Wali się całe moje wspaniałe życie :( - Netkobiety.pl

nic już nie możesz zrobić , ona odpłynęła od ciebie już dawno a teraz to co Ci serwuje to apogeum zdrady-romansu czyli nie wie jak odejść od Was by nie była to jej wina. Przestała kochać, szanować, być uczciwa w stosunku do rodziny. Nie można nikogo zmusić do miłości, jeżeli ktoś przestał kochać to koniec a pozostanie w związku to wybranie bezpiecznego portu, brak lepszego wyboru (kochanek stchórzył bo chciał tylko por...ć). Porwały ja emocje a wychodzenie z nich to kilka lat i do konca życia wspominanie jak cudownie było chyba że znowu znajdzie się ktoś obcy co ją zauroczy. Nie ma szczęśliwych powrotów z romansów (poczytaj na forach czy któryś związek po romansie (nie jednokrotnej zdradzie) przetrwał nawet pięć lat. Niestety stałeś się ofiarą znudzenia jej i zaimponowaniem innego stylu życia. Może zabrzmi to okrutnie ale szykuj się na rozstanie : zbieraj dowody, spisuj pamiętnik (przyda się podczas rozwodu bo pamięć zawodzi), zajmij się dziećmi a jej daj spokój, zacznij dbać o siebie fizycznie i medycznie, ..... poczytaj na forach co radzą zdradzeni i co by zrobili gdyby mogli przewidzieć jak to się skończy a jest na tym portalu paru panów. Teraz nie jesteś wstanie wyobrazić sobie innego życia niż z nią. Autorze uwierz ono istnieje i będzie o wiele fajniejsze w takiej sytuacji w której postawiła Cię jeszcze żona niż miotać się i męczyć licząc na ochłapy z stołu od czasu do czasu.

Dziekuję wam za podpowiedzi i za rady. Myślę że wszyscy macie rację w tym wszystkim co napisaliście.

Opowiem wam kolejną krótką historię. Kiedyś spotykaliśmy się z bardzo dobrymi znajomymi z którymi urwał się nasz kontakt właśnie przez prace mojej narzeczonej bo nie mieliśmy nawet czasu by wspólnie do nich pójść i zobaczyć ich córeczke która się urodziła. Córka urodziła im się półtorej roku temu i przez ten czas nie mielismy z nimi kontaktu a to mój kolega z osiedla którego znam od 30 lat i jego żona która jest matką chrzestną mojej córki. Kilka razy myślałem by się z nimi pogodzić ale zawsze stawała na drodze ta jej cholerna praca i niechęć mojej narzeczonej by tam pójść a ona zawsze dobrze się bawiła u nich na imprezach. Moje dzieciaki bardzo za nimi tęskiniły i często prosiły bym do nich pojechać i dzisiaj gdy przejeżdżałem obok ich domu to postanowiłem do nich zadzwonić i przeprosić i zapytałem czy możemy się spotkać. Pojechaliśmy tam i moje dzieciaki były super zadowolone (nie chciał wracać do domu). Postanowiłem dzisiaj, że skoro praca mojej narzeczona zniszczyła nasze relacje z nimi to ja je odbuduje je dla dzieci.

Nie żałuje. Porozmawiałem z kolegi żoną i wytłumaczyłem cała sytuację. Otworzyła mi dzisiaj oczy i doradziła mi wszystko dokładnie to co zostało napisane przez was w tym temacie i teraz już jestem pewny co mam zrobić.
Nie będę więcej się upokarzał i błagał ją o ratowanie związku. Jeżeli ona sama tego nie zechce to ja już nie będę w to ingerował, nie będę na siłę ciągnął toksyczny związek bo to nie ma sensu.

Teraz już wiem że muszę być silny dla dzieci i własnie dlatego postanowiłem że odbuduję relację ze znajomymi a dzieciaki już nie mogą się doczekać kolejnego spotkania.

Dziekuję wam za to co napisaliście, to naprawdę pomogło i pokazało mi co mam tak naprawdę zrobić. Miałem przeczucie że na takim własnie forum mogę uzyskać jakąs pomoc lub pokierowanie co mam dalej zrobić i nie myliłem się.

Pozdrawiam was serdecznie i jeszcze raz dziękuję.

To dobrze że już się pogodziłeś w jakimś tam stopniu z sytuacją. Niestety żona wybrała i raczej nie będzie chciała naprawić relacji z tobą, przeprosić, wynagrodzić krzywdy (bo i jak czasu nie cofnie) nie wspominając o tak ludzkiej rzeczy jak wytłumaczenie dlaczego to zrobiła. Ona kroczy już inną drogą i nawet jakby zawróciła ty uświadamiając sobie ile jest warta jako partnerka życiowa (zaufanie, prawda, uczciwośc) nie będziesz wstanie z nią tworzyć ,,normalnego" związku. Zdrada to definitywne zerwanie więzi które tworzą się pomiędzy dwoma osobami, Nie licz na to że znowu cię pokocha, ewentualnie będzie chciała wrócić bo kochaś się nią znudzi (kto chce zdradzającą osobę za partnera ?) , będzie miała gorsze warunki życiowe albo on nie podoła jej marzeniom bo co innego nawijać makaron na uszy kilka godzin a co innego 24 godziny na dobę. Zresztą czy chciałbyś tak naprawdę powrotu jej ? przecież już nic nie będzie takie jak kiedyś, ty nigdy nie zapomnisz (co robili , jak robili, jak postepowali) tak jak ona o nim. To jak wazon zbity i posklejany który jest w kawałkach i cieknie. W tej chwili jesteś w 1 fazie (niedowierzanie, idealizowanie zdradzacza, szukanie w sobie winy) za chwilę kolejna faza dopadnie ciebie a jest ich min 5 gdzie ostatnie to uświadomienie sobie tak naprawdę kim była i jaki stosunek do ciebie miała. Dobrze że odnowiłeś kontakty i trafiłeś na kobietę która wytłumaczyła Ci co i jak. Twoja rodzina to ty i dzieciak a ona ? to tylko kobieta która urodziła twoje dziecko i nie chce mieć z tobą nic wspólnego skoro to zrobiła (to nie zdrada po pijaku !). Czytaj fora to kopalnie wiedzy tej życiowej a nie książkowej i napisz od czasu do czasu co tam u ciebie (to taka forma psychoterapi - wyrzucenie emocji przed ludzmi nieznajomymi ).

Apogeum :

Będę starał się odbudować siebie jak i relacje z innymi. Jednakże nadal płacze w samotności, podejrzewam że to normalne jak u każdego który przeżywa podobne emocje. Będę się starał trzymać wszystkich waszych rad jak i moich znajomych i nie będę podkazywał emocji jej. Jednak nie zawsze to się udaje ale to opowiem za chwilkę co się wczoraj wydarzyło.

Wczoraj gdy wróciła z pracy chciałem zadać jej tylko jedno pytanie bo nie chciałem już jej męczyć. Zapytałem tylko czy nadal podtrzymuje to że chce się rozstać ze mną bo jeżeli tak to zapowiedziałem jej że ja się narazie nie wyprowadzam bo razem dążyliśmy do tego co dzisiaj mamy i to jest też mój dom i nie wyobrażam sobie mieszkać bez dzieci. Powiedziałem jej że jeżeli powie mi że tak że chce odejść to oddam jej wolność natychmiast, będzie mogła już robić co chce i z kim chce. Że może sobie wracać do domu o której jej się tylko podoba i gdy będzie chciała nie wracać na noc to ma mi tylko dać znać żeby dzieci na nią nie czekały. Powiedziałem też że jesli powie tak to może układać sobie nowe życie z kimś innym to mi odrazu powiedziała że nie ma nikogo innego. Zarzeka się cały czas że nigdy mnie nie zdradziła od kiedy jesteśmy razem. A ten koleś to tylko kolega z pracy i nic więcej. Póki co ja i tak nie potrafię w to uwierzyć w co mówi, może i mówi prawde, nie wiem ale nie potrafie póki co jej uwierzyć. Niestety nie potrafiła mi odpowiedzieć na pytanie więc powiedziałem żeby sobie to na spokojnie przemyślała ale że ja tez nie chcę czekać nie wiadomo jak długo

Na tym miała się zakończyć nasza rozmowa ale trwała dłużej więc udało mi się ogarnąć emocję i nie urobiłem żadnej łzy przy rozmowie dalszej. Udało mi się znaleść w sobie siłę. Wtedy wygarnąłem jej wszystko co jest i było najgorsze, że to jej praca zniszczyła nam związek i zburzyła rodzinny spokój, że to przez jej pracę utraciliśmy konakt z najlepszymi znajomymi a ja wczoraj go odbudowałem, powiedziałem jej że dzieciaki były przeszczęśliwe że tam pojechaliśmy, że to przez jej pracę zniknęła ta kobieta która kochała rodzinę a teraz wstąpił w nią jakiś szatan, że przez jej pracę nie potrafi zostać z nami gdy tego potrzebujemyz że nie ma odwagi aby wziąć sobie wolne bo tak ją ciągnie to pracy (no chyba że nie do pracy a do kogoś).

Ogólnie dużo jej powiedziałem i w końcu chyba wybudziłem w niej resztkę emocji czy uczuć. Bardzo mocno się rozpłakała i nie mogła przestać. Wtedy podszedłem do niej i powiedziałem jej że zrobię teraz coś na co ona nie miała odwagi gdy ja tak bardzo cierpiałem i zalewałem się łzami. Wziąłem ją w objęcie i przytuliłem żeby nie cierpiała w samotnośći. Pozwoliła mi na to. Nie wiem czy zrobiłem dobrze czy zle ale nie jestem tak bezdusznym skur.....em żeby patrzeć jak ktoś tak płaczę, a tym bardziej ona Zaparzyłem jej melisę żeby się uspokoiła. I w sumie na tym cała rozmowa się zakończyła i postanowiliśmy wspólnie spędzić czas z dziećmi zanim pójdą spać.

Przez te dwie godziny siedzieliśmy z dzieciakami i nagle na chwilę wróciła ta kobieta która tak mocno pokochałem. Odstawiła telefon, gadaliśmy z córkami, śmialiśmy się. Starałem się być silny i dalej mi się to udawało, widziałem też że ona próbuje złapać ze mną kontakt wzrokowy ale starałem się tego uniknąć choć nie było to łatwe. Gdy już to nastąpiło to może i głupio zabrzmi ale widziałem w jej oczach to co było wcześniej jak była szczęśliwa ze mną. Poprosiła mnie również żebym z nią poszedł i położył dzieci. Jak wróciliśmy to siedzieliśmy jeszcze chwilę sami i wypiliśmy sobie po piwie.
Gdy ona powiedziała że idzie spać (niestety spi w drugim pokoju) to wzięła laptopa i telefon i nagle zrobiła coś czego się kompletnie nie spodziewałem ..... podeszła do mnie i pocałowała mnie w czoło i powiedziała dobranoc. Tak jak byłem mega silny przez te kilka godzin to nagle otworzyła u mnie momentalnie kurek ze łzami. Nie wytrzymałem Zapytałem tylko dlaczego to zrobiła że mnie pocałowała i powiedziała mi że nie jestem dla niej obojętny Niestety rozpłakałem się jeszcze bardziej i usiadła obok mnie i mnie przytuliła, wzięła moje ręce żebym ją też mocno przytulił zaczęła wycierać moje łzy i prosiła bym się uspokoił bo nie może patrzeć jak płaczę

Ja już nie wiem co ja mam o tym myśleć czy zrobiła to tylko dlatego żeby mnie uspokoić i tyle ? czy zrobiła to bo ma tylko wyrzuty sumienia ale dalej i tak juz ją nic więcej nie obchodzi ? Zostałem jeszcze na chwilę na dole i zeszła do mnie po 10 minutach i poprosiła żebym już nie płakał i położył się spać Zrobiła mi jeszcze większy bajzel i mętlik w głowie

Normalnyjestem

Masz na pewno rację że może i nie będzie już wszystko takie samo. Może i nie jesteśmy jakoś wyjątkowo długo bo 11 lat ale dla mnie po tym czasie nie potrafi się tak łatwo wszystko wypalić. Nadal ją kocham i będę się starał to naprawić bo gdybym o nią nie walczył to znaczy że bym jej nie kochał Jednakże jak ona nie będzie chciała to poprostu odpuszczę i  tego nie zrobię bo tak jak pisałem wczesniej, nie będę utrzymywał przy życiu sztucznego związku bo to kompletnie nie ma sensu.
Masz absolutnie rację z tym że na forum, można się wyżalić obcym osobą i to pomaga. Widzę że nie jest to forum jak większość gdzie znajdą się ludzie co będą się z Ciebie nabijać. Bardzo fajnie tu jest ze ludzie doradzają i próbują pomóc.

130panda Nie masz pojęcie jak bardzo wiem co teraz czujesz i co przechodzisz U ciebie widzę po 20 latach zrobił taki numer Ja mam podobne uczucia jak ty teraz, mam wrażenie jak by mi ktoś wbijał nóż w serce i nie przestawał dociskać Gdy tylko mojej narzeczonej nie ma w domu to zalewam się łzami ale staram się już nie robić tego przy niej by pokazać ze my też mamy honor i dumę. Wczoraj poprosiłem moją narzeczoną aby zwolniła się z pracy dzisiaj i pojechała z dziećmi do parku gdzie rozłożyła się karuzela, nawet zaproponowałem jej że je zawiozę i zostaną same i spędzą razem czas a ja po nie wrócę lub nawet chciałem jej dać auto ale nie potrafiła tego zrobić. Powiedziała że nie możę i pojechała do swojej ukochanej pracy Zabrałem dzieci do parku sam ale najgorszy moment był taki gdy dzieciaki mi ze smutną miną powiedziały że szkoda że nie ma z nami mamy. Miałem ochotę się rozpłakać w tłumie mnóstwa ludzi. Strasznie ciężko się opanować w takich miejscach gdzie jest mnóstwo szczęśliwych rodzin dookoła

Widzę że też macie dziecko a to jest w tym wszystkim najgorsze ;/ Przeczytaj może podpunkty które wypisał mi Apogeum : . Nie są one głupie a ja np. się do większości powoli zaczynam stosować. Boli to jak cholera gdy musisz wszystkie emocje dusić w sobie przy ukochanej osobie ale nie ma innego wyjścia. Współczuję ci bardzo twojej sytuacji która naprawdę jest podobna z moją Musimy być silni dla dzieci bo na razie tylko one mogą nas utrzymać przy w miarę normalnym życiu.

To jest chyba najlepszy fragment: "Przyznała mi się że nie spali razem i przysięgła na moje zycie i tylko raz przez przypadek się pocałowali". "Przysięgła na moje życie"...

130panda

Życzę ci żeby się wam ułożyło jeżeli bardzo tego nadal chcesz i oby on nadal chciał, naprawdę.

BEKAśmiechu

A dlaczego uważasz że najlepszy ?

perydot

Planowaliśmy w tym roku. A jak ona się na ten moment zapatruje to nie mam pojęcia, bez kitu nie wiem. Myślę że napewno nie ma teraz tego w głowie skoro mi mówi że już nic do mnie nie czuje
Dlaczego podałem takie szczegóły ? tak jakoś wyszło. Chciałem po prostu napisać że wspólnie przez te wszystkie lata osiągaliśmy to co było dla nas nie możliwe ale udało się zrealizować plany. Wspólnie
Jeśli chodzi o nazwę firmy to niech będzie to przestroga dla każdego który ma w planach pracować jako kurier tam. To nie jest praca dla ludzi którzy mają rodzinę.

A tu akurat masz rację bo był w warsztacie przez ostatnie 5 tygodni

Powiedz, najlepiej sobie, czego nie zrozumiałeś z metody 34 kroków, a szczególnie z punktu 32?
Zdradzający mają w sobie szczególne upodobanie do wybielania swojego postępowania, do kłamstwa i konfabulacji. Złapani za rękę wyprą się tej ręki i będą przekonywać, że to nie ich ręka. Jeśli uważają, że nie ma żadnych dowodów zdrady, to będą zaprzeczać i przysięgać na zdrowie i życie swoje, Twoje, Waszych dzieci, rodziców, teściów, wszystkich świętych, bogów i kogo tam jeszcze, że to kłamstwa a oni są nieskazitelni...
Wzbudziłeś litość, co dobitnie pokazało całe jej postępowanie wieczorne i to nie jest wcale pozytywne dla Ciebie. Teraz wie, gdzie uderzyć następnym razem.
Chcesz walczyć z kobiecymi emocjami, chcesz walczyć o nią, wobec tego trzeba przygotować się na długą wyniszczającą wojnę. Pamiętaj, że ta wojna może być totalna, taka w której nie bierze się jeńców, a często zwycięstwo oznacza stąpanie po spalonej ziemi.
Skoro jeszcze kochasz żonę, rozważ jednak inne rozwiązanie - puść ją wolno. Zadbaj o dzieciaki i siebie. To już padło w czyimś komentarzu wyżej... Co znaczy zadbaj o siebie, jednak nie zostało wytłumaczone. Postaram się za pomocą autcytatu z innego wątku wyjaśnić Ci od podstaw:
Ponieważ stan w jakim się znajdujesz, jest określany syndromem złamanego serca, czas poznać go od strony medycznej-

Fizyczna Strona Złamanego Serca
Ludzki mózg kocha miłość. Bycie zakochanym wyzwala hormony szczęścia, dopaminę i oksytocynę, a mózg kąpie się w rozkoszy. Ale kiedy ten, którego kochasz, odchodzi dobre samopoczucie zaczyna spadać, a mózg zaczynać uwalnia hormony stresu, takie jak kortyzol i epinefryna.
Jak opanować sztukę „odpuszczania”

W małych dawkach hormony stresu są niezwykle ważne, zapewnia nam, bowiem szybką reakcję na zagrożenie. Jednak w czasach długotrwałego stresu, takiego, które powoduje na przykład jak rozpad relacji, hormony stresu zaczynają się gromadzić i powodują kłopoty. Oto, co kryje się za fizycznymi objawami rozstania:

Zbyt wiele kortyzolu w mózgu wysyła krew do głównych grup mięśniowych. Mięśnie napinają się, gotowe do reakcji na zagrożenie (walka lub ucieczka). Jednak bez rzeczywistej potrzeby na fizyczną odpowiedź, mięśnie nie mają możliwości wydalenia energii.
Mięśnie „puchną”, powodując bóle głowy, sztywność karku i straszne uczucie ściśniętej klatki piersiowej.
Aby zapewnić odpowiedni dopływ krwi do mięśni, kortyzol powoduje odpływ krwi z układu pokarmowego.
Może to powodować skurcze brzucha, biegunkę lub utratę apetytu.

Kiedy hormony stresu „szaleją” w naszym organizmie, układ odpornościowy może walczyć, zwiększając podatność na choroby.
Stąd może pojawić się porozstaniowe przeziębienie.

Kortyzol jest stale uwalniany.
Może to powodować problemy ze snem i zakłócać zdolność do wydawania rozsądnych ocen.

Rozstanie aktywuje ten obszar mózgu, który przetwarza zachcianki i uzależnienie.
Utrata związku może wywołać u Ciebie rodzaj uczucia „odstawienia”. Dlatego trudno jest funkcjonować – tęsknisz za swoim ex i nie możesz wybić go sobie z głowy. Jak każde uzależnienie, to minie.

Gdy jesteś w związku, Twój umysł, Twoje ciało i cały Ty, dostosowujesz się do bycia z kimś w intymnej relacji. Kiedy ten ktoś odchodzi, mózg musi się dostosować. Ból może być nieubłagany, ale w końcu chemia ciała zmieni się i wróci z powrotem do normy, a ból zmniejszy się. Przejście przez rozstanie jest, zatem nie tylko procesem emocjonalnym, ale też procesem fizycznym. Pamiętaj o tym i wiedz, że będzie łatwiej.

Ponieważ, niektórzy z nas nie decydują się na wspomaganie stricte farmakologiczne naszego stanu a jakby nie patrzeć tak silny stres, tygodnie, czasem miesiące niejedzenia i nieprzespanych nocy czynią w organizmie spustoszenie.

1. Magnez - koniecznie uzupełnić - pierwiastek, życia. nie sposób zliczyć jego pozytywnego wpływu na nasz organizm w trakcie stresu. Dodatkowo bywają też tacy, którzy w trakcie tego stresu raczą się dużymi ilościami kawy nierzadko alkoholu - i jedno i drugie wypłukuje ten pierwiastek z naszego organizmu.

2. Melisa, Rumianek - rozluźniają mięśnie gładkie, działają uspokajająco - to potrzebne choćby przed snem lub w ciągu dnia. Polecam zaparzyć po 2 torebki jeśli ktoś nie znosi smaku po jednej torebce- można osłodzić miodem wtedy trochę podratujemy nasz metabolizm i zaopatrzymy w cukry

3. Witaminy z grupy B
Koją nerwy ich niedobór może powodować dość znaczące szkody w naszym organizmie gdyż są one koenzymami wielu reakcji enzymatycznych. Kawa i alkohol również skutecznie wypłukują je z naszego organizmu. Nadmiar witamin z tej grupy wydalany jest z potem i moczem ale należy pamiętać, że i pot i mocz mogą mieć dość intensywny zapach w przypadku nadmiaru tych witamin. ALe spokojnie przedawkować się nie da bo witaminy rozpuszczalne w wodzie zawsze wydalane są w nadmiarze tzn nie kumulują się nigdznie.

4. dla chętnych polecam dokupić kwas foliowy i witaminę B12 ale to okazjonalnie gdyż bardzo niewielkie dawki są niezbędne.

5. melasa z trzciny cukrowej. Jest bardzo bogatym źródłem żelaza i wapnia: jedna łyżeczka melasy zawiera tyle wapnia co szklanka mleka, a żelaza tyle, co dziewięć jaj! Oprócz tego zawiera spore ilości miedzi, magnezu, potasu, cynku i witamin B-kompleks. Dostępna w aptekach i sklepach ze zdrowa żywnością.
Od siebie dodam, zastosowanie mającej lekkie działanie antydepresyjne, witaminę D3 w dawce do 2000jm

Kortyzol z organizmu najlepiej usuwać za pomocą adrenaliny powstałej podczas wysiłku fizycznego. Czas na przypomnienie sobie tego wspaniałego uczucia po biegu...

Teraz trochę na temat, co Ciebie czeka w sensie przechodzenia etapów. Te etapy przechodzi się bardzo indywidualnie i w zasadzie nie ma możliwości przewidzieć, ile cały proces zabierze czasu. Tu też cytat z forum zdradzeni.info, autor Finka:

Reakcja na zdradę w małżeństwie jest reakcją na stratę,
jest bardzo podobna w swym przebiegu do przechodzenia żałoby
ponieważ umiera jakieś nasze dotychczasowe wyobrażenie na temat związku i partnera.

Etap pierwszy czyli SZOK.

Moment, w którym dowiadujemy się o zdradzie. Czasem wprost, czasem poprzez osoby trzecie, narastające podejrzenia.
Możemy doznać rzeczywistego szoku, możemy krzyczeć, bić, płakać, a później nie pamiętać nic z tych kilku godzin. Albo też możemy wpaść w pewnego rodzaju otępienie, trwające, lub narastające przez dłuższy czas.

W końcu nasze myśli ogarnia zamęt, wzburzenie i bezradność. Dochodzi do tego,że ZAPRZECZAMY wiadomej prawdzie. (To "nie może być prawda", "on/ona tylko chce mnie nastraszyć). Szukamy usprawiedliwienia dla każdej podejrzanej sytuacji. Jednocześnie znajdujemy się (cały nasz organizm) w stanie alarmu, na podwyższonych obrotach. Dla ochrony przed tak gwałtownym cierpieniem wchodzimy w proces dystansowania się ( wydaje się nam ,że patrzymy na siebie z boku, tak jakby nie biorąc udziału w całej sytuacji, tylko oglądając ją jak film w kinie).
Psycholodzy mówią zgodnie - na początku trzeba dać sobie czas na przeżycie smutku.
Nie warto walczyć ze swymi uczuciami. Zdrada boli, więc to naturalne, że odczuwasz agresję i nienawiść. Nie tłum w sobie tych emocji. Nie oszukuj się, że nic się nie stało, nie wypieraj bólu, bo fundujesz sobie ogromny stres. Krzycz, wal pięściami w poduszkę, płacz ile wlezie. Wyładuj całą swą złość, wściekłość i żal.
Ważne jest, by nie zostawać samemu ze swym bólem. Dobrze jest porozmawiać o tym, co się wydarzyło, z kimś zaufanym, komu można przyznać się do porażki, pokazać swą rozpacz. Gdy się wygadasz, wypłaczesz, zrzucisz z siebie część ciężaru, poczujesz ulgę. Świetnie zrozumie cię osoba, która też została zdradzona, poza tym jej wskazówki mogą ci się bardzo przydać.

drugi etap, czyli UŚWIADOMIENIE SOBIE STRATY.

Ochronne, izolujące od bólu działanie pierwszej fazy kończy się. Czujemy i cierpimy. Przygniata nas ogromny ciężar, którego nie da się pozbyć prawie ani na chwilę. Zarazem w środku nas kipi wulkan sprzecznych emocji. To wybuchamy gniewem, to poczuciem winy i wstydem. Stajemy się niezwykle drażliwi na wszystko co mówią inni. reagujemy natychmiast i z pełną bezwzględnością. To właśnie na tym etapie wybuchamy (niektórzy) pretensjami pod adresem Kościoła i Boga.
Uświadamiamy sobie, że wszystko, na co w życiu liczyliśmy w związku z drugim człowiekiem jest chwiejne i niepewne. Pojawia się lęk, żadne miejsce na świecie nie wydaje się nam bezpieczne.
Stan alarmu, w jakim już od pierwszej fazy znajduje się organizm powoduje problemy ze snem i nieustanne pobudzenie (często nawet siedzieć spokojnie przez dłuzszą chwilę się nie da, tak nas "nosi" ).
Nasze siły powoli wyczerpują się, ale jest to normalna reakcja na przewlekły stres. Dzięki temu dążymy do przejścia do fazy trzeciej.

Faza trzecia - etap WYCOFYWANIA się z kontaktów i OCHRONY SIEBIE

Gdy ciało i umysł człowieka są na skraju wyczerpania a energia z poprzednich etapów znika, pojawia się zmęczenie.Następuje wycofanie się na dłuższy czas z kontaktów z innymi, duzo śpimy i spędzamy samotnie czas. Ta reakcja przypomina depresję, ale tutaj bardziej jesteśmy nastawieni na odzyskanie sił.
Jest to faza cichej rozpaczy. Nadwątlone siły powodują zapadanie na zdrowiu i poczucie nieustannego zmęczenia.

To jest też czas PRZYPOMINANIA sobie i konfrontowania szczegółów naszego życia "przed zdradą". Dokładne analizowanie szczegółów i katowanie się wspomnieniami uświadamia nam, że coś bezpowrotnie minęło. Nie małżeństwo, ale pewne wyobrażenie o nim. Im bardziej sobie to uświadomimy, tym szybciej będziemy gotowi na wprowadzanie zmian i budowanie od nowa. A także na przebaczenie.

Żeby móc wejść w następny etap niezbędne jest stawienie czoła trudnym emocjom: żalowi i smutkowi. Nie zaprzeczać napięciom, nie czekać, że się uspokoją, tylko rozmawiać, płakać, roztrząsać. Az do ukojenia, a to może trwać. Każdy przechodzi przez te fazy we własnym tempie.

Faza druga i trzecia będą przeplatać się. Po okresie wycofania znów może nadejść okres wzmożonych emocji (nieco słabszych niż poprzednio) i znów okres ochrony. Jest to niezwykle mądrze pomyślane, bo gdyby nie te zmniejszające się dawki, to doznanie całego bólu na raz byłoby nie do wytrzymania. Ta cykliczność prowadzi do wygaszenia emocji i bólu. Kiedy to nastąpi, możemy wkroczyć w fazę czwartą.

Co do 4 fazy( słowa naszej forumowej psycholog Kasi767)cytat z forum - zdradzeni

Można znaleźć w fachowej literaturze co najmniej kilkanaście różnych opisów. To najbardziej indywidualna z faz. Tutaj jest miejsce na nową miłość, studia, zmianę zawodu, adresu, ale też na stagnację i odnalezienie w sobie ciszy.
uważam, że większość z wiele osób na forum osiągnęło ten poziom empatii, że znakomicie sobie radzi na etacie terapeuty. A ja nie mam monopolu na wiedzę, a tym o czym wiem i co umiem wyjaśnić, chętnie się podzielę. Więc jeśli macie wątpliwości, a ja jestem w stanie, w całej swojej niedoskonałości, Wam pomóc, to jestem.

Pułapki przy całym procesie:

Przy 1. - błaganie, poniżanie się wręcz o powrót. Czasem Stalking.

Przy 2. - mówienie znajomym (których zapewne ona też zna) o rzeczach w związku, o których nie powinno się mówić nikomu oprócz was.  Czasem również akty fizyczne które niszczą coś co jest jej (rozwalenie szyb w aucie, a w skrajnych wypadkach - zabójstwo w afekcie)

Przy 3. Rozdrapywanie ran. Tworzenie sobie kotwic w głowie, które nie pozwalają wyjść z depresji reaktywnej.

Przy 4 - życzę Ci, byś jak najszybciej doszedł do tego punktu
Czyli na spokojnie, bez przeskakiwania na siłę etapów, dojdziesz do równowagi, wszystko się jeszcze poukłada po Twojej myśli.

Przeczytałem Twoją historię i powiem Ci Stary, łzy mi leciały tak samo Niestety jestem w podobnej sytuacji, chociaż u mnie nie ma wątku ze zdradą. Opiszę to niedługo, może ktoś mi podpowie mądre rozwiązanie, bo stoję na skrzyżowaniu i co chwilę mam wszystkie światła czerwone, albo zielone naraz.

Ponieważ nadzieja umiera ostatnia to i Tobie się ona należy - być może Twoja narzeczona obudzi się po nawet niedługim czasie uświadamiając sobie, że to co robi teraz to tylko zauroczenie. Może ten facet w szybkim czasie jej pokaże jak wygląda bez maski i ona w panice ucieknie do domu. Pytanie tylko, czy Ty po takim czasie umiałbyś jej to wszystko wybaczyć (nie mówię, że zapomnieć). Takie rzeczy zostawiają trwały ślad w psychice, ale wbrew pozorom to, co się budowało kilkanaście lat, i jest to coś wielkiego, nie runie tak od razu jak domek z kart.

Zdradza, oszukuje, kłamie. Potem nic nie wie, nie pamięta, przysięga, że nie było seksu, czy ogólnie intymności. Normalnie nic między kochankami nie było. Schemat.
Mężczyzna ma tak, że od razu wierzy we wszystko, co mu zdrajczyni wypłakała rzewnymi łzami, ratuje związek ze wszystkich sił. Łyka jak pelikan, szuka swojej winy, wybiela partnerkę, kocha się z nią jak szalony.
Budzi się któregoś dnia z tego snu i nie może uwierzyć, że jeszcze z nią jest. Tak to działa.

Zgadzam się z tym w 100%!