Historia jak z NIE bajki - Netkobiety.pl

To raczej ona musi coś zrobić. Nie wiadomo co jest powodem jej decyzji, nie wiadomo, czy ona sama to rozumie. Może psycholog pomoże jej to zrozumieć i o tym rozmawiać.
Nie strzelałabym o co chodzi i co się z nią dzieje. To chyba moga być jakieś uczucia związane z traumą dotyczącą straty rodziców, z wychowaniem bez nich z którymi może się konfrontować, a może coś zupełnie innego..

Nie jestem wróżką, ale doskonale wiem, co kryje się za zasłoną:
- sama nie wiem co czuję
- muszę jakiś czas pobyć sama
- z kimś innym będziesz szczęśliwszy
- jesteś zbyt dobry dla mnie
a skrywa się za tym INNA OSOBA. Niekoniecznie nowy związek, ale kryje się tam już jakiś inny potencjał z całą pewnością.

To nie zmieniaj.
Jednak walka o związek z kimś, kto nie jest nami zainteresowany - to bzdura. Walczyć można wspólnie. Z przeciwnościami losu, z chorobami, z problemami, kłopotami - ale razem.
Natomiast walczyć z kimś, kto Ciebie nie chce - to nie walka, tylko prześladowanie.

Niby dlaczego nie? Uważasz, że jeśli będzie zainteresowana jakimś mężczyzną, to z żadnym innym nie będzie mogła/ chciała zamienić już słowa?

Ona nie ma nawet na tyle szacunku, żeby powiedzieć Ci prawdę, jednak uważa samą siebie za wzór partnerki?
To ciekawe
O co chodzi teraz, to o to, że ona nie jest pewna tamtej drugiej relacji, dla której Cię porzuciła. To dlatego tak rozpaczliwie nie chce spalić sobie mostu, po którym w razie czego może do Ciebie wrócić.
Jesteś dla niej opcją. Nie jesteś wystarczająco dobry, aby nadal być z Tobą w związku, ale ciągle jesteś ok jako dojazdowe koło zapasowe, na którym wolno bo wolno, ale dojedzie do kolejnego wulkanizatora.

Z tego co napisałeś poniżej wyraźnie wynika, że po takiej prośbie, Ty podwoiłeś usiłowania w tym kierunku.

O ile nie jest głucha, bądź upośledzona, to uwierz, że zrobiłeś i powiedziałeś wszystko, a nawet więcej - żeby było jasnym, że nadal Ci na niej zależy.

Myślenie życzeniowe. Ty chciałbyś, żeby to były jakieś zawiłe problemy natury psychicznej, albo emocjonalnej, bo tak byłoby Ci łatwiej ją i jej postępowanie sobie i przed sobą wytłumaczyć.

Gdybyście byli sobie najbliżsi, to nie zostałbyś porzucony bez słowa prawdy i wyjaśnienia.

Takie zachowanie oznacza, że ona poznała kogoś innego, i liczy na związek z nim.
A co powinieneś zrobić, to cierpliwie poczekać na to, aż czas ukaże Ci prawdę, bo Twoja była dziewczyna z całą pewnością tego nie zrobi.

Jeśli podejmujesz jakieś próby, na które ktoś reaguje złością, rozdrażnieniem i niezadowoleniem, to to nie jest walka, tylko stalking.
Jeśli ktoś reaguje wyraźną niechęcią na Twoje próby kontaktu, to oznacza, że tego kontaktu nie chce.

Waszego związku już nie ma, a jej emocje są skierowane w stronę innego mężczyzny. Co możesz zrobić, to na pewno przestać ją nękać niechcianym kontaktem. Naciskając na to, wzbudzisz w niej tym większą złość.
Po prostu spokojnie obserwuj co się będzie działo dalej.

Jaka ona dobra... Zrezygnowała z własnego szczęścia żeby ktoś inny miał lepiej...
Swoją wypłatę też może oddawać potrzebującym skoro jest taka dobroduszna.

Jeśli taki tekst pada to w 99,9% albo i w 100% to koniec. I to nie jest decyzja z dnia na dzień.

Chcesz walczyć? Rób to nadal.
Już Ci powiedziała, że ją przytlaczasz. Wyślij jej kwiatki i origami to zadzwoni z pretensjami że prosiła Cię o coś i na koniec będzie miała idealną wymówkę żeby Cię wszędzie zablokować i urwać kontakt.

Najlepszym rozwiązaniem (według Twojego punktu widzenia) to nie kontaktować się z nią więcej i czekać aż te swoje "problemy" poukłada (o ile je ma) i za tydzień, miesiąc a może rok sama się odezwie.

PS. Niepotrzebnie wypaliłeś z tymi uczuciami na drugim spotkaniu. Spaliłeś się. Jakbyś się z nią jeszcze kiedyś spotkał to nigdy więcej pierwszy tego nie rób.

Nie rozumiem po co chcesz teraz jej dać do zrozumienia że jest ważna. JUŻ TO POWIEDZIAŁEŚ, to się wycofała.

Każdy ma na koncie podobne rozstanie co Twoje.
Ja też takie przeżyłam i nawet wróżce chciałam dać 2 tys zł, żeby sprawiła by do mnie  wrócił (co jest śmieszne, bo ja normalnie w takie rzeczy nie wierzę). Uważałam że on chce być ze mną, tylko straszliwe życiowe przeszkody sprawiały że nie może. Wiesz co mi powiedziała wróżka? Że ona nie będzie ingerować gdy JEDNA OSOBA JUŻ NIE KOCHA. Oburzyłam się! Bo przecież on mnie kocha, tylko ma problemy.
Komu opowiadałam moją historię - każdy mówił "on przestał cię kochać / pojawiła się inna". Ja tylko machałam ręką, mówiąc że nie rozumieją.

Otóż ocena kogoś z boku jest zazwyczaj najbardziej trafna.
Mój tez nie podał konkretnego powodu, tylko teksty: będzie ci lepiej beze mnie, ja mam za dużo problemów. Strasznie płakał! Podczas ostatecznej rozmowy która trwała 3 godziny, płakał 4 razy.

Nigdy do mnie nie wrócił choć tez go namawiałam, jak i dałam mu wolność. Nawet po roku się do niego odezwałam, mając nadzieję że tak naprawdę tęskni tylko boi się wyciągnąć rękę. Olał mnie. Niedługo potem dowiedziałam się że jest z inną i kto wie czy to ona nie była powodem naszego rozstania (choć wtedy bym sobie dala rękę uciąć że nie chodzi o inną).

Na serio posłuchaj głosów właśnie obiektywnych osób.
Ta dziewczyna nie wróci do ciebie, nawet gdybyś jej stopy całował. Tak, kochała Cię i byliście szczęśliwi ale jej przeszło bo prawdopodobnie jest inny facet na horyzoncie. Spójrz na to z boku - gdyby Cię kochała, to po prostu byłaby z Tobą nadal.

Powiem Ci coś co mi ktoś powiedział wtedy a ja strasznie sie oburzyłam:
Być może ona była miłością Twojego życia, ale Ty jej - nie.

Oczywiście biorę pod uwagę to, że powodem rozstania mogło być posiadanie kogoś na boku oraz fakt, że teraz może z kimś być, ale nie ma odwagi tego mi powiedzieć wprost, czy jest jej to na rękę. Byłbym ignorantem, gdybym tego nie rozważał. Rzeczywiście, jakieś 2 tygodnie przed rozstaniem zauważyłem, że trzymała mnie na dystans, więc prawdopodobnie już wtedy zaczęła o tym rozmyślać czy planować. Ja jednak dawałem jej przestrzeń, bo w tamtym momencie swojego życia dowiedziała się, że jest bezpłodna. Odsunięcie się ode mnie tłumaczyłem tymi złymi nowinami oraz faktem, że potrzebuje czasu dla siebie, bo prawdopodobnie był to dla niej duży cios.

Jest to możliwe, jednak wydaje mi się całkiem mało prawdopodobne, że powodem był ktoś inny. Dlaczego? Dosyć dobrze ją poznałem, wiem jakim typem osoby jest, nie zalicza się do grupy ludzi skaczących z kwiatka na kwiatek, miała skłonności do wyolbrzymiania problemów i zbytniego przejmowania się nimi, charakter neurotyczny idealnie do niej pasuje, przy tym jest aż nazbyt dobrą osobą. Już wcześniej w związku powtarzała mi, że zasługuję na kogoś lepszego niż ona, ale jestem pewny że wynikało to z niskiej samooceny, a nie z nieszczerego uczucia. Jest też osobą bardzo dumną i upartą, co mogłoby wyjaśniać dlaczego nie chce porozmawiać i postępuje tak a nie inaczej.

Co jeszcze utwierdza mnie w przekonaniu, że rozstanie nie było spowodowane z powodu kogoś innego? Parę dni po rozstaniu miałem urodziny, zadzwoniła i powiedziała że na chwilę wpadnie dać mi prezent. Prezent do najtańszych się nie zaliczał i mocno obciążył jej budżet. Gdyby miała kogoś na boku, czy przestałbym być dla niej ważny, to nie wysilałaby się na tak kosztowny prezent i na sam gest przyjścia i wręczenia go. Mogła po prostu wysłać życzenia, czy w ogóle się nie odzywać. Do tego przy kolejnych spotkaniach parę razy pytała o to, czy mi się prezent spodobał i czy dobrze się sprawuje, co w moim odczuciu pokazuje, że w jakimś stopniu dalej jej zależało.

Po rozstaniu na każdym naszym spotkaniu wspominaliśmy różne sytuacje z naszego związku, które najbardziej zapadły nam w pamięć. Tutaj jakieś wesele, pierwsze poznanie jej rodziny, wygłupianie się przy remoncie czy marzenia o zwierzaczku. Była poruszana też kwestia tego, komu powiedzieliśmy o naszym rozstaniu. Kilka razy spytała mnie jak zareagowali moi rodzice, czy mocno jej nienawidzą. Podobnie pytała jak przyjaciele, czy mocno ją hejtują. I tutaj też raczej logicznym następstwem takich pytań jest jakaś troska. Jak ktoś jest nam obojętny to raczej nie przejmujemy się jego opinią. Również po rozstaniu było sporo innych małych gestów, które z mojego punktu widzenia świadczą o jakimś uczuciu do mnie. Co konkretnie? Ot choćby jej gesty, poprawianie mi włosów, klepanie po plecach czy głaskanie po głowie (tak jakby szukała tego kontaktu). Widziałem też jej błysk w oczach podczas wspólnych żartów, oraz szczery niewymuszony uśmiech. Zdarzyło jej się parę razy nazwać mnie "misiem" tak jak robiła to wcześniej, czy miała odruch przytulenia mnie na pożegnanie (jednak potem bardzo szybko cofnęła ręce i temu zaprzeczyła). Jest to coś, czego nie można udawać, a parę książek psychologicznych w swoim życiu przeczytałem, dlatego zwracam uwagę na detale.

Przyznaję, że jej zachowanie jest dla mnie nielogiczne i pełne sprzeczności. To, że powiedziała iż ją przytłaczam, tłumaczę w taki sposób, że za każdym razem jak się widzieliśmy i wspólnie spędzaliśmy czas, to uczucie którym mnie obdarzyła odżywało. Dlatego twarzą w twarz zachowywała się tak, jakby dalej mnie kochała, dlatego zwykłe wiadomości ignorowała. Dlatego po każdym spotkaniu coraz bardziej stara się trzymać mnie na dystans. Ponieważ próbuje walczyć z uczuciem do mnie. Jednak z jakiego powodu to robi? Tego nie wiem.

Jak już wspominałem biorę pod uwagę to, że to może być definitywny koniec naszego związku i do siebie nie wrócimy. Biorę pod uwagę to, że może kogoś mieć. To jest w porządku. Takie jest życie, ludzie się rozstają z różnych powodów. Mam jednak wrażenie, o ile dobrze ją znam, że teraz potrzebuje kontaktu bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej. Jeżeli mi o tym powie, że kogoś ma i że nic do mnie nie czuje, trudno. Szczęśliwe chwile już na zawsze pozostaną wspomnieniami w moim sercu. Mogę zapomnieć o swoich uczuciach do niej, ukryć je gdzieś głęboko w sercu tak, aby nigdy więcej nie ujrzały światła dziennego. Jest jednak na tyle ważną osobą w moim życiu, że chciałbym przy niej być. Jeżeli nie jako miłość jej życia, to jako zwykły przyjaciel, z którym będzie mogła porozmawiać czy miło spędzić czas. Mówię, nie mam problemu z tym, że może być z kimś innym. Jeżeli to ma sprawić, że będzie szczęśliwa, to mogę zrezygnować z własnej miłości. Zbyt mocno jednak ją sobie cenię, jej opinię, zdanie, poglądy, poczucie humoru etc., żeby zerwać wszelkie kontakty i znajomości. Nie zamierzam jej do niczego zmuszać, ani do związku ani do miłości, nie mam do tego prawa.

Chciałbym pozostać jej przyjacielem, bo mimo tego w jaki sposób teraz postępuje i się zachowuje, to zasługuje na szczęście, jak każdy z nas. Dlatego dopóty dopóki nie powie mi wprost, że mam zniknąć z jej życia, czy że jest szczęśliwa z kimś innym, będę cały czas przy niej. Właśnie dlatego jedyne co teraz mogę zrobić, to co parę tygodni się z nią spotkać i porozmawiać. Już bez poruszania swoich uczuć. Może w końcu przy którymś ze spotkań poda swój powód postępowania i będzie ze mną szczera.

Innymi slowy, tak jak napisalam wczesniej, uwazasz, ze wiesz lepiej niz ona i masz w powazaniu to, ze ona powiedziala, ze nie chce z Toba byc. Szkoda.

Cala reszta Waszego kontaktu to normalne zachowanie po rozstaniu, kiedy pozostal jeszcze sentyment, mysli sie o dobrych chwilach i wspomina. Ale to mija.

A to niekoniecznie. Ja też się kiedyś zapytalam o to byłego po rozstaniu bo znałam się dobrze z jego rodzina i byłam ciekawa jaki mają do mnie stosunek. Plus ogólnie przejmowałam się za mocno tym co ludzie o mnie myślą i czy mnie nie lubią itd. (Autor wspomniał że jego była też ma problemy z poczuciem samooceną). Ale nawet przez chwilę nie interesował mnie grunt na powrót.

Coś podobnego przeszło mi przez myśl. Ona może się z Tobą widywać z poczucia winy.

Eee szczerze to koszmarny plan. Co to wgl za pomysł iść z rozmysłem kogoś przyciskać do tego stopnia?

Tak naprawdę już odpowiedź dostałeś że nie chce z Tobą być wielokrotnie tylko sam się od tej odpowiedzi wykręcasz.

Chłopie, zapraszam do działu zdrady rozstania. Tam większość osób niby też było przekonanych, że tego drugiego nie ma czy drugiej.
No ale jednak był.
Ja wiem, że boli sama myśl o tym, że twój kwiatuszek by taki nie był. Twój wybór.
W takich sytuacjach serce to bardzo kiepski doradca, lepiej się kierować rozumem.
Wszyscy tu ci piszą, że najpewniej jest ktoś, ten inny ktoś, ale ty masz odpowiedź.
Ja rozumiem, że boli i ciężko uwierzyć. Jeśli wolisz żyć w takich iluzjach to ok.
Ja wolałbym prawdę, bo w tym wypadku, jak nigdy - prawda cię wyzwoli.

Też nie jestem przekonana, chociaż nigdy nie wiadomo. W każdym razie to jej decyzja. Były próby jej przekonania, ona wie, że ci zależy ale nie zmieniła zdania. Pozostaje uszanować tą decyzję.

To ona podjęła decyzję i tego możesz żałować, może ona też będzie tego żałować. To sie po prostu już wydarzyło. Tu sobie trochę wkręcasz, że masz jakąś decyzję w sprawie związku do podjęcia.

Jest zrozumiałe, że to trudne i trudno się z tym pogodzić. Dlatego łatwiej ci będzie jeśli nie będziesz się z nią teraz widywał na stopie koleżeńskiej. Tak będzie dla Ciebie lepiej.

Zgadzam się w pełni z aniuu. Od siebie dodam jeszcze tylko, żebyś skupił się na sobie i realizował te swoje plany jakie by one nie były, ale nie wpadnij przy tym w pułapkę, że będziesz realizować Wasze wspólne marzenia i tym samym wiecznie wałkować jej temat w głowie. Wiesz, takie trochę łapanie się tego co Ci po niej zostało. Realizuj się dla siebie a nie dla jakiejś idei i wspomnień. Z czasem będzie lepiej