Problem w porozumieniu się w sprawie mieszkania - Netkobiety.pl

Amen!

Sprawa może nie jest trywialna, bo wynajem czegoś jak się ma do dyspozycji dom czy piętro w nim, może być interpretowana jako bezsensowne trwonienie kasy, ale jeśli Tobie przeszkadza obecność teściowej, a jemu potencjalnie obecność teścia (remis) - to chyba jedyne sensowne rozwiązanie. Tym bardziej, jeśli faktycznie planujecie budowę czegoś w jakiejś nieodległej perspektywie.
Ja od zawsze wyznaję zasadę, że młode małżeństwo, jeśli tylko ma takie możliwości - musi zamieszkać bez mamusi czy tatusia. Inaczej - konflikty gwarantowane.

Wiesz, to by było najłatwiejsze i proponowałam również takie rozwiązanie...
on twierdzi ze niepotrzebnie będziemy wydawać kasę na czynsz skoro cały dom stoi pusty.
Rodzice mieszkają tuż w domu obok i niby spoko ale wiem że inaczej jak mieszka ktoś obcy a inaczej ukochany syn który buduje swoją rodzine.
Za każdym razem kiedy wracam do tematu kończy się on tak samo „po co wydawać kasę jak to tylko rozwiązanie tymczasowe”.

Tylko ze to ja będę musiała tam siedzieć całymi dniami pracując zdalnie.
Chyba nie ma wyjścia z tej sytuacji

Dużo może zależeć jak szybko uda się zbudować swój dom i jak przedstawiają się finanse. Jak kogoś stać, to może i sobie wynajmować, ale osobiście nie wiem, czy to właśnie nie jest niepotrzebne wyrzucanie kasy, jak i tak budowa nowego domu jest już pewna. Nie jest tak, że często ten dyskomfort mieszkania z teściami jest trochę przesadzony? Tym bardziej , jeśli są osobne wejścia do domu..

Chociaż, jeśli jeden dom można wyremontować, to osobiście nie widzę sensu budowania nowego..

Jest wyjście. Trzeba wreszcie sobie zaufać, bo jeśli będzie, jak jest, to daleko razem nie zajedziecie.

Oczywiście masz prawo do tej zasady, ale nie jest tak, że to konflikty gwarantowane Gwarantowana będzie potrzeba chodzenia na kompromisy i pewne ustępstwa, a nie konflikty. Wszystko zależy od dojrzałości i dobrych chęci wszystkich domowników. Na szybko przychodzi mi przynajmniej 10 par, które mieszkają z teściami i wszystkie bardzo sobie chwalą. Ja sama mieszkam w obrębie jednej działki i z moimi rodzicami i teściami, a konfliktów nie ma Jest dużo spokoju bo nikt nie ma kredytu hipotecznego do spłacania, dzięki temu wszyscy mamy oszczędności na wiele przyjemności i inwestycje, obowiązki są dzielone na 6 rąk więc mamy czas na relaks i relacje rodzinne. Moja teściowa gotuje nam obiady w dni robocze, za to my w weekend sprzątamy jej część mieszkania. Wymieniamy się uprzejmościami i obowiązkami. Nie ma konfliktów przy dziecku, bo jest 6 rąk chętnych do opieki. Rozumiem, że masz inne doświadczenia, ale słowo "gwarantowane" musi mieć jakąś zasadność. A niestety nie ma. Nie wszyscy mają złe relacje z rodzicami i teściami I to też musi być wola młodych, nie tylko starszych.

Autorko, sama napisałaś, że teściowa jest kochaną osobą, więc wydaje mi się, że jej rady czy interesowanie się waszymi sprawami nie musi być czymś z góry złym. Jesteś też dorosłą osobą, możesz wykazać się asertywnością i jasno zaznaczyć granice dla jej udziału w waszym związku Teściowa też człowiek. Przychylam się też ku temu co napisała użytkowniczka Magdalena1111 i użytkownik prego.

Myślę, że bardzo dużo zależy tutaj od osobowości i od charakteru danego człowieka. I co jest z tym związane - od jego potrzeb.
Nie wyobrażam sobie dla przykładu aż takiej symbiozy z rodzicami, czy z teściami. Dla mnie ważna jest własna odrębność i przestrzeń. Nie ma większego znaczenia, że sama muszę gotować czy kosić. Ale na myśl, o tak bliskim z kimś współżyciu, czy dzieleniu przestrzeni, przechodzi mnie dreszcz

Konflikt to wypowiedziana walka pomiędzy stronami konfliktu, które spostrzegają niezgodność celów i interesów, brak wzajemnych korzyści i uznają, że druga strona z rozmysłem stawia przeszkody w dojściu do porozumienia. Konflikty są całkowicie naturalnym zjawiskiem bez różnicy na rozmiar społeczności. Fakt występowania konfliktu jako sytuacji społecznej, naturalnej i nieuniknionej nie powinien budzić niepokoju, ponieważ problemem nie jest samo jego istnienie, a sposób podejścia do jego rozwiązania   Dlatego ważna jest nasza asertywność, stawianie granic, nazywanie potrzeb i wzajemny szacunek.

Nie istnieje zatem coś takiego jak konflikt niezakomunikowany między ludźmi. Jeżeli nie doszło do zakomunikowania to mamy do czynienia z psychicznym napięciem spowodowanym niezadowoleniem, utraty wewnętrznej równowagi więc jest to jedynie wewnętrzny konflikt z samym sobą. A konflikt wewnętrzny/osobisty dalej nie jest konfliktem z otoczeniem. Zatem- niewypowiedziane nie istnieją Co więcej, wzajemna niechęć wyrastająca na podłożu indywidualnych różnic charakterologicznych, postaw i dążeń, poglądów i celów to dalej nie jest konflikt. Co więcej, sam fakt różnicy zdań nie jest jeszcze konfliktem – konflikt jest dopiero wtedy, gdy strony angażują się emocjonalnie w spór, narasta frustracja, agresja i lęk a potem szkodliwe działania Zgodzę się z jednym- zwiększa się ryzyko konfliktów. Ale tylko tyle.

IsaBella77 Tak, tu zdecydowanie trzeba brać pod uwagę osobowość danego człowieka i jego potrzeby Zdecydowanie nie są to rozwiązania dla każdego. Jednakże uważam, że nieco demonizuje się pewne zjawiska, w tym kwestię zamieszkania z rodzicami. Osobiście uważam, że propozycja użytkowniczki Salomonka jest bardzo fajna. Jeżeli narzeczony nie chce zamieszkać u autorki, a autorka u niego- to chyba jedyne sensowne wyjście bez strat finansowych

Oj, Ela czepiasz się szczegółów
Mieszkanie, dom to przecież jedno i to samo.
Mówimy "idę do domu" udając się do swojej nawet wynajętej kawalerki na X piętrze wieżowca.

Kleoma, nieważne dom czy mieszkanie nie jest to mieszkanie Z teściami, tylko osobne.. Kleoma,czepiaj się literek w tekście bo nawet Z ma swoją wagę;)

Ona ma opcję mieszkania z ojcem albo w domu  blisko teściów domu.tak dokładnie jest nie inaczej .
Mowa jest o 3 domach od początku, ale przecież nie mówi się domowanie

Nie zaczynajcie off topu przez nieuważne czytanie

Może chodzi o to, że ten dom jest ruderą naprawdę, jak autorka napisała z grzybem itd.
Wtedy można  uznać jakby tego domu nie było i rozważyć  czy wynająć coś swojego, chociażby kawalerkę.
Jak tam ktoś mieszkał i warunki nie przeszkadzały mu można wynająć  następnemu i koszty się zrównoważą ktos wyżej napisał o tym.
Dom jest osobny pzyjrzalabym się mu bez emocji że stoi obok domu teściowej.
A pod kątem w jakim jest stanie technicznym i jeśli solidnym to mozna duzo mniejszym kosztem niż budowa

Ostatecznie można wynająć oba domy. Remont starszego jeśli pochłonie jakieś koszty, to na pewno będzie to długoterminowa inwestycja, która prędzej czy później się zwróci. Budowa nowego domu nie potrwa kilku miesięcy, więc taki dodatkowy zastrzyk gotówki z najmu domów na pewno się przyda. Nawet jeśli nowobudowany dom będzie już gotowy do wprowadzenia, to jeszcze bardzo długo trzeba będzie w niego inwestować, bo całymi latami coś trzeba w takim domu wciąż dokańczać, doinwestowywać i kupować wyposażenie.
Jeśli autorka dziś ma obawy by zamieszkać blisko teściów, bo już czuje i widzi, że teściowa choć dobra i troskliwa to jednak ma tendencje do "nadopiekuńczości", to raczej dobrze w tym sąsiedztwie nie będzie im się żyło. Nawet jeśli autorka okaże się bardzo asertywna i pilnująca swoich granic. Czasem lepiej zapobiegać niż potem latami naprawiać popsute stosunki rodzinne. Z tym, że najlepiej byłoby zamieszkać oddzielnie całkowicie się zgadzam. Tylko żeby teściowie i mąż dali to sobie wytłumaczyć...

Nie ma drugiego domu do wynajęcia.
W drugim, nowszym mieszkają teściowie.

Z opisu wynika, że głównym inwestorem remontu tego starszego domu ma być teściowa.
Jak znam życie to pewnie ona będzie decydowała o szczegółach, rodzaju materiałów wykończeniowych, cenie, kolorze.
To wszystko może nie odpowiadać autorce.
Z kolei jeśli młodzi sami opłaciliby ten remont to owszem mieliby możliwość decyzji jak ten dom ma wyglądać  lecz zawsze byliby pod kontrolą, która też jest niewygodna.
Ja ponad 20 lat mieszkałam z teściami na sąsiedniej posesji.
Dom wybudowali teściowie z moim mężem wspólnie dla niego.
I potem parę lat czekali z wykończeniem aż przyjdzie ta nowa synowa i sobie wykończy po swojemu.
Bo teść powiedział, że szlag by go trafił gdyby ktoś niszczył to co już zostało wykonane, jest w dobrym stanie a nie pasuje jedynie kolor czy kształt.
Tak zdarzyło się w jego rodzinie. Rodzice wykończyli według nich luksusowo dom dla syna a nowo poślubiona niewdzięczna synowa wszystko to kazała rozwalić i zrobiła po swojemu.
Zmarnowanych został ogrom pieniędzy.

Ja miałam wolną rękę w decydowaniu o wyglądzie mieszkania.
Lecz uwagi teścia były typu "czemu nie tańsze", " ten majster wziąłby mniej" itd.
Nie reagowałam na to, robiłam swoje.
Lecz nie każdy potrafi nie wybuchnąć w takiej sytuacji.

Autorko, skoro w twoim rodzinnym domu masz dla siebie całe piętro to czy nie byłoby opcji przerobienia jednego pomieszczenia na osobną kuchnię jeśli to jest jedyny powód dla którego twój narzeczony nie chce mieszkać z twoim tatą?

Ale ta teściowa nie musi być nadopiekuńcza (czy jakaś inna "zła"), żeby mieszkanie blisko nie było najlepszym pomysłem. Wystarczy, że pod pewnymi względami będzie inna; bliskość to uwypukli, a odległość - rozmyje.
Np. nie zamieszkałabym blisko mojego ojca, mimo że zdecydowanie ma swoje życie, pasje, jest bardzo aktywny itd. Dlaczego? Bo jest bardzo towarzyski, dla niego "im więcej osób, tym weselej". I mimo że to samo w sobie nie jest przecież czymś negatywnym, to wiem, że gdybyśmy mieszkali blisko, on widziałby w nas potencjalne towarzystwo do swoich szalonych eskapad. I o ile teraz on coś czasem zaproponuje, my czasem się zgodzimy, częściej nie xD, to to się właśnie tak jakoś rozmywa - mniej propozycji, bo jesteśmy dalej, więcej ewentualnych powodów (nie tych, które podajemy mu, tylko takich, które każdy ma gdzieś tam w świadomości, że się nie może gdzieś tam pojechać), nikt o nic nie ma pretensji, nawet jeśli mój ojciec wolałby wspólnych rozrywek więcej. A gdybyśmy mieszkali blisko, byłoby zupełnie inaczej; wreszcie zrobiłoby mu się przykro, niezależnie od formy, w której komunikowalibyśmy swoje potrzeby.
Tak samo nie zamieszkałabym obok rodziców partnera - bardzo ich lubię, nie są nadopiekuńczy, nie wtrącają się itd. Ale właśnie dlatego, że ich lubię, nie zamieszkałabym blisko, bo oni z kolei są bardzo rodzinni i gdybyśmy mieszkali tuż obok, to oni by się cieszyli na wspólne kawki, herbatki, obiadki, ciasteczka itd. I znowu, o ile teraz nie ma żadnego problemu z tym, że ja wpadnę raz na 2-3 miesiące, o tyle nie ma komunikatu, nawet najbardziej asertywnego i uprzejmego, który nie sprawiłby im przykrości, gdybym chciała przekazać, że teraz, mieszkając 20 m od nich, wciąż nie zamierzam pojawiać się tam częściej.

I, tak sobie myślę, że jasne, zawsze "u siebie" można postawić na swoim, ale jeżeli się tych teściów rzeczywiście lubi i nie chce się ich zranić, to woli się nie doprowadzać do sytuacji, w której takie stawianie na swoim byłoby konieczne. Bo, jasne, można wtrącającej teściowej powiedzieć, że "my decydujemy, więc ściany będą niebieskie" i sama treść nie powinna jej dotknąć, ale już odmawiać komuś, kto chciałby więcej naszego czasu, towarzystwa itp., może być trudniej. Albo - nie trudniej, ale po prostu będzie się to wiązało ze sprawieniem mu przykrości, bo - niezależnie od formy - oświadczenie komuś, kto już się cieszył na możliwość spędzania razem czasu przy kawie np. 2-3 razy w tygodniu, że spotkania częściej niż raz na 2-3 miesiące są wykluczone... To już jest właściwie jasny komunikat: "nie chcę cię widzieć częściej niż...". I to już zaboli.

Ach, to ja też nie uważam, że mają się wprowadzić do ojca autorki. Tak chciałam tylko zaznaczyć, że to wcale nie musi być kwestia negatywnie nastawionej synowej czy niedobrej teściowej.

Problem widziałabym w tym, że jednak autorka wydaje się bardziej elastyczna - proponuje np. wynajem, szuka innych możliwości, a narzeczony upiera się przy zamieszkaniu obok matki. Trochę słabo.

Co do finansów - jasne, wynajęcie czegoś to koszty, ale ten dom też nie jest gotowy do zamieszkania. Jeżeli wymaga gruntownego remontu, to mogą w nim utopić więcej pieniędzy niż przypuszczają, więcej niż wynosiłoby ich odstępne. To, oczywiście, tylko przypuszczenia, bo niewiele wiemy o stanie tego budynku, ale jeśli rzeczywiście jest dużo do zrobienia, tak jak mówi autorka, to ja nie sądzę, żeby miało ich to wynieść mniej. Pytanie, co o tym myśli narzeczony: nie zdaje sobie z tego sprawy, czy nie ma nic przeciwko inwestowaniu w dom rodziców (?), co przecież tak samo oddala go od budowy własnego?

Często spotykałam się z opinią, że przeważnie taniej wychodzi postawić nowy niż ruszać z generalnym remontem starego. Jest grzyb, a to wymaga sporego zakresu pracy. Moja siostra z mężem chcieli remontować stary dom po jego babci i raz dwa zrezygnowali z tego pomysłu jak okazało się, że musieli by praktycznie zrywać wszystkie podłogi, wzmacniać fundamenty, wzmacniać konstrukcje budynku, dachu, skuwać ściany, wymieniać jakieś tam drewniane elementy, bo korniki. Po podliczeniu i strachu, że czego nie ruszą to okaże się, że muszą ruszyć kolejną rzecz- olali. Oczywiście w przypadku autorki raczej nie ma mowy o takim poziomie prac, ale wielu entuzjastów takich pomysłów "remontuje stary zamiast budować nowy" po prostu raz dwa rezygnuje.

Pewne mankamenty sa nei do przejścia, ale raczej w tym wypadku aż takich rewolucji w remoncie chyba nie trzeba przeprowadzać..Raczej chodzi mi o sytuację, kiedy jest starszy ale gotowy dom do dośc lekkiego ogarnięcia a i tak ludzie decydują się budować nowy..