Ukrywane papierosy od początku związku? - Netkobiety.pl

nie ma dymu, nie ma zapachu, sa tylko zapalniczki, a Ty sie czepiasz
ja zapalniczkami zapalam swieczki zapachowe.

Gdyby ona faktycznie palila codziennie, tak jak uwazasz, to bys to od razu wyczul.

Chyba wszyscy czasem trochę kłamiemy, przemilczamy pewne fakty itp. Raczej nie ma osoby, która zawsze mówi 100% prawdę

Natomiast osoba uzależniona zwyczajnie nie kontroluje aspektu swojego życia związanego z nałogiem. Może nawet sama przed sobą się tego wstydzić, wypierać i zaprzeczać.

Szanse na to, że ktoś zrezygnuje z nałogu, dlatego, że tobie się on nie podoba są praktycznie zerowe. Jakieś próby wymuszania tego z twojej strony dadzą co najwyżej doraźne, krótkotrwałe efekty, a później kolejne kłamstwa. Może ewentualnie sama rzucić w przyszłości, jeżeli sama w przyszłości podejmie taką decyzję. Jeżeli.

Zatem skoro dla ciebie papierosy to duży problem, to o ile kobiety pod innymi względami nie postrzegałeś jako jakoś szczególnie rewelacyjnej i pasującej do ciebie, to zwyczajnie szkoda nerwów na taki układ.

Do popalania się przyznała, więc ukrywanie tematu było, tylko podczas tego przyznania się wg mnie wybrała drogę zmniejszenia rangi problemu przez kolejne kłamstwa. Zapalniczki nie leżały w tak oczywistym miejscu, jest tam dziwny układ mieszkania, ten parapet jest dosyć trudno dostępny, ale ja jestem wysoki i niechcący te zapalniczki zobaczyłem...

Czego oczekuję? Chyba Waszego spojrzenia, czy taka sytuacja jest powodem do nadszarpniętego zaufania i moje obawy są na miejscu odnośnie innych sytuacji (może jak wychodzi na piwo z koleżanką to tak naprawdę idzie na randkę?), czy po prostu przesadzam.

Mój facet nie cierpi papierosów i zarzeka się że wyczuje zawsze wszędzie i u każdego. Na początku znajomości zanim byliśmy parą miałam okres że popalałam, potem przestałam, a ten fakt wyszedł jakoś zupełnie przypadkowo po długim, długim czasie. Chlopak byl w szoku bo nigdy nic ode mnie nie wyczuł. Więc to nie takie oczywiste.

Ja myślę że to za daleko idące obawy. Na moje oko po prostu zataiła fakt ze zdarza jej się zapalić bo wiedziała ze dla Ciebie to dealbreaker - brzydko, to fakt, ale nie podejrzewałabym że od razu kłamie we wszystkim, na ta chwilę nie ma takich podstaw. Natomiast ja rozumiem niechęć do bycia z palaczem, im dalej w związek tym bardziej zaczyna to przeszkadzać

Masz rację, nie powinienem tak od razu podejrzewać o wszystko. Jednak sprawa papierosów to jeden temat. Całego związku nie da rady tutaj opisać, ale kiedyś zdarzyło się też, że odwiedziłem ją o tak bez zapowiedzi - udawała, że nie ma jej w domu, ale zdradził ją dobiegający zza drzwi dzwonek jej telefonu jak zacząłem dzwonić (później się przyznała, że była w domu, ale nie chciała ze mną rozmawiać). Może była akurat wtedy świeżo po papierosie?

Byliscie razem 9 miesiecy i w tym czasie pokazales sie jako osoba maksymalnie kontrolujaca, podejrzliwa, bez zaufania, a teraz wychodzi jeszcze, ze sprawdzales i nachodziles.
Szczerze mowiac, to ja sie dziwie, ze rozstanie bylo Twoja inicjatywa, a nie jej.

Nie znoszę palenia i tego wszystkiego, co się z paleniem wiąże, wiec rozumiem, że nie wyobrażasz sobie życia z palaczem, bo mam tak samo. Ale chyba odpuściłabym to kłamstwo, gdyby partner rzeczywiście w tamtym momencie planował rzucenie popalania i przekuł to w czyny.
Ostatecznie, to może Twoja partnerka nie chciała zmniejszać swoich szans, jak brzmiałeś poważnie.

Jak dla mnie to ten fragment jest jakiś dziwny - klociliscie się o różnice w charakterze ? Nie potrafię tego zrozumieć ale uważam ze te papierosy to tylko wierzchołek góry lodowej waszych problemów - ty ciagle podejrzliwy , biegający i zastanawiający się czy pali jakby zapalenie papierosa było największym przestępstwem jakie ta dziewczyna mogła zrobić. Nawet jeśli popalała jak była sobie sama to generalnie nic ci do tego - jest wolnym człowiekiem i jak długo nie dmucha ci w twarz dymem wiedząc ze tego nie znosisz nie robi nic złego.
Jak dla mnie to trochę zachodzi o lekkie kontrolowanie - zaczyna się od papierosów a później przechodzi w inne dziedziny życia.
I taka ostatnia myśl - nigdy nie złapałeś jej na paleniu nawet nie poczułeś ze pali może ona po prostu tez się bawiła i specjalnie podrzucała tej zapalniczki żebyś się zastanawiał. Może chciała żebyś ty dał jej spokoj dlatego kiedyś jak przyszedłeś i zadzwoniłeś to jej telefon się odezwał a ty uznałeś ze ona pewnie paliła papierosa ( bo na przykład nie mogła wyjść do sklepu w tym czasie albo nawet wynieść śmieci itp) i po wszystkim uznała to za krzywa akcje.
Następnym razem jak bedziesz wchodził w związek to wybierz sobie niepaląca dziewczynę.

No nie wiem, ja to odczytalam to bardziej że z jakiegoś powodu tam wpadł, nikt nie otworzył to zadzwonił na telefon i usłyszał go ze środka. Też bym sobie w takiej sytuacji pomyślała "nie ma jej czy może nie chciała mnie widzieć?". To nie takie dziwne, pytanie czy to jakoś eskalowało w jakiś konflikt czy dopiero teraz mu się skojarzyło z tymi fajkami

Ale dobra, chyba za bardzo gdybamy

Od siebie w temacie dodam, że fajki można dość dobrze ukrywać/niwelować zapach. Nie wiem czy to przez to, że moja matka paliła ale od byłej mało kiedy czułem fajki tylko ona "popalała", jak u mnie siedziała, nocowała to ogóle nie paliła. W domu u siebie zawsze fajki na uczelni też. Ja nigdy nie paliłem.
Jak ci popielniczka przeszkadza to znajdź sobie niepalącą dziewczynę, teraz nie jest to tak modne jak kiedyś i mniej osób pali. Bo zabraniać to możesz psu wejść na stół, a nie człowiekowi robić co chce o ile nie krzywdzi innych (uuuu bo bierne palenie, nie przesadzajmy)

Gdy ktoś chce uderzyć, kij znajdzie.

A dla mnie byłby to powód do zastanowienia się (oczywiście piszę to po doświadczeniach na swojej osobie). Wtedy, miałam ten sam problem, identyczny, ale jego kłamstwo było skuteczniejsze. Potem (po ślubie) były jeszcze inne kłamstwa (zdrada), szło mu jak z płatka. Po pięciu latach małżeństwo rozpadło się. Nie przyznał się oczywiście do tego, nawet na rozprawie sądowej, a niebawem urodziło mu się dziecko. Oczywiście w jego oczach zawsze miałam urojenia. Ile czasu upłynęło bym mogła z siebie to wyrzucić. Rada dla Ciebie, kłamstwo zawsze jest złe, rujnuj zaufanie. Nie żałuj.

Np. dla mnie to był okropny problem. W jednym związku się o to żarłam, a w następnym, nauczona doświadczeniem poprzedniego, doszłam do wniosku, że muszę po prostu zaakceptować. Ale jak mi już zaczęło naprawdę na tej osobie zależeć, to zaczęło mi też przeszkadzać w stopniu nieznośnym i znowu się żarłam. Więc pewnie zależy od człowieka.