez internet przypominały przesłuchania/stąpanie po polu minowym. W momencie kiedy odpowiedziałem na jakieś pytanie nieprawidłowo (nie wiedząc oczywiście jaka odpowiedź dla danej laski jest prawidłowa) bardzo często dostawałem od nich bana. Znaczy się, odhaczony, odpytany i proszę mi już nie zawracać dupy.

Osobiście uważam, że około 90% kobiet w internecie jest roszczeniowa i ma ekstremalnie wybujałe wymagania. Rozmawiałem z wieloma więc mam dość dobry obraz. Ich mottem jest "Może to i prawda że mam 20 kilo nadwagi i włosy na nogach ale jako partnera nie zaakceptuję nikogo mniej niż księcia Monako" Choć księcia Monako po zdjęciu na Tinderze też by pewnie odrzuciły
Tak wygląda książę Monaco

a skąd wiesz ze nie odrzuciły Cię z tego powodu że właśnie wyczuły że stąpasz jak po polu minowym, kombinując jakby tu nie wybuchnąć- co robi wrażenie nieszczerości, czegoś do ukrycia i... wybuchasz na włąsnej minie

a skąd wiesz ze nie odrzuciły Cię z tego powodu że właśnie wyczuły że stąpasz jak po polu minowym, kombinując jakby tu nie wybuchnąć- co robi wrażenie nieszczerości, czegoś do ukrycia i... wybuchasz na włąsnej minie

tak samo błędem jest jak celujesz w kobiety u których przeszkadza Ci nadwaga czy włosy na nogach - bo uważasz ze one Cię nie odrzucą, wiec większa szansa.
Tymczasem kobieta odrzuci mężczyznę u którego wyczuje że jest "z braku laku" nieważne czy gość jest w jej typie czy nie.

Kobieta świadoma siebie i swoich potrzeb, owszem odrzuci. Ale czy każda kobieta jest taka?
Niektóre kobiety, w szczególności w sytuacji, w której będą zainteresowane takim mężczyzną, będą starały się wykorzystać taką okazję, aby mimo wszystko stworzyć z nim jakąś relację.

Polecam kadrę inżynierską Niestety dość trudno wskazać mi specjalne miejsca, gdzie taką kadrę można upolować. Miejsca pracy to wiadomo ale nie każdy przebywa w takich na co dzień.
Można ich spotkać stadnie jak imprezują no ale tam niezależnie wolni czy żonaci to są raczej zorientowani na wieczorną zabawę po której niewiele mogą o nas pamiętać.
Bywają w siłowniach, przemierzają okolice na rowerach, spacerują z psami nawet w dalszych okolicach. Kręcą się wokół aeroklubów, strzelnic. Spotykają się z ludźmi o podobnych zainteresowaniach np. na wspólne biwakowanie w lesie albo tylko wspólne chodzenie i fotografowanie przyrody. Są i tacy co uprawiają amatorsko tańce latynoskie! Jeżdżą na narty, często w towarzystwie koleżeńsko - zawodowym. Zapomniałbym, łażą też po górach. Bywają w bibliotekach, a zdarza się, że włóczą się po księgarniach i antykwariatach.
Uff, udało mi się wymienić parę okoliczności spotkania takiego na żywo

To nie ja, to Eli zdanie. Lekarza nie chciała. Czy to znaczy, że jest zbyt wybredna?

Czy myślicie, że ten książę Monako miał problemy ze znalezieniem kandydatki na żonę (albo jakby chciał na kochanke, przelotny romans czy jednorazowa przygode)? Czy on szukałby żony przez aplikację randkowe?

Nie kazdy samorozwoj da sie bezposrednio przelozyc na pieniadze czy kariere i nie dla kazdego to jest priorytet ale widac was interesuje nie sam facet a to co moze wam zaaoferowac. To jest ten sam zwierzecy instynkt ktory kierowal ludzmi przez lata tylko z tym ze ukierunkowany na czasy nowoczesne. Pisanie wiec o chemii jest poprostu zaklamywaniem rzeczywistosci. U innych ten instynkt nie ewoluowal i czasami wystraczy nieokrzesany turek i juz traca glowe. Ostatnio nawet byl chyba na WP artykul pisany przez polke mieszkajaca w turcji i sama na pisala ze przeprowadzila sie tam ze wzgledu na przystojnych facetow po czym wkleila swoje zdjecie z mezem, niskim, grubym, lysiejacym facetem wygladajacym jak trol xd Ale jako ze kultura Turecka jest silniejsza od polskiej to nic wiecej jej juz nie trzeba.

Jak tak chciała to jej sprawa. To tak jakby mieć pretensje, że jakiś polski mężczyzna ożenił się z Japonką, albo Amerykanką, Tajką, czy Niemką. Czy rozwódką z 3 dzieci albo z biusciastą blondynką młodszą o 20 lat. Dajcie ludziom żyć.

Jakbym wyszła za mąż za Eskimosa-ciekawe jakby mnie ludzie ocenili i co o mnie pisali