Starszy partner i dziecko - Netkobiety.pl

Podstawowe pytanie: kochasz Go? To jest proza życia, która nas otacza, praca/dom/praca/dom. Czy odejść? Jeśli Go kochasz, to słabo odchodzić- lepiej mu wygadać co czujesz, wyżalić się, postawić jasno swoje oczekiwania, trochę nim wstrząsnąć. A pracujesz? Jesteś niezależna finansowo?

Jezeli nie umawialiscie sie ze jego rola skonczy sie na byciu dawca spermy, to mozesz smialo wymagac wywiazywania sie z ojcowskich obowiazkow. W tygodniu pracuje - ok. to jest jasny podzial, ty pracujesz jako matka, on jako zywiciel rodziny. Ale skoro ma niedziele wolną a woli siedziec na telefonie niz poswiecac czas waszemu dziecku to mozesz miec prawo byc rozczarowana. Korona mu z glowy nie spadnie jak wyjdzie z dzieckiem na spacer bys i ty miala dla siebie chwile.

Czy ty zakladalas ze mimo ze byl dusigroszem to jednak na dziecku nie bedzie oszczedzal? Gadane było o tym? To 500 zl to wszystko co masz? Masz swoje pieniadze? Jestes na macierzynskim czy on jest jedynym zywicielem i jestes od niego uzalezniona? Masz rodzine? Nawet jak czasowo nie chce byc z rodzina, to niech chociaz da pieniadze.

Skledo-,od kiedy proza zycia to olewanie wlasnego potomstwa? praca, zmeczenie, obowiazki, rachunki to proza zycia. Olewanie rodziny to nie proza zycia.

Autorko, bylo gadane przed pojawieniem sie potomka jak bedzie wygladalo to wszystko w praniu? jest sie o to czepiac?

Nie wiem czy obdarza ta osobę jakim kolwiek uczuciem . Praca dom praca dom ja rozumiem ale w tym wypadku dom jest tylko po to by się przespać zjeść i wyjsc . Tak mówiłam już wiele razy chciałam rozmawiać i niestety bez skutku raz obiecał ze się to zmieni a później powiedział ze praca była 15 lat przede mną i tego nie zmieni dla nas . Także żadna groźbą czy prośba nic nie zmienia . Jeszcze rozumiem gdyby pracował i nam zapewniał nie wiadomo jaki byt . A tu ja utrzymuje siebie małego jak mówi ze z 500 plus opłaty i wyżywienie na polowe . Narazie nie pracuje jeszcze ale nie jestem od niego zależna finansowo (zginęlalbym przy takim człowieku)

Widziałam lecz łudziłam się ze po urodzeniu maleństwa coś się zmieni w tym człowieku i będzie dbał o nas i chciał jak najwiecej czasu poświęcać . Niestety się pomyliłam

Nie jesteśmy małżeństwem bo niestety partner stwierdził iż to zbędny papier i może kiedyś ... wszystko tak jak on chce a moje zdanie się nie liczy . Oczywiście ze jest ojcem

Kiedy tu nawet nie chodzi o to by wziął sam mała na spacer żebyśmy wyszli nawet w trójkę na spacer żeby pobyć trochę razem porozmawiać spędzić ten czas razem a tu zero chęci jedynie do pracy to jego całe życie . Tak właśnie zakładałam ze na dziecko nie będzie oszczędzał i będzie chciał mu dać wszystko tak jak ja . Z 500 bym nie przeżyła mam swoje własne pieniądze i chodzę dorabiać pare dni w miesiącu jak uprosze mamę by pilnowała mała . Nie jestem od niego kompletnie uzależniona lepiej bym preferowała bez niego bo on robi zakupy raz w tygodniu po czyn ja chodzę i kupuje jeszcze cały tydzień na obiad .. oczywiście ze było gadane jak ma to wyglądać i nawet było mówione ze koszty na pół związane z mała ale teraz on stwierdził ze z 500 to mi jeszcze zostać powinno... a przed dzieckiem nawet mówił ze jak będę chodziła dorabiać to on będzie się zajmował mała nic się nie zmieniło rzuca słowa na wiatr . Jak mówiła ze dałam mu szanse bo obiecał ze będzie więcej z nami to mi powiedział ze on żadnej szansy ode mnie nie chce . Bardzo boli mnie to ze jest takim skur*** i myśli o swoim tyłku żeby on miał i jemu żyło sie dobrze a my to już nie istotne ważne by wyjsc z domu i mieć spokoj. Ja tak pragnę mieć normalna rodzine i spędzać wspólnie ten czas i by mała miała rodzeństwo ponieważ ja jestem jesdynaczka i złe mi z tym .
A Ty mirron masz rozsądne podejście do życia . Brawo

Zgadzam sie z Loka. W ogole bym sie nie pakowala w drugie dziecko z takim czlowiekiem. Jezeli teraz nie jest zainteresowany rodzinnym zyciem, to przy drugim dziecku tym bardziej nie bedzie.

Pan zapewne nie ma pojęcia o wychowywaniu dziecka i o tym co ile kosztuje. W związku z tym jego zdaniem 500 złotych jest zupełnie wystarczające. Na moje oko to podchodzi to już pod przemoc ekonomiczną skoro musisz prosić o każdy grosz i jeszcze ze wszystkiego jesteś rozliczana. Niestety trochę w tym jest Twojej winy. Przyzwyczaiłaś swojego panicza, że w domu jest posprzątane, obiad na stole, a dziecko jest zaopiekowane. A panicz ochoczą z tego korzysta skoro ma służbę za darmo. Niestety, nie miej złudzeń z każdym dniem frustracja u Ciebie będzie narastać, a on się już nie zmieni skoro dotąd nie wykazał woli współpracy. Lepiej dobrze się zastanów i jeśli masz możliwość to zabezpiecz siebie i dziecko.

1. Piszesz że jesteś samowystarczalna i zaradna, ale narzekasz na pieniądze (od niego).
2. Facet pracuje i pewnie czuję że robi to dla Was, w ten sposób się spełnia.
3. Jeżeli odejdziesz to ci w czymś pomoże w opiece nad dzieckiem? Ale tak pragmatycznie -ulzy Ci wtedy w obowiązkach?
4. Myślisz że inny tatuś z doskoku uratuje Ci życie i wszystko się zmieni na lepsze?
5. Co na taką Twoja dezycje powie Twoje dziecko, kiedy się o tej sytuacji dowie gdy podrośnie? Będzie się cieszyć z kolejnych "wujków" czy "dwóch ojców" bo mama miała kaprys i coś jej się wydawało?
6. Czy za rok dwa jak dziecko podrośnie, będziesz mogła pojsc do pracy normalnie i problemy miną? (Lub częściowo mina)
7. Tak wygląda życie. Facet idzie do pracy i pracuje na rodzinę. A nie jak na filmach Disneya i innych romantykach
8. O drugim dziecku zapomnij, Ty na pierwsze nie jesteś gotowa.

na balety nie chodzi, tylko do pracy. praca wazna rzecz. jednak warto miec to na uwadze.
co nie zmienia tego, ze
"slub to tylko papier" i nie liczy sie z twoim prawdopodobnie odmiennym zdaniem.
nie bierze udzialu w wychowaniu dzieci
nie czujesz sie kochana

ile lat maja dzieci? ktos ci musi je pilnowac, wiec pewnie jeszcze male.  zorientuj sie, czy jest szansa zapisac do przedszkola, jesli chcialabys odejsc, musialabys miec prace, swoje pieniadze i sie uniezaleznic. mialabys mozliwosc jakis czas zamieszkac u matki, zanim bys znalazla jakies mieszkanie? no i wystap o alimenty.
jesli do tej pory mial gdzies, zeby si ez toba ozenic, mial gdzies twoje potrzeby, inni o psa sie bardziej troszcza niz on o dzieci to on juz sie nie zmieni. musisz planowac jak sie usamodzielnic. nawet, gdyby to mialo jeszcze troche potrwac, dalas tyle czasu rade to i teraz przetrzymasz.
sprobuj w miedzyczasie gdzies wyjsc, umow sie z kolezanka na kawe, na spacer. a jesli nie masz znajomych to jakis sport, nawet z youtubem ( z dziecmi jest sie jednak ograniczonym). musisz psychicznie troche odsapnac, a pogawedka albo sport dodadza ci hormonu szczescia.

wiadomo, ze pozostanie z ojcem byloby najlepsza opcja, ale czasem sie nie da i to nie znaczy, ze beda jacys wujkowie. niektore kobiety decyduja sie wychowac dzieci samotnie.
co do drugiego dziecka sie zgodze. z pierwszym sobie nie radzicie, przy drugim utoniecie w klopotach. podobno sie miedzy wami nie uklada to jak chcesz sie starac o drugiego dzieciaka.

No to może faktycznie, jeżeli po odejściu problemy z pieniędzmi znikną, bo dzięki temu będzie morze kasy, a obowiązki z dzieckiem ustaną, no to może to rozwiązanie pomoże... Ehhhh

Ale jedno jeszcze pytanie. To była Wasza wspólna inicjatywa z dzieckiem czy raczej go naciskalas?

Zwrotka
Niestety ale nie zgadzam się z Tobą
1 jestem samowystarczalna ale jesteśmy „rodzina w jakiś sposób” to jak nie chce dawać kasy mi dla małego to dlaczego mu konta nie założy i nie wpłaca pieniążków na dorosłe życie lub Np co miesiąc nie kupi chociażby pampersow na cały miesiąc ? Bo woli pieniążki trzymać dla siebie .
2  ja nie mam problemu ze pracuje bo praca jest ważna ale coś trzeba robić po za praca a on nic nie robi tylko pracuje nie ma hobby nie ma znajomych
3 nic to nie zmieni w opiece nad dzieckiem będzie tak jak dotychczas będę musiała liczyć na siebie ewentualnie na pomoc mojej rodziny
4 nie nie chodzi o innego tatusia który łaskawie mnie przygarnie . Chodzi żeby mnie ktoś docenił pokochał i chciał z nami spędzać czas chcociazby tyle
5 a co lepiej zostać i dziecko żeby nie widywało ojca ewentualnie przelotem rano i w niedziele to taki jest wzorzec ojca ?
6 pójdę do pracy a mała do przedszkola lub bedxie miało opiekunkę
7 właśnie facet idzie do pracy i pracuje na rodzine a on pracuje na siebie i na polowe rachunków nie na nas ...
8 dzięki za podsumowanie

moze skup sie na tym, zeby narazie stac sie szczesliwa sama ze soba/z dzieckiem, bo "Chodzi żeby mnie ktoś docenił pokochał i chciał z nami spędzać czas chcociazby tyle" moze sie udac, ale niekoniecznie. nie zawsze uda sie popznac, kogos, kto sie nadaje na dlugoletniego partnera, nie zawsze da sie poznac kogos, kto nadawalby sie na nowego "tate", nie zawsze da sie poznac kogos, kto szczerze chetnie by spedzal razem ten czas., a nie np udawal dla znanych sobie celow. a jeszcze dodac do tego prawdziwa milosc..

Hahaha . Tego to nie będzie mial odwagi nikt zabrać a maja podnieść do 700.
A wracając do tematu to po co Ci z nim drugie dziecko? Zostawi Cie z tym samą jak teraz a z dwojka sama będziesz miala armagedon. Nie lepiej odejść odczekać i znaleźć kogoś kto nadaje sie na ojca. Ty to Ty, ake szczerze dziecka żal bo praktycznie wychowuje się bez taty, który mu wydziela kase z 500 +....

Jak się rozstaniesz to chociaż masz szanse za jakiś czas znaleźć kogoś, z kim będziesz mogła stworzyć normalny związek, normalną rodzinę. A jak będziesz w tym tkwiła, to będziesz miała takie życie jakie masz teraz. Już nie będę sie wypowiadać o podejściu - po ślubie/dziecku się wszystko zmieni. Jak widzisz, nie zmieniło sie nic. I co, dalej jestes naiwna, nie nauczylas sie na błedach i wierzysz, ze po 2gim się zmieni?
No zmieni, bedziesz sama nie z 1 dzieckiem a 2. Będziesz miała jeszcze mniej kasy, mniej wolnego czasu a wiecej obowiązków i problemów. W zasadzie Twoje małżeństwo to fikcja. Tak nie wygląda normalna relacja dwójki osób, to nie jest partnerstwo. Chcesz dalej ciągnąć tą farse? Jak dal mnie jeszcze by się przydała jakaś konkretna rozmowa, kawa na ławe. Jak nie zaskoczy, a wiemy że nie, to chociaż nie bedziesz miała wyrzutów, że nie informowałaś. No chyba, że jesteś atencjuszką, to wtedy gadaj jak to Ci zle a tkwij w tym nadal.

Jak czytam kolejną taką historię, to się zastanawiam, czy to nie jest jakaś niezwyciężona wiara kobiet w swoją "sprawczą moc"miłośći do partnera. Uczucia, które jest w stanie zdziałać prawdziwe cuda, jeśli bierze się pod uwagę zmianę charakteru i osobowości drugiego człowieka, pod swój wymarzony ideał. Ta wiara bywa tak silna a jednocześnie tak naiwna, że wiele osób musi sięgnąć dna, aby sobie uświadomić, że tak naprawdę owa moc to czyste mrzonki.

Kiedyś takie powiedzenie było Weź zlamanego faceta i go napraw, a będzie Cie kochał na zawsze. Weź złamaną kobietę i ją napraw, a wróci do tego, ktory ją złamał by go naprawiać.
Ludzie ogolnie zmieniają się pod wpływem milosci, wzrastaja i jest takich przypadkow multum, ale to zdecydowanie nie ma zastosowania i racji bytu w przypadku autorki, to zupelnie inna historia. Tu jest naiwnosc, nieumiejetnosc egzekwowania czegokolwiek i zludzenia i czekanie na cud. Faceci przewaznie ida po najmniejszej linii oporu. Tu zero oporu.

Bierzesz pod uwagę drugą ciążę z człowiekiem, które swoje dziecko ma kompletnie w pompce, odważna jesteś, nie ma co.

Dla kogo będzie gorzej? Chyba tylko dla niego, bo teraz ma sielankę nie życie. Właściwie nie dokłada się na utrzymanie rodziny, bo płacenie połowy rachunków na pewno tym nie jest, dzieckiem się nie zajmuje, nic go ty z dzieckiem nie obchodzicie, a za to ma ciepłe gniazdko i nie wnoszącą sprzeciwu partnerkę, która ogarnia całość domowych spraw.
Mam nadzieję, że ochłoniesz i zrezygnujesz z rodzenia kolejnego dziecka takiemu człowiekowi. Jedno dziecko mogłaś urodzić nieświadoma do końca z kim żyjesz, ale teraz masz już obraz jasny i klarowny. Świadome powoływanie na świat dziecka z tą wiedzą jaką masz o partnerze byłoby delikatnie mówiąc co najmniej nieodpowiedzialne. Poza tym on jasno ci zakomunikował, że drugiego dziecka nie chce, bo boi się odpowiedzialności finansowej w sytuacji, gdy np. ty sama, na tych uzgodnionych przez was warunkach, z dwójką dzieci już sobie tak bohatersko możesz nie poradzić. Przewidujący to on jest, nie ma co. I umie o siebie zadbać.
Co cię przy tym facecie trzyma? Umiesz sobie odpowiedzieć na to?

Nie no ja nie mowie o takich drobnych rzeczach, jakichs nawykach typu zostawianie brudnego talerza na blacie, bo to wiadomo, ze takie rzeczy czlowiek moze zawsze zmienic.
Ale picie alkoholu, pracoholizmu czy buractwa sie nie zmieni przez milosc.
Kobiety czesto wchodza w zwiazek, widza, jaki facet jest, a mimo to maja jakies wewnetrzne yolo i zakladaja z takim rodzine.
A tymczasem ten pan rodziny zakladac nie chce (bo jego teksty o slubie na to wskazuja).

To tez, ale znowu - zmieniac mozna przyzwyczajenia. I oczywiscie, ze nigdy nie znajdziemy kogos, kto bedzie w 100% dla nas idealny. Zawsze sie jakos zmieniamy, dostosowujemy do siebie itd.
Mnie chodzi o takie diametralne zmiany. Z domatora nie zrobi sie pracoholik, a z pracoholika domator. Alkoholik nie przestanie pic pod wplywem milosci, a przemocowiec bic itd. itp.
Takie zmiany zreszta, ktore wynikaja z czynnikow zewnetrznych i dotycza duzej czesci naszego zycia sa najczesciej nietrwale. Ilez ja widzialam relacji takich ludzi 20-30 lat, gdzie pod wplywem partnerki facet przestawal np. palic. Zwykle na kilka miesiecy i potem zaczynal kiedy ona nie widzi, a potem juz palil normalnie albo chlopak pod wplywem dziewczyny zaczynal prowadzic zycie duchowe i chodzic do kosciola, co magicznie konczylo sie, kiedy sie rozstawali

Tymczasem Autorka sama napisala, ze doskonale widziala, jaki on jest i miala nadzieje, ze zmieni sie przy dziecku.
Tak to niestety nie dziala.

A on dorobkiewicz, nowobogacki taki? Bo pieniądze to zazwyczaj mącą w głowach biedakom i dorobkiewiczom. no i taki to juz mamy kult pieniadza   Bo on tak dużo pracuje niby, a są z tego jakies konkretne zyski, wiesz w ogole? Bo pracować to trzeba mądrze, a nie duzo. Skoro masz zaplecze a z nim nie ma dialogu to mysle ze wiesz co robic. Jak marzysz o rodzinie i aktywnym ojcu dla corki to nie z tym panem,

Judyta
przeciez Ty go nie znosisz - " olać drania" "burak". Dziecko chcesz chowac w takiej atmosferze? Kłócicie się często?

A do tego to sknerus do kwadratu i niestety to się zwykle z wiekiem nasila.

Nie klocimy sie prawie wcale poniewaz jak chce rozmawiac na spokojnie to on nie widzi potrzeby a jak juz zaczynam sie klocic to on wychodzi wiec jest ''spokojnie''.. no to jak nasila z wiekiem to za pare lat nie wiem jak bedzie funkcjonowal

Inwestują. A ty masz w ogole w coś wglad czy nie by wiedziec jak jego sytuacja naprawde wyglada, czy nie bo  "przecież nawet żoną nie jesteś"?

żadnego wglądu nie mam rzecz jasna mogę się domyślać

Judyta
czyli masz taki pozorny spokoj, ale to w końcu wybuchnie

Judyto absolutnie nie miej kolejnego dziecka z tym człowiekiem! wybij to sobie z głowy. On już teraz unieszczęśliwia swoją postawą jedyne dziecko - chcesz, aby cierpiało i kolejne?? bądź rozsądna w końcu (błędem było, że w ogóle założyłaś z nim rodzinę skoro wiedziałaś, jaki jest), weź odpowiedzialność w swoje ręce i odejdź od niego. Masz gdzie, masz wsparcie matki - dasz sobie radę. Zrób to jak najszybciej, wystąp do sądu o alimenty na dziecko od razu, on będzie musiał je płacić. Być może uda Ci się nawet wywalczyć jakieś pieniądze wstecz, jeśli udowodnisz, że nic się do dziecka nie dokładał. Warto!
Nie bądź dłużej naiwna, on się nie zmieni, nie marnuj życia na tę relację. Być może jeszcze kiedyś kogoś poznasz, miejmy nadzieję że wtedy będziesz realnie postrzegać ludzi i wybierzesz dobrze. Wtedy i kolejne dziecko będzie możliwe. Ale nie teraz! teraz zajmij się sobą, córką i Waszym bezpieczeństwem i szczęściem. I tak jak już wiesz jesteś samotną matką. Będzie Ci tylko lepiej!