Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie? - Netkobiety.pl

A może po prostu facet potraktował to jako najzwyczajniesze, KOLEŻEŃŚKIE wyjście i ani w mu w głowie teraz, na tym etapie myśleć o randkach czy związku? Przecież te rozmowy i jedno spotkanie chyba nie przesądzają tego, zę to musi dalej zmierzać w stronę zwoiązku? NO chyba, żę teraz każda relacja faceta i kobiety musi sz góry kończyć się na związku a tak krótki staż wzajemnych relacji powoduje, że już jedna strona się zaczyna angażować.
Zaczynam mieć wrażenie, że niektóre osoby nie widzą innej możliwości, jeśli chodzi o relacje między dwojgiem ludzi płci odmiennej, niż związek. Czy coś w tym złego, jeśli dopiero po tak krótkim czasie, traktuje Ciebie jak kumpelę? Nie wiem jak musiałbym się zwracać do obcej kobiety, zęby nie pomyślała sobie, żę chce z nią być..

Hej.

Mnie się wydaje szczerze mówiąc że jeśli facet czegoś chce od kobiety to zrobi w jej stronę kroki. Nie ma takiej siły która by powstrzymała faceta któremu zależy.

Też miałam takiego kolegę, w sumie dalej się kolegujemy bardzo mi się kiedyś podobał i sytuacja była podobna do twojej bardzo, bardzo z tym że ja go znałam dosyć długo i na początku się tylko kolegowaliśmy. Potem zaczęłam patrzeć na niego w inny sposób ale on nie zrobił nic. Próbowałam na wszystkie sposoby mu pokazać że mi się podoba, ale z jego strony nie było odzewu. Raz zaprosiłam go do domu, gotowaliśmy razem obiad, wychlaliśmy butelkę wina i tyle. Poszedł sobie ;d.

Od tej pory stwierdziłam że po prostu on nie jest mną zainteresowany jako kobietą tylko koleżanką, więc odpuściłam i nadal się przyjaźnimy.

Myślę że nie ma tu co analizować powodów jego zachowania,tylko je po prostu zaakceptować. Może być nieśmiały, może się wstydzi, może mu się nie podobasz w takim sensie. Nie ważne. Ważne że on nie robi kroków w Twoją stronę.

Jeśli natomiast bardzo Cię to męczy to po prostu mu powiedz ze Ci się podoba i zobaczysz co odpowie.

Pozdrawiam

Witaj .

Przede wszystkim to że chłopak Ci się podoba i zaczynasz mieć w związku z tym pewne oczekiwania jest naturalne.Nie jest czymś nie zwykłym to że chciałabyś wiedzieć co czuje chłopak i czy odwzajemnia Twoje zainteresowanie ,podobanie.Nie ma w tym żadnej patologi moim zdaniem
Zakochanie,fascynacja jest naturalnym stanem,etapem choć nieco odmiennym, bez tego ziemia składała by się być może z mchu i kamieni.U Ciebie Autorko nie dostrzegam niczego niepokojącego czy natrętnego. Wybór bycia singlem to inna sprawa nie istotna tutaj za bardzo.
Do desperacji u Ciebie to raczej chyba daleko i nie tu jest kłopot.Desperacja też jest wyborem tylko pod presją .
Chłopak sprawia wrażenie niezdecydowanego,być może nieśmiałego nie wykazuje większej inicjatywy możliwe że interesuje go koleżeństwo i ma prawo ,ma prawo nie mieć odwagi czego chce i czego nie chce .Może sam tego nie wiedzieć i nie chcieć wiedzieć.
To nie najlepiej jeżeli tak bo może w pewnym momencie jak zaczniesz go ciągnąć włączyć mu się ultra rozsądek i zacznie iść za Tobą bo już czas się ustabilizować,trzeba być w związku ,mieć dziewczynę i różne takie, wiele związków takie jest, z jednej strony bez tego ognia inaczej bez wzajemności tylko sam rozsądek,różnie to w życiu potem jest .
Najlepiej po prostu go spytaj i powiedz mu o swoich oczekiwaniach,o tym że Ci się podoba i chciałabyś się spotykać,poznać go bliżej .
Zobaczysz co on na to ,ale to nie gwarantuje jeszcze udanego związku ,bo niektórzy ludzie zachwycają się zachwytem i zakochaniem drugiej osoby i uruchamiają ten rozsądek,no i jesteś też jakby podana na tacy facet nie wiele musi zrobić,może dla wygody polubić taki układ, odwrotnie też tak bywa ,po jakimś czasie jedna osoba słabnie spoczywa na laurach i "wypala się" albo poznaje kogoś i następuje WOW.
Oczywiście to jeden z wariantów i może z chłopakiem być inaczej,wygląda jednak na to że inicjatywa należy teraz bardziej do Ciebie.

Oni się spotkali, spotkanie było długie,  sam na sam, ona aż blyszczala  zielonym światłem,  teraz inicjatywa leży po jego stronie.  Może nie ma doświadczenia w zwiazkach ale mam doświadczenie w takich nieudanych relacjach. Też zawsze tłumaczyłem,  że nieśmiały,  niezdecydowany, na koniec,  że to ją powinnam przejąć inicjatywę.  Po czym przyjmowałam,  okazywalo się,  że facet robił wielkie oczy bo traktował to jak kolezenstwo. Za to jak spotykał odpowiednią dla siebie kobietę,  to mało kapci nie pogubiłem,  z niesmialosci  nic nie pozostawało a ona się dogonić nie mogła od jego inicjatywy.
Wiem co mówię,  jak facet jest zainteresowany, to jaki by miał cel nie umawiać się na kolejne spotkanie i nie inicjowac  go?

W żadnym wypadku nie dotknęłaś czułego punktu

Rzuca mi się po prostu w oczy zawsze, kiedy tego typu historie się pojawiają, jedna rzecz: zbyt szybkie angażowanie się, natychcmiastowe i wręcz idealne wyobrażenie, jak się relacja powinna potoczyć i często
niestety rozbieżne oczekiwania co do dalszego przebiegu wydarzeń, między facetem a kobietą. W moim odczuciu, tylko po stażu Waszych kontaktów i etapie, do jakiego one doszły, wygląda to na relację czysto koleżeńską/przyjacielską. To, co się między Wami działo w  żaden sposób dla mnie nie wskazuje, jak to ma dalej wyglądać. Czy fakt, żę się z kimś swietnie dogadujemy, dobrze nam się rozmawia i przebywa ze sobą już ma świadczyć, ze musi się z tego związek urodzić? A może właśnie facet ma kompletnie inne oczekiwania i chce po prostu zwyczajnie mieć dobrych znajomych, przyjaciół płci  przeciwnej? Błędem może być przeświadczenie, że jeśli kobieta spotyka faceta a ich znajomość przebiega tak, jak u Was, musi to zakończyć się stworzeniem związku.
Daltego warto, jak ktoś wspomniał wyżęj, zaakceptować taki stan rzeczy. Zresztą, nawet jeśli on miałby jakieś zamiary względem Ciebie, to osobiście, będąc na jego miejscu, byłbym zaskoczony, że tak szybko się kobieta angażuje. Warto pamiętać, że ktoś może inaczej postrzegaćróżne kwestie związkowe i nie zakładać od razu, że ktoś nami manipuluje. Sam kiedyś tak miałem: relacja koleżeńska z dziewczyną, jakiś psacer, parę razy w knajpie, świetnie się z nią czułem itp. Po krótkim czasie okazało się, ze ma faceta I co? Ano nic, spokojnie to przyjąłem i nie miałem do nikogo o nic pretensji
W dodatku, samo pisanie i tak nic nie znaczy, bo w sumie widzieliście się poza pracą ile razy, raz? Dlatego się za każdym razem dziwię, kiedy ktoś się angażuje po krótkim czasie, 1-3 spotkaniach i iluś tam godzinach spędzonych na pisaniu. Stąd moje nieco ironiczne stwierdzenie, że musiałnbym uważać, żeby kobieta się nie zaangażowała po tym, jak spędzi ze zmną jeden miły wieczór przy piwku...

rossanka jakby co, to mam podlinkowanego facebooka w profilu, wiec możesz rozwiać swoje wątpliwości

Dla mnie tutaj istotny jest czas, jaki upłynął od propozycji spotkania( bo chyba kontakty zawodowe można sobie odpuścić) i etap, do jakiego doszli: JEDNO spotkanie na gruncie nieoficjalnym i trochę pisania. Zatem luźna, swobodna "rozmowa" oparta na pisaniu przez Internet/telefon. Może jestem staroświecki i zwyczajnie nie wyobrażam sobie, że można się zaangażowac w relację z kimś, nie widząc go na żywo..:)

Ona go zna z pracy.

Różnica pokoleń? Doby żart, tynfa wart.

Odnosząc się przy okazji do tematu zbyt szybkiego angażowania, to nie było tak, że zaczęłam się w to wkręcać po jednym spotkaniu i naszych wirtualnych rozmowach. Od ponad pół roku widywałam go codziennie, dzień w dzień przychodził do mnie porozmawiać. Pracowaliśmy na dwóch różnych piętrach, więc nadrabiał trochę drogi. Ich firma zaczynała pracę później, a my mieliśmy luźne poranki. Jakoś to wyczaił i czasem przychodził do pracy nawet pół godziny wcześniej, żeby spędzić ze mną trochę czasu. I na początku naprawdę sądziłam, że jest po prostu towarzyski, kontaktowy, lubi sobie pogadać. Jak go poznałam, to nawet mi się nie podobał. Ale potem gdzieś tam z tyłu głowy zaczęła się pojawiać taka myśl, że jak na zwykłą znajomość to natężenie jest jakby zbyt duże. Koleżanki mi mówiły, że jak miałam wolne, a o tym nie wiedział, to tylko wpadał, rozglądał się i wychodził. Po kilku miesiącach zaczął też czasem przychodzić porozmawiać na przerwach, a ja zaczęłam go lubić coraz bardziej bo był taki dobrze wychowany, trochę wycofany, ale to tylko dodawało mu uroku. Jak skończyłam pracę, to zaczęło mi go brakować, bo przedtem widywałam go codziennie, chociaż na chwilę a tutaj koniec. Potem zaczęliśmy pisać i spotkaliśmy się w końcu, ale tak jak większość tutaj mówi, mimo tego że faktycznie żyjemy w trochę innej epoce relacji (mamy po 25 lat), to jednak myślę, że jeżeli komuś zależy, to chce mieć kontakt fizyczny z drugą osobą.

Chcę przestać się z nim kontaktować, tylko po to, żeby faktycznie tego kontaktu nie było. Nie ma tutaj żadnych ukrytych intencji, nigdy nie myślałam, że coś tym ugram. Oczywiście nie tak nagle z dnia na dzień, bo to bo było dość nietaktowne. Ale ochłodzić go aż całkiem wygaśnie. Nie chcę skończyć jak te wiecznie nieszczęśliwe zakochane dziewczyny, podtrzymujące relację z kimś kto ich nie chce, karmiące się tylko chwilą spotkania z nim. Ja bym chciała czegoś więcej, on tego nie chce. To jest jak bycie koło kogoś bardzo blisko, wiedząc jednocześnie, że on sam jest bardzo daleko.

Powie mu, a facet zwieje.  Przez w tygodnie tylko pisze, a nie chce się spotkać,  to widać to dla niego tylko kolezanka.  Żeby tylko kwasu nie było,  bo razem pracują.

Niby tak, ale to też zależy.  Jak ktoś z kimś rozmawia od czasu do czasu w pracowniczej kafejce, pokoju, raz na miesiąc podlajkune  zdjęcie na fb czy przyślę zabawnego smsa  to nic nie znaczy. Jak ktoś wyraźnie dąży do kontaktu, pierwszy pisze, dzwoni i to codziennie, to ja już bym taką  sytuację wzięła za zainterewowanie  i nie tylko koleżanskie. Może Autorka ma tak samo? Z kolegami nie wiszę na telefonie i nie rozmawiam godzIna mi przez smsa ani nie chodzę do kina.
Mężczyźni w większości myślę,  że mają podobne podejście.  Jak byłam młoda 20 lat temu, zdarzało się,  że chciałam mieć kolegę  ale tylko kolegę,  chodziłam z nimi do kina, czy coś zjesc-po czym okazywalo się,  że dla nich to prawie randki. Od tamtej pory słabo widzę przyjaźń damsko męską,  prędzej czy później jedna strona będzie chciała zmiany relacji. A kolegów to mogę mieć takich,  z którymi rozmawiam niezobowiazujaco raz na miesiąc,  jak się przypadkiem gdzieś na mieście spotkamy, w i nam przypadku jak facet dąży do częstych rozmów i telefonów,  to wcale nie chce się przyjaźnic,, przynajmniej ja tak miałam.

Nie wiem, ale biorę poprawkę na to, jak różnie ludzie podchodzą do relacji. W sumie to rozumiem osoby, które nie deklarują sie od razu z uczuciami, bo wolą wszystko załatwiać ostrożnie. Możę on taki właśnie jest?
Natrafiam na takie osoby, będące w stałych związkach, które( przynajmniej przy pojedynczym kontakcie) są bardzo otwarte i serdeczne, podczas gdy inni nie potrafią się otworzyć, jeśli poza partnerem jest obok ktoś jeszcze. Tak czy inaczej, ten facet raczej się nie śpieszy i raczej woli utrzymać relację na obecnym etapie.

Metoda wydaje się dobra, pod warunkiem, żę sie wcześniej wyczuje, żę ktoś(kolega, znajomy z pracy) się anmi interesuje a my nim już nie. Im wcześniej się zadziała, tym lepiej Plus jest taki, że od razu sie wie, na czym sięstoi i wtedy można wyłożyć karty na stół Najgorsze jest to uczucie niepewności.