To już pewnie koniec - Netkobiety.pl

A czy przypadkiem mąż nie popłynął, w tej swojej fascynacji do jednej z tych kobiet, dlatego nic do niego nie dociera, co mówi, a wręcz krzyczy Autorka?
Rok czasu - 2 kobiety, blokada telefonu, zamiast wyjaśnić, do tego frustracja Autorki nie pomaga...

Pytanie czy taka zazdrosna, zaborcza zawsze byłaś, czy może od monentu kiedy odkryłaś, że on coś kombinuje???
Jaki on był wczęśniej, starał się, zwracał na Ciebie uwagę ??? Bo teraz piszesz, że zachowuje się jak kolega, bez emocji...

Opcja jedna to taka -  ich relacja jest koleżeńska i niewinna co nie zmienia faktu iż Tobie to przeszkadza, pewnie dlatego przeszkadza że często takie zachowania jak męża nie są niewinne, jeśli ta znajomość nie jest ważniejsza od rodziny to niech z niej zrezygnuje lub ją ograniczy, musisz rozmawiać spokojnie, możesz zupełnie szczerze wytłumaczyć swoją nadwrażliwość i obawy jeśli to pomoże to nawet w obecności matki, którą wciągnął było nie było w konflikt
             Opcja druga taka - mąż kłamie i bagatelizuje Twoje obawy i pretensje bo broni się atakiem, nie jest pewny czego chce więc nie pali mostu do Ciebie, co masz zrobić nie wiem,, nie mając dowodów chyba tak jak wyżej może dokładając pójście na terapię małżeńską w ramach dobrej woli, Ty bo chcesz ufać i spokojnie rozmawiać, on bo chce mieć rodzinę i nie może zachowywać się dwuznacznie tylko dlatego że wie iż jest w porządku (dotyczy pierwszej opcji) 
   Wiadomo że układ jaki panuje obecnie w waszym małżeństwie nie może trwać za długo, nie można też powrócić do życia rodzinnego jak gdyby nigdy nic, jeśli nie potraficie rozmawiać  i kończyć rozmów konstruktywnie, musicie rozmawiać przy terapeucie
   Jego zachowanie budzi obawy, Ty musisz rozstrzygnąć czy uzasadnione i co dalej, pamiętaj że czasem puścić wolno kogoś kto nie widzi swoich błędów to jedyne co można zrobić z szacunku dla siebie

Dziękuję wam za odzew.
Więc tak. Jesteśmy małżeństwem 20lat, 1 dziecko 18 letnie. Do tej akcji byliśmy fajnym, zgodnym małżeństwem, z grupką stałych znajomych. Wspólne wypady weekendowe, itd.
Znajomi, oczywiście ci z bardzo bliskiego grona, są w szoku, patrząc na jego zachowanie.
On twierdzi, że nic takiego się nie stało, jak to wczoraj usłyszałam, on nikogo nigdy nie pocałował, nie przeleciał, a ja robię afery o pisanie jak jakaś zazdrośnica.
Jeśli chodzi o pisanie z nią... oboje oszukali mnie, twierdząc, że nie piszą wcale. A co do treści.... to on odpowiadał bardzo mało i raczej półsłówkami. Ona słała jakieś wierszyki i historyjki z różnych stron... ( Oczami mężczyzny, Dotyk słodyczy, itd)
Treści typu...Gdy się w kimś zakochujesz, zakochujesz się w jego uśmiechu...... albo )Możesz się z nią kochać na kuchennym blacie...)
Mąż nie widzi w tym nic złego. Mam odpowiedzi typu.. przecież to jakieś głupie wierszyki, nie wiem po co to pisała, itd.
On jej nadal bardzo broni, wczoraj usłyszałam tekst...Ty i twoje koleżanki i tak ją zniszczyłyście !!!!!!!
Noż kur.. to będzie ją musiał biedak pocieszyć skoro ona taka pokrzywdzona.
Nie wiem co się z nim dzieje. Gdzieś z tyłu głowy mam obawy, że on jest nią zauroczony, skoro jej ciągle broni.
On myślał, że wróci jako mój dobry kumpel do domu i jakoś to będzie, ale ja mam dosyć takiego życia, pełnego obaw, że oni nadal ze sobą piszą.
Gdy mu powiedziałam wczoraj, że jeśli chce coś naprawiać to ma przestać nosić tel przy sobie, blokować go i  skończyć kontakt z nią w pracy. Bo jak sam twierdzi nie piszą do  siebie.

Byłam albo nadal jestem w podobnej sytuacji.
Mąż pisał sobie z koleżanką, no bo taka fajna, miło pogadać i oderwać się od nieszczęśliwej żony.
Nie raz, nie dwa przyłapałam go na rozmowach z "przyjaciółka". Nie wiem o czym, bo telefon zablokowany i nie rozstaje się z nim na krok. Po pracy raczej nie ma z nią kontaktu, bo bym zauważyła, nie wiem jak w pracy.
Robiłam awantury za awanturą. Mąż twierdzi że nie ma nic na sumieniu. Niektórzy ludzie chyba nie rozumieją, że jest coś takiego jak zdrada emocjonalna.
Ja wpadłam przez to w paranoje. Szpiegowanie, kontrola...sama się tym męczyłam. Byłam nie do wytrzymania, więc jeżeli miał kogoś ,to jeszcze bardziej swoim zachowaniem pchałam go w ramiona innej kobiety.
Chyba są dwa wyjścia.
1. Odpuścić. Nie okazywać zazdrości. Jeżeli coś ma na sumieniu, to to i tak wypłynie.
2. Koniec związku.
Twój mąż chyba podobny do mojego. Problemu w kontaktach z koleżankami nie widzi. Ale moja kontrola jest dla niego nie do przyjęcia.

Jak facet zdradza, to radzą mu tutaj na forum "Odejdź od żony, ale nie oszukuj". Zatem twojemu facetowi chyba należy się medal -- powiedział, że pisze z nią i będzie pisał, Ty dałaś ultimatum, że nie może pisać, albo wynocha z domu -- więc się wyprowadził.

Po prostu patowa sytuacja... Chyba jedynym wyjściem jest czekać aż się samo to ułoży.

Chwilowo jak przychodzi do żony ma głównie awantury... zatem miejsce, gdzie jest jego żona nie jest miejscem, gdzie można spokojnie spędzić wieczór... nie jest bezpiecznie.

Pisze z inną? Może nie powinien, masz rację. Ale jeśli musi, to nie może być z żoną, bo jest niewierny... Gdzie jest granica niewierności? Hmmm... dla jednych kawa z koleżanką, dla innych pisanie z koleżanką miło, dla innych dużo czasu z koleżanką, dla innych flircik przez telefon, dla innych zauroczenie, dla innych seks.

Ciężko jest cokolwiek radzić. Z tego co piszesz (znamy relację tylko jednej strony) jego zachowanie faktycznie jest nieuczciwe.

Ja bym jednak nie robił awantur, schował dumę do kieszeni, i spróbował umówić na jakąś spokojną, otwartą rozmowę. Możesz go zapytać wprost czego mu brakuje w małżeństwie, czemu jakaś tam babka jest dla niego atrakcyjna.

Sama piszesz, że jest dobrym mężem, kochasz go, jesteście 25 lat razem.

Potrzebujecie szczerej, otwartej rozmowy. Bez wylewania żali, bez zarzutów, nie naprędce, a takiej dłuższej, spokojnej. Być może wtedy uda Wam się dogadać.

A jeśli we dwójkę nie będziecie w stanie ze sobą spokojnie, bez emocji rozmawiać, zawsze można spóbować terapii par.

Powodzenia!

Dokladnie Zgadzam sie z Izabella.
A czy tobie gdzie sie spieszy autorko? Niech maz przchodzi sie toba opiekowac , traktuj go jako kochanka i zajmnij sie soba.
Na pewno przydaloby ci sie odswiezyc troche zycie, poznac nowe osoby, jakies wycieczki, nowa garderoba, nowe sporty, zainteresowania.
Niech maz mieszka u matki katem, prowadzi swoje flirty w interecie i wpada do ciebie przykrecic kran i nie tylko .
Ja bym sie nigdzie nie spieszyla, usiadla z tylu auta i spokojnie podziwiala widoki i krajobrazy na tej wycieczce.
Kiedys sie zmeczy ta sytuacja i sam bedzie chcial ja rozwiazac. Nic bym wiecej, oprocz zajecia sie soba, na twoim miejscu nie robila.

No, ale co z tego wynika? Bo piszesz, że nadal go bardzo kochasz, tylko ma jeden minus.

Może zamiast odgórnie oceniać (jego granica może być inna niż Twoja) po prostu z nim porozmawiaj.

Może nie znasz go tak dobrze jak Ci się wydaje, a może znałaś go świetnie, ale się zmienił. Jesteście razem ćwierć wieku. To kawał czasu. Pogadaj z nim, czym ryzykujesz?

[EDIT]

Skończyło się awanturą, bo pojawiły się emocje. Nie udało się raz, spróbuj ponownie. Jeśli faktycznie zakochał się i "odleciał" (często używane słowo na forum) to i tak może być już po ptokach. Może warto zapowiedzieć, że chcesz się spotkać i spokojnie pogadać. Niech wpadnie do Was na jedną noc i choćbyście mieli oka nie zmrużyć, przegadajcie swój problem, ale na spokojnie. Niczym nie ryzykujesz, może tylko pomóc.

No i dobrze niech nie przyjeżdża ,ty masz okazje się wyciszyć ,zając sobą tak jak pisali ludzie wyżej.
Niech on pokaże lepiej jak mu w ogóle zależy na tym małżeństwie i czy w ogóle go będzie stać na taki krok czy tylko grać te swoje role.
Albo jesteście wy albo was nie ma , nie możesz walczyć za was oboje w tym związku.
Przecież to dorosły człowiek i ma swój rozum tak? Powinien wiedzieć co dla niego ważniejsze ,rozmowy z koleżanką i jej bronienie czy jego własna żona i związek. To jest ta chwila i moment by pobyć bez siebie i może wreszcie wynikną z tego jakieś konstruktywne przemyślenia w jego głowie.
Odpocznijcie od siebie,brak kontaktowania ze sobą i może coś z tego w końcu wyniknie - w lewo lub prawo ??
Nakręcanie się i kłótnie wasze nadal widocznie do niczego nie doprowadzą. Nie gnij w domu ,pracuj,wychodź do znajomych ,rodziny ,zajmij czymś głowę i nie absorbuj się teraz tą twoją sytuacją i tym człowiekiem.

Jeśli nie akceptujesz jego warunków to nie ma innej drogi raczej, widocznie samo mówienie nie przemawia do niego na tym etapie bo może sobie uciec do mamusi i strzelać tam fochy. Konsekwencji trochę nikomu nie zaszkodzi ,a może i jemu po czasie da to do myślenia ,rozumu.

Historia podobna do mojej, tylko że mój mąż sam się opamiętał i zrozumiał jak mnie zranił swoim zachowaniem. Awantury nie pomogą a jedynie bardziej oddalą go od Ciebie. Nie pochwalam jego zachowania ale może czegoś mu brakowało w związku, może to typowy kryzys wieku średniego? Może ta wasza stabilizacja to dla niego za mało? Szkoda tylko, że zamiast porozmawiać z Tobą to poszukał sobie emocji poza małżeństwem.

Autorko, wpadasz właśnie w kolejna pułapkę - zaczyna go analizować i diagnozować, a kolejnym krokiem poczujesz powinność niesienia mu pomocy i "uratowania" go przed samym sobą. Więc odpuść już na wstępie.
Najcenniejsze wskazówki już tutaj padły. Niczego nie osiągniesz ani żalem, ani pretensją, ani awanturą. Oczywiście nie ma mowy aby zaakceptować to, w co bawi się Twój mąż. Jeśli aktualnie sprało mu mózg, to żadne racjonalne argumenty do niego nie trafią. Uważam, że bardzo dobrze zrobiłaś zabraniając mu przychodzić w takiej formie jak był. Tylko Twoja totalna zmiana nastawienia może go otrzeźwić. Biedaczek nie wie czego chce - typowa gadka szmaciarza, który jeszcze nie wie czy na drugim froncie wypali, więc lepiej nie palić póki co mostów, niech żona czeka, przeciez i tak mnie kocha i jej zależy, więc mnie przyjmie kiedy już się odnajdę. Nie i jeszcze raz nie. To nie jest tak że Ty możesz go stracić (w sumie już go straciłaś poniekąd), teraz to on może stracić Ciebie.
Tak samo jemu powinno zależeć jak i Tobie. To jest dokładnie to samo. Cokolwiek byś nie zrobiła, to będziesz go teraz tylko odpychać od siebie. Jedyne co może skłonić go do przemyśleń to Twoje znaczące zdystansowanie się i zajęcie się swoim życiem. Albo znów zechce być jego częścią i się postara, albo nie. Rozmawiać już próbowałaś,nic to nie dało. Może go otrzezwisz, a przynajmniej humor Ci się poprawi jak sprawisz przyjemności sobie.

Jaki masz kontakt z teściową? Może warto z nią również pogadać?

Nie dawaj sobie jednak za to ręki uciąć proszę.
Zarówno ona jak i Twój mąż mogą mieć drugie telefony komórkowe, o których nie masz pojęcia.
Zastanów się i powiedz mi szczerze proszę - co by się musiało stać między Tobą i jakimkolwiek Twoim kolegą z pracy, abyś mogła/ chciała wysłać mu memy, czy wierszyki, o uprawianiu seksu na stole?

Nooo Pikowa jeśli myślisz że posiadanie męża i dziecka jest przeszkodą do romansu to znaczy że nie czytałaś tego forum i 1% 'za' to zdecydowanie za mało
      Jesteś prostolinijna i uczciwa co nie znaczy że każda inna też, miej tę świadomość,   teraz masz tak że za wszelką cenę chcesz mu wykazać jak beznadziejnie rozumuje a on nadal swoje i nerwy Ci puszczają, dlatego nie zaczynaj takich rozmów i nie daj się w takowe wciągnąć, zachowuj się tak jakbyś zaakceptowała jego zachowanie i poczekaj, najważniejsze to nie szarp się z wiatrakami a jak masz zaufaną koleżankę to niech zmieni płeć i zasypuje Cię sms, najlepiej non stop z telefonu brata jak akurat ma, może takie numery coś ruszą

Przedwczoraj mi wykrzyczał, że nigdy już jego telefon nie będzie swobodnie leżał sobie, bo ja tylko na to czekam aby w nim grzebać. Skoro już mu to zrobiłam.
Więc mu powiedziałam, że tym zdaniem pokazał na czym mu zależy. Był wielce oburzony.
Staram się od niego odciąć, ale tak całkiem nie dam rady. Mamy domek z ogrodem i są różne rzeczy do zrobienia. Np. ogrzewanie domu, o którym nie mam pojęcia a trzeba go doglądać. Nawet durny cieknący kran, który mi naprawiał kilka dni temu.
I jeszcze jedno... on ciągle zmienia front. Raz jest miły, pisze, że musi tutaj przyjeżdżać, aby się mną opiekować i być obok. Że zawsze będzie blisko i może przyjechać, a następnego dnia jest mi w stanie wykrzyczeć, że jestem zaborcza i przez to nigdy sobie już nikogo nie znajdę.
Albo tekst...." ale dlaczego nie mam przyjeżdżać?? Przecież nie masz jeszcze nikogo, abym miał wam przeszkadzać.

Wiele rzeczy możesz zrobić sama, a za te których nie będziesz w stanie, będziesz musiała po prostu komuś płacić.
Inaczej do końca życia będziesz tkwiła w pułapce pseudokoleżeństwa z własnym mężem.

Jego zachowanie wyraźnie pokazuje, że jest na Ciebie wściekły o to, że dowiedziałaś się o jego romansie, i że z tego względu musiał ograniczyć kontakty z "koleżanką". Łatwo można więc wywnioskować, że to jest coś na czym mu zależy.

Popikowa czy twój mąż zawsze był zamknięty jeżeli chodzi o uczucia, mało wylewny, nie umiejący podjąć ważnych decyzji?
Zastanawiając się nad swoją sytuacją i taka jak twoja, czasami myślę że sama jestem sobie winna. Sama go takiego wybrałam haha Bo mój partner zawsze był zamknięty, mało uczuciowy ale puki się układało to było ok. A jak przestało się układać, to wydawało mi się, że on się zmienił, że się odsunął, że na pewno to przez inną kobiete. Może i inna kobieta też tu coś wniosła ale ten typ tak ma, zawsze był taki. Tylko teraz zaczęło to razić ze wzmocnioną siła. Bo JA chcę rozwiązać problem rozmową, a on nie umie, nie chcę rozmawiać. Czy nie tak jest z twoim mężem?
Powiedział ci że nie wie czego chce...od swojego męża słyszałam to w poprzednim roku co chwilę. I znów wracam do tego, że to chyba taki typ. Nigdy nie wiedział czego chce, ciągnęło się go za rękę, a gdy pojawiły się kłopoty i oczekuje się od niego decyzji to on nie wie. A no nie wie, bo nigdy nie musiał decydować.
I też jak się wyprowadził to jednego dnia był miły, drugiego foch. Loteria...
Jakiego znaku zodiaku jest twój mąż?
Bo zastanawiam się czy mój się taki urodził, czy to trudne dzieciństwo czy jeszcze co innego wyprało go z uczuć wyższych.
Co do koleżanki. Większość ci poradzi zostaw go. Przecież kłamie, oszukuje. Ale nie zostawisz go, nie tak łatwo. Kochasz i będziesz się starała jakoś porozumieć. Skrzywdzi cie jeszcze nie raz, będzie cię bolał brzuch od domysłów czy aby na pewno jest ci wierny ale dasz kolejną szansę.
Ja tak robię...
Ale wierzę, że jak juz będzie na prawdę źle, to coś w mojej głowie powie mi dość. A teraz nadal próbuje. Staram się nie szukać, nie szpiegować, bo sama sobie zrobiłam bałagan w głowie...

Dziewczyny, znak zodiaku, trudne dzieciństwo i krzywy zgryz nie jest dobrym usprawiedliwieniem na takie zachowanie.
Musicie przyjąć do wiadomości, że dorosły człowiek potrafi i jest w stanie kierować swoim postępowaniem, niezależnie od takich doświadczeń.
I jak najbardziej może ponosić odpowiedzialność za romanse, zdrady i zaniedbania.

Nie ma takiego typa, który przez całe życie nie wie czego chce. No błagam. A jak to się stało, że się z takimi związałyście? Czyżby wtedy potrafił doskonale pokazać, że jednak czegoś chce? I dać do zrozumienia, że chce związku z Wami?
Ano właśnie.

Człowiek - niezależnie od tego, czy to kobieta, czy mężczyzna - który jako dorosła osoba, jest w sytuacji gdzie ma pozamałżeński romans, ZAWSZE mówi, że nie wie czego chce.
Ale to wcale nie znaczy, że naprawdę tego nie wie.
Wie doskonale, musicie tylko przyjrzeć się sygnałom jakie wysyła, sposobowi w jaki się zachowuje, jak się do Was odnosi, jakich słów używa.
Zdradzający wie czego chce, ale nie wie czy to dostanie. Zobaczycie jak szybko się to zmieni na pewność, w momencie w którym tylko dostanie zielone światło od kochanki.
Jednak dopóki tego nie ma, jesteście wystarczająco dobre na to, żeby ciągle być dla nich planem B.

Działają więc zgodnie z tym schematem. No przecież nie może jeden z drugim powiedzieć wprost - wrócę do Ciebie, jak kochanka mnie odrzuci. Ale jak będzie chciała być ze mną, to między nami koniec.
Pogoniłybyście takiego wtedy od razu gdzie pieprz i wanilia rosną.

A jak powie - och, nie wiem czego chcę. Jestem taki rozbity. Daj mi spokój, przestań mnie więcej dręczyć, czego ode mnie ciągle chcesz - to chodzicie koło takiego biedaka na paluszkach, bo przecież on taki nieszczęśliwy, trzeba mu pomóc. Być dla niego wyrozumiałą, nie naciskać broń Boże.
Oszukujecie się. Wiem, że to dlatego żeby uniknąć cierpienia, zachować nadzieję, bo jakże trudno jest przyjąć do wiadomości koniec wieloletniego związku. Ale chodząc na paluszkach i czekając, czekając, czekając - zwiększacie tylko i umacniacie ich komfort.

Mężczyzna, który wrzeszczy na żonę i jest zły o to, że dowiedziała się prawdy i wymusza na nim zerwanie romansu, który woli wyprowadzić się ze wspólnego domu i odsunąć się od wspólnego życia, i robi to niby z powodu wiadomości od koleżanki, w których nie ma nic złego - doskonale wie czego chce.

Moj brat cioteczny niedawno powiedzial tak na odchodne do wieloletniej (ciezarnej) partnerki, odchodzac do kochanki .
Dokladnie: czy jak nie wyjdzie mi z tamta, to moze wroce, ale nie moge ci nic obiecac
Nie bede komentowac poziomu tej relacji

OMG !! Tupet ma gość ;/

Ok rozumiem. Nie chciałabyś słyszeć, jakich słów ja użyłam w trakcie kłótni z nim. Za wiele się dziś wstydzę, a większość jest nieprawdą.

Oczywiście, że nie chodzę do tej kobiety. Problem jest w tym, że on codziennie przyjeżdża do domu. Gdy mu zabroniłam, to miał 1 dzień przerwy i znowu zaczął się pojawiać. Dziś np. gdy przyjechał i coś tam robił wokół domu, ja się ubrałam, wymalowałam i wyszłam na kilka godzin. Zaraz pytał, czy mogę mu zdradzić gdzie się wybieram i czy wrócę zanim on wyjdzie. Wróciłam o 20, on jeszcze był. Poobserwował mnie, zapytał czy piłam i pojechał.
Miałam ogromną ochotę rzucić się na niego, bo tak niestety na mnie działa, ale twardo, ze łzami w oczach patrzyłam jak odjeżdża.

Zdecydowanie, w sensie seksualnym.

Dzwonów nad godnością i akceptacją ze mąż już jej nie chce jeszcze bym nie uruchamiała do tego daleko:)
Autorko nie ma nic niegodnego w tym ,e walczysz o męża że On Cię pociąga itd.
Doskonale Cię rozumiem. Ale tym bardziej powinnaś się od niego kompletnie odizolowac dla swojego dobra. Jak przychodzi to od razu wychodź. Jak Cię zaskoczy to z nim nie rozmawiaj. I nie idź z nim na seks. My kobiety niestety nie mamy tak jak mężczyźni że oddzielamy łatwo te 2 sfery. Będzie Ci trudniej trzeźwo patrzeć na sytuację.

Przecież nie każę jej walczyć tylko się oddalić. Można zrobić gest natychmiastowego rozwodu i podziału majątku ale psychicznie to niewiele przyspiesza a skutkiem ubocznym będzie ciągnące się latami poczucie  że mogła ocalić rodzinę.
Coś jakby w poniedziałek się dowiedzieć że ręką chora a we wtorek bez konsultacji z kimś innym ją uciąć.
Przypominam że autorka z mężem nie mieli złego małżeństwa awanturujacego się latami bo to inna sytuacja.

Ja próbuje się od niego uwolnić, unikać go, ale to się nie udaje.
On przyjedzie, ja wychodzę.... ale wracam i on na mnie czeka, wychodzi dopiero gdy wrócę.
Ciągle mnie zagaduje, opowiada, zadaje pytania, gdzie byłam, kiedy wrócę, itd.
Jutro w pracy też się zobaczymy, bo jak już pisałam, nie da się tego uniknąć.

Dodatkowo sytuacja pandemiczna wszystko utrudnia. Gzie tu codziennie uciekać?
Kawiarnie i knajpki zamknięte, kina też. Nigdzie nie wyjedziesz.
Ile razy można siedzieć u przyjaciółki, gdy wszyscy domownicy w domu?
On miał rozmowę z moją przyjaciółką, stwierdził, że się kochamy, ale się pogubiliśmy.

Jaka szczera  rozmowa?  Przecież rozmów między nimi było już mnóstwo.
Aby być szczerym  z nią.  Jej mąż  musiałby być szczery sam że sobą  najpierw i przyznać  że kręci to tamta Pani I nie chce z niej zrezygnować.  To powinien jej powiedzieć  i przyjąć jej odpowiedź na klatę.
Lub wersja bardziej optymistyczna: gdzieś ma tamtą Panią  a z żoną to próba sił żeby nie wyszło na jej bo ona stawia na swoim zawsze.
To wersja optymistyczna bo autorka ma jakiś  ruch do wykonania. 
Odseparowanie jej radzimy by na chłodno wszystko rozwazyla. 
Możesz jeszcze postawić ultimatum mezowi: rozwód albo powrót do domu i natychmiastowa terapia dla par.

No to odwróćmy sytuację:
Twoja żona Merle czy inna dotychczas normalna żona dostaje od Pana X znanego we wsi mistrza podrywu wiersze o seksie na stole.
Ty się dowiadujesz i jest afera.
A żona że zazdrośnik z Ciebie i wyprowadza się do mamusi zwalając winę na Ciebie:)
I jeszcze wykrzykuje że Ty i i Twoi kumple Karola bardzo krzywdzicie bo On taki nie jest..:)

No i co Ty na to?

Olac i tolerować Karola? może to nie głupie i jej przejdzie.

A moze uciąć w zarodku?

Oczywiście. Z tego co pisze Autorka tak to wygląda. Mi tu jednak czegoś brakuje, a że relację zdarzeń mamy jednostronną, kompletnie nie wiemy co mąż odpowiedziałby na te zarzuty. Prawda lubi leżeć po środku.

Załóżmy, że leci na mnie jakaś babka w pracy, z którą codziennie się widuje w tejże pracy. Wymieniamy się numerami, bo razem pracujemy. Po jakimś czasie ona zaczyna pisać dziwne rzeczy, a ja zbywam ją półsłówkami. Żona bierze telefon, przegląda go i robi aferę, wykrzykując nieprawdę, byleby tylko dopiec.

Czy można się o to wkurzyć? Można.

Co prawda ucieczka do mamusi to baaardzo słaby ruch, ale cóż.

Nie mówię, że Autorka nie ma racji (bo ma ją), a jedynie, że może powinni spróbować ze sobą szczerze porozmawiać, o ile oboje tego chcą. Tylko to musi być na spokojnie, a możliwe, że Autorka nie będzie w stanie pohamować emocji.

Jeśli rozmowa nic nie da, odseparować można się zawsze, choć z tego co tu czytamy, wszyscy bohaterowie dramatu spotykają się razem w pracy.

Zresztą... Autorka najlepiej zna swego męża i podejmie najlepszą decyzją jaką umie. Przyszła tu jednak po rady i uważam, że porządna rozmowa może zdziałać cuda.

Dla mnie za mało danych, żeby jednoznacznie stwierdzić tu romans.

Ale rozumiem Twój punkt widzenia i jak to z angielska mówią let's agree to disagree