Życie w tęsknocie - Netkobiety.pl

Na czym polega twoja praca nad sobą (zaznaczam moje pytanie to nie czepianie)?

Czy gdybyś miała córkę, czy cieszyłabyś się z tego, że jest z tym mężczyzną?

Bylam w podobnej sytuacji i zwyczajnie wrocilam do bylego.

I jak potem wyglądał Wasz związek? Kochana, ja nie mam możliwości wrócić, bo on już jest z inna... Najgorsza jest bezradność.

Skoro sama mowisz, ze to byla sinusioda i lekko toksyczna na dodatek, to jestes pewna, ze nie wyolbrzymiasz? W normalnych zwiazkach nie ma sinusoidy. Ludzie nie potrzebuja sinusoidy do zycia.

A druga sprawa, rozstaliscie sie 2 lata temu, on ma juz inna. Nie wydaje Ci sie, ze pora wyjsc z tej bezradnosci i zajac sie czyms innym i po prostu swiadomie wywalac go ze swojej glowy?

To co opisujesz nie jest normalnym związkiem, to jest związek toksyczny dwojga raniących, uzależnionych  ludzi, w wiecznym chaosie,  w  wiecznej gorączce  niezaspokojenia, w wiecznej chęci osaczenia 2 osoby, w wiecznej tęsknocie za czymś czego sobie nawzajem nie potrafią sobie samym i drugiej osobie dać, w wiecznym poczuciu nieprzewidywalności. Ten związek istniał tylko dlatego, że się co chwilę odrzucaliście, a osoba która od dzieciństwa była odrzucana będzie automatycznie uaktywniała schemat starania i "miłości", idealizowania, obwiniania siebie, bo swoją wartość czerpała z tego toksycznego uzależnienia. On z tego się uwolnił, ty nie. Ty dalej utrzymujesz w sobie ten stan, on ci jest potrzebny do tego byś czuła się wartościowa, pełna, kochana,  bo sama nie potrafisz tego dać sobie. Ten związek był dla was wiecznym poczuciem winy i tęsknoty za miłością, którą nikt z was nie potrafił sobie dać. To był smutny związek. Szkoda mi was. Szkoda mi ciebie. Póki nie zajmiesz się swoim myśleniem o sobie póty będziesz ciągle się pławić w samobiczowaniu. Sama nie umiesz sobie pomóc, może czas poszukać wsparcia profesjonalnego?

Z punktu widzenia faceta

Powinnaś poszukać odpowiedniego specjalisty który pomoże Ci zatrzeć pamięć o byłym facecie i wyjść na prostą bo 2 lata trwania w takim stanie to nic fajnego.
Wtedy też zajmiesz się realizacją swych pasji i marzeń i przestaniesz o Nim myśleć a wtedy niepostrzeżenie możliwe że pojawi się na horyzoncie odpowiedni człowiek który odmieni Twoje życie na lepsze.
Czego z całego serca Tobie życzę.

Pozdrawiam

Istnieje coś takiego, jak niedokończona miłość. Niedokończona, czyli przerwana, ale wciąż pozostająca w naszej pamięci i wyobraźni. Wydaje Ci się, że gdybyś z nim była, to byłabyś szczęśliwa, ale po pierwsze nawet wtedy ten układ na pewno nie był zdrowy, a co za tym idzie ani Tobie, ani jemu nie służył, a po drugie przecież nie wiesz jak by było, a to co sobie wyobrażasz, to Twoja idealistyczna wizja.

Dla mnie jest to wystarczający powód, by wreszcie uznać, że ten związek nie miał żadnej przyszłości.

Dwa lata to długo, moim zdaniem długo za długo. Niestety dopóki nie zamkniesz za sobą tego rozdziału, to nie masz szansy, aby w nowy wejść bez tego obciążenia. 

Dokładnie tak samo to widzę. Obecnie wykazujesz objawy silnego, emocjonalnego uzależnienia, które kompletnie Cię blokuje i na domiar złego unieszczęśliwia.

Z jednej strony Cie rozumiem, z powodu ludzkiej tendecji do projekcji.
Ja kochalam mojego bylego od pierwszego zobaczenia i bede kochac go do konca zycia. Jednak zawsze, kazdego dnia, nie wazne czy przy rozstaniu czy po powrocie do siebie czy w kazdej sytuacji innej, ZAWSZE to uczucie sprawialo mi przyjemnosc i nigdy, ani razu nie sprawilo mi przykrosci.
U Ciebie jest inaczej, poniewaz Ty mowisz, ze sie meczysz i wasz zwiazek tez nie byl udany na 100%.
Jednak wydaje mi sie, ze jezeli bedziesz na chama walczyc ze swoimi uczuciami i wyobrazeniami to bedzie tylko gorzej. Sproboj sie pogodzic z tym, ze tak juz jest, ze tak sie czujesz. Byc moze jezeli powiesz sobie 'No coz, tak jest. Kocham kogos z kim nigdy nie bede i trudno. Takie zycie, bede sama i teskniaca, az umre' byc moze wtedy obudzi sie w Tobie jakis protest na ta sytuacje i znajdziesz sily by zmienic swoje podejscie.
Druga sprawa jest taka, ze Ty tak naprawde nie chcesz tego zmienic i stad nie wyjdziesz z tego poprzez wymuszenie na sobie i represje tych uczuc.
Musialabys to powoli rozplatac, rozwiazac. Moglabys, oczywiscie skonfrontowac wyobrazenie z rzeczywistoscia i zwyczajnie powiedziec mu, ze chcesz byc z nim i przeniesc fantazje na rzeczywistosc, a przy okazji zobaczylabys jak to pasuje ze soba. Moze przy rozmowie z nim okazaloby sie, ze nie chcesz tego jednak lub okazalby by sie inny? Byc moze on nie chcialby i to zakonczyloby Twoje problemy i mysli bo wiedzialabys, ze nie masz szans? Moze zeszlibyscie sie ze soba i ukladaloby sie wam dobrze? Moze zeszlibyscie sie i ukladaloby sie zle i wtedy wiedzialabys, ze jednak tego nie chcesz?
Wszystko to byloby dobrym rozwiazaniem bo popychaloby zycie do przodu.

Ty i tylko Ty musisz wiedziec czego chcesz od zycia. Masz tylko jedno zycie i powtorki nie bedzie. Czy chcesz zyc tak jak zyjesz teraz? Co bys zrobila jak gdybys miala umrzec za 2 miesiace?
Ja wiedzialam czego chce, dla mnie naturalnym bylo, ze skontaktuje sie z bylym skoro chcialam do niego wrocic. Wiedzialam, ze nie chce zgadywac co by bylo gdybym zrobila to czy tamto. I to byla najedna z najlepszych decyzji jakie kiedykolwiek podjelam.
Jednak to byla moja droga, moja historia i moj zwiazek. Rozumiesz? To Ty musisz wiedziec co chcesz zrobic i lepsza jest zawsze szczerosc ze soba, lepsza jest zla decyzja niz brak decyzji.

Skoro on juz wybral to wydaje mi sie, ze dobrym kursem jest pogodzic sie z tym jakie jest Twoje zycie.
Pogodzenie sie i poddanie sie (lepiej nie bedzie) przynosi ulge lub protest. Na obu mozna budowac cos nowego.

Dziś cały dzień w rozpaczy... Chyba juz się poddałam.

Pytania do Winter. Kween:

Czy podczas tego okresu rozstania Ty miałaś innego partnera?

Dlaczego związek po powrocie rozpadł się po raz drugi?

Olinka:

Życzę Ci powodzenia. Chyba pogodzenie się ze swoimi uczuciami jest najlepszym rozwiązaniem. Zresztą, one i tak tam będą. Mi to kiedyś zajęło 10 lat. Wydaje mi się że tylko nowa miłość może do końca zamknąć starą. Tylko trzeba uważać. Można nową miłość mieć na wyciągnięcie ręki a siedzi się tak mocno w przeszłości że tej nowej miłości się nie doceni aż jest za późno.

Nie, nikogo nie mialam i on tez nie.
Zwiazek sie nie rozpadl.

bagienni_k, uzaleznienie od czegos w relacji jest powodem. Nie zakonczony biznes, nie przepracowany problem jaki bym tam odgrywany. Dlatego tak ludzi ciagnie.

Dziękuję, ale nie wiem czy przypadkiem nie nastąpiło jakieś nieporozumienie, bo nie pisałam o sobie, ale o mojej dobrej znajomej. Swego czasu byłyśmy ze sobą blisko, stąd znam tę sytuację bardzo dobrze i obserwowałam na bieżąco jak ją to emocjonalnie niszczyło. O skutkach zdrowotnych, jakie stres wywarł na jej ciało, nawet nie wspomnę, dość powiedzieć, że dziewczyna latem tego roku zmarła - w efekcie skutków, jakie wywołała choroba autoimmunologiczna. Choroba pojawiła się jakiś czas po odejściu męża, to odejście zresztą trwało relatywnie długo, a w dniu pogrzebu ten sam mąż wydawał się przeżywać prawdziwy dramat.

A może Twoje słowa nie były skierowane do mnie, a po prostu pomyliłeś nicki?