Wyjazd chłopaka do pracy za granicę - Netkobiety.pl

To znowu ja. Opisywalam już tutaj jak wygląda mój związek. Dużo bólu, kłótni. Mój facet był oschły, potrafil mnie wyzywać, problem z alkoholem też wchodzi w grę. Dwa dni temu ze mną zerwał. Dużo się wydarzyło. Najpierw podjęliśmy decyzję, że osobno zamieszkamy po dwóch latach mieszkania razem. Później jeszcze się wahaliśmy, ale  kiedy On był w Holadnii w pracy, ja miałam praktyki i nasz kontakt był bardzo różny. Ja bardzo tęskniłam i potrzebowałam dużo rozmów. Było różnie... od "normalnych" dni, po takie gdzie napisał mi wprost "nie interesuje mnie co u Ciebie i nigdy nie interesowało", a później stwierdził, że nie wie kiedy będzie wracał do Pl, bo musi spotkać się z kolegą i napisał "może będę za dwa dni, a może za dwa tygodnie. To moje życie i będzie tak jak będę chciał". Po tym już wiedziałam, że jestem pewna decyzji o osobnym mieszkaniu, bardzo mocno myślałam też o zerwaniu. W tym czasie pojawił się też chłopak, którego poznałam na praktykach. Napisał do mnie na fb, szukał kontaktu. Było widać, że mu się spodobałam, nie ukrywam, że on mi również. Imponowało mi, że kiedy mój facet ma mnie gdzieś, ktoś się mną interesuje i ekcytowałam się tym. Podrywal mnie. Dwa razy zapraszał na spotkanie, na kawę. Nie odmówiłam ani nie wspomniałam, że mam chlopaka. Napisałam, że znajdę czas i możemy w sumie wyjść. Sumienie mi nie pozwoliło jednak tego zrobić. Z przyjaciółką wiele razy o tym rozmawiałam i zawsze powtarzałyśmy, że gdyby nawet doszło do takiego spotkania to byłoby ono czysto koleżeńskie i oczywiście powiedziałabym, że jestem w związku. Kiedy mój chłopak wracał do Polski, po tym jak mnie tak potraktował byłam dla niego bardzo oschła. Nie miało to żadnego związku z rozmowami z tym chłopakiem. Nagle mój facet zaczął się starać, prosić o spotkanie kiedy już będzie w Pl. Jednak ja nie chciałam. Wyczuł, że jest coś nie tak i jak wrócił do domu włamał mi się na fb i wszystko przeczytał. Poczuł się bardzo zraniony. Ja po kilku dniach od tego jak się dowiedział, zerwalam kontakt z tym kolesiem. Po dwóch tygodniach od jego powrotu zgodziłam się na spotkanie. Bardzo mu zależało. Spędziliśmy ze sobą kilka dni. Było pięknie, daliśmy sobie drugą szansę. Zapisał się nawet na terapię do psychologa. Później okazało się, że mój pokój na czas studiów jest dostępny dopiero od listopada, więc na miesiąc zdecydowałam się zamieszkać u niego w kawalerce. Przez dwa tygodnie bylo dobrze, seks, bliskość, starał się, aż do momentu gdzie się napił i zaczął mówić, że jestem szmatą, że jak mogłam mu to zrobić. Później przepraszał, wybaczylam, ale już nie było tak jak wcześniej. Nie chciał się kochać, odtrącał mnie. Ja czułam frustarcje i złość. Miałam do niego pretensje, o wypominanie, odpychanie mnie od siebie. No i w końcu zerwał, argumentując to tym, że za duzo się wydarzyło i dla niego to co zrobiłam jest niewybaczalne. Jest mi ciężko. On też źle mnie traktował, ale zależy mi na nim. W końcu daliśmy sobie drugą szansę. On większość winy za to zwala na mnie. Cały czas płacze i nie mogę przestać. Za parę dni się wyprowadzam od niego na pokój. On mówi, że nie wie jak to będzie, że może potrzebuje czasu. Przeraża mnie myśl życia bez niego, a wiem, że na ten moment On dalej nie chce ze mną żyć. Jest mi bardzo źle. Ja też zapisałam się do psychologa. Z tym, że po opisaniu sytuacji, pani psycholog twierdzi, że on mną manipuluje, zwalając zawsze winę na mnie, żeby on nie wychodził na winnego. Ogólnie mój błąd wynikał z tego, że czułam się olewana i nie dawal mi zainteresowania. Jednak mimo wszystko nie wyszłam na spotkanie z innym, a postanowiłam dać szansę nam.