Mieszkanie z teściami - Netkobiety.pl

Jedyne co możesz zrobić to porozmawiać z mężem i wyprowadzić się od teściów. Miałaś przed ślubem rację, że to zły pomysł z nimi zamieszkać, szkoda że nie trzymałaś się swojego zdania, no ale czasu już nie cofniesz.
Ja bardzo lubię swoich teściów, ale z nimi nie mieszkam. W ogóle uważam, że mieszkanie po ślubie z rodzicami lub teściami to kiepski pomysł.

Zastanów się, co tak naprawdę stanowi problem. Czy na pewno teściowie?

To, że teściowa nie chce Ci pomagać przy dziecku, to nic złego. Nie ma takiego obowiązku, ma prawo chcieć być babcią tylko od zabawy. Od zajmowania się i wychowywania dzieci są rodzice. Dalej: zarzucasz jej, że tylko czasem przyniesie Ci obiad, gdy wcześniej cieszyłaś się z osobnej kuchni. Nie rozumiem. Chciałaś mieć osobną kuchnię, ale jednocześnie dostawać obiadki od teściowej? Prawdę mówiąc, też bym nie wpadła na to, żeby Ci przynieść coś do jedzenia. Jak zrozumiałam, Ty teraz nie pracujesz, a teściowa zawsze znajdzie coś do roboty przy gospodarstwie, bo to jej praca. Dziwnym wydaje mi się oczekiwanie od niej w takim układzie pomocy przy dziecku czy obiadach. Sama piszesz, że ona nie ma czasu. Ty na ten cel masz urlop macierzyński, ona nie. A nawet, gdyby ten czas miała, na pewno mogłaby znaleźć ciekawsze zajęcia niż zajmowanie się dzieckiem czy gotowanie. I, jak już pisałam, to nic złego.

Gdzie więc szukałabym problemu? W zachowaniu męża. To z nim tworzysz rodzinę, z nim masz dziecko. Jeżeli on po pracy jest na każde zawołanie rodziców, przez co nie ma czasu dla Ciebie i dziecka - coś nie tak z priorytetami. To od niego mogłabyś oczekiwać pomocy przy dziecku czy przyszykowania posiłku, a nie od teściowej. I znowu: to nic złego ani dziwnego, że rodzice proszą dorosłego syna o pomoc. Wszystko rozbija się o to, co syn z tym robi. Jeżeli nie widzi problemu w tym, że najpierw praca, potem spełnianie życzeń rodziców, a dopiero potem Ty i dziecko, to na zmianie tego stanu bym się skupiła. Nie wyobrażam sobie, żeby mój partner stawiał pomoc własnym rodzicom nad jakieś tam nasze sprawy rodzinne. Zwłaszcza że przecież macie dziecko.

Przyznam, że trudno mi cokolwiek doradzić, bo podejmowałaś decyzje, których ja bym nigdy nie podjęła; trudno mi nawet wyobrazić sobie siebie, w takiej sytuacji, bo też - podobnie jak Ty wcześniej - nie chciałabym nigdy z rodzicami partnera (czy swoimi, nieistotne) zamieszkać. Najlepiej pewnie byłoby się wyprowadzić, ale rozumiem, że dla męża takie rozwiązanie nie wchodzi w grę. Zastanowiłabym się jednak nad wyprowadzką z dzieckiem, gdyby sytuacja nie uległa poprawie. Co jeszcze? Rozmawiaj z mężem, ale nie atakuj jego rodziców, dopóki nie robią Ci czegoś złego bardziej "wprost". To, że czegoś od męża chcą albo że nie chcą zająć się dzieckiem - nieważne. Skup się w rozmowach wyłącznie na tym, czego od męża nie dostajesz - wsparcia, czasu, pomocy przy dziecku - ze względu na to, że pomaga rodzicom. Znowu: nie czepiaj się rodziców, że chcą pomocy, tylko postaraj się uświadomić mężowi, że teraz to potrzeby Twoje i dziecka powinny być dla niego ważniejsze. Że rodzice są dorośli, że on nie odpowiada za to, jak sobie radzą z gospodarstwem; że on ma swoją pracę, oni swoją. Że on po swojej powinien wracać do swojej rodziny, a nie wyręczać ich. Zresztą istnieje duża szansa, że jak rodzice zobaczą, że nie ma kto po nich poprawiać, to się "ogarną" i dostosują. A jak nie - cóż, wyprowadzić się zawsze zdążysz.

Mieszkam z tesciowa i jej facetem. Tesc nie zyje od ponad 20 lat.
Mieszka sie spoko w sumie. Tesciowa gotuje (chociaz slabo), tesciowa kupuje mi rozne rzeczy i w sumie nie widuje jej czesto bo nie jestem towarzyska. Nie wchodzi mi za bardzo w droge, nigdy nie mialam z nia sporu.
Ona jest raczej zadowalaczem ludzi.

Tez moja sytuacja jest inna.

Nie wiem jak duże jest to gospodarstwo i ile jest w nim pracy na co dzień ale raczej większość koncentruje się w okresie letnim i niedługo mąż powinien mieć znacznie więcej czasu dla Was. 
Akurat tak trafiłaś, że dziecko urodziło się w okresie, kiedy na polu jest najwięcej roboty. To, że coś się zepsuje czy trzeba kogoś ściągać, to naturalne wypadki losowe, jak i to, że syn pomaga rodzicom, szczególnie, że przecież jest na miejscu. Wydaje mi się, że za miesiąc, max dwa, sytuacja się w dużej mierze zmieni bo odpadną prace polowe. Zobaczysz, jak wtedy to będzie wyglądało.
Mnie by w Twojej sytuacji nie martwiła obecna sytuacja bo podobnie jak SaraS nie dostrzegam jakichś wielkich krzywd ze strony teściów, a co do męża to zakładam, że tylko chwilowo ma mniej czasu dla Ciebie przez kumulację prac na gospodarstwie w okresie letnim i niedługo się to zmieni, tylko ogólnie Wasza przyszłość w tym domu/gospodarstwie. Nie wiem ile rodzice mają lat i czy to gospodarstwo jest dochodowe, czy przypadkiem nie przyjdzie niedługo czas, że Twój mąż je przejmie i będzie oczekiwał, że go w tym wesprzesz.

To, że przechodząc na emeryturę będzie musiał się tej ziemi pozbyć nie jest równoznaczne z tym, że przestanie zajmować się gospodarstwem, a nawet dalej je prowadzić. Takie sukcesje są często tylko na papierze, no chyba, że któraś z sióstr będzie zainteresowana ziemią. Starsi ludzie są często wręcz niewyobrażalnie do niej przywiązani i możliwe, że ojciec będzie chciał by Twój mąż to gospodarstwo po nim przejął i od tego będzie uzależniał przepisanie domu czy działki pod budowę nowego. Możliwe też, że podzieli po równo na wszystkie dzieci.

Ale jednak z niego żyją i raczej mimo przejścia na emerytury żyć będą, a wtedy nie ma mowy o likwidacji. Starsi ludzie na wsiach są bardzo przywiązani do ziemi i naprawdę baaardzo niewielu po przejściu na emeryturę, która jest bardzo niska, rezygnuje z gospodarstwa chyba, że już nie da rady. Przepisanie na inną osobę nie ma tu większego znaczenia bo nawet jeśli przepiszą na Twego męża lub siostry to teoretycznie może nic się nie zmienić jeszcze przez wiele lat.
Także aż tak bardzo się nie napalaj na te ich emerytury, że  rozwiążą one problem bo gospodarka zostanie zlikwidowana, tylko uzgodnij z mężem co i jak, jakie ma plany, byś za jakiś czas nie musiała rezygnować z pracy by dziećmi zajmować i pomagać mężowi w gospodarstwie. Nie sądzę, że mąż zostawi rodziców , wyremontowaną część domu i ot tak chętnie wyprowadzi z Tobą do wynajmowanego.

Ja sama nie mam takiego doświadczenia ale mam dwie znajome (wykształcone, z miasta, mające dobre prace w mieście), które wyszły za mąż na wieś i zamieszkały z teściami. W obu przypadkach, podobnie jak u Ciebie, młodym małżeństwom przypadła góra domu, którą sobie wyremontowali tak by mieć własną kuchnię i łazienkę. Z tymże jedni mieli gospodarstwo rolne, a drudzy nie. W przypadku gdzie nie było gospodarstwa, młodzi wyprowadzili na swoje po chyba 2, max 3 latach bo kompletnie nie dogadywali z teściami (podobno teściowej nie pasowało to, że synowa nic nie robi, że powinna gotować wszystkim, cały dom i obejście sprzątać, dbać o ogród  itd.). W drugim natomiast przypadku synowa, mimo, że przed ślubem miała obiecane, że będzie mogła kontynuować pracę w mieście i do gospodarstwa nie dotknie, po kilku latach kiedy teściowie przeszli na emeryturę, mąż przejął gospodarstwo (też nie jakieś super dochodowe a wcześniej miał na boku inną pracę), a ona urodziła 2 dziecko, musiała zrezygnować z pracy i obecnie pracuje z mężem na gospodarstwie.
Także jak sama widzisz teraz obiektywnie rzecz biorąc masz tam naprawdę dobrze bo wciąż pracujesz zawodowo. Ok, jesteś teraz na macierzyńskim ale nikt od Ciebie nie wymaga byś pomagała teściom w gospodarstwie, gotowała dla całej rodziny, a nawet teściowa sama coś dla Was ugotuje, chce wnukiem zajmować ale nie nachalnie bo i pewnie jest zarobiona.
Problemy pojawią się tak naprawdę jak zechcesz wrócić do pracy (kto zajmie dzieckiem, skoro teściowa jest pochłonięta pracą w gospodarstwie) i kiedy, jak wyżej wspomniałam, teść przepisze gospodarstwo na męża (a tak najprawdopodobniej będzie).
Oczywiście jest opcja, że wszystko ułoży. W Waszym przypadku byłaby to likwidacja gospodarstwa, wtedy mielibyście możliwość kontynuować pracę zarobkową poza nim, a teściowa nie mając obowiązków związanych z gospodarstwem może by się ogarnęła i wolny czas poświęciła opiece nad wnukiem, co na pewno byłoby na wagę złota kiedy wrócisz do pracy. Wy z kolei moglibyście sobie odłożyć kasę z ew dzierżawy czy sprzedaży ziemi na nowy własny kąt, gdybyście jednak woleli mieszkać oddzielnie.
Zważywszy, że teściowej do emerytury brakuje kilka lat, tyle co najmniej to gospodarstwo raczej musi funkcjonować w tej lub mniejszej skali. Gdybyście się teraz wyprowadzili, koszty by Wam wzrosły, mąż pewnie i tak by pomagał rodzicom więc miałabyś go jeszcze mniej bo traciłby czas na dojazd, a poza tym wiadomo jak to z rodziną bywa... w razie kłótni mógłby nic nie dostać, ani domu, w którego remont włożył kasę, ani ziemi.
Także niekoniecznie musisz się już pakować, moim zdaniem nie jesteś w jakiejś beznadziejnej sytuacji, obecnie nawet dość komfortowej bym powiedziała (jak na wieś), wszystko do dogadania ... o ile chce się  dogadać. Wszystko zależy od tego co teść zrobi z gospodarstwem, jak je przepisze za rok i co zrobi Twój mąż.

Nie zawsze wspólne mieszkanie to porażka.
Po prostu życie w mieście znacząco się różni od tego na wsi, szczególnie kiedy jest gospodarstwo rolne. Ja znam wiele rodzin które tak żyją i to sobie nawet chwalą, tyle że tam synowe od razu wprowadzały do domu męża i jego rodziców i nie było żadnego dzielenia tylko wspólne gospodarstwo domowe. Wtedy zazwyczaj synowa obejmowała obowiązki gospodyni czyli zajmowała domem i potem dziećmi, mąż z teściem zajmowali gospodarstwem, a teściowa tam gdzie była potrzeba. Często po urodzeniu/odchowaniu dzieci żona znajdowała gdzieś sobie blisko pracę (choćby w sklepie lub gminie), a wtedy teściowa przejmowała jej 'obowiązki' choćby w gotowaniu.
Przy dwóch oddzielnych gospodarstwach domowych w jednym domu i innym stylu życia bardzo ciężko to pogodzić.
Co do Autorki to wydaje mi się, że jej główny problem polega na tym, że ona po urodzeniu dziecka czy już nawet trochę wcześniej bo z tego co pisała poszła na chorobowe, dopiero zobaczyła jak codzienność na wsi wygląda. Wcześniej nie bardzo miała jak tego doświadczyć bo przed ślubem prowadziła inne życie i tam pewnie tylko bywała a po ślubie dojeżdżała do pracy więc w tygodniu też jej nie było. A oni przecież nie zmienili. Tylko ona zaczęła tam być 24h na dobę i zaczęła więcej dostrzegać, żyć choćby z boku ich życiem i przestało jej się podobać. Ja miałam dziadków na wsi i teraz trochę znajomych więc wiem jak to jest. I przyznam szczerze, że jak na wieś (podkreślę) to ona ma tam naprawdę całkiem dobrze bo nie musi pomagać w gospodarstwie, teściowie nie wtrącają (chyba) w to co robi, może skupić na dziecku itd. Dla mnie osobiście pretensje, że mąż pomaga rodzicom w gospodarstwie mieszkając w tym samym domu (a nawet nie) też są trochę z kosmosu. Raczej każdy tak robi w podobnej sytuacji. Pretensje, że teściowa, która ogarnia oborę chce pobawić z wnukiem dla mnie dyskusyjne. No chyba, że jest totalnie zaniedbana ale sorry raczej do tzw krów człowiek nie stroi i ma robocze ubrania.. dziecko też przecież bawi w piaskownicy itd. Dzieci na wsiach przecież też się wychowują i nikt tam nie zwraca uwagi czy przed jego przytuleniem zmienił koszulę.
Oczywiście nie znam teściów Autorki ale ... wieś to nie miasto. Może nie wiedziała na co pisze... pytanie, jak jej z mężem? Bo to chyba podstawa.

Każdy jest inny. Wiele rolników narzeka na takich 'lokatorów' bo sprowadzają na wieś i chcą żyć sielsko anielsko a tu im burzy spokój to, że rolnicy pracują często do późna w sezonie, wywożą obornik, który im śmierdzi itd. Oj, ile takich kłótni sąsiedzkich a nawet protestów na większą skalę.
Fajnie, że wybudowałaś się tam, gdzie Ci dobrze.
Ja też chciałabym się za jakiś czas osiedlić na wsi ale nie tam gdzie mi rolnicy pod oknem będą jeździć. Wieś ma swój urok ale nie każda i nie każdy w niej odnajdzie.

Na naszej wsi już praktycznie nikt nie uprawia, jest kilka nowych domów, kilka następnych w trakcie budowy, działki z rolnych przekształcają się w budowlane... mamy blisko do miasta, pola a uprawne są kawałek dalej, ale nigdy bym nie pomyślała, że mogłoby mi to przeszkadzać, gdybym miała pod samym domem może? Zawszw więcej problemów z sąsiadami miałam niestety w mieście...
Życzę Ci więc udanej realizacji planów 

Chcąc nie chcąc to ich podwórko, nieTwoje, więc nie powinnaś dbać o to jak wygląda ani się tym przejmować. Mieszkasz tam ale tego nie zmienisz, bo to Ty jesteś tam gościem. Oni są tak nauczeni od zawsze i też tego nie zmienią.
W relacje pomiędzy domownikami też bym nie wchodziła, to są ich sprawy.
Najważniejsze relacje jakie powinny Cię interesować to te między Tobą a Twoim mężem.
Jeśli mieszkanie tam wpływa na Ciebie tak źle, że odbija się to na Twoim małżeństwie, to zastanowilabym się nad rozmową z mężem na temat wyprowadzki. Myślisz że przeprowadzka w ogóle wchodzi w grę? Czy jesteś pewna że mąż będzie anty?

Moim zdaniem tu nie ma co analizować i szukać rozwiązania żeby obejść to co bije z tego postu. Jesteś tam nieszczęśliwa i to jest niezaprzeczalne. Jesteś w sytuacji która bardzo Ci nie odpowiada i jedyne co tutaj się odbywa to podanie tabletki na ból żeby jeszcze jakoś to przetrzymać. Życie masz jedno, czujesz się coraz gorzej i trzeba coś z tym zrobić. Patologia w tym domu również nie pomaga. Nie ma co czekać na cud że coś się zmieni, albo jak teść pójdzie na emeryturę, albo kiedy w końcu zapije się na śmierć.
Jest źle i trzeba się ewakuować. Porozmawiaj z mężem i uświadom mu ze sprawa jest poważna i nie będziesz więcej marnować cennych lat swojego życia których nikt Ci nie odda. I wspólnie zdecydujcie. A najlepiej moim zdaniem jak najszybciej się wyprowadzić. I nie musisz racjonalizować swoich uczuć ani walczyć z nimi. Nie ważne co kto myśli, to są Twoje uczucia i masz do nich prawo. Nie chcesz tam być i nie powinnaś dłużej tam pozostawać bez względu na wszystko.

Pozdrawiam

Moim zdaniem w Waszym przypadku najrozsądniejszym rozwiązaniem jest pobudowanie się w nowym miejscu, gdzieś nie za daleko i nie za blisko jego rodziców (na pewno będzie im dalej pomagał). Gdyby teść przepisał ziemię, mielibyście plac. Skoro Twój mąż sam może dużo zrobić, to i te koszty Wam się znacznie zredukują.

Szanse na pracę gdzieś tu bliżej są bardzo malutkie, tym bardziej jeśli chodzi o takie warunki jakie mam w obecnej pracy. Umowa o pracę na czas nieokreślony na pełen etat. Dodatkowo bardzo lubię tę pracę i chcę do niej wrócić po macierzyńskim.
Zrezygnować z pracy nie chcę, ale problemem będzie kto się zajmie małą jak będę musiała wrócić do pracy.

Budowa domu to jest jedno, ale posiadanie działki na tę budowę jest najpierw istotne. Pomimo tych hektarów rodzice męża ani ara nam nie chcą dać na budowę i nawet nie chcą o tym słyszeć. Uważają, że jest wystarczająco duży dom, że mamy gdzie mieszkać i nie po to go kiedyś wybudowali, żeby się wszyscy wyprowadzali od nich..

Peonylady jeśli na en moment nie ma możliwości żebyście się wyprowadzili, to pozostaje Ci po prostu zamienić nastawienie do tych ludzie. Popatrz na teściową z innej perspektywy: umęczona, zapracowana kobieta żyjąca od lat u boku alkoholika. Nie ma pewnie łatwego życia. Jakby przychodziła ciągle do Ciebie na górę to byś miała problem pt "teściowa mnie zamęcza". Jeśli potrzebujesz jej poocy prz dziecku - spróbuj jej wcześniej powiedzieć, poprosić. Pójdź na herbatę,porozmawiaj, może ona wyczuwa Twój dystans i się po prostu nie chce narzucać?
Masz męża , który murem z Tobą stoi - doceń to mogło być gorzej. Jeździsz autem ? Bierz dziecko w samochód i jedź do miasta. Nie musisz tkwić tam cały dzień. Głowa do góry, w ogóle bycie mamą na macierzyńskim bywa trudne, dużo zmian jest teraz w Twoim życiu.Co do późniejszej opieki po powrocie do pracy - są przecież żłobki, po dordze możesz zawozić malucha. JA mieszkam na wsi, nie mam tez na miejscu nikogo na stałe do pomocy, dojeżdżam autem do pracy do miasta. Wszystko da się zorganizować.

Yessa, jak widać u Ciebie nikt nie umarł z powodu wyprowadzki wszystkich dzieci od rodziców i braku chętnych na kontynuację prowadzenia gospodarstwa. Wychodzi na to że się da, można żyć bez tego. Dziękuję za otuchę

Kiedyś się tak żyło. Wielopokoleniowe domy, wspólne sprawy i przede wszystkim fakt, że starsi decydują o planie dnia i o tym, co młodym wolno. Nie dziwi mnie, że Twój mąż lata pomagać w gospodarstwie, bo po pierwsze prosi go o to matka, po drugie takie są zasady, po trzecie czuje się wdzięczny za dach nad głową. Ty natomiast w oczach teściowej możesz być po prostu niewdzięczna. W jej oczach to może wyglądać tak, że wielka damulka z miasta przyjechała, kazała sobie wszystko wyremontować i czuje sie lepsza od innych, nie pomaga w gospodarstwie, wszystko ją brzydzi (jak np. nie chcialaś dać dziecka teściowej na ręce, bo miała brudne ciuchy). Nie atakuję Cię, sama nie znoszę wsi i wiejskiego życia. Mówię na podstawie doświadczenia, bo jeździłam jako dziecko do babci na wieś i moj narzeczony ma sporą część rodziny na wsi. Akurat rodzice mojego narzeczonego są nowocześni, ale już dziadkowie też mieli cudowne pomysły, że ja tam przyjadę i będę z nimi prowadzić gospodarstwo. Mogę Ci poradzić jedynie unikać konfliktów i natychmiast się wyprowadzić, tak szybko jak to możliwe. Niestety moim zdaniem stracisz męża, jezeli tam dłużej zostaniecie. Za chwilę będziesz robiła awantury, bo nie dasz rady psychicznie.