Bardzo atrakcyjny partner/partnerka - Netkobiety.pl

"Można uwieść mężczyznę, który ma żonę. Można uwieść mężczyznę, który ma kochankę. Ale nie można uwieść mężczyzny, który naprawdę kocha."

Taki mi cytat przyszedł do głowy.

To jest kwestia poczucia własnej wartości, zaufania i siły uczucia. Przecież z lęku przed zauroczeniem kimś innym nie można partnera/partnerki zamknąć w klatce ani stale go/jej kontrolować. Zawsze jednak można dbać o siebie i o jakość relacji, którą się tworzy, a wtedy nawet jeśli znajdzie się ktoś ładniejszy, bardziej pociągający, ryzyko, że ta druga osoba ulegnie pokusie znacząco się zmniejsza.
Z drugiej strony jest takie powiedzenie: jeśli ktoś może go sobie zabrać, to niech bierze i chyba trudno się z nim nie zgodzić.

Atrakcyjność to bardzo względne pojęcie i dla każdego może oznaczać co innego. Dla mnie to po prostu bycie zadbanym zarówno pod względem fizycznym jak i intelektualnym.
Nawet najprzystojniejszy facet czy najpiękniejsza kobieta wiele traci jeśli poza urodą nic więcej za tym nie idzie. Sama wolę nawet kiedy uroda jest że tak to nazwę "niebanalna" czyli nie z okładki czy insta, ale za to człowiek ma intelekt i kulturę bycia na wysokim poziomie.
Czy to jest wtedy dobijające? Absolutnie nie! Wręcz przeciwnie. Posiadanie atrakcyjnego partnera, tak jak ja to rozumiem jest bardzo stymulujące. Jeśli ktoś patrzy tylko na urodę i tym jara to ... no cóż. Zawsze znajdzie ktoś idealniejszy, młodszy itd. Jakbym miała się tym przejmować, to szkoda życia i zachodu.
Po prostu dbam o siebie i mój facet też o siebie dba bo to ważne by być dla siebie atrakcyjnym. Nie wkurza mnie to, że kobiety zwracają na niego uwagę, i raczej on nie ma problemu z tym, że faceci mnie zaczepiają. To nawet fajne bo tylko utwierdza w tym, że mam przy sobie kogoś wyjątkowego. Ja się przyzwyczaiłam do tego, że kobiety są mega miłe i robią maślane oczy do mego faceta w różnych sytuacjach ale też widzę jego reakcję. Jest też szarmancki wobec nich ale nie przekracza granicy, co jest szalenie ważne.
Ja też mam podobnie.
Gdyby było inaczej, to szkoda zachodu.
Atrakcyjność szeroko rozumiana czasem a nawet często pomaga w życiu w różnych sytuacjach.
Dlatego po prostu warto dbać o siebie. Na różnych płaszczyznach.

Coz za naiwność. Pani widze ma wysokie mniemanie o sobie, coś czuję, że upadek będzie bolesny. Zbyt duża pewność siebie i partnera wiąże się z dużym rozczarowaniem. Odrobina niepewności i zazdrości daje zdrowy balans

Mnie z kolei dziwi to powyższe czarnowidztwo, dokładnie tak, jakby każde miłe słowo czy zwykła uprzejmość skierowane w stronę innej osoby miały stanowić dla nas zagrożenie. Żyć z takim ciągłym lękiem musi się chyba bardzo trudno.

Osobiście uważam, że na zdrową (!) zazdrość i niepewność nawet w dobrych związkach jak najbardziej jest miejsce, bo to nas w pewien sposób mobilizuje do dbania o relację, ale równocześnie właśnie to zaufanie, którym obdarza się partnera/partnerkę jest czymś, co stanowi filar i wartość tej relacji. Swoją drogą bardzo przyjemna jest świadomość, że jest się dla drugiej osoby kimś wyjątkowym i najważniejszym i nie zmieniają tego żadne maślane oczy ze strony osób trzecich.

Nie koniecznie.
Ja mam wysokie mniemanie o sobie i wiem, ze mam wszystko i jestem z tego powodu szczesciara. Upadku z tego nie bedzie poniewaz nie uzalezniam swojej wartosci od partnera i jego wiernosci. To poczucie jest niezalezne od innych osob, a wynika z oceny samej siebie.
Z kolei szacuje, ze jest malo mozliwe by moj maz mnie zmienil na inna i nie jestem zazdrosna. I z tego tez nie bedzie zadnego bolesnego upadku, poniewaz szacuje to poprzez krytyczne myslenie i nie zaufanie, a takze nie jestem z natury zazdrosna i nie obawiam sie rozstan.
Jezeli zmieni mnie na kogos innego to bede sie cieszyc, ze jestem sama, a sama lubie byc. Jak mnie nie zmieni to bede sie cieszyc, ze jest ze mna.
Kazdy sie ze wszystkim w pewnym momencie rozstaje, nawet z zyciem.

Wydaje mi sie, ze taka odpowiedz wynika z zawisci jaka jest tak powszechna w naszym narodzie:
1 Jak ktos jest pewny siebie to go karac i przewidywac kare
2 Cieszyc sie tym, ze pewnie upadnie bo to niezdrowe byc pewnym siebie i sie nie bac.

Martwienie sie nie powstrzymuje zdrady od zaistnienia. Niepewnosc nie sprawia, ze latwiej jest zniesc zawod.
Nie wiem... Wydaje mi sie, ze tylko osoby bardzo slabe psychicznie musza sie w taki sposob szykowac. Ja moge upasc z pewnosci wielkiej na twarz i i tak wezme to za interesujace wydarzenie. Taka jestem osoba.

Ja myślę że mam za partnera uczciwego i porządnego człowieka. Mimo, że jest typem, który bardzo dobrze dogaduje się z kobietami i ma sporo koleżanek to nie mam obaw. Wierzę że jeśli zacznie się interesować bardziej innymi kobietami niż on to powie mi o tym wcześniej niż pójdzie w tango z inną. Ja akurat czasem tęsknie do życia singla więc długo bym nie płakała

Pytanie tylko, kto jest dla kogo atrakcyjny? Nie znacie par, gdzie ona mocno średnia a on piękny albo na odwrót,  ona atrakcyjna babka, a on z wyglądu rozdeptany  kapec?  A coś ich do siebie przyciąga. To, że ktoś nie jest fizycznie atrakcyjny dla jednej osoby nie znaczy, ze nie będzie dla drugiej.

Osobie atrakcyjnej łatwiej ogólnie kogoś poznać czy zwrócić na siebie uwagę, zainteresować, co niekoniecznie musi iść w parze ze skłonnością do zdrad. Osoba atrakcyjna jest przyzwyczajona do tego, że jest adorowana, komplementowana itd. stąd, tak jak piszesz nie działa już to zbytnio na nią. Myślę, że szybciej ktoś niedowartościowany nabierze się na takie miłe słówka czy maślane oczka.
Przecież to co się w wielu wątkach o zdradach pojawia jako powód, to właśnie fakt, że ktoś w końcu znalazł 'dla nas' czas, wysłuchał, zainteresował, powiedział coś miłego, sprawił, że się przy nim w końcu poczuło jak prawdziwa kobieta (czy mężczyzna).
Dlatego myślę, że tak jak w zazdrości powinien być zdrowy balans, tak i w atrakcyjności szeroko rozumianej, nie tylko jako wygląd. Przecież każdy ma inny gust. Ja np. nie czułabym się dobrze z kimś mało pewnym siebie i zazdrosnym o mnie. Nie dlatego, że mam skłonności do zdrad, tylko byłoby to dla mnie mega męczące.