problem z synem. Jak z nim postępować - Netkobiety.pl

Syna już nie wychowasz, nic nie zmienisz.
Możesz mu dalej pranie robić o ile masz pieniądze, możecie dalej mu finansować jedzenie o ile Was stać.

Nie licz na jego pomoc jak będziesz niedołężna, a raczej się zastanów co zrobisz, gdy Ty będziesz leżeć w łóżku w stanie, kiedy nie będziesz mogła się podnieść, a on będzie wchodził do twojego mieszkania -- będzie zabierał twoje pieniądze, jedzenie, korzystał. Innymi słowy on jest zagrożeniem dla Ciebie.

On jest pasożytem, Ty żywicielem. Jak żywiciel nie da rady wyżywić pasożyta, to pasożyt dobije żywiciela i pójdzie gdzie indziej szukać ofiary.

Zatem póki chodzisz, jesteś mobilna i świadoma możesz się zacząć bronić przed takim wykorzystaniem. Wydziedziczyć go, nie robić prania, zamknąć lodówkę na kłódkę, zmienić zamki w drzwiach.

Masz dwie drogi:

1. dawać na sobie pasożytować
2. odizolować się od pasożyta

Nie licz na to iż zmienisz pasożyta w bardziej moralną istotę... miałaś na to wiele lat gdy był młody.

Dlatego delikatnie małymi kroczkami trzeba się odseparować... Póki masz siłę i możesz się bronić.

Wolisz wyrozumiałośc i serce od instynktu samozachowawczego?

Arsa, Wasz syn niestety sie juz nie zmieni. Natomiast to Wasz wybor, czy mu dajecie jeśc i pierzecie brudy.

Tylko w ten sposób możesz mu pomóc, jeśli jest jeszcze jakakolwiek szansa. Odizolować się, żeby sięgnął dna i być może odbije się. Dopóki będzie miał w tobie koło ratunkowe, nic ze sobą nie zrobi.
Powodzenia. Bardzo mi cię żal, bo mam w rodzinie taki przypadek i kobiecina męczy się strasznie, on ją dręczy ale ona właśnie nie ma sumienia by go odizolować. A to jedyny sposób...

Wybacz, Arso, ale nie będę się nad Tobą użalać, bo Twoją rolą było syna wychować, tymczasem okazałaś się niewydolna wychowawczo i niezaradna życiowo, oddałaś go pod opiekę babć, a sama żyłaś swoim życiem, a przy okazji ćpałaś. Teraz zbierasz tego żniwo. 

Nie będzie. Paradoksalnie to jest jedyna droga, którą możesz mu pomóc, bo wtedy albo stoczy się na samo dno, od którego być może w końcu się odbije, albo nie widząc innego wyjścia ostatecznie się ogarnie. Jedno i drugie jest lepsze niż rozkładanie nad nim parasola ochronnego.
To dorosły facet, na tym etapie życia dawno powinien być samodzielny i samowystarczalny, nie jesteś mu nic winna. Zajmij się sobą i dbaj o siebie.

Swoją drogą kto płaci za jego mieszkanie? Wystarcza mu to, co uda się wyżebrać?

Zajrzałam w Twoje inne wątki i niestety widzę, że masz tendencję do otaczania się toksycznymi ludźmi, których potem ciągniesz na swoich barkach, co - o ile się od nich nie odcinasz - siłą rzeczy przekłada się na kłopoty. Obydwa Twoje małżeństwa to porażka, relacja z synem jak na załączonym obrazku, jeśli nie wyrwiesz się z tego schematu, nie zaczniesz stawiać wyraźnych granic, to niewiele w Twoim życiu zmieni na lepsze.

Niektórzy aż wzdrygają się na taką sugestię, ale sądzę, że warto byłoby, abyś skorzystała z pomocy specjalisty, bo sama możesz sobie nie poradzić. Jeśli nie stać Cię na wizyty prywatne, to na NFZ też istnieje taka możliwość, nawet jeśli trzeba będzie zaczekać na termin. Przemyśl to, proszę.

1. Czy Ty przestałaś używać, bo ktoś był wobec Ciebie ostry? Czy Twoja matka zajęła się Twoimi problemami, i dlatego wyszłaś z tego?

2. Powołując człowieka na świat dajesz mu życie w prezencie. Prezenty mają to do siebie, że osoba, która go otrzymuje, może z nim zrobić co chce. Ten prezent nie może być obłożony warunkami: daję Ci go, ale musisz robić tak, czy inaczej, mieć taką szkołę, pracę, wartości i na starość przynosić mi szklankę wody.
To tak nie działa. Ten człowiek ma swoje życie, a czas Twojego wpływu na jego kształtowanie minął co najmniej piętnaście lat temu.

Skorzystaj z pomocy swojego psychologa, lepiej zna Ciebie i Twoją sytuację, łatwiej przegadać wiele rzeczy.

Czy miłosierdziem jest wspieranie tego człowieka w nałogu czy postawienie granicy: nie będę dawać Ci tych rzeczy, o które prosisz, bo przez to nie masz motywacji, żeby sam na nie zapracować?

Cześć arsa.

Sam jestem osobą uzależnioną z dużym bagażem doświadczeń w tej kwestii. Uważam, że powinnaś się zapisać na terapię dla osób współuzależnionych, tam poznasz ludzi z podobnym problemem do Twojego i otrzymasz wskazówki jak postępować w takiej sytuacji. Warto coś zrobić, bo podtrzymywanie takiego stanu najczęściej postępuje ku gorszemu. Dbając o siebie zadbasz także o swojego syna. Właściwych decyzji i sukcesów życzę.

W razie problemów śmiało pisz, postaram się wesprzeć swoim doświadczeniem i wiedzą.

Zwróciłam na to uwagę, ale przypuszczam, że wiek został wpisany w chwili rejestracji na forum, zatem należy do niego dodać kolejnych 5 lat. Mogę się jednak mylić.