Córka chce zostać Świadkiem Jehowy - Netkobiety.pl

Tak działa toksyczność słów, gdy chce się manipulować. Gdyby córka została z Tobą, to byłaby katoliczką, teraz ŚJ , bo ojciec. Gdyby ojciec był muzułmaninem, to też nim by była.
Niezrozumiałe jest dla mnie dlaczego zostawiłaś dziecko z nim. No trudno. Teraz z całych sił musisz walczyć, aby córka była z Tobą. W razie czego zostaje sąd. Innej drogi nie ma.

Zdajesz sobie sprawę z tego że inaczej Twoją wyprowadzkę mogła widzieć Twoja córka,mogła poczuć się porzucona po prostu.
Na nic tu akademickie dyskusje o " równości " i o tym że kobiety i mężczyźni mają takie same prawa w przejmowaniu opieki nad dzieckiem po rozwodzie .Na nic tu też będą gadki szmatki o prawie do szczęścia tzn że każdy je ma  stało się i nie odstanie dziecko też ma takie prawo do tego szczęścia ma jednak taką naturę że jest zależne i podatne bardziej na różne wpływy.
ŚJ mają tu niewiele do rzeczy a serce dziecka nie znosi pustki Twoja córka zorganizowała sobie szczęście po swojemu .
To może być bunt i jednocześnie ucieczka ta fascynacja religią .Ucieczka przed niechcianymi emocjami związanymi z Twoją wyprowadzką .U ojca i macochy znalazła pocieszenie lub iluzję tego tam nikt jej nie tępi ,a u was w domu trzech na jednego.Zastanów się po czyjej jesteś stronie i czego potrzebujesz a co dostajesz od partnera.
Walcząc z nią robisz z niej męczenniczkę i tylko dodajesz jej siły.W tym momencie możesz nie być wiarygodna dla niej.
Wybrałaś obcego faceta dla niej jego córkę i jakąś robotę ,ojciec skorzystał z okazji i indoktrynował S tak mają mają taki obowiązek.
Z tym że zdaje się że to wszystko już wiesz  czasu nie cofniemy itp,ale może być za późno nie zrobisz z córki katoliczki na powrót tak mi się zdaje.
Kwestie religijne zostawiłbym na  koniec i to ostatnia sprawa z najniższym priorytetem .
Emocjonalne relacje są o wiele ważniejsze niż jakaś tam religia.Nie nawracaj córki bo ona też będzie ciebie nawracać a to w takiej atmosferze walka do upadłego.
Z doświadczenia powiem Ci że u świadków jest spora rotacja dużo ludzi odchodzi rozczarowanych, najgorszą opcją jest walka.
Myślę też że "aura" ŚJ jest mocno "przereklamowana" i jednocześnie demonizowana a miałem z nimi do czynienia w rożnych okresach i sytuacjach mogłem obserwować w dłuższym odcinku czasu .
Poznałem takich co dało się ich lubić normalnych ludzi zdających sobie sprawę że są ludźmi i miąłem do czynienia z fanatykami .
Z resztą wiele jest mitów na ich temat.
Problemów Twojej córki nie da się zwalić na ŚJ.Na nią też nie usiłuj zwalać niczego .Ty i Twój partner macie największy udział  w tym co poczuła Twoja córka .Może być tak że za rok jej przejdzie albo i nie.Tylko że jak jej przejdzie co wtedy co z wami znowu oddasz ją komuś pod opiekę bo partnerowi się nie spodoba coś w niej .
Po pierwsze to partnerowi się przyjrzyj co to za typ,najlepiej pogoń go .Potem zrób ze sobą porządek czego Ty chcesz i kto jest najważniejszy oprócz Ciebie.Zdaje sobie też sprawę że dołujesz się swoim błędem z tym też zacznij robić coś bo się zadręczysz w poczuciu winy i odpowiedzialności a to odbierze Ci prawdopodobnie energię do naprawiania relacji na poziomie więzi z córką nie mówiąc już o Twoim stanie psychicznym zadbaj o siebie i o to jak się czujesz urazy to nie jest dobra energia tak jak obwinianie siebie czy kogoś.Ty idź do psychologa bo dla partnera i jego córki a za chwilę dla Ciebie Twoja córka będzie "dziwolągiem" ,albo oddaj córkę pod opiekę ojca - zdecyduj konsekwentnie.Partner i jego córka nie lubią i nie akceptują Twojej córki .Pytanie dlaczego ?Życie w takim konflikcie może być koszmarem i dla Ciebie i dla niej .Kto za to zapłaci kto silniejszy.Nie zmusisz ich do lubienia się.Wspólny pokój dla nastolatek - genialne po prostu.
Twój partner "nie chciał" wiesz do czego nadaje się taki partner? Coś przeoczyłaś być może.Jeżeli teraz nie potrafi Ciebie wesprzeć przyznać się do błędu to nadaje się do d...y.Zdaje się że chce "mamusi" tylko dla swojej córki - monopol na własność , niepokojące jest to że tam u was takie szantaże odchodzą chyba o te dzieci.

To jest zupełnie zrozumiałe, że weszła w sektę jak w masło. Ja miałam to samo z kościołem. Wreszcie ktoś mi mówił, jak żyć, co dobre co złe, akceptował mnie. W końcu przestałam czuć pustkę w życiu stworzoną przez niekochającą rodzinę. Wszelkie próby oderwania mnie od tego oznaczałyby dla mnie, że ktoś chce mojej krzywdy, nie chce, żebym była szczęśliwa, chce odebrać mi to, co daje mi poczucie sensu. To był JEDYNY stabilizujący wpływ w moim życiu i niezależnie od tego, co uważam o tym, jak byłam indoktrynowana, jakie wartości przejęłam, jakich problemów się nabawiłam, to miejsce i ci ludzie mnie uratowali. Moje zdrowie psychicznie od tego zależało. Gdyby nie kościół i KSM nie wiem, gdzie bym skończyła. (Taki fun fact z psychologi: człowiek potrzebuje minimalnie chociaż jednego stabilnego środowiska w życiu, żeby nie stoczyć się w nałogi i inne nieciekawe problemy; czy to będzie rodzina, szkoła, przyjaciele, grupa przy kościele - wszystko jedno; ale ma to kluczowe znaczenie dla zdrowia psychicznego; bez tego nie ma szans).

Bycie Świadkiem Jehowy to teraz część tożsamości Twojej córki. Dzięki temu się określa, to wyznacza jej ramy, stabilizuje ją, daje jej poczucie sensu, wyjaśnia jej rzeczywistość. Nie zabieraj jej tego. Postaraj się do jej życia DODAĆ inne wartości, a nie odzierać jej z czegoś, co teraz jest dla niej najważniejsze.
Ona ma już 14 lat. Czas wychowywania dziecka minął. Teraz będziecie zbierać owoce tego, czego ona doświadczyła. Będzie trudno. To ostatni moment, kiedy możesz być ważna dla swojej córki, możesz naprawiać tę relację, pokazać miłość, akceptację, bliskość, zrozumienie, wsparcie. Ale to nie będzie proste i prawdopodobnie nie otrzymasz za to w najbliższym czasie podziękowania.

Spokojnie .
Nie opisałaś dokładniej  jak to wygląda po prostu, w praktyce, wasze codzienne wzajemne relacje - stąd domysły.
Z resztą napisałaś coś takiego co daje duże pole do swobodnej interpretacji

Nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę, ale wszystkie powyższe zdania pokazują jak niezdrowe zasady, a przypuszczalnie także wynikająca z nich atmosfera, panują w Waszym domu.

Przykro to pisać, ale żadna z Ciebie matka..a Twój partner ..brak słów.
Jesli cos mozesz dla córki zrobic, to uwolnic ją od swojego towarzystwa.
Gdzie jest matka tamtej dziewczyny?

My jadacie razem z Tomeczkiem, bawicie się razem, a dzieci to jakieś kwiatki do kożucha?
Myślalam ze takie rzeczy to tylko w filmach, ktore zwykle dobrze się nie konczą.

Niektórzy powinni mieć ustawowy zakaz robienia i posiadania dzieci. Dla dobra wszystkich. Dzieci najbardziej na tym skorzystałyby.

A sądzisz, że czyja to wina? Kontaktu z dzieckiem nie buduje się z dnia na dzień, a żeby go mieć, najpierw trzeba do niego (dziecka) znaleźć drogę, w tym otwarcie rozmawiać, spędzać wspólnie czas, być mu przyjacielem.
Wasze drogi wyraźnie się rozjechały, dlatego nie dziwi mnie, że jesteście sobie obce, nie potrafisz do niej dotrzeć, nie masz w jej oczach autorytetu. Moim zdaniem masz to, na co solidnie zapracowałaś, a w tym wszystkim jej chęć wstąpienia do ŚJ stanowi najmniejszy problem. Notabene, gdybyś nawiązała ze swoją nastolatką właściwą więź, ta sytuacja przypuszczalnie w ogóle nie miałaby miejsca.