Historia jakich (nie)wiele? - Netkobiety.pl

Mając 25, 30, 40, czy 50 lat, nie miałeś odwagi na zmianę standardu życia. To też nie znajdziesz jej teraz. Niestety na pewnym etapie życia, trzeba odkryć, że to ja jestem sprawcą moich szczęść i nieszczęść. Nikt za nas decyzji podejmować nie może. Ty wybrałeś bycie nieszczęśliwym. Cóż można powiedzieć? Smutne to. Pozostało pożalić się, albo brać środki na stłumienie żalu.

Pablo8888 współczuję, ci że przyszło ci doświadczyć takie zesz**cenia przez "bliską" osobę. Ty ją naprawdę musiałeś kochać, że pozwalałeś na takie podłości. A może myślałeś o dzieciach, nie wiem. Mam nadzieję, że choć trochę pozytywnych wspomnień też będziesz miał z tego małżeństwa.
Twoja żona podjęła za was decyzję, ona miała wybór. Nikt ją do niczego nie zmuszał. Ty jej jedynie to ułatwiłeś pokazując, że wybaczasz. Pamietnik nie pozostawił chyba żadnych złudzeń? Tutaj już nie ma ściemniania, że sama nie wie o co chodzi, że spróbuje. Przecież gdyby jej zależało na tobie to by nie robiła takich rzeczy, chyba to logiczne. Gdyby jej zależało na tobie (gdyby był problem) to poszłaby do seksuologa na twoją prośbę, tylko wiesz ona nie ma problemów, ona nie jest oziębła, ona nie ma niskiego libido. Ona jest oszustką, a ty z jakiś powodów, wolisz być oszukiwany niż skończyc tą farsę. Tzn już nie wolisz, bo tutaj piszesz, obudź się przestań  jej pomagać w oszukiwaniu. Masz zycie przed sobą, trochę w tym będzie smutku po zakończeniu tego "małżeństwa", a potem wrócisz do życia. Gardzę twoją żoną, to ohydna, obrzydliwa kobieta. Pewnie cudownie gra kochającą żonę.

To jest najważniejsze pytanie moim zdaniem,dlatego że co byś Ty nie podejrzewał w stanach psychicznych Twojej żony,jej zaburzeniach i potencjalnej chorobie, to jeżeli żona bierze tylko leki i nic nie robi w kierunku zdrowienia jesteś w takiej samej sytuacji,mur i nic się nie zmieni samo ,obojętne czy żonie postawi się diagnozę choroby afektywnej, dwubiegunowej z w miarę często towarzyszącą temu nimfomanią ,borderline,seksoholizm,zaburzeniem w osobowości zależnej,narcyzmem,czy uzależnieniem od seksu i "miłości "(zakochanie,zauroczenie tak określane i rozumiane w wielokrotnych ,dłuższych, krótszych romansach - nałogowa miłość inaczej) w każdym przypadku występują stany depresyjne które mogą być spontaniczne być jakby i  skutkiem i przyczyną naprzemiennie i jednocześnie,czasem są symulowane perfekcyjnie lub podtrzymywanie, wywoływane mimowolnie.Obsesje i kompulsje ,na przemian z egzaltacją ,euforią oraz stany jałowego wyczekiwania, zbierania, tłumienia, wypierania niechcianych emocji i powodów do zdradzania/romansu który je niby leczy, tak widzę działania Twojej żony oczywiście to nieco powierzchowne i skrótowe to ucieczka z jej strony i stałe uciekanie w jakiś jej świat.
To niestety dalej dla Ciebie życie z żoną oznacza toksyczny związek i cierpienie,które leki tylko jak wiesz stłumią ,problem się sam nie rozwiąże a uzależnienie od emocji związanych z żona się jeszcze pogłębi i będzie eskalować,nie wyleczysz żony,nie zastąpisz leków i terapii ,ani nie zastąpisz jej kochanków/wyzwalaczy, w żadnej z tych ról nie spełnisz jej być może chorych być może wygórowanych roszczeń ,potrzeb,chciejstw ,oczekiwań, dlatego że ona nie chce zmiany status quo tak jej wygodnie "chorować" i działać ,jesteś  w roli kogoś kto ochrania osobę z jakimś problemem podtrzymując chorobę tej osoby, coś jak toksyczna symbioza ,jakie masz korzyści z tej symbiozy Pablo ?

Możesz się rozwieść. Dowody masz... chyba że jej wszystko już powiedziałeś i ona usunęła.

Po rozwodzie dalej będziesz mógł z nią być, a jak nie będziesz chciał, to nie będziesz z nią.

Prawdziwym problemem jest brak bliskości i seksu... Odmawiać mężowi seksu, a samej zdradzać jest nie fair.

Z kolei jej zdrady -- pewnie w twojej głowie wyglądają bardziej kolorowo niż w jej pamiętniku i bardziej kolorowo niż w realu. Seks/bliskość jest kluczowy dla poczucia szczęścia, ale nie powinno Cię dołować, że ona z Włochem chciała, a z Tobą nie... Nie jesteś niczemu winny. Nie szukaj w sobie błędu.

Ciężko Autorze cokolwiek radzić. Natomiast bardzo przykre, że życie tak Cię doświadczyło. Miejmy nadzieję, że dla równowagi zaskoczy Cię jeszcze nieraz pozytywnie.

Masz 50 lat. Jesteś zdradzany od początku znajomości. Przygotowujesz się psychicznie, że będziesz musiał się nią opiekować. Uważam, że musisz skorzystać z fachowej porady psychologa, żeby odbudować własną wartość. Zacznij od tego i to natychmiast. Choćby online.

Najważniejsze dla mnie pytanie to czego Ty chcesz i czego potrzebujesz,  co jesteś w stanie przyjąć,  z czym żyć?
Dopóki poczucie wartości opierasz w świecie zewnętrznym , w innych ludziach,  wydarzeniach,  trudno będzie Ci podjąć jakaś decyzję,  bo będzie ona zależna od tego.  Poczucie wartości musi opierać się na tym co w nas...jak mnie ktoś kłamie to świadczy to o nim,  nie o mnie,  jak ktoś mnie oszukuje to też jego, Nie moje itd .

Czy poddajesz w wątpliwość te depresję po porodzie pierwszego dziecka ?
Była terapia mało prawdopodobne jest aż tak wprowadzić w błąd fachowców ,jednego kiepskiego konowała można ale kilku różnych profesjonalistów ?

Konsekwencją romansów,niewierności jest u żony zdrada i oddalenie,nie kręcisz już jej jak mężczyzna,sam oddalasz się zaczynasz wypalać .Twoje wysiłki w zabieganiu staraniu przynoszą odwrotny skutek nic się nie zmienia .
Jak sobie z tym poradziłeś i czy uważasz że sobie z tym poradziłeś wchodząc w taki półsen.

Po przeczytaniu pamiętników wszystko co przysypane stłumione wróciło wszystkie wątpliwośc złe emocje powtórzone z nową siłą to z czym się niby pogodziłeś krzywdzi i rani,ale czy godzisz się z ewentualnością że zoną Ciebie nie kochała ,była z Tobą po urodzeniu dziecka z tylko rozsądku,udawała kogoś mając za sztandarową wymówkę na wszystko depresję,wymówkę ,usprawiedliwienie w pewnym sensie dla Ciebie też niechcący wygodne.
Żona będzie coraz starsza,nie dba za bardzo o swoje leczenie,być może świetnie gra przed Tobą żonę,w jej stanie nie pomaga świadomość braków,braku atencji,adoracji,romansów ,emocji ,może być coraz gorzej menopauza się zbliża a tu wielka niewiadoma jak będzie to przechodzić,będziesz miał spory konflikt ze sobą ,bo nieszczęśliwe pożycie odbiera Ci siły,wszystko co widziałeś w przeszłości ,Twoje wybaczanie jej powroty skrucha okazuje się bardzo wątpliwe może straszliwym złudzeniem w które ze wszystkich sił chciałeś wierzyć mając nadzieję , wiele siły poszło na marne ,przeszłość wygrywa rozpaczą i zasłania przyszłość z lękami .
Urazy odnowione ,odświeżone odbierają spokój a raczej jego namiastkę.
Czy żałujesz swojej miłości do żony jaka by ona nie była ta miłość ? Zaufanie jeszcze raz upadło tym razem z zaufaniem do siebie tak myślę.
boisz się że w przyszłości nic nie dostaniesz od żony coraz więcej zgryzot zmartwień ,a tylko opieka nad nią trzyma Ciebie w przywiązaniu,przyzwyczajeniach,iluzjach?
Poświęcasz się ,ale czy aby na pewno żona Tego potrzebuje ,może jest bardziej samodzielna niż ci się wydaje i może żyć bez Ciebie.
Wydaje się że Ty też możesz tak samo jak ona.

tak naprawdę po burzliwym życiu twojej żony ty nic nie jesteś jej nic winien. Ona sama to sprawiła swoim postępowaniem traktując ciebie jako piąte koło u wozu. Chamsko pisząc w dupie ciebie miała i twoje uczucia. Łamiąc przysięgę małżeńska zwolniła ciebie z niej. Jej stan może wynikac również z dotarcia do niej kim lub czym była dla kolejnych kochanków i zobaczenie siebie w prawdzie i to mogło ją załamać. Psycholog byłby wskazany w celu diagnozy i wyprowadzeniu na prostą ale tu by musiała powiedziec tobie prawdę o sobie a tego ngdy nie uczyni bo jest zakłamana. W twoim wieku rozpoczęcie życia od zera to nie jest tragedia , można znależć samotną kobietę oferująca za miłość też miłość. Może byc tak że symuluje aby wywołać w tobie poczucie współczucia byś jej nie zostawił bo na kochanków nie ma co liczyć. Ja osobiście bardzo bym się zastanowił nad rozwodem bo jak być obok kogoś kto tak mnie traktował jak wroga. Ty zdecydujesz ale pamiętaj nie decydujesz na dzień , tydzień mesiąc ale na długi okreś czasu. A co na to rodzice , wiedzą , coś deklarują a może już nie żyją.

Wejdź na stronę - Lista Certyfikowanych Psychoterapeutów i Superwizorów Psychoterapii
Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
Podzwoń,popytaj, posprawdzaj sam zdecydujesz ,jednemu klientowi podpasuje kobieta innemu mężczyzna w terapii etc.
Wierz mi najlepiej samemu się przekonać o tym z którym terapeutą dogadasz się najlepiej,a nie z drugiej czy trzeciej ręki.

To pytanie się nasuwa oczywiście,stany lekowe nerwobóle przygnębienie były prawdziwe to naprawdę trudno idealnie podrobić tak żeby wprowadzić w błąd ,ale nie była to być może
regularna depresja poporodowa ,tylko stan spowodowany wątpliwościami na temat ojcostwa,obawami co będzie jak się wyda zdrada romans i kto jest ojcem biologicznym ,może jakimś poczuciem winy,skrupułami i próbami wytłumiania tego ,ale nieskutecznymi .
Pablo wychował dzieci jak swoje więc to nie jest chyba jego największy problem,większy to setki kłamstw żony.

Pablo przeciez zna wielu terapeutów- podobno z żoną choidzili..czy pomyliłam tematy?  a widzę że niekoniecznie razem, żona tak.