Jaka jest dla Was dolna granica wynagrodzenia MINIMUM? - Netkobiety.pl

Ja odpowiem bardzo prosto w przypadku szukania pracy minimum jest dla mnie to, co zarabiam obecnie. W sensie w kolejnej pracy chcę zarabiać więcej niż w obecnej. Nawet gdybym trafiła po drodze na robotę marzeń, to nie zejdę poniżej stawki zarabianej w pracy, w której w danym momencie będę.

No ale słuchaj, skoro masz teraz mizerne zarobki, to po prostu szukasz pracy i podajesz jako minimum kwotę np. 800zł wyższą niż zarabiasz teraz.
Jak myślisz, w jaki inny sposób ludzie docierają do wyższych kwot?

Ja nie jestem w stanie podać Ci konkretnej kwoty. Jak zaczynałam to dostawałam 2800 netto. I za tyle pracowałam, bo potrzebowałam pracy. Może być? Natomiast teraz jakbym zmieniała pracę, to podawałabym minimum 4500 netto. Ale to się zmienia. Jakby moja obecna firma po drodze dała mi podwyżkę i zarabiałabym 4600 netto, to na kolejnej rozmowie o pracę powiedziałabym, że minimum 5000.
Rozumiesz?

Ciężko mówić o konkretnych kwotach, bo one są zmienne. Jakbym straciła pracę, to łapałabym cokolwiek byle była kasa, a potem rozglądała się za czymś lepszym.

Moim zdaniem w ten sposób się do niczego nie dojdzie. Póki jest się młodym, jest zdrowie, potencjał, czas, mobilność, trzeba spiąć poślady i postarać się o więcej. Jeśli brak możliwości w tym kraju, to pomyśleć o innym. Wyjątek to kontynuacja nauki na perspektywicznym kierunku, czyli zaciskam zęby teraz, by to zaprocentowało na przyszłość.

No ok ale jakby Ci powiedzieli że mogą zaoferować 4k netto to byś podziękowała bo 500 zł mniej? Właśnie mi nie chodzi o jakiś honor tylko realnie jakie jest Twoje minimum
bo to raczej przy 4k byś nie umarła z głodu a nagle 4500 majątek!

Ja mam gorszą sytuację bo pracuje w urzędzie i tam nie ma szału.... tak jak w szkolnictwie, no może kierownik, inspektor czy dyrektor zarabia coś tam ale nie zwykły pracownik

Lady Loka, jak zaczynałaś dostawałaś 2800 bo to pewnie było już ileś lat temu, kiedyś 3 tys to było ojej super a dziś tak sobie

Pytanie tyle ile osób realnie jest w stanie zarabiać 4-5 tys netto, bo w moim środowisku jedna osoba i to jak ma premie.
Mi bardziej chodzi o to żeby się cenić żeby nie robić z siebie nie wiem? służącego, murzyna czy jakiegoś biedaka

Wiadomo w marketach niektórych dobrze płacą, w magazyn ale to są skrajne prace, wymagające super wydajności fizycznej, tak samo kierowcy tirów...
a z normalnych prac to wg mnie specjaliści z prawdziwego zdarzenia lub jak ktoś otworzy swoją firmę. Jakbym nie wiem prowadził warsztat samochodowy albo salon fryzjerski to można się dorobić.
Ja próbowałem działać na zlecenia w branży muzycznej, produkcja audio -to jest masakra, albo opóźnienia w płatnościach albo za dużo kasy... no jak 700 zł za aranżacje, przecież prąd jest za darmo, sprzęt też a wiedza nie jest istotna itd..

więc też dylemat czy jednak etat lepszy czy własna działalność.

A tak na marginesie mam kumpelę która pracuje w banku w sekcji kredytów, jest doradcą to ile tacy ludzie zarabiają? tak plus minus? Czy pensja surowa kiepska a dużo ciągną z premii/prowizji?

Jeżeli w obecnej firmie zarabiam 4k i nie mam parcia, żeby pracę zmieniać, to nie wzięłabym oferty za 4k. 4300 już bardziej.

Jeżeli w obecnej pracy zarabiałabym więcej niż 4k, a ktoś zaproponowałby mi pracę za 4k to na 100% bym jej nie wzięła.

Ostatnio dostałam propozycję pracy za 500zł brutto więcej niż zarabiam teraz i odrzuciłam bo stwierdziłam, że ryzyko przejścia na umowę na czas określony nie jest w tym przypadku rekompensowany wyższym zarobkiem. Musieliby mi zaproponkwać przynajmniej 500zł netto więcej niż mam teraz, żebym rozważała zmianę pracy.

A te 2800 nie były tak dawko, 3 lata temu:)

Dla Ciebie te 4000-5000 netto to dużo, a ja w perspektywie 5 lat mam zamiar dobić do przynajmniej 7000-8000 netto.

To odpowiednio więcej, chociaż nie siałabym takiej paniki.

Chcę tyle zarabiać
Bo jestem dobra w tym co robię. Zbieram doświadczenie, w pracy jestem proaktywna i angażuję się w wiele rzeczy, to procentuje, bo mam duży zakres tego, co potrafię i co mogę wpisać w cv. Praktycznie nie zdarzyło mi się, żebym wysłała cv na ofertę pracy i nie przeszła rekrutacji z pozytywnym wynikiem. Tylko teraz mi się nie chce zmieniać pracy, bo nie lubię być na umowie o pracę na czas określony.

Poza tym ja mieszkam w jednym z największych miast Polski. I dla mnie te 4k to ciągle malutko:)
Tylko ja mieszkam w wynajmkwanym mieszkaniu, mam zarabiającego męża i 2 koty na utrzymaniu. Mąż teraz zarabia mniej niż ja, ale obstawiam, że w ciągu kilku lat pewnie sytuacja się odwróci. Albo ja jednak zmienie pracę, bo właściwie w obecnej powoli mam sufit jeżeli chodzi o wysokość wypłaty, ale jest to na tyle wygodna sytuacja, że zostawiam sobie to stanowisko na czas zachodzenia w ciążę i urlopu macierzyńskiego, a potem poszukam czegoś lepiej płatnego.

Lady Loka, no to masz po prostu dobry fach, bo wiesz można mieć doświadczenie, mieć coś wpisane w CV ale nikt nie da na dzień dobry takich kwot.
Mnie właśnie to męczy, tu gdzie teraz jestem mam pewną pracę i teraz zmienię np na jakieś korpo gdzie nie wiadomo czy firma będzie istnieć, albo coś się posypie itd.
Natomiast inna sprawa, że pracodawcy nie interesuje, czy ktoś mieszka w dużym mieście czy małym, czy ma samochód V8 gdzie serwis kosztuje czy małe autko 1,4 do tego czy się żywi w restauracjach czy barach mlecznych. Po prostu dają stawki takie i koniec.
No i właśnie jak zmienię prace, też będzie umowa na czas określony, do tego poza prywatnymi jakimiś spółkami nie wierze w dobre zarobki w jakiś instytucjach poważniejszych że tak powiem.

Zna ktoś kogoś kto pracuje w budżetówce jakieś i zarabia krocie?
nie wiem co robić, ale chęć większej kasy jest i ona gnębi niemal codziennie a już co miesiąc przy wypłacie tym bardziej.

Lady Loka
Nie odbieraj tego jako atak.
Bo 4000 to jest owszem dużo.
Ale jak na specjalistę po 3 latach pracy to nie jest dużo w korpo.
Mam bliską osobę w korpo w stolicy, zaczęła 3 lata temu właśnie od 4000 a teraz ma już 6000.
I pracuje obecnie on-line.

Ale ja nie pracuję w stolicy. Więc mamy inne stawki. I w korpo duzo zależy od języka z jakim pracujesz, od stanowiska, od wykonywanych zadań, jak wszędzie. Tego nie można zrównoważyć bo to korpo, rak jak zrownowazyłabyś kogoś na kasie w markecie, gdzie widełki są porównywalne. Korpo ma setki możliwych ścieżek rozwoju i stanowisk, które oferuje.

Na poziomie na którym ja jestem 4000 to dużo jak na to stanowisko natomiast ja nigdzie raczej nie napisałam, że to dużo dla mnie no i pamiętaj Kleoma, że mówimy o stawkach netto tutaj.

To zależy. Ja bym przeanalizowała:
-> Do kiedy trwa obecna umowa
-> Jakie jest prawdopodobieństwo jej przedłużenia
-> Na ile ta umowa na zastępstwo
-> Czy jest możliwość zostania potem na innym stanowisku
-> Czy obecna stawka jest negocjowalna
-> Czy stawka w urzędzie jest negocjowalna

Wbrew pozorom umowy na zastępstwo nie są niczym dziwnym. I najczęściej są podejmowane na określony czas związany z ciążą i wychowawczym kogoś innego. Jeżeli to byłaby praca na np. 2 lata i stawkę dałbyś radę negocjować, to ja bym brała.

Tylko pytanie czy ja tam będę pracować 5 lat, skoro umowa na zastępstwo i z tego co babka twierdziła na razie na pół roku, nie wiem co to znaczy, czy że ktoś wraca wtedy czy że taki oferują umowy na początek. Stawek raczej nie da się negocjować, takie mają ścieżki wynagrodzeń, bo było pytanie ile ja chce dostawać.
Niestety nic o tych dodatkowych rzeczach nie było mowy, typu premie, jedynie coś tam wspomnianie właśnie o 13-tce.
No ale to jak ktoś pracuje na stałe, dłużej.

Z drugiej strony moja obecna umowa kończy się w grudniu tzn na końcu roku i jak przedłużą to od stycznia mam mieć 3200 na rękę. O ile przedłużą.
Minusem pracy w urzędzie są 2-zmiany (tutaj jedna - i reszta dnia wolna) i zmiana która się kończy o 20:00 (to jest taki punkt informacyjny)

Nie wiem czy można potem zostać na stanowisku, bo skoro od początku mnie nie przyjęli normalnie (a nie było nic mowy o zastępstwach) to może jest coś na rzeczy? Gdyby to była stała praca to bym właśnie poważnie przemyślał, pod kątem tego że premie, dodatki, 13-tka itd ale tak? To nic pewnego i za pół roku mogą powiedzieć dziękujemy, wygaśnie umowa i tyle. Szkoda mi rezygnować z czegoś co daje jednak mimo wszystko lepszą pensję, może to nie jest 5 tys netto ale no różnica nie polega na 50 zł.

Wszystko zależy od sytuacji.

Sytuacja typu "nie mam co do gara włożyć, brak oszczędności i nigdzie mnie nie chcą przyjąć" = przyjmuje cokolwiek i jestem gotowa pracować za najniższa byle przetrwać. W normalnej sytuacji rynkowej nie poszłabym za mniej niż 8 tysięcy netto do pracy mieszkając w Warszawie. Może w tanszym mieście bym poszła, nie wiem, ale w Wawie na pewno nie. Ogólnie w tej chwili jest taka inflacja i takie ceny, że mam wrażenie, że w 2017 roku za mniejsze pieniądze zylo mi się lepiej niż teraz.

Ale jest też bardzo duza rozbieżność pomiędzy stolicą a innymi miastami.

A no właśnie. Kilka lat temu (nie w stolicy) moja koleżanka za pracę z angielskim dostawała 2 tys. netto, a inne koleżanki w tej samej firmie i na tym samym stanowisku, ale z nietypowymi językami 4-4,5 tys.

A co do kluczowego pytania - to tak, jeśli zmiana w ramach tej samej branży, to za wieksze pieniądze. Ewentualnie za takie same, jeśli coś innego by mnie przekonało (praca w 100% zdalna niezależnie od pandemii, przeprowadzka do jakiegoś miasta, które bardziej lubie niż moje). Jeśli zmiana branży, to na poczatek może być niewiele mniej, ale z zastrzeżeniem, że w skali 2-3 lat moja pensja będzie dwukrotnie wyższa niż mogłaby być w mojej starej branży.

Śmieszne jest to co piszesz, czyli jak ktoś mieszka z rodzicami, jest singlem, nie ma nałogów, zwierzaków, mieszka na Lubelczyźnie jakieś to może dostawać minimalną i będzie ok tak? Pomimo że np paliwo jest po 8 zł, masło po 12 zł, wszystko poszło w górę tak?

To w ten sposób patrząc paliwo w małych miastach powinno być po 4 zł a w dużych miastach po 8/litr, przejazd komunikacją w jednych za 1 zł bilet a w innych za 10 tak?
Myślisz że singiel mieszkający w małej mieścinie na wschodzie nie potrzebuje iść do fryzjera, żywności, nie ma internetu ani telefonu?Nie potrzebuje czasem gdzieś sobie na urlop pojechać?

Problem jest inny, że możesz nie iść poniżej 3 czy nawet 5-6 tys na miesiąc do pracy ale w ten sposób możesz pozostać bez pracy nawet 2 lata..Poza specjalistami, pracownikami magazynowo-produkcyjnymi nie wiem czy ktoś w PL tak szasta takimi stawkami na dzień dobry dla pracownika.

No ja w tym momencie nie zmieniłabym pracy na mniej niż 7000 netto
A takie stawki są realne w dużym mieście.

Balaneo, może sprecyzuj trochę swój problem? Bo łatwo rzucać, że tylko slecjaliści tyle zarabiają, ale no każdy jakoś zaczynał i tym specjalistą się stawał

No to tak samo Ty możesz rzucać że chcesz 7k minimum, zadam konkretne pytanie czy znasz kogoś kto pracuje jako urzędnik w Urzędzie Miasta, Pracy, w Zusie, US albo na poczcie i to nie tylko w okienku, w oświacie, na uczelni i zarabia 7k?

Takie konkretne stawki to tylko specjaliści (chirurg z renomą, informatyk tak jak kolega wyżej pisze) do tego handlowcy, magazynierzy lub ludzie na produkcji na 3 zmiany.
Ja mam kolegę który na uczelni pracuje w bibliotece i po 10 latach ma 3 z hakiem, inny technik w Instytucie Obróbki Metali która współpracuje z PAN wywalczył 3500 na rękę od 2010 roku jest pracownikiem, mówimy o dużym mieście ok 500  000 mieszkańców
Wystarczy wejść sobie na olx/pracuj i zobaczyć jakie stawki są oferowane te 3k to jest dzisiaj standard, ja bym się cieszył jakby mi ktoś 5 tys dał na rękę, ale to jest marzenie.
Więc tak łatwo jest rzucać bo to jest prawda że specjaliści, handlowcy, ludzie na budowach, magazynach tyle mogą zarobić ale normalna praca nie da Ci takich dochodów, ostatnio widziałem ofertę pracy - sklep internetowy z akcesoriami łazienkowymi - wymagania j. włoski obowiązkowo, wynagrodzenie od 3500 netto....

Myślisz ze jest jakiś doradca w banku w okienku, który przyjmuje wpłaty/wypłaty, wyciągi z konta i dostaje 7 tys??
Albo doradca w PUP czy nie wiem Pani w ZUS-ie? No chyba że mówimy o pani dyrektor oddziału takiego i takiego.

Dlatego 3 tys dziś to standard, a przy obecnych cenach możesz sobie co najwyżej odłożyć na 12 letnie auto albo jechać na wakacje takie lepsze. Wciąż wynajmując mieszkanie i wiele rzeczy odmawiając sobie.

Baleneo, ale rozróżnijmy minimalne wynagrodzenie potrzebne do przeżycia (tutaj pewnie byłyby zbliżone kwoty podawane przez różne osoby), a takie, jakie jest dla danej osoby minimalną godziwą zapłatą za umiejętności danej osoby. W tym temacie chodzi chyba o to drugie (a tak przynajmniej wnioskuję z pierwszego Twojego posta), więc rozbieżności będą bardzo duże.

Więc atak na Lokę jest trochę bezzasadny. Każdy z nas całe życie pracował na to, ile teraz zarabia. Niektórzy wybrali słabo płatne zajęcia, a inni bardzo dobrze płatne. Takie życie.

Dodatkowo trzeba wziąć pod uwagę, że jak ktoś więcej zarabia, to też jednak ciężko musiał na to pracować. A potem musi dalej zapierdzielać, by się utrzymać na takim poziomie. Jak ktoś siedzi za kasą, to sorry, ale tam nic nie trzeba umieć, nie trzeba się doszkalać, nie trzeba mieć studiów. To i kasa adekwatna.

Skoro walicie stawkami, to niech będzie... Na ten moment nie zszedłbym poniżej 9-10k na rękę. I to też nie są jakieś super zarobki w programowaniu. Tylko takie normalne bardziej. Kosztów stałych mam jakieś 2000 plus jakieś jedzenie itp. Pracuję od 6 lat, ale zacząłem już coś w tym kierunku robić 15 lat temu. Technikum, potem studia. Masa czasu wieczorami spędzona na nauce, jakieś własne projekty. To po jakimś czasie się opłaciło. I to nie od razu, bo zaczynałem od 1500, mając 4 lata doświadczenia miałem 3k. Dopiero po drugiej zmianie pracy coś ruszyło (6 lat pracuję, a teraz mam 4 firmę, ostatnio zmieniałem 2 miesiące temu), a nowa praca to zawsze też większa szansa na dalszy rozwój.

Właśnie. Im później tym trudniej, ale dla chcącego nic trudnego (chociaż jakieś tam małe predyspozycje trzeba mieć). Zarobki w granicach średniej krajowej są dość łatwo dostępne dla sporej liczby zawodów, tylko trzeba mieć jakąś techniczną wiedzę.

To napisz w końcu o co Ci chodzi w tym temacie, bo nikt tego nie wie.

No z tym się zgadzam. Wyżej pisałem, że jak dla mnie takie minimum dla każdego z mojej perspektywy to 3000 na rękę, a w większych miastach trochę więcej. Za minimalną to byłoby ciężko żyć.

Ale Loka też napisała, że to już zależy od zawodu. Jedne są lepiej płatne, inne gorzej. Nic z tym nie zrobimy, taka kolej rzeczy.

No z medycyną byłoby ciężko. Ale są inne zawody. Ludzie się przebranżawiają w wieku 40 lat nawet i dają radę. Jak są potrzebne studia, to też można robić weekendowo, albo jakieś kursy sobie załatwić. Po prostu trzeba trochę życia poświęcić, nic samo z siebie nie przyjdzie. Zresztą co to jest 32 lata? To dopiero początek kariery, a do emerytury jeszcze szmat czasu.

Co do branży IT - fakt, tutaj trzeba trochę abstrakcyjnie myśleć, nie każdy się nadaje. Ale znam sporo ludzi co wchodziło do zawodu dopiero w wieku > 30 lat i jakoś dają radę. Nie musi to być programowanie, można iść np. w testowanie manualne, bo mniej wymagające jest. No i jest sporo przypadków, gdzie ktoś właśnie chciał się przebranżowić na programistę, pracował z swoim zawodzie, a w wolnym czasie się sam uczył. I np. po roku czy dwóch dał radę znaleźć coś w IT.

Oj nie. Ja napisałem, że stawka w okolicach średniej krajowej powinna być w zasięgu. Nic nie mówiłem o żadnych 10k. Mi dojście do tego poziomu zajęło masę lat i sporo poświęceń, a do tego zawsze miałem zacięcie techniczne. To nie jest droga dla każdego.

Co do nauczyciela - no nie ma pojęcia pewnie, ale co z tego? Może akurat jak się pouczy trochę, poczyta, to się okaże, że jednak to coś dla niego? W tym właśnie problem, że początkowo nikt nie ma wymaganych umiejętności, sam musi się za siebie wziąć i zaryzykować trochę. A nuż się uda?

Bo kurs, czy inne doszkalanie się zawsze opłaca, jeśli robiony z głową. Może nie od razu, ale po jakimś czasie się przyda. No chyba że masz 60 lat i już idziesz na emeryturę, to może wtedy nie. Ale jak ktoś ma nawet 40 lat, to nadal jest daleko do emerytury, więc spokojnie może się czegoś nauczyć, podnieść kwalifikacje.

Kurde, jakoś zawsze mi się wydało, że jesteś po 40tce xD Za dużo postów masz na tym forum^^

Czyli uwzględniając inflację jakieś 20 000 - 22 000 zł netto (nominalnie) miesięcznie (za te ok. 10 lat)

Właśnie dlatego pisałem, że posiadanie niskich kosztów stałych to w pewien sposób luksus.

Gdyby (odpukać) czarodziej ze swojej różdżki rzuciłby magiczne zaklęcie niszczące Twoją branżę i musiałabyś iść do zwykłej roboty za 3 koła to byś umarła z głodu.
Ja żyłbym dalej.

Rozumiesz o czym piszę?

U mnie koszty stałe (de-facto z wszystkim) to jakieś 2000-2500 złotych (zakładając koniec kredytu).
Chciałem to zbić do ok 1500-2000 zł miesięcznie ale chyba już się nie da niżej

Ja pracuję w takiej branży, że jakbym chciał dzisiaj zmienić firmę to z bomby dostałbym 1-2 kafla netto więcej
A mimo tego nie robię i tkwię w starej firmie, dlaczego?

Bo doszedłem w swoim życiu do takiego momentu, że pieniądze (nominalnie) zaczynają być dla mnie zwykłym papierem.
Jeszcze w tym roku uda się spłacić całą hipotekę mojego 3 pok. mieszkania w dużym mieście a inni pół życia siedzą na wynajmie, gdzie spłacają czyiś kredyt.

Rozumiecie?

Jeszcze zdywersyfikuję swoje zasoby tak, by część z nich pracowała mnie (A nie ja na pieniądze) i wtedy będę miał w 4 literach czy na etacie zarobię 2 kafle czy 10 kafli.
Jak ludzie w korpo będą walić nadgodziny i się zabijać, by wspiąć się o 1 szczebelek na tej drabinie w górę to ja stanę z boku popijając bezstresowo herbatkę z cytrynką.

Rozumiecie?

Tylko, że 90% ludzi żyjących na tym świecie zna tylko jedną drogę - wyścig szczurów w korpo, by mieć jak najwięcej papierków na koncie.
Nikt nie myśli, żeby te papierki pracowały na nich.

Mam wrażenie, że na początku w tym temacie chodziło o to jaka jest minimalna stawka, by w miarę normalnie żyć.
Teraz zaczyna się robić jakiś kwas pt. ,,jaka jest minimalna stawka, by każdy mógł ją zaakceptować, że jest dobra"

Rumuński, każdy ma jakieś stałe wydatki mniejsze lub większe. Taki klimat, takie życie. Ja skupiam siŕ na tym, żeby w razie problemów mieć zaplecze finansowe  które utrzyma mnie przez kilka miesięcy. Plus mój mąż też zarabia
Wydatki też zależą od stylu życia. Bezdzietny singiel ze spłaconą hipoteką ma ich mniej niż małżeństwo z dzieckiem, urządzające sobie mieszkanie

A co do korpo to ja się nie zgadzam. Ja pracując od samego początku w korpo, nadgodziny zrobiłam raz. I nie zabijam się o awans. Ani nie ścigam. Po prostu robię dobrze to, co robię i jest to doceniane. Tak się dużo lepiej pracuje niż zapierniczając na nadgodzinach

To może załóż temat na jakimś forum dotyczącej Twojej branży, to wtedy dostaniesz bardziej pasujące odpowiedzi. Bo tu się spytałeś po prostu o zarobki, bez względu na branżę.

Hmm... Bo się ceni? Bo może włożyła masę czasu i pieniędzy w naukę i doszkalanie się? Bo może w jej branży tyle się zarabia, a mniejsze zarobki byłyby psuciem rynku?

Temat trochę bez sensu no bo każdy ma inną sytuację życiową.

Minimum 3000 na rękę

Dla większości moich znajomych minimum to pewnie ok 3500-4000 netto (kujawsko-pomorskie 30-40 lat). Ja nie wiem ile dla mnie minimum to minimum bo na to nie zwracam uwagi. Mam w tym roku 37 na karku. W wieku 34 lat wróciłem po 20 latach do programowania. Teraz mam ok 8tys netto po 1.5 roku doświadczenia. Czy było warto? Zdecydowanie. Dodam że mam też problemy zdrowotne od wielu lat. Uważam że jeśli się chce, ma plan na życie i też trochę szczęścia - to da się myśleć w kategoriach nie minimum ale bardziej życzeniowo. Ja sądzę że w Polsce przy obecnych cenach "minimum" to możliwość odlozenia jakichs 500-1000 zł miesięcznie. Można zarabiać 7tys i wydawać 6k i w zasadzie ktoś kto nie ma dużych zobowiązań, zarabiając 3500 netto może odłożyć więcej. Ja bym radził szukać pracy która da możliwość odlozenia chociaż 500-1000 zł. Do tego takiej gdzie pracuje się względnie przyjemnie i gdzie nie błaga się o urlop. Zauważam że ludzie w pogoni za kasą często nie żyją tak fajnie jak często osoby wyśmiewane z mniejszą kasa ale z większą ilością wolnego czasu czy jeżdżące na urlopy. Jeden urlop pod palmami i jeden w Polsce i kilka wypadów weekendowych to dla mnie priorytet. Teraz odkładam po 5k miesięcznie i zaczynam myśleć o budowie domu. Skupiam się przede wszystkim żeby być szczęśliwym. Był czas kiedy pracowałem na pół etatu za minimalną i mam najszczęśliwsze wspomnienia z życia jak do tej pory. Albo kiedy byłem dzieckiem a w domu był tylko chleb z masłem bo taka sytuacja finansowa rodziców. Ale wspomnienia cudowne bo w rodzinie była miłość. Dla wielu osób teraz priorytet to też swoboda więc praca zdalna. Zboczylem z tematu bo on o pieniądzach. Tyle tylko sądzę że często te pytania o kasę pod powierzchnią tak naprawdę są kwestiami niezadowolenia z życia. A wiadomo że pieniądze szczęścia nie dają ale dają więcej możliwości kiedy jest to szczęście albo go brak.