Wstyd. - Netkobiety.pl

Ciekawy temat.

Poczucie wstydu jest ruchome. Jako dzieci wstydzilismy sie czego innego, niz jako dorosli. Kazdy ma jakis tam wlasny wstyd, dla kazdego poczucie wstydu jako takie ma inna definicje. Rowniez kulturowo jest  to tak, ze w roznych kregach kulturowych ludzie wstydza sie czegos innego. Nie wiem, czemu rozgranicza sie wstyd meski i wstyd kobiecy. Dzis te roznice sie zacieraja. Podaj przyklady.

Czasami wstyd jest dobry, czasami nie. Bardzo obszerne zagadnienie.

Czy meski wstyd to byc np. niedorajda, ciaptakiem, plakac, nie umiec zmienic opon, a kobiecy wstyd, to pokazac sie na plazy w bikini przy 20 kilowej nadwadze, albo pojsc na wesele w podartej sukni?

Czy to o to chodzi?

Kwestia indywidualna i w dużym uproszczeniu. Ja bym raczej nawet powiedział, że to co wymieniłaś to często są "objawy" tych "dużych wstydów".

W kobiecym świecie wstyd nie jest chyba taki "uciążliwy". Ale oczywiście mogę się mylić. Kobiety często są kulturowo wręcz "przyuczane" do wstydu. Ja oczywiście nie twierdzę, że jest to dobre. Natomiast "wstyd" w męskim świecie bardzo alienuje i nieraz generuje objaw w postaci agresji.

Misinx, co do poruszonego tematu mogę polecić Tobie rozprawę doktorską pisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Marka Krajewskiego "Wstyd w życiu Polaków: sposoby rozumienia i doświadczania, role i formy obecności". Dość sporo miejsca poświęcono ujęciu kwestii wstydu w, że tak powiem- kobiecym kontekście. Ale też rozwoju zainteresowania wstydem, kulturze indywidualizmu wypierającym wstyd, zestawiono względem siebie wiele teorii nt. wstydu, zahaczono o moralność, koncepcje socjo-biologiczne, społeczne ujęcie wstydu, kontrolne funkcje wstydu a co dla mnie najciekawsze- jako istotny element socjalizacji sprzyjający wykształceniu autokontroli z podziałem na strefy rzeczywistości. I wszystko w oparciu o nasze polskie podwórko. W mojej opinii praca wyczerpuje temat.

Problem z "męskim wstydem" jest jeszcze taki, że on niestety dotychczas w dużym stopniu wpływał też  na innych. Ileż "wstydów" determinuje np. naszych polityków. Nasza klasa polityczna to chyba w 90% jest złożona z osobników, którzy mają ogromny problem ze swoimi "wstydami" i te problemy właśnie wyrażają w agresji, arogancji. Ich problemy wpływają na nas wszystkich. "Wstyd" męski często ogniskuje agresję w kierunku kobiet. To co się ostatnio dzieje w obrębie prawa do aborcji to moim zdaniem też w dużym stopniu jest jakąś "reakcją" facetów na ich własny "wstyd".

Nie widzę nic dobrego we wstydzie. Chciałabym się pozbyć tego poczucia wstydu, bo mnie w wielu sytuacjach blokuje. Wiem, że wiele przez to tracę, bo radzę sobie z tym tak, że unikam pewnych sytuacji.
Mój wstyd najbardziej dotyczy poczucia, że jestem "za głupia" bo czegoś nie wiem, nie potrafię, za mało osiągnęłam, za mało mam ambicji, nie wypowiadam się ładnie, zapominam różne rzeczy, jestem jakaś "dziwna". Wiem skąd to się u mnie wzieło, ale i tak przez lata nie do końca sobie z tym poradziłam.
Z innych rzeczy to kiedyś wstydziłam się swojej rodziny, a teraz tego, że nigdy nie byłam w poważnym związku.

A w jaki sposób wiążesz wstyd z aborcją?

Mnie sie wydaje, ze poczucie wstydu zwiazane jest z wlasna samoocena. Jesli ktos ma niska samoocene, to jakosc czesciej towarzyszy mu uczucie wstydu. Podzial na wstyd meski i kobiecy jest dla mnie jakis usztuczniony. Zbyt niski i watly chlopaczek wstydzi sie tak samo, jak zbyt wielka, olbrzymia dziewczynka.
Wstyd to uczucie, ktore  poczujemy w danym momencie, czy w sobie nosimy, bez wzgledu na to, czy o tym rozmawiamy (niby kobiety), czy nie (niby mezczyzni).

Dorabianie gornolotnych filozofii do zagadnienia wstydu jest dla mnie dziwaczne i smieszne.

Oczywiście, że poczucie wstydu bywa związane z samooceną, ale myślę, że nie zawsze tak wprost.
Dla mnie ta kwestia nie jest ani dziwaczna, ani śmieszna. Dotykam jej na swojej terapii. Poza tym temat jest dość złożony, bo z jednej strony wstyd jest obciążający, ale z drugiej strony brak wstydu też rodzi problemy. Może największym problemem jest zafałszowanie swojego wstydu jak np. się dzieje, kiedy kryptogeje są agresywni wobec innych gejów ?

Powstaje pytanie jak wychowywać młode pokolenie, dzieci, a zwłaszcza chłopców ?

Niepodobnej chodzi chyba o odbiór społeczny i tutaj jest różnica. Tak samo jak to, że inaczej się w kwestii "wstydu" wychowuje dziewczynki, a inaczej chłopców.
A ja bym jeszcze dorzucił właśnie kwestię tego jakie są tego społeczne skutki, bo tak się akurat składa, że do tej pory rządzili głównie mężczyźni ze swoimi "wstydami". Era kobiet dopiero powoli nadchodzi.

Dlatego właśnie chłopców, że w tym obszarze jest moim zdaniem jest więcej do zrobienia. Nie da się tu uciec od pewnych różnic gender. Biologicznie mężczyzn napędza testosteron. U kobiet tego problemu nie ma. A jak już wcześniej mówiłem częstą reakcją na męski wstyd jest agresja. Te wszystkie środowiska kibolskie itp. Tam się po prostu kotłuje od różnych "wstydów".

Nie no, warto jednak przy okazji tlumaczenia mechanizmow takiemu dziecku mowic o tym, jakie sa roznice w postrzeganiu konkretnej sytuacji przez dziewczynki i przez chlopcow, bo tego, ze roznice sa to nie przeskoczymy.
Fizycznych roznic miedzy plciami tez nie przeskoczymy. Warto zaznaczac przy okazji, ze one istnieja. Tak samo jak nie przeskoczymy tego, ze kobieta bedzie rodzic dzieci, a nie mezczyzna itd.

Dzieci zwłaszcza w pewnym wieku się raczej towarzysko różnicują płciowo. Można się zżymać, ale inaczej wygląda relacja chłopca w towarzystwie swoich rówieśników, a inaczej relacje między dziewczynkami. To ewoluuje i obecnie jest na pewno inaczej, niż za moich czasów, ale różnice są. Chłopcy mają swoje "wstydy" i dziewczynki też, ale w swoich środowiskach już muszą sobie z tym radzić inaczej. Może się mylę, ale dziewczynce jest chyba łatwiej się pod tym względem asymilować, znaleźć wsparcie, niż chłopcu. Środowisko chłopców działa bardziej agresywnie i wykluczająco.

Wyszukane:

" Psychologowie przeprowadzili eksperyment. Jego uczestnicy oglądali film z płaczącym bobasem. Części z widzów powiedziano, że to chłopiec, drugiej – że dziewczynka. Co się okazało? Kiedy widzowie byli pewni, że płaczący maluch jest chłopcem, uznawali, że płacze ze złości. Ci zaś, którzy byli przekonani, że to dziewczynka, sądzili, że łzy zostały wywołane... strachem! Czy naprawdę to oczywiste, że dziewczynki są z natury bardziej strachliwe i rzadziej się złoszczą, a chłopcy – to ci nieodpowiedzialni, agresywni twardziele? Już od lat wiadomo, że to nie płeć, ale np. temperament malca wpływa na jego zachowanie.
Tymczasem przekonania dotyczące płci, które wynosimy z własnego dzieciństwa, często decydują, jak wychowujemy malucha. Uważaj, aby schematy myślowe nie przeszkodziły ci w poznaniu, jakie naprawdę jest twoje dziecko.

Druga połowa XX wieku przyniosła wiele zmian w dotychczasowym
pojmowaniu płci, ról płciowych oraz męskości i kobiecości. Rewolucja seksualna i obyczajowa, ruchy feministyczne oraz mniejszości seksualne zakwestionowały panujący dotąd dychotomiczny podział na świat mężczyzn
i kobiet, uzasadniany biologicznie zdeterminowanymi różnicami. Owe ruchy podważyły androcentryczny punkt widzenia i rozumienia rzeczywistości, burząc jednocześnie powszechne wyobrażenia o tym, jakie zachowania
i cechy możemy uznawać za typowo męskie bądź kobiece. Ruch feministyczny zaowocował w latach siedemdziesiątych podjęciem szeregu badań
naukowych w dziedzinie różnic płciowych. Przyniosły one nowe spojrzenie
na problematykę płci, ukazując ją w szerszym kontekście, nie tylko przez
pryzmat czynników biologicznych, ale także zróżnicowanej konstelacji
społeczno-kulturowych uwarunkowań. Po raz kolejny badacze stanęli
przed pytaniem: natura czy wychowanie?"

Odeszlam troche od tematu wstydu w tych cytatach.
Ale dopowiem tak:
Odczuwanie wstydu nie jest niczym zlym, jesli nie jest zbyt nagminne, czy jakies chorobliwe.
A dzieci nalezy wychowywac -takze pod wzgledem poczucia wstydu-  "po rowno"; robienie roznic ze wzgledu na plec, jest zgoda na podtrzymywanie stereotypow, a tego przeciez nie chcemy, prawda?
Jesli corka ukradnie cos w sklepie, to zrobimy awanture, zawstydzimy ja, bo dziewczynce nie wypada, a chlopak to i tak lobuz i dostanie najwyzej scierka przez leb?

Nie ma ani wzorca kobiecosci, ani zadna plec nie jest mniej, czy bardziej wstydliwa.
Moze to wlasnie bledy wychowawcze spowodowaly, ze dziewczynka ma byc niby ladna i grzeczna, dlatego wstydzi sie bardziej swojego wygladu, a chlopczyk ma byc niby silny, wiec jak jest niziutki i malutki,  to sie tego wstydzi i wstydzi sie tez lez.

Ale to chyby zadanie naszego pokolenia, by dzieci wychowywac jednakowo, bez wzgledu na plec. Bo wzorce i normy moralne sa ponadplciowe i jezeli kobieta, ktora ma wielu partnerow sekualnych postrzegana jest jako  ladacznica, a facet to sprytny Casanova, to nie jest kwestia plci, tylko stereotypow myslowych, wpojonych wlasnie  przez wychowanie "plciowe".

Lady Loka...ty troche mojego przekazu nie rozumiesz. Moze poczytaj o tym troche fachowej literatury.

Nie powinno robic sie roznicy w wychowaniu dzieci roznej plci, tzn. przywileje, obowiazki, normy moralne, oczekiwania, milosc, glaskanie, itp. dzieci powinny otrzymywac jednakowo. Dzieci nalezy wychowac tak, by mialy wybor. Jesli dziewczynka chce nosic rozowe sukienki i wianuszek ze strokrotek- to jak najbardziej. Ale jesli chce podarte spodnie i koszule w kratke, to tez bedzie ok.

Roznic biologicznych (nie bardzo wiem, o ktore ci chodzi) nie podwazam, nigdzie tego nie napisalam.
Ale jak dziewczynka woli pomagac w naprawie samochodu, a chlopiec chce z mama w kuchni piec sernik, to tez bedzie ok. Wybor jest wazny a nie wpajanie dziewczynce stereotypu: to nie jest dla ciebie, do samochodu sa chlopcy, a ty umyj podloge.

Nie wiem, o jakich roznicach biologicznych ty mowisz. Model wychowania (jestem pedagogiem od 25 lat), ktory ja opisuje i wyznaje nie podwaza tych roznic.Kobiety beda rodzic dzieci, a mezczyzni zapladniac.

Wstyd jest uniwersalny i obecny w życiu każdego człowieka. Chyba tylko socjopaci nie odczuwają wstydu, bo wstyd to emocja społeczna, nabywana podczas uspołeczniania. I chyba w przypadku socjopatów można mówić o prawdziwym bezwstydzie. Jednocześnie myślę, że jednym z gorszych motywatorów, jest powiązane z samooceną poczucie wstydu i winy, którymi karmi się dzieci w procesie socjalizacji.
Dla mnie we wstydzie jest lęk przed oceną innych, a właściwie przed skutkiem negatywnej oceny, tj. przed odrzuceniem przez innych, gdy nie będzie się spełniać kryteriów danej grupy, czyli coś o czym pisała Loka, że nie jest się wystarczającym. Równocześnie paradoksalnie wstyd jest tym, co bardzo utrudnia relacje z innymi, szczególnie w przypadku niskiego poczucia własnej wartości, które wstyd wzmaga.

A ja myślę, że nie uda się jeszcze przez wiele pokoleń wykorzenić stereotypów w kwestii np. seksualności czy alkoholu.
Zamroczony czy zbytnio rozweselony alkoholem facet wracający do domu nie zbulwersuje sąsiadów tak jakby zbulwersowała przychodząca w takim stanie kobieta.

Kiedyś mawiali, że wstyd, to kraść i dać się złapać
Ze wstydu, to tak konkretnie nic mi niespecjalnie przychodzi. Co innego nieśmiałość, która może być ze wstydem powiązana. Zawsze byłem nieśmiały co wynikało z introwertycznej natury oraz pewnej nad emocjonalności. Czyli takiego dzielenia zapałki na czworo, zastanawiania się czy nie zrobię komuś przykrości, a co on na to itp.

Och, jaki wspaniały temat. Super, że go poruszasz. Jest sobie taka babka, Brene Brown, która jest badaczką wstydu. Ale nie tego typu "zawstydziłem się bo popełniłem byka" albo "zawstydziłam się, bo się potknęłam i ktoś to widział."
To ten "wielki wstyd", shame, uczucie niższości, bycia gorszym, niewystarczającym by być kochanym.

Brene mówi o tym, że źródło wstydu jest inne dla kobiet i inne dla mężczyzn. Kobiety odczuwają wstyd związany z tym, że są niewystarczające, "never enough", za mało seksowna i za mało wstydliwa, za mało ogarnięta, piękna, pokorna, delikatna, odważna, luźna i konkretna... jak w domu sukces, to za mało pracy, jak sukces w pracy, to za mało w domu... źródłem wstydu jest też ciało i wygląd.
U mężczyzn to słabość, bycie za mało "męskim".

Bardzo ciekawe jest to, że jedna i druga strona się w tym nie rozumieją, i kobiety myślą wciąż o wyglądzie (same sobie dowalają, i sobie nawzajem), a mężczyźni o "sile" (i sami sobie dowalają, i sobie nawzajem). To ten jeden z najczulszych punktów.

"Bezwstyd" to rozluźnienie obyczajów, ale nic nie mówi o tym, że każdy przeżywa "wstyd" w tym obszarze: "z tego powodu nie zasługuję na bezwarunkową miłość" (bo jestem za gruba, za słaby).

Wstyd bardzo też łączę z intymnością. Pewne rzeczy są tak bardzo "moje", że rezerwuję je dla wyjątkowo bliskich osób, z obcymi bywają krępujące.
Czułam wstyd, gdy na oczach przechodniów (a w małym mieście wielu z nich mnie zna, choćby z pracy, bo pracuję w publicznym miejscu) pierwszy raz na oczy widziany randkowicz brał mnie w objęcia i za rękę. Miałam wrażenie, że wszyscy się na mnie gapią.
Wstyd bywa sygnałem, że granice i komfort zostały naruszone.

Miałam coś innego na myśli pisząc, że wyczerpany, użyłam złego słowa, wybacz. Pisząc to miałam na myśli, że otworzył mi oczy, że to co uważałam za poczucie wstydu u mnie, nie było wcale wstydem, a kwestią poczucia winy i lęków w odbiorze. Dobre zdefiniowanie też jest istotne by móc pracować nad sobą. Taki przykład z brzegu: tak naprawdę nie wstydziłam się tego, że jestem jaka jestem, ale miałam poczucie winy, że nie jestem taka, jaką oczekiwano bym była (programowane wzorce) co tworzyło lęk np. odrzucenia. O to mi chodziło Misinx

Tylko trzeba brać poprawkę, że ci "bezwstydnicy" mówią rzeczy, które jakaś część odbiorców chce usłyszeć. Zawsze tacy są, tylko różne grupy, różne rzeczy chcą słyszeć
Ja ostatnio kłamałem matce w "żywe uszy". Musiałem wyciągnąć od niej numer telefonu do pewnej osoby bez wzbudzania w niej zainteresowania po co. Jakbym powiedział po co, to by spać nie mogła po nocach, a po co mi zadręczać starą matkę? Więc się zwyczajnie łga

Oni też z troski Przeciętny zjadacz chleba nie zniósłby prawdy

Posługujesz się angielskim w stopniu komunikatywnym? Jeśli tak, to polecam Tobie podcasty Sama Harrisa. Czuję, że on Tobie się spodoba :-)
On długi czas zastanawiał się, jak to jest możliwe, że taki facet jak Trump, który kłamie w żywe oczy zyskał tak wielką popularność i wreszcie doszedł do pewnych wniosków, które właśnie wokół wstydu się koncentrują.