Pomoc rodzicom. Czy mam obowiązek? - Netkobiety.pl

Czas ustalić nowe reguły gry z rodzicami. Pomagasz jak ty masz czas nie jak oni chcą. Musisz tylko przetrwać te wszystkie fochy i kilka razy nie odebrać telefonu albo natychmiast kończyć rozmowę jak tylko zaczynają się gorzkie żale. Tak na prawdę dostanies od nich to na co sobie pozwolisz. A że obecnie pozwalasz sobie na wszystko no to tak masz.

Moim zdaniem masz powinności wobec rodziców, ALE tylko, gdy znajdują się oni w sytuacji, w której Twoja pomoc jest niezbędna.
W normalnych okolicznościach służysz im pomocą i wsparciem na tyle, na ile uznajesz to za właściwe i na ile możesz sobie na to pozwolić.

Tutaj opisujesz sytuację, w której czujesz się nadużywany i wykorzystywany przez swoich rodziców. I w sumie nie dziwię się Tobie, bo odnoszę wrażenie, że traktują Ciebie jak swojego wyrobnika, który nie ma prawa do własnego życia, własnych spraw, własnych priorytetów i w ich mniemaniu powinieneś być gotowy do wykonywania ich próśb. Dzieci wychowuje się dla świata, a nie dla siebie i kiedyś trzeba je puścić je wolno, aby żyły swoim życiem, a Twoi rodzice zdają się tego nie rozumieć.
Wg mnie powinieneś wyznaczyć własne granice, zdawać sobie sprawę z tego, gdzie one przebiegają i nie pozwalać na ich przekraczanie, bo teraz one są płynne i masz problem z odmawianiem, co jest wykorzystywane przez Twoich rodziców i rodzi Twoją frustrację. Monoceros dała Tobie dobre, konkretne rady, a ja życzę Tobie powodzenia :-)

Zgadzam sie ze wszystkim co napisane wyżej. Wdrażaj asertywną komunikację. Stopniowo zmieniaj reguły. Możesz coś np u Rowińskiej znaleźć. Pamiętam, że ona publikowała materiały dotyczące asertywności (dla kobiet, ale tu się nadadza). Było sporo przykładów dotyczących relacji rodzinnych.

Masz swoją rodzinę teraz za którą jesteś odpowiedzialny i bardzo procowity okres. Muszą to zrozumieć. Nie musisz być na ich zawołanie.

Ja jestem fanką radykalnych rozwiązań jeśli chodzi o rodziców, szczególnie w wieku lat 30. Na małe kroki jest czas jak ma się lat 20 i rodzice łatwiej godzą się z tym że ich dziecko dorasta. Ale ty 10 lat udowadniałeś im że nie dorosłeś i cały czas dajesz sobą pomiatać. Ja bym się odcięła na jakiś czas. Następnym razem będąc u nich kończysz rozmową (chociaż na bank przerodzi się to w awanturę), że w tym miesiącu już nie masz czasu im pomagać, masz masę własnych spraw. Telefonu nie odbieraj, oddzwon ewentualnie co jakiś czas wieczorem sprawdzić czy żyją i dalej chcą się awanturować. Jak się zacznie jazda to mowisz otwarcie że masz dość ich awantur o pierdoły i tego że nie liczą się z twoim czasem i twoim zdaniem. I koniec. Oni sobie w tym czasie przemyślą może a ty odpoczniesz i zobaczysz jak to fajnie być wolnym człowiekiem. Jak ci się spodoba to potem tak łatwo nie dasz sobie wejść na głowe z powodu jakiś żali i telefonów

Nie masz zadnego obowiazku pomagac rodzicom kiedykolwiek.
Rodzice Cie zrobili i zmusili to pojawienia sie na swiecie, a nie Ty ich. Rodzice chcieli Cie miec i to, ze sie Toba zajmowanie to nie jest zadna przysluga tylko podstawowa robota rodzica.
Co Twoi rodzice zrobili to wychowali sobie pomocnika i chlopca na posylki za darmo. Znam takie rodziny, ze doslownie po to dzieci maja i ciagle ich trzymaja zeby pomagali. Cos w stylu 'zeby miec kogos na starosc do pomocy'.
Przestan grac wedle ich zasad. To sa mlodzi ludzie! Moja tesciowa ma 61 lat i w zyciu nie prosi o pomoc, a w tej chwili mieszkam z nia. Raz mnie poprosila bym jej nitke w igle wlozyla, a mojego meza zeby jej pomogl baniak z woda przyniesc.
Jest to kobieta sprawna, pracujaca. Twoi rodzice tez.

Tak, polecam pożreć się z każdym kto chce ci wejść na głowę i bronić swojej niezależności jak lew. Matka, ojciec, szef, sąsiad. Wszystko jedno.

Ja wiem że w czasach uwiązania ludzi do telefonu niektórym to się wydać może nie normalne ale ja z reguły nie odbieram i nie życzę sobie wydzwaniania jak jestem w pracy, z pracy jadę na trening a wieczorem już się nikomu dzwonić nie chce więc mam spokój

Ale to tylko jak rodzice są niezdolni do samodzielnego życia, schorowani typu po wylewie w łózku, bez praktycznie dochodów i dachu nad głową. Rodzice autora to młodze osoby 50cio praoletnie, z własnym mieszkaniem czy domem i chodzące normalnie do pracy. Jakby chcieli alimentów od dzieci to sąd by ich wyśmiał.