Czuje sie jak w klatce - Netkobiety.pl

Miejsce, rodzice, atmosfera, magiaterka, chłopak... ja tu widzę same wymówki. Masz 30 lat i sama jestes dla siebie największą przeszkodą.

Przyszła jesień i energia życiowa wielu osobom lekko spada, jednak nie należy się temu poddawać... a już na pewno nie należy takiego stanu emocjonalnego pielęgnować. Chwilę ponarzekałaś, rozczuliłaś się nad swoim losem, ale już wystarczy Może warto trochę się wspomóc witaminą D ?
Rodzice żyją jak lubią i skoro od lat niczego w swoim życiu nie zmieniają, to widocznie taki stan rzeczy im odpowiada. Nie patrz na nich. Niektórzy ludzie dobrze się czują w toksycznych relacjach. Zajmij się swoim życiem i dążeniem do własnego szczęścia. Rozumiem, że panująca w domu atmosfera nie należy do sprzyjających, ale spróbuj  trochę się od tego odciąć. Z tego co napisałaś wnioskuję, że nie jesteś skazana na mieszkanie z rodzicami. Masz wybór. Możesz się wyprowadzić  praktycznie natychmiast. Mnie się wydaję, że jeżeli rzetelnie podejdziesz do tematu pisania pracy magisterskiej, to sprzeczki rodziców zejdą na drugi plan. Przestań tylko szukać wykrętów przed wzięciem odpowiedzialności za swoje samopoczucie i życie, a sama zobaczysz jak wiele się zmieni w Twoim podejściu do tych problemów. Czas zacząć działać, a nie szukać "tematów zastępczych". Ustalasz konkretny plan i systematycznie go realizujesz. Chcąc wyjść  z tego marazmu nie masz innego wyjścia, bo rozumiem, że wegetacja Cię nie interesuje... ?

Bardzo dziekuje Wam za odpowiedzi, udalo mi sie troche ogarnac... i nawet poczytalam Mrozka

Chcialam sie Was jeszcze poradzic w sprawie tego chlopaka, bo sytuacja znow sie powtorzyla.. Wczoraj wyszedl na miasto, po powrocie nie napisal ze jest w domu, tylko w poludnie wyslal mi smsa co u mnie (to juz taka tradycja).. Czy ja przesadzam? On wie, ze mnie to uwiera, gdy nie napisze, ze wrocil bezpiecznie do domu.. Jeszcze podczas mojego ostatniego malego kryzysu plakalam mu z tego powodu przez telefon.. A on znow to samo.. On mowi, ze nie jest przyzwyczajony do takiego meldowania sie..

Moze ja naprawde za duzo wymagam? Jedyne o co prosze to "jestem w domu", nic wiecej.
Nie wiem, moze jakiejs terapii potrzebuje.
Zastanawiam sie, czy to jest spowodowane tym, ze tata wyjechal za granice jak bylam mala i teraz sie to odbija w moich relacjach z facetami..

No i zazdrosnica jestem. A facet mi sie BARDZO podoba, bardzo mi na nim zalezy, a teraz przez te pandemie i jego prace nie widzielismy sie od lipca... I no, ciezko jest. Czy ja jednak przesadzam??

Mozliwe. Zalezy mi na nim, jak na zadnym od lat, moze jak jeszcze nigdy. I chcialabym z nim zwiazac przyszlosc. Ale jak patrze na malzenstwa wokol mnie.. to nie widze zadnego szczesliwego. Widze moja mame, babcie, jak sie do nich mezowie odzywaja... I lapie sie za glowe, jak one na to pozwalaja, bo ja bym juz dawno odeszla. I teraz, gdy na codzien widze relacje moich rodzicow, to wiem, ze za zadne ZADNE skarby nie chce tak zyc. I boje sie, ze podswiadomie - albo swiadomie - rozwale to, co mam z nim. I pomyslalam, ze bede od poczatku probowac pokazac, co jest dla mnie wazne, zeby miec swoj glos w tym zwiazku.. chyba nie tedy droga.

Chcialabym miec normalny zwiazek. Ale nie wiem, jak go zbudowac.

Skup sie na swoich sprawach i mozliwue jak najszybszej wyprowadzce. Za rodziców życia nie przeżyjesz.
Poza tym moze warto byloby z nimi porozmawiac o twoich rozmyślaniach. Pewnie się okaże, że widzą to calkiem inaczej.
Powiem ci, że mam sposob na takie myśli.
Od momentu nagłej smierci mojej cioci, moim antidotum na tego typu rozterki jest " Chcesz rozśmieszyc Boga, to mu opowiedz swoje plany". Moja ciocia miala plany na najbliższą dekade. Żyła bardzo zdrowo itd. A jednak umarła w kwiecie wieku. Przemyslenia pt" Co będzie za x lat" mozna o kant d... rozbić.

Żeby Cie pocieszyc, też sie o takie tematy zamartwialam kilka lat temu. Po śmierci mojego ojca myslałam co bedzie z mamą , czy muszę z nią mieszkac itd. Dom podobny do Twojego. Alkohol i kwas, agresja, wyzwiska. Okazalo sie ze swietnie sobie radzi, odetchnęła, wyluzowala, zaczła dbać o siebie, malo tego, znalazla sobie ostatnio nowego faceta! Jeżdżą razem na wycieczki, po restauracjach, a z moim ojcem się wstydzila na ulicy przywitac, nigdzie razem nie bywali. To jest tak fantanstycze, że nie moge uwierzyć, jaka ulga! Niech będzie szczesliwa i niech żyje jak chce do setki!

Tak, ze zamiast się zamartwiać wyimaginowanymi scenariuszami, zadbaj o swoje obecne interesy, bo ma to wiele większą wartość. A przede wszystkim poczujesz się lepiej, kiedy zaczniesz kierować swoim życiem, zamiast żyć cudzym.