Dziewczyna nie czuje potrzeby bliskości - Netkobiety.pl

Wyjścia są trzy.  Albo to akceptujesz,  albo się rozstajecie. Albo terapia

Jeśli Ona tak ma,  to myślę że niewiele da terapia

Jak widzę to ja? Całkowicie  Cię rozumiem,  rozumiem że męczy  Cię to i potrzebujesz zupełnie  czego innego niż może Ci dać,  a raczej daje. Masz do tego prawo.  Masz prawo być szczęśliwy

Akceptacja nie wchodzi w grę. Co do terapii, to mam podobne zdanie.

Lady Loka możliwe, że tak jest chociaż jakoś mam dziwne przeczucie, że to nie o o to chodzi.
Chyba faktycznie najlepszym rozwiązaniem będzie dać jej trochę czasu, poobserwować, porozmawiać i jak nic się nie zmieni to to zakończyć, ech.

Moim zdaniem na tak wczesnym etapie dawanie jej czasu jest bez sensu. Jesteście razem dwa miesiące, od miesiąca nie ma seksu, a Ty chcesz dawać jej czas. Jeżeli ona tego nie czuje, to tak naprawdę zrobisz jej przysługę wychodząc z tego układu i pozwalając jej na samodzielne znalezienie kogoś, kto po prostu będzie do niej bardziej pasował. I Ty sobie taką szansę też dasz przy okazji. Bo tak to się będziecie tylko męczyć ze sobą. Jej się nagle nie odmieni i libido jej nie wzrośnie magicznie. Raczej będą wzloty i upadki, ale bez szału.

Na tym etapie relacji, na którym jesteście, to jeszcze nie powinien być moment na dawanie sobie czasu i szans.
Ja bym postawiła na ostatnią szczerą rozmowę, w której zawrze się temat rozstania, ale nie potraktowany emocjonalnie i nie szantaż, że jak nie będzie seksu, to odchodzisz, ale tak odpowiedzialnie, szczerze i normalnie pogadać o tym, że widzisz, że Wasze potrzeby są inne i że może to po prostu nie jest to, skoro tak się rozjeżdżacie i przez to będziecie wzajemnie się unieszczęśliwiać.

Autorze, to Twoje życie i Twoje decyzje. Jak poczytasz o przeżyciach ludzi w związkach z osobami z tym zaburzeniem, niezależnie od tego, że jest ponad dwieście siedemdziesiąt jego odmian, to w każdym przypadku masz jedną radę - uciekaj jak najszybciej. To zaburzenie nie jest wyleczalne, to nie choroba psychiczna. Osoba z tym zaburzeniem powinna być pod stałą kontrolą psychologa i mieć wspomaganie farmakologiczne, ale niezależnie od tego, bycie w związku z taką osobą jest jak radosne podskakiwanie na polu minowym.
Schemat postępowania osoby zaburzonej borderem jest taki, że w pierwszej fazie jest uzależnianie od siebie. W większości przypadków dzieje się tak poprzez łatwy dostęp do seksu, ale w Twoim przypadku -

- jej schemat działania jest inny. Uzaleznia Ciebie brakiem seksu i czułości.
W drugiej fazie, gdy już będzie absolutnie pewna Twojego przywiązania emocjonalnego do niej, zrobi Ci z życia jesień średniowiecza. Nawet jeżeli uda Ci się wyrwać z tego uzależnienia, dochodzenie do siebie może trwać latami, a najczęściej kończy to się długą terapią.

Twoja decyzja musi być dla Ciebie tą najlepszą. Pamiętaj, że w zdrowym związku, tyle się dostaje ile się daje i nie trzeba żebrać o czułość i bliskość.

Jak chcesz z nią być to musisz w pewnym sensie być mistrzem świata w tym temacie chodzi mi o borderline dla własnego dobra ,jednocześnie nie możesz być terapeutą i chodzić na palcach przy dziewczynie,nie możesz tłumić swoich naturalnych potrzeb w obawie przed konsekwencjami jej zaburzenia takie niby poświęcenie Ciebie wykończy a nie spodziewaj się wdzięczności od niej z automatu.
Bardzo częstym zachowaniem w zaburzeniu border jest też świetna wiedza bordera z zakresu psychologi oraz to że taka osoba się doskonale orientuje i niby zna rozwiązania problemów,ale po rozmowach i nawet uzgodnieniach robi zupełnie odwrotnie.

Jak wyżej już parę osób pisała, także uważam, że po prostu się nie dobraliście. Dopiero początek związku a tu już wychodzi takie niedopasowanie, co wróży, że będzie tylko gorzej. Bo nawet jak jedno ma niższe libido, to gdy dwoje ludzi się w sobie zakochuje, to chcą być jak najwięcej razem, rączek od siebie oderwać nie mogą, cieszą się każdą wspólną chwilą, seksu z tej radości jest co niemiara i świata poza sobą nie widzą :-D
A tu masz babo placek :-/