Wirtualna relacja, głupota, niedojrzałość. - Netkobiety.pl

Bardzo dziwna historia. Obydwoje zachowujecie się zupełnie niedojrzale. Propozycja zamieszkania razem z osobą, ktorej się nawet nigdy nie widziało osobiście tez budzi dużo podejrzeń, czy dziewczyna nie ma jakichś zaburzeń osobowości

Myślę, że za szybko weszliśmy w nową relację.
Z tego co wiem ona rozstała się z chłopakiem w lutym i tydzień, dwa później poznała mnie online. Ten typek powiedział do niej, że nigdy do siebie nie pasowali, nigdy jej nie kochał, nie podobała mu się. Więc dosyć ostro.
Z kolei mój związek to było mega duże bagno. Nie zdawałem sobie sprawy, że potrzebuje pomocy psychologa i konkretnej pracy nad sobą aby wrócić do możliwości stworzenia normalnej, zdrowej relacji.

Ona tego kłamstwa mi tak szybko nie wybaczyła. Mówiła, że potrzeba czasu. Po przyznaniu było czuć ochłodzenie relacji i to dosyć konkretne. Mówiła kilka razy o granicach, że cały czas daje ludziom je przekraczać i to ją pogrąża coraz bardziej.

Czy ona nie myślała o mnie poważnie? Z mojej perspektywy wyglądało to tak, że myślała o mnie wręcz za poważnie jak na internetową relację. Sama to mi kiedyś przyznała, że zaangażowała się za mocno.

Co do nie do wychodzenia poza Internet. Tutaj wina jest po mojej stronie. Ona dążyła do spotkań wielokrotnie, ja hamowałem. Dlaczego? Chyba podświadomie wiedziałem, że na tamtą chwilę skrzywdzę ją w bliższej relacji, szukałem ucieczki od spotkania i mocniejszego zaangażowania. Sama chciała poznać mojego przyjaciela który ma budkę z kebabem blisko jej pracy. Aktualnie jak się widują to udaje, że go nie zna. Zaczęła interesować się życiem moim i moich przyjaciół. Ja to widzę tak, że chciała wejść do mojego życia. Zaczęła się o mnie martwić. Jak raz wysłałem zdjęcie, że zrobiłem 80km rowerem to zaczęła pisać, że same truskawki to za mało na taki wyjazd, pytała czy wziąłem odpowiednią ochronę przed słońcem, czy mam wodę czy wziąłem tabletki na moje dolegliwości itp. Takich akcji trochę było, detale, a cieszą i człowiek widzi, że drugiemu zależy. Wysyłała mi zdjęcia na których jest uśmiechnięta i podpis typu, ”śniło mi się, że Cię przytuliłam”. Jak na moje nieduże doświadczenie w relacjach jej zaangażowanie było spore. Sama zaproponowała wyjazd do Gdańska we wrześniu, na co się zgodziłem.

Była też zazdrosna. Raz wysłałem zdjęcie, że piję ze znajomymi piwo i było widać kawałek koleżanki. Na początku wiedziałem, że to żarty, ale dla mnie żart jest śmieszny maksymalnie kilka razy. Wypominała mi ją dobre kilka razy. To było coś w stylu, „Nie mam dzisiaj czasu, a ona pewnie dla Dominiki masz”, albo raz jej opowiedziałem sytuację, że kobieta z żabki poprosiła mnie o pomoc, musiałem butować do drugiej żabki po materiał do paragonów. Pomogłem, postawiła mi piwo za pomoc, pogadaliśmy chwilkę. Dla mnie całkowicie normalne. Ona to skwitowała tekstem, „Ty młody, ona młoda, może coś w tego wyjdzie”. Taka pasywna agresywność. Mi się wydaje, że przez jej zachowanie ja też tak zacząłem postępować i ją pogryzać z tinderem i zazdrość rosła we mnie.

Co do tego tekstu to wyszło tak, że wrzuciła swoją fotkę i napisała tekst, „patrz jaka podobna”, ja pytam do kogo, a ona „DO CIEBIE”, ja zapytałem czy to dobrze, a ona „No tak No sam zobacz ze podobna”. Tak szczerze to jesteśmy do siebie podobni z wyglądu, tylko nie mam pomysłu co to może dla kobiety znaczyć. Temu zapytałem.

Dobrze wiem jak wygląda. Pokazywała mi się cała na kamerce, mam jej dziesiątki przeróżnych zdjęć. Z makijażem, bez, nawet mam jedno w bieliźnie profilem. Do wyboru do koloru. Zresztą jak pisałem wcześniej, przyjaciel widzi ją czasem na żywo.
Co do jej oszustwa. Jedyne czego się doszukałem to to z portalami randkowymi. Myślę, że jedynym oszustem w tym związku byłem ja.

Stu procentowej pewności nie mam, ze mieszka tam gdzie mówiła, ale okoliczności w jakich podała mi gdzie mieszka były wiarygodne. Miała atak hipochondrii i w razie czego jakby jej się pogorszyło to podała mi adres i abym do niej zajechał. Swoją drogą spędziłem z nią wtedy na telefonie prawie całą noc, po prostu byłem przy niej i słuchałem co mówi aby poczuła się lepiej. Pojechać nie mogłem, bo byłem akurat dzień przed pogrzebem dziadka kilkaset kilometrów dalej. Po drugie podała mi go wcześniej, nie wiem czy specjalnie, ale strzelam, że tak. Zrobiła fotkę gdzie na stole było widać korespondencję na jej adres.

Jak się kłóciliśmy, zawsze na końcu mówiła, że zależy jej na relacji ze mną i niezależnie co się stanie, chce mieć ze mną kontakt. Oprócz ostatniej kłótni, gdzie płaczliwym głosem powiedziała wprost abym dał jej spokój.
Za każdym razem jak było po kłótni to ona wyciągała pomocną dłoń.  Naprawdę nigdy w życiu tak źle się nie czułem, że potraktowałem tak źle uczucia drugiej osoby.

Wydaje mi się, że sama była/jest mocno zagubiona, szukała akceptacji, atencji, kobiecej energii. Sam fakt tego, że siedzi na portalach randkowych o tym świadczy. Ona po prostu chciała znaleźć kogoś kto ją pokocha. Wpisałem się w jej gusta, zaczęła mi się narzucać z każdej strony, otworzyła się na mnie kompletnie, często mnie komplementowała jaki jestem inteligentny, zaradny, przystojny i dobry. Wysyłała zdjęcia z jej życia codziennego, ja się tego przestraszyłem i spieprzyłem koncertowo. Ona zauważyła, że się stara, a  kolejny facet z rzędu ją olewa i zamknęła się kompletnie.

Po przyznaniu do kłamstwa powiedziała coś w stylu, polubiłam cię za to jaki jesteś, a nie w jakiej skorupie żyjesz. Potem dodała coś w stylu po co dałem na fałszywe zdjęcie brzydszego faceta od siebie.
Gdy pokazałem prawdziwą twarz mocno się zmieniła. Zaczęła dużo bardziej dbać o wygląd i wysyłać mi masę fotek. Więc ja się jej raczej też spodobałem, szczególnie, że sama otwarcie o tym mówiła, że jestem przystojny i chciałaby mieć takie usta jak ja mam i tak foremną twarz.
Raz jej powiedziałem, że pięknie wygląda w kręconych włosach to przez jakiś okres wysyłała mi zdjęcia jak siedzi w nich.
Zrozumiałem swój błąd i chciałbym to naprawić. Pytanie z tej mąki upiecze się jeszcze chleb?

Może tytułowy tekst który napisałem czyta się inaczej niż ja to widzę. Według mnie wina jest zdecydowanie po mojej stronie. Jej wina jest taka, że po prostu za mocno chciała stworzyć ze mną związek, a ja zamiast szczerze pogadać, że potrzebuje trochę czasu na ułożenie w głowie starych spraw (czułem, że w głębszej relacji one wypełzną na wierzch) to zacząłem popełniać błąd za błędem, aż przerodziło się to w toksynę.

Nie tylko dziwna, ale i żałosna, denna.
Nic dziwnego, że wątek doczekał się aż 2 odpowiedzi.  Żaden liczący się forumowicz nie odpisał, bo i po kiego diabła? Odpowiadać człowiekowi, który żarty sobie robi z ludzkich uczuć.
Brytanku, masz trzydzieści na karku a zachowujesz się jak nastolatek. W twoim wieku miałem już 2 dzieci i nie takie problemy na głowie.
Tak z dużą dozą humoru się zapytam i nie wiem czy jesteś w stanie mi odpowiedzieć z tą twoją psychiką:
Kiedy już spodobała ci się dziewczyna, to nie mogłeś zrezygnować z fałszywego profilu, założyć prawdziwy i wtedy do niej startować?

Teraz do wszystkich.
Na forum jest wątek o fałszywości ludzi.. Niestety, dużo ludzi się z tym rodzi. Dużo forumowiczów napisało, że mimo wszystko należy mieć kredyt zaufania do nowo zapoznanych osób....Ok, zgoda. Ale co będzie jeśli na przykład będąc na miejscu tej dziewczyny spotkacie na swej drodze tego małego brytanka?

Przykro mi, ale wszystko co mówisz to pozory. Nic nie jest pewne dopóki tego nie doświadczysz. Czyny, nie slowa. Dla mnie z nią też jest coś nie tak. Mogę tylko ślepo strzelać co, bo jej nie znam. Moim zdaniem się przejedziesz, ale zobaczymy... Oby nie

Jak na razie mówi Ci wszystkie piękne rzeczy jakie każdy manipulator mówi. Też przez to kiedyś przechodziłam z chłopakiem bardzo podobnym do twojej lubej i może stąd mój pesymizm. "Śniło mi się, że Cię przytulałam", pozorna troska i pytania o truskawki, szukanie uwagi, zapewnienia o miłości. No i ta ponad przeciętna miłość i przywiązanie do kogos ledwo poznanego w necie... typowe dla osób zaburzonych emocjonalnie, które każdej relacji przypisują niezywkła bliskosc, bo nie liczy się dla nich człowiek a emocje i relacja. Powiem Ci tak - raczej nie będziecie razem i co więcej raczej nigdy się nie spotkacie. Nie mam powodów by ci to mówić jakos zlosliwie, żle życzyc. Po prostu tak czuję. A ona moze miec 5 takich jak ty

Sytuacja trochę się rozwinęła.
Poznałem ciekawą dziewczynę z którą złapałem dosyć dobry kontakt, a że nie jestem typem który myśli o kilku kobietach postanowiłem napisać do pani X.
Napisałem, że nie będę uganiać się za dziewczyną która ma mnie w czterech literach. Dałem jej termin aby mi odpowiedziała. Jeśli nie odpowie to uznam, że nie chce mieć nic więcej ze mną wspólnego.
To był błąd, bo mocno odpaliłem ją emocjonalnie. Odblokowała mnie na facebooku i napisała o 2 w nocy dosyć długi wywód, gdzie powiedziała, że wymyśliłem sobie tą całą relację, że ona myśli, że spotykam się z kobietami w głowie i potem to mi się miesza z rzeczywistością.  Wspomniała o moim tinderze i innych emocjonalnych rzeczach.
Na końcu napisała, że za dużo było i nadal jest psychozy, więc żadna relacja nie wchodzi w grę, nawet koleżeńska.

Mocne słowa. Na szczęście nie utożsamiam się z nimi, chociaż całkiem niedawno pewnie bym to zrobił. Teraz sądzę, że ona ma równie duży problem z emocjami jak ja.
Rozumiem, że można pisać w takiej formie piękne rzeczy dla flirtu, ale nie tak dużo. Oprócz rzeczy o których wspomniałem w pierwszym poście mógłbym dopisać spokojnie kilkanaście innych.
Jak ona mi proponowała wspólne mieszkanie czy wyjazd nad morze to nie słyszałem w jej głosie żadnej formy żartu.
Mimo to potem nie miała problemu aby stwierdzić, że my się tak na prawdę nie znamy i odwołać dzień przed neutralne spotkanie w domkach które sama zaproponowała, bo uznała, że tak będzie najlepiej.

Zrobiłem kolejny błąd, postanowiłem się wytłumaczyć.
Ona odpisała żebym zmienił psychologa. Chyba mocno ją emocję poniosły, bo po 10 minutach dodała tekst w moim mniemaniu łagodzący sytuację, że dalej jest błędne koło i ona nie może tego znieść.
Po tym dodała mnie do ignorowanych na facebooku (pracuje przy aplikacji bardzo zbliżonej do facebooka, dokładnie wiem jak to działa), czyli jak wysyłam wiadomość to jest niezamalowane kółko.
Na razie taki stan utrzymuje się od wtorku.

Nie wiem jak przestać kopać, na prawdę chcę to przestać robić, ale z każdą próbą kontaktu chyba coraz bardziej psuję relację.
Po lekturze forum i na własnym przykładzie wyżej zrozumiałem, że tłumaczenie tylko pogorsza sprawę.

Mimo to wszystko myślę, że jestem uczuciowym człowiekiem. Czułem, że ona się do mnie przywiązuje i ja do niej. Nie mogę uwierzyć, że robi to co piszesz.
Ale z drugiej strony mówiła mi kiedyś, że jest na portalach randkowych dosłownie grube lata.

Po terapii zrozumiałem jedną ważną rzecz. Ona wpędziła mnie w rolę ofiary, nie wiem czy świadomie.
Tekst z tematu napisałem w stylu ofiary, że to wszystko to moja wina. Ale tak nie było. Ona również dosyć mocno działała negatywnie na mnie, przez co nakręcaliśmy się oboje.
Tutaj się z nią zgadzam, była psychoza którą to ja zacząłem. Ona dawała masę sprzecznych sygnałów, nie dziwię, się, że po czasie zgłupiałem. Po prostu zawaliła najważniejsza rzecz - komunikacja.

Moje najbliższe otoczenie sądzi tak samo jak Ty. Nie brałem ich zdania na bardzo poważnie, bo wiadomo to przyjaciele, zawsze będą po mojej stronie.
Trzeba też brać pod uwagę fakt, nikt nie zna jej perspektywy. Ale mimo wszystko pewne rzeczy można wywnioskować i to z dużą dozą prawdopodobieństwa.

Jak już ludzie z internetu sądzą podobnie do moich przyjaciół to zaczynam się zastanawiać czy ja za bardzo nie wziąłem winy za rozpad tej relacji na siebie.
Szczególnie, że po terapii zaczynam przypominać sobie masę szczegółów które balansują wskaźnik rozpadu związku na obie strony.

Ona mi tego wszystkiego nie obiecywała. Po prostu mówiła, że chętnie by się ze mną wybrała nad morze, że mogę u niej zamieszkać, bo potrzebuje kogoś aby jej plecy drapał, że stopuje dla mnie wszystkich adoratorów, dzwoniła do mnie kiedy sama szła ciemną ulicą abym jej dodał odwagi, albo kiedy była ta słynna noc pełna błysków na niebie.
Dużo tego było.

W zasadzie sama chciała wejść do mojego życia. Akcja z kebabem przyjaciela (chociaż teraz się do niego w ogóle nie odzywa, udaje, że go nie zna), jak inny kolega miał problem z dziewczyną to chciała przez telefon mu doradzić. Jeszcze inny kolega miał problem z dietą to chciała z nim też pogadać o tym. Jak miała stracić pracę to zapytała czy u mojej mamy nie ma przypadkiem wolnych miejsc w pracy.
Jak ja z kolei jej proponowałem pomoc, tak szczerze bez oczekiwań to nie przyjęła jej. Po prostu była cicho. Chciałem jej za darmo naprawić laptopa (kiedyś zajmowałem się serwisem elektroniki i mam jeszcze sprzęt w domu) to nie chciała. Zaoferowałem jej pomoc w przewiezieniu mebli to też cisza. Jedyne co przyjęła to radę jaki telefon kupić, ale potem się okazało, że bardziej słuchała szwagra niż mnie.

Ona mówi, że jestem bardzo dobrym facetem, ale nie chce mieć ze mną kontaktu bo moje zachowanie sprawia jej ból. Rozumiem to. Sam przez to przechodziłem rok temu.
Tylko jak ja chcę to naprawić, szczerze pogadać, zapytać o co dokładnie jej chodzi to nazywa mnie psycholem i mówi, że dobrze gram poprawę, ona się nabiera i od początku śpiewka.

Czy ja chce z nią zbudować przyszłość? Nie wiem. Chciałbym ją po prostu poznać na żywo i potem zdecydować. Myślę, że na żywo relacja może zyskać i zmazać wirtualną toksynę.
Mógłbym podejść do niej po pracy. Wiem gdzie pracuje o której kończy, ale nie wiem czy to jest dobry pomysł. Moim zdaniem to jest za bardzo desperackie.

Desperacja raczej nie ma tutaj zastosowania, bo co to mi da? Nawet jeśli przełamie jej granicę to będzie jednostronny związek, a nie o to mi chodzi. Dwie osoby muszą być zaangażowane inaczej to nie ma sensu.
Więc zostało chyba tylko czekanie na jej ruch, o ile jakikolwiek się zdarzy.

Co do emocji. Ona jest mocno emocjonalna. Raz rozpłakała mi się przez telefon w jednej sprawie rodzinnej. Trochę osłupiałem, ale po chwili ogarnąłem się i prostu przy niej byłem, bez tłumaczeń.

Mam takie głupie wrażenie, że widzę schemat w jej zachowaniu. Ona mnie cały czas testuje i czeka aż będę gotowy i zdam test, wtedy się na mnie otworzy ponownie.
Jakby miała na mnie na prawdę wywalone to myślę, że by mnie zablokowała dosłownie wszędzie, a ona zrobiła na odwrót, odblokowała mnie.
Takie moje wolne gdybanie.

Wcześniej robiła na mnie masę tak zwanych shit testów. Nawet te głupie pisanie co dwadzieścia minut. Dosłownie w prawie zegarkiem w ręku odpisywała mi co te 20-25 minut, a im dłużej ja nie odpisywałem tym ona wydłużała czas.
Znalazłem w internecie zapis, że to technika manipulacyjna stosowana przeważnie przez kobiety.

Po prostu bawiła się mną. Smutne, ale prawdziwe. Żałuje, że dopiero teraz to widzę, a nie przejrzałem na oczy na początku lipca.
W zasadzie należało mi się za te oszustwo.

Napisałem do niej smsa w którym opisałem uczucia i na końcu zapytałem czy chce się spotkać, wyjaśnić szczerze co było między nami, a ona mi odpisała,
"Nie będę tego czytać. Proszę żebyś nic do  mnie nie pisał bez względu na powody czy też dobro terapii, bez względu na pozytywny czy negatywny wydźwięk. po prostu nie pisz, nie życzę sobie tego."
Odpisałem, że uszanuję jej decyzję i nie będę się z nią nigdy więcej kontaktować.

Nie mam zielonego pojęcia dlaczego uważa mnie za psychola. Chciałem dobrze, a ona ma to w tyłku, kompletnie.
Tyle z tej "relacji". Faktycznie nie wyszło to poza internet.

Eh jestem po prostu naiwnym frajerem który myślał, że nareszcie znalazł fajną dziewczynę.

Dziękuje Bianko za posty. Dużo mi pomogłaś.
Numeru nie skasuję, ale po jej słowach (te które przytoczyłem to nie wszystko, były dużo gorsze) nawet nie mam zamiaru się odzywać.
Ona uważa mnie za ludzki odpad i psychola.

Po tym co się stało nie zdziwiłbym się gdyby na prawdę te kwiaty wyrzuciła do kosza, co mi wszyscy na około mówili.
Podsumowując wykorzystała mnie jako tampon emocjonalny. Zerwała kontakt dosłownie ze wszystkimi znajomymi, przyjaciółmi, miała kryzys, byłem tylko ja który słuchał wieczorami jej płaczu, żalu i obgadywania innych. Pomagałem jej przy chorobie i z wyrozumieniem słuchałem jak nie może oddychać czy ma grzybicę płuc.
Przestałem być użyteczny to wywaliła mnie do kosza. Nie bez powodu jest powiedzenie, że dobrzy ludzie mają gorzej.
Trochę to smutne, ale co zrobisz.

Miałem kontakt z jednym z jej znajomych to powiedział, że miała ego w kosmosie i nie dało się z nią wytrzymać, bo zawsze tylko ona, ona i ona. Oczywiście zaślepiony nie wierzyłem temu.
Z tym obgadywaniem to też trochę dziwne, bo dosłownie tyle informacji się dowiedziałem, że mógłbym do tej jej koleżanki podejść i gadać jak z kumpelą sprzed laty.

Swoją drogą pani X potraktowała mnie dosłownie tak samo jak jej były potraktował ją. Dostałem za swoje, ale jej zachowanie akcja jest moim zdaniem bardziej podła.
Będzie nauczka na przyszłość.

Myślę, że sama jest tego świadoma, że ma duże braki. To mądra kobieta, ale równie zagubiona co ja.
Bez spotkania na żywo otworzyła się na mnie i to tak na poważnie.
Wiem jak wyglądają jej rodzice, siostry, gdzie pracują itp, nawet wiem gdzie dokładnie jest jej dom rodzinny, gdzie mieszka, pracuje, dowiedziałem się od niej dużo o jej przeszłości i nie tylko. Wiem o niej dużo za dużo jak na relację internetową.
Przeczytałem historie forumowiczek to sądzę, że taka wiedza w nieodpowiednich rękach mogłaby skończyć się dla niej katastrofą.
Więc moim zdaniem zaufała mi i to tak na prawdę, szczerze.

Wiecie co ona wie o mnie? Jestem programistą, mieszkam 10km od niej (ale nie wie dokładnie gdzie), wychowywałem się w zasadzie bez ojca (tak jak ona), mój bliski przyjaciel ma obok jej pracy kebab (sam nie wiem czy to plus czy minus w tej sytuacji), mam paczkę zgranych przyjaciół (której mi zazdrościła w pozytywnym aspekcie), wie o śmierci dziadka (Wtedy mi baaardzo pomogła emocjonalnie i strasznie zyskała w oczach jak miała do pracy na 8, a do 6 rano ze mną siedziała, słuchała i starała załagodzić ból) i chyba tyle.
Plus kilkanaście opowiedzianych śmiesznych historii z życia. Ale tak szczerze to o sobie mało mówiłem. To mnie z perspektywy czasu trochę boli, że za późno się na nią zdecydowałem otworzyć, jak ona to już dawno zrobiła.

Bardzo często gadaliśmy po prostu jak para, ile razy nasłuchałem się o jej okresie czy tym jak ją boli. Ona pocieszała mnie po dziadku, dodawała otuchy kiedy zmieniałem pracę, a ja ją wspierałem gdy płakała czy miała napady choroby.
Czasem miałem wrażenie, że znam ją kilka lat, a to było wirtualne kilka miesięcy.
To mnie jako faceta który nie lubi tak szybko otwierać się przed ludźmi wprawiło w zakłopotanie i zacząłem popełniać błędy.

Z miesiąc temu powiedziała mi, że niezależnie co będzie się między nami działo w najbliższej przyszłości to ona szczerze chce ze mną zatrzymać minimum koleżeńską relację.

Wydawało mi się, że ona wyciągnęła do mnie rękę jakieś 2 tygodnie temu (jak pisałem o tym, że wysłała mi zdjęcie rogówki którą pomogłem wybrać).
Ale wtedy byłem głupi i zamiast dać jej przestrzeń (napisała, że ona nie jest gotowa, co ja przyjąłem jako odmowę) zacząłem znowu się tłumaczyć... Za bardzo wszedłem w rolę ofiary. Co sama mi podkreślała nie raz.

Jeśli zdecyduje się na kontakt i za ten jakiś czas będziemy w stanie na prawdę szczerze porozmawiać w cztery oczy (albo chociaż telefonicznie), a dodatkowo coś z tego wyciągniemy to delikatnie pociągnę relację dalej.
Jak nie to odpuszczę, bo to dalej będzie błędne koło. Nie chcę jej krzywdzić.
Mam nadzieję, że dobrze myślę. Jak nie to wyprowadźcie mnie z błędu.

Mam głupie wrażenie, może mylne, że ona jednak chce tego kontaktu. Ale czeka aż zrozumiem swoje błędy i pozbędę się toksyczności (o ile to możliwe).
Jej ostatnia wiadomość do mnie to, "dalej jesteś w błędnym kole".

Żyję. Pracuję, spotykam z przyjaciółmi, chodzę do psychologa, próbuje naprostować swój stan emocjonalny i umysł, mam hobby, uprawiam sport, randkuję.
Myślę o niej wieczorami i czasem podczas kardio. Dzisiaj jadąc autem w radiu usłyszałem piosenkę (Radiohead - Creep. Mówiła, że się z nią mocno utożsamia) którą mi zaśpiewała i podesłała przez messengera. Trochę smutno mi się zrobiło.
Dosyć mocno weszła mi w głowę jak na znajomość internetową, uzależniłem się od tego stanu który przy mnie kreowała.

Analizę, wyciąganie wniosków mam we krwi. Taki ze mnie po prostu logik, nerd, umysł ścisły.
Zakładanie z góry również.

Po co?
Mam nadzieję, że jak uznam, że to już ta pora, odezwę się i postanowimy wspólnie zacząć na nowo, na zdrowym fundamencie koleżeńską relację.
Chciałbym się z nią chociaż raz spotkać na żywo. Tak bez oczekiwań, na głupi spacer. Wyjdzie to wyjdzie, nie to nie. Dużo czasu i emocji zainwestowaliśmy, więc myślę, że to byłoby po prostu okej dla obu stron.
Nie będę robić żadnych krzywych akcji.  Jeśli się zgodzi po prostu będę zadowolony, a jak nie to nic się nie stanie w moim życiu. Będę mijał ją na ulicy jakbym jej nie znał.
Mam silne przeczucie, że nie warto się poddawać. Oczywiście nic nachalnego nie wchodzi w grę. Swoje piekło przeżyłem z narcyzem i wiem jak to wygląda.
Może to przeczucie spowodowane jej słowami typu, odezwij się za kilka miesięcy, za dużo czasu w ciebie zainwestowałam aby tak po prostu zrezygnować, czy jak wcześniej wymieniłem chcę z tobą zachować relację bez względu co by się działo. Wiem to tylko słowa, ale w mojej słabej głowie coś znaczą.

To że przeszedłeś trapię nie znaczy że już jesteś zdrowiutki nie ma letko w takich sprawach.To wszystko jest jeszcze bardziej skomplikowane niż się wydaje.
Nie znaczy też że po terapii jesteś terapeutą od depresji .
Raczej kontynuuj pracę nad sobą ,cierpliwie i dla siebie.
Dwoje nieszczęśników ,połamańców nie dzieli nieszczęścia na dwa tylko je mnoży przez dwa.
Poczułeś się lepiej po terapii to normalne i dobrze ,ale to nie koniec ,to że coś widzisz w sobie nie oznacza że to znika chodzi mi o wzorce,sposoby myślenia,przekonania i oczekiwania tak zwane chore nierealne infantylne czy niedojrzałe,zobaczenie to początek początku.
Delikatnie zasugeruje Ci pracę na uczuciach czyli obserwowanie tego co czujesz .
Wejście teraz w związek po prostu Ciebie kusi bo poczułeś się mocniejszy i myślę że to trochę optymizm na wyrost .
Jeżeli dziewczyna ma faktycznie depresję to niewiele jej pomożesz tak naprawdę,a przede wszystkim jak chcesz z nią być to musiałbyś stać się specjalistą od depresji w pewnym sensie, bo życia z taką osobą jest specyficzne z jednej strony nie można jej traktować z góry a z drugiej jednak trzeba być ostrożnym jedyne wyjście to jak chcesz jej pomóc to dalej pomagaj sobie.
Jak zrobisz odwrotnie wszystko się szybko sypnie bo możesz przestać dbać o siebie zaczną działać stare schematy i wzory,a odpowiedzią,dziewczyny będzie obrona i atak .
Zaraz po terapii wchodzenie w związki jest bardziej ryzykowne ponieważ stabilność emocjonalna nie jest utrwalona i te oczekiwania ,zawody, pilnowanie, kontrolowanie drugiej osoby bywa nawykowe.Zajmowanie się czyimś życiem odrywa od siebie i bywa ucieczkowe bo wydaje się z jednej strony czyś szlachetnym i heroicznym a z drugiej strony niby łatwiej kogoś leczyć niż leczyć siebie .
W pomocy i życiu z osobą chorą liczą się ogromnie konkrety,precyzja i wiele wewnętrznego spokoju ,siły,ale takiej trwałej nie na hura.

Ja bym już ją zostawiła samej sobie. Ona musi widziec, że ma problem i musi chciec z tego wyjść. Nie odpisała neutralnie, odpisała dziwacznie z jakąś lekką pretensją a na koniec olała. Zachowałeś się bardzo fair, napisałeś, że może liczyć na Twoją pomoc. I nie łykam tekstu 'zależy mi na niej jak na człowieku', jeszcze gorzej, bo oszukujesz takim czyms sam siebie. Zaraz wejdziesz w tą sytuacje na nowo, w koło wojtek i to samo. Uwazaj. Ona nie jest osobą, z którą można cokolwiek budować.

Mam wrażenie, że ona mnie odpycha nie dlatego bo mnie nie chce, a temu, bo wie, że ma problem sama ze sobą.
Nawet nasze pierwsze pożegnanie było czymś w stylu pożegnań z filmów miłosnych.
Powiedziała, że znajdę sobie inną dziewczynę która mnie doceni, będzie normalna i za rok wspomnę o niej jedynie jako o tej dziwnej dziewczynie z internetu.
Mówiła to takim płaczliwym głosem.

Do tego wydaje mi się, że ona wytykając mi moje błędy opisuje swoje.
Ostatnio mówiła, że to ja wymyśliłem sobie ją i żyje z nią w swoich marzeniach.
Ten opis zdecydowanie bardziej pasuje do niej, niż do mnie. To ona mi pisała, że mnie kocha, chce zamieszkać ze mną itp. Ja jedyne co jej powiedziałem to to, że mi na niej zależy.
Zresztą kiedyś na badoo pisała, że ona jest typem marzycielki która żyje marzeniami i chce to zmienić.

Biorąc pod uwagę tekst który napisałem wyżej jej treść smsa zrozumiałem inaczej. Zinterpretowałem to tak, że ona sądzi, że jej nie znam, bo nie jestem świadomy jej problemów.

Mogę się oczywiście mylić i napisała to bo ma na mnie kompletnie wyrąbane i zero szacunku.
Napisałem jej jeszcze, "Hej, jak minął Ci dzień? " Zero odzewu.

Oszukuje sam siebie. W środku czuje, że mimo wszystko jest dla mnie kimś więcej. Co jest bardzo dziwne, ale co ja poradzę.

Pierwszego września napisała na fejsie, że dalej jest między nami psychoza, zataczamy koło i ona tak nie może.
Po czym dodała mnie do ignorowanych.

Wiem na pewno, że cierpi na hipochondrię. Więc mogła wymyślić depresję, wpędzić się w ten stan sama, udawać, bo jest jej smutno.

Dziękuje. Muszę to przemyśleć, bo nie umiem udzielić jednoznacznej odpowiedzi.

Przeanalizowałem moje zachowanie na terapii, samodzielnie i z przyjaciółką (niedoszła pani psycholog).
We wszystkich trzech przypadkach doszedłem/doszliśmy do wniosku, że ja jej tak na prawdę nic tak strasznego nie zrobiłem, aby zachowywać się tak, jak ona to robi od 3 miesięcy. Wszystko rozbijało się o nieświadomość i brak komunikacji po obu stronach.
To jest dziwne, szczególnie, że nie chce ze mną trzymać nawet relacji koleżeńskiej, a dosyć niedawno mówiła, że niezależnie co między nami będzie ona chce ze mną utrzymać chociaż koleżeńskie relacje.

Oboje popełniliśmy duży błąd szukając nowego związku bez wystarczająco długiej przerwy po poprzednim.

Dziś rano wysłałem jej smsa "Mam pytanie do znawcy. Byłbym wdzięczny za jakiś zamiennik soku pomidorowy w diecie oczyszczające"
Na nic lepszego nie mogłem wpaść, aby jej nie urazić.

Jakąś godzinę temu zadzwoniła do mnie. Nie mogłem odebrać, bo siedzę u rodziny. Napisałem, że będę miał czas po 21.
Mam przeczucie, że to może być nasza ostatnia rozmowa w życiu.  Teraz mam inny mindset i nie dam sobą pomiatać, wróciła mi męska energia.
Jak znowu wytworzy złą energię to powiem cześć i zbanuję. Chyba, że sama mi powie, że jestem kretynem i żebym się do niej nigdy więcej nie odzywał.
Jak będzie w miarę normalnie to będę jakoś to kontynuować małymi kroczkami. Oczywiście przed solidna szczera rozmowa i porządna edukacja.

Długo z nią gadałem.
Wiecie co wyszło? Znalazła sobie chłopa. Chłop kopnął ją w dupę. Podobno narcyz.
A mi wciskała kit, że nie jest gotowa, że nie szuka relacji, że potrzebuje czasu...
Jakie to standardowe. A ja myślałem, że ona ma poważną depresję...

Ogólnie była ultra miła. Pytała co u mnie. Mówiła, że bardzo się cieszy, że pracuję nad sobą i imponują jej tacy ludzie.
Napisałem jej, że dopiero o 23 mam czas i wiecie co? Sama zadzwoniła równo o 23. Jak za starych czasów jak chciała mnie poderwać.
Komplementowała mnie wyraźnie. Teraz najlepsze. Mówiła, że bardzo jej zależy na naszym kontakcie i cieszy się, że go nie zerwałem.
Nosz ku@#$@#$

Zadała mi jedno pytanie. Zapytała mnie, "Łukasz czy ja jestem złą osobą".
Powiedziałem, że jest mocną egoistką. Przyjęła to o dziwo ze spokojem i pokorą.

Mam wrażenie, że ona chce mnie znowu poderwać. Dawno tak miłej w moją stronę jej nie słyszałem.
Nawet próbowała tłumaczyć moje zachowanie. Wiedziała, że to robiłem nieświadomie, że jestem uczuciowy, że nie chciałem, że byłem zagubiony.
Mówiła, że dla niej ludzie mogą popełniać błędy, ale aby widoczne były chęci do zmiany i to u mnie widzi.

Jakim ja jestem kretynem.
Kilka fajnych relacji spaliłem, bo nie chciałem się angażować, bo myślałem o pani X. A ona mimo słów, że nie jest gotowa poszła sobie do fagasa.
Idiota kompletny.

Ja wiem to była moja wina, że ona odeszła, bo bałem się zaangażować, bo nie byłem gotowy na kolejny związek tak szybko. Ona to zauważyła i po prostu szukała nowego.
Ale mimo wszystko czuję się wydymany. Czuje się znowu tamponem emocjonalnym...
Z drugiej strony czego ja się spodziewałem? Ona jest na prawdę bardzo ładną kobietą (mimo, że sama sądzi, że jest brzydka).

I co ja mam z tym począć?
Mam płakać, że mnie oszukała, manipulowała zamiast powiedzieć, że ma chłopa czy się cieszyć, że jest realna szansa na związek?
Na prawdę nie wiem.

Dam sobie kilka dni zanim podejmę jakąkolwiek decyzję, trochę złości mam w sobie. Jak zadzwoni to pogadać na luzie mogę.
Z tyłu głowy wiem, że ona nic nie zrobiła, po prostu moje ego się odezwało. Chciała po prostu być szczęśliwa. Ze mną nie mogła, bo nie byłem gotowy to poszła dalej. To nie zbrodnia.
Mogła mi tego nie mówić i bym się nie dowiedział, a powiedziała. Cenię szczerość. Jeszcze dodała tekst, że ona wie, że to mnie zrani, ale zdecydowała się mi powiedzieć.

Jedyne o co mogę mieć do niej żal to, że nie powiedziała mi tego wcześniej. Podejrzewam, że nie zrobiła tego aby mieć opcję zapasową, i tutaj jest z mojej strony smutek i żal.
Zmarnowałem dużo czasu, co prawda przez swoją głupotę, ale jakby mi powiedziała, że ma faceta to bym otrzeźwiał w 5 minut i zaczął inwestować w głębsze relacje z innymi kobietami.

Zakończ to. Oboje działacie na siebie toksycznie. Patologię jakąś odstawiacie. Skupcie się na terapii, bo może ona trwać nawet lata. I przestań ją tak idealizować, bo wasza relacja nie była normalna. Jesteście od siebie uzależnieni. To jest chore. Nie potrafisz dać jej spokoju.

Sam też jesteś toksyczny.

Ona wie, że źle na nią działasz, więc zadbała o siebie i zerwała kontakt, a ty ciągle nie dajesz jej spokoju...

Bardzo rzadko zaglądam do tego działu, więc nie wiedziałam, że masz swój wątek. Wiele razy wypowiedziałes się w różnych wątkach i zwróciłam uwagę, że zazwyczaj trafnie.
Postanowiłam więc wtrącić dwoje trzy grosze.
Napisałeś, że ta dziewczyna już grube lata siedzi na portalach randkowych. Może więc powinieneś bardziej się temu przyjrzeć?
Ty na portal randkowy zapisałes się tylko raz i tak naprawdę po to, by robić sobie jaja z różnych kobiet. Potem jednak zorientowałes się, że to beznadziejne i przestałeś robić takie rzeczy.
Ta dziewczyna natomiast  jest weteranka portali randkowych i chociaż na 100%musiala przeżyć wiele dziwnych znajomości, czyli zdobyła doświadczenie, to jednak weszła w relacje z jakimś narcyzem, na dodatek sama mając spore problemy psychiczne. Nie wiem więc, z której strony ona jest, twoim zdaniem, mądra osobą.
Po owocach ich  poznacie, a skoro tak, to jakim cudem jej opinię na swój temat bierzesz za pewnik i traktujesz tak poważnie? Wiódł ślepy kulawego? Serio?
Przecież takich internetowych przyjaciół do pogadania ona przez wszystkie lata bytności na portalach randkowych mogła niec na pęczki. Mogło fajnie jej gadać sobie z Tobą, pisać, mogła pozwolić sobie na bycie sobą, ponieważ cały czas ciągnęła jakieś znajomości w realu, Ciebie mając za coś w rodzaju psiapsioly do podpisania sobie i wymadrzania się.
Z tym narcyzem znajomość chyba troszkę potrwała, prawda?
Napisałeś, że był taki czas, że pokłóciła się prawie ze wszystkimi swoimi znajomymi, a Ty wspierales ja w trudnym dla niej czasie. Nie wiem, jakim cudem nie zwróciłeś uwagi na to, że ta dziewczyna pokłóciła się ze wszystkimi swoimi znajomymi? Musi być ona mega konfliktowa i toksyczna, bo jak można inaczej tłumaczyć sobie coś takiego? Masz nagle uwierzyć, że wszyscy jej znajomi sa be, a tylko ona jedna jest ok, wszyscy znajomi bardzo się pomylili, tylko ona nie?
Myśl chłopaku logicznie.
Trafiłeś po prostu na starą wyjadaczke z portali randkowych, która zrobiła sobie z Ciebie coś w rodzaju ściany płaczu, a za Twoimi plecami spotykała się z innymi chłopami i to , pozwolisz że Cię zacytuję, z zakapiorami.
To nie daje Ci do myślenia?
Wzięło Cię tak na jej punkcie, ponieważ spodobała Ci się wizualnie, mądrze pisała i tak pięknie poprowadziła waszą znajomość , że zglupiales doszczętnie. Doprowadziła Cię do tego, żebyś non stop o niej myślał, czyli dawał jej cała swoją uwaznosc. Raz sprawiała wrażenie różowej, innym razem wydawała Ci się niebieska, tylko po to, by za chwilę stać się zielona itd. Pokręcona dziewczyna, która sama nie wie, czego chce, a właściwie wie, jednak tylko w teorii, bo gdy przychodzi do czynów, to bierze sobie narcyza.
Ciebie poucza, ustawia i instruuje, a sama robi głupoty, że żal cztery litery ściska.

Nie wiem do czego potrzeba jest Ci rozmowa z tą kobietą, bo przecież ani jej nie pomożesz, ani nie zaszkodzisz, a tylko sobie zrobisz wodę z mózgu.
Nie lepiej byłoby Ci odpuścić sobie te kobietę i wrócić do normalnych znajomości ze świata realnego?
Bierz przecież pod uwagę to, że ktoś kto latami tkwi ma portalach randkowych już dawna temu mógł zatracić poczucie rzeczywistości i nabrać takich manier oraz sposobu myślenia, że raczej przypomina osobę z innej planety. Nic dziwnego, że ona zazdrości Ci grupki przyjaciół z reala.
Pomyśl ile ona już takich internetowych znajomości przerobiła? To na pewno były setki, a potem dziwisz się, że nie potrafi odnaleźć się w relacjach ze świata realnego?
To taka wieczna poszukiwaczka i większość ludzi siedzących na tych portalach, to wieczni poszukiwacze nie wiadomo czego i kogo właściwie.
Zapomnij o tej internetowej przygodzie, mimo że jesteś nerdem, bo skończy się tym, że będziesz latał po psychologach i wyszukiwał u siebie coraz to gorszych zaburzeń psychicznych.
Powodzenia.

Ależ niczego nie chce osiągnąć. Ona tak się po prostu bawi od lat i oczywiście z różnymi facetami. To jej sposób na nudę i szarość dnia. Tak weszło jej w krew to siedzenie latami na portalach randkowych, że chyba tak jej zostanie. Ciebie "zna" dosyć długo i zwyczajnie szkoda jej tej znajomości. Przecież gdyby naprawdę chciała spotkać się z Tobą, to już dawno temu powinna napisać Ci o tym wprost i zwyczajnie zakończyć kontakt z Tobą, szczególnie że widzi ona, że Tobie też nie pali się do spotkania z nią.
Jesteś po jakimś dłuższym związku ( strasznie nie lubię naduzywac tego określenia, ale ok niech będzie, że związku) z jakąś kobietą, która za Twoimi plecami lubiła urozmaicac sobie życie, więc tym bardziej powinieneś unikać takich kobiet, dla których faceci stanowią treść i istotę życia. Przecież wiadomo, że takie portale wciągają, więc ta dziewczyna dzień w dzień, piątek, świątek i niedziela i od lat zagląda na swój profil i czyta te wszystkie bzdety, które do niej wypisują, czasem bardzo prymitywne, prostackie i chamskie. Przez tyle lat jakiś nikogo nie wybrała, więc o co chodzi?Ona po prostu lubi takie kontakty, uzależniła się od nich i tyle. Nie dosxukuj się niczego więcej.
Napiszę jeszcze do Ciebie albo jeszcze dzisiaj, albo jutro, bo teraz coś mi wyskoczyło.
Nie zawracaj sobie głowy ta znajomością.

Kontynuuję.
Nie wiem, co ta kobieta ma w głowie, ale widać wyraźnie, że jest aktywna na wszystkich portalach, na których tylko da się poznać faceta. Pewnie nawet siedząc w robocie jest na bieżąco z tym, kto i co do niej napisał. Nie wiem, jakim cudem chociaż przez chwilę uwierzyłeś w sens tej znajomości.
Ona non stop pisze Ci, że jesteś toksyczny, że masz zaburzenia, a Ty siedzisz przed tym kompem jak zaczarowany i każde jej słowo jest dla Ciebie wyrocznią.
Mieszkacie w tym samym mieście, Twoja mama widziała ja ją żywo, widział ją Twój przyjaciel i kilka innych osób, jedynievTy nie zostałeś zaszczycony jej widokiem ani ona Twoim.
A może Tobie pasuje mieć właśnie tego rodzaju kontakt? Oboje tak naprawdę siedzicie w swoich domach przed kompem, nigdzie nie musicie wychodzić, więc może tak naprawdę o to chodzi, żeby wiele się natrudzić, jednak w finale wszystko ma zostać po staremu, czyli tak jak na początku znajomości?

W którymś wątku wspomniałeś, że masz zaburzenia narcystyczne ( no chyba że się mylę, ale nie sądzę), na pewno chodziłeś na terapię i masz ogromne wyrzuty sumienia, że tak strasznie skrzywdziłeś x.
Żyjesz w świecie wirtualnym? Nie sądzę, bo przecież masz też grupkę przyjaciół w realu.
A dzisiaj? Porozmawialiscie ze sobą?

Mi się wydaje Ulle, że za bardzo negatywnie podchodzisz do pani x. Dla wygody nazwę ją Ania.
Dlaczego? Źle opisałem naszą relację.
Po dłuższym czasie, tę całą historię widzę tak.

Dwójka samotnych ludzi po przejściach poznała się na badoo.
Ona dwa tygodnie po brutalnym rozstaniu, a on mający chaos w głowie chłopek roztropek, z małym doświadczeniem związkowym.
Spodobali się sobie. Pisali codziennie i długo.
Chłopek dostał bana na badoo za fake konto. Ona rano widząc to spanikowała i zaczęła chłopka szukać, chciała nawet dzwonić do jego pracy. Chłopek rano założył nowy fake profil, a ona po 10 minutach od założenia zaczęła pisać. Mówiła, że płakała przez niego, bo myślała, że kolejny facet ją olewa i ona jest jakaś inna, gorsza, nie zasługująca na szczęście. Chłopek wymyślił drugie kłamstwo, że zapomniał hasła i skasował konto. Sielanka trwała dalej. Ona chciała wyrwać chłopka na wyjście, na jakiś rower czy inną wspólną wyprawę. Chłopek wykręcał się trywialnymi wymówkami, bo wyglądał inaczej jak na zdjęciach.
Ania w pewnym momencie poprosiła go o numer telefonu. Zadzwoniła. Zaczęli gadać, długo gadać. O wszystkim i o niczym.
Potem poprosiła o fejsa. Pierwszego maja przenieśli się z badoo na fejsa. Skasowali badoo. Ona to zrobiła z tygodniowym opóźnieniem.

Po przeniesieniu na fejsa chłopek roztropek postanowił się przyznać, że nie nazywa się Patryk, a Łukasz i nie wygląda jak na zdjęciu z badoo.
Ona mocno to przeżyła. Płakała, leciały bluzgi i negatywne emocje, żaliła się, że to ona całe życie musi zabiegać o facetów, prosić o numer i spotkania, bo żaden nie zwraca na nią uwagi.
Był to ciężki okres, ale wybaczyła mu. Powiedziała, że polubiła Łukasza takim jakim jest w środku (mimo tego szczeniackiego zachowania), a nie skorupę w której żyje.

Chłopek w maju ważył 110 kg. Wstydził się swojego ciała, ale pokazał prawdziwe zdjęcia. Ona zareagowała bardzo pozytywnie, Łukasza to wręcz zaskoczyło. Ania zaczęła chłopka motywować do zrzucenia wagi, dla towarzystwa sama też przeszła na dietę. Łukasz wziął się porządnie za siebie i zrzucił w miesiąc ponad 10 kilogramów (bardzo dużo chodził, ćwiczył). Później regularnie powtarzała, że skorupa chłopka roztropka podoba się jej.

Dni mijały, znajomość trwała. Ona dzieliła się z nim dosłownie wszystkim, obawami, lękami, sprawami dnia codziennego, czasem płakała, pocieszali się nawzajem. Nie było dnia bez kontaktu. Często dzwoniła rano przed pracą aby Łukasza naładować pozytywną energią na początek dnia, a po pracy aby wygadać się z trosk dnia codziennego. Gadali na kamerkach, ona wysyłała dosłownie dziesiątki swoich zdjęć z życia. Zaczęła się na prawdę angażować, chciała przenieść związek na wyższy poziom.
Co jakiś czas pytała kiedy się spotkają. Niestety Łukasz miał dalej kompleksy i blokadę na spotkanie, do tego doszły wypadki losowe, typu kwarantanna Ani, czy wyjazdy służbowe chłopka.

Zauważyła, że Łukasz nie odwzajemnia jej adoracji. Powiedziała, że kocha go całym sercem niezależnie jako kolegę czy chłopaka. On się zmieszał, zagubił, trwał w syndromie ofiary, przeszkadzał mu jej tinder. Przez to wszystko nie mógł się zaangażować, czuł, że jak to zrobi to ją skrzywdzi, a tego nie chciał. Potrzebował czasu. Oczywiście o niczym jej nie powiedział, nie pogadał szczerze. To był jego największy błąd. Zaczęły się niedomówienia, małe wojny, pasywna agresja po obu stronach. Ona myślała, że Łukasz jej nie chce, nie podoba mu się, jest wybrakowana, a on myślał, że Ania z nim pogrywa, bawi i bał się powtórki sytuacji z ex i portalem randkowym która go doszczętnie zniszczyła. Czas mijał, a konflikt narastał. W pewnym momencie ona powiedziała dość. Zerwała kontakt, powiedziała aby Łukasz odezwał się za kilka miesięcy. Łukasz wiedział, że to koniec związku i ona ma na oku nowego, ona temu zaprzeczyła i mówiła, że jest okrutny jeśli tak sądzi. Niestety obawy chłopka się potwierdziły. Ania znalazła sobie nowego. Nowy zabawił się nią i rzucił. Mama chłopka była w sklepie gdzie pracuje Ania, zauważyła, że jest smutna i powiedziała to chłopkowi. Łukasz przejął się tym i napisał do niej kilka ciepłych smsów. Nawiązali kontakt. Ania zwierzyła się chłopkowi, że dalej nie umie stawiać granic i ten nowy chłopak rządził nią, nie dawał jej dojść do głosu, ona tam była tylko zabawką. Nazwała go narcyzem i fanatykiem. Powiedziała, że jej wszystkie związki z facetami to porażki (a miała dwóch według tego co mówiła). Mówiła, że widzi, ze chłopek się zmienił, że bardzo docenia to, że mimo bardzo bolących słów w jego stronę chłopek nie zerwał z nią kompletnie kontaktu. Chłopek chciał się z nią spotkać, ale ona napisała, że na razie nie ma do tego głowy. Co Łukasz ma w głowie? Na pewno smutek i żal, że spiep%%ył dobrze zapowiadającą się relację.

Teraz to tak widzę.
Oczywiście to nie jest tak, że ona jest czysta jak kartka. Jest toksyczna i chaotyczna.
Była cała masa negatywnych emocji i akcji opisanych w pierwszym poście.

Tak mi się wydawało. Według terapeuty nie jestem narcyzem. Miałem syndrom ofiary który uaktywnił się kiedy okłamałem i skrzywdziłem panią x na badoo.

Nie. Mam od lat dwie stałe grupy znajomych. Jedna z pracy i czasów studenckich, a druga z którą trzymam dosłownie od dzieciaka.
Wczoraj byłem u kumpli. Dzisiaj też idę. W zasadzie co tydzień gdzieś wychodzę. Co roku mamy kilka wspólnych wycieczek, co w tym wieku to trochę ewenement.
Jak opowiadałem historie z tych wycieczek to pani X mi zazdrościła.

Często jak pani x do mnie dzwoniła to ja akurat byłem u znajomych, przeważnie lekko piłem.
Miałem wrażenie, że to ją bolało, ale nie mówiła tego. Raz nawet zrobiła taką, nie wiem jak to nazwać pozytywną awanturę?
Treść wiadomości: "przestań chlać, wracaj do roboty, kup dietę na niedoczynność tarczycy, przestań chlać, dorośnij, opie%rzone <3, masz kolegów po to aby cię wspierali, a ty chcesz być zdrowy i lekki, więc ku%wa niech Cię pilnują".
To było wtedy kiedy się odchudzałem i miałem problemy z tarczycą. Odebrałem to jako troskę o moją osobę, czyli pozytywne emocje. Tylko ona te moje spotkania z kumplami widziała jako chlanie i całkowitą rozpustę. A tak na prawdę to dosłownie na całą noc (przeważnie od 18 do 6 rano) leciało 0.5 litra whisky na głowę. Więc całe nic.

Raz mieliśmy taką rozmowę o przyjaciołach. Mówiła, że mi zazdrości moich i miałem takie wrażenie, że chce się do mojej grupy po prostu przyłączyć.
Zaczęła nawet szukać koleżanek/kolegów na gadu gadu i podobno też na tinderze.

Pogadaliśmy przez telefon wczoraj. Pierwsze co usłyszałem pretensjonalnym tonem, że ją olewam i ona nie chce tak trzymać relacji. Fakt trochę tak było, bo mieliśmy pogadać kilka dni temu i cały czas przekładałem rozmowę (praca do północy, a jednego dnia musiałem jechać do przyjaciela - rodzina mu się powiększyła).

Rozmawialiśmy tak po prostu. Ja ją zapytałem jak remont, odpowiedziała, że jak będziemy gadać o niej to się rozłącza, ona chce usłyszeć co u mnie. Więc zacząłem opowiadać, i tak zleciały dwie godziny.
Na początku było trochę drętwo, ale po kilku minutach był powrót do starej normalności. Lubię taką swobodę jaką mamy w rozmowie i oboje mamy ten sam głupkowaty humor i podobne zachowanie. Skończyło się tym, że ona poszła robić spagetti, a ja spać (wymęczony całym tygodniem pracy, ledwo się zmusiłem na kawach do rozmowy z nią). Pożegnałem się nijakim, "no to ja lecę spać, hej".
Mamy kontakt tylko telefoniczny, na smsy odpisuje raz na moje 5 wiadomości, a na fejsie dalej ma mnie w ignorowanych.

Wczoraj przyjaciółka w podzięce za wniesienie pralki przyniosła własnej roboty piwo i przy okazji pogadaliśmy trochę.
Zwróciła mi uwagę na jeden fakt. Może ona kłamała o tym narcyzie aby coś ugrać? Gdyby na prawdę nie chciała ze mną kontaktu by po prostu mnie zablokowała.

Szczerze mi to na początku pasowało. Od połowy maja przestało, ale akurat ona miała kwarantanne, ją przymusowe wyjazdy służbowe i tak aż do końca czerwca gdzie finalnie zerwaliśmy kontakt.
Ona od początku chciała się spotkać.
Tutaj ja skaszaniłem.

Zachowuje się dziwnie. Ale mimo wszystko zależy mi dalej na niej.

Dopiero teraz przeczytałam Twój wpis. Za chwilę będziesz miała maila ode mnie. Miło, że napisałaś. Ten post jest do kolorowych snów.

Tak dziękuję.

Autorze,
Stąpasz po bardzo cienkim lodzie. Ale mimo wszystko, wydaje mi się, że powinniście się spotkać. Telefon to jednak nie wszystko. Co Ci szkodzi zaproponować spotkanie

Spotkałem się ze znajomymi, poszliśmy do jednego z nich, zamówiliśmy maka.
Przypomniałem sobie, że pani X lubi tamtejsze burgery i zrobiłem zdjęcie, które do niej wysłałem. Kiedyś takie zdjęcia przechodził bez problemu.
Myślałem, że nie odpisze nic. Odpisała "Spoko". Gdzie na poprzednie smsy nie odpisała.

Mam wrażenie, ze ona robi dokładnie to samo co kiedyś gdy się kłóciliśmy i jakoś godziliśmy.
Robiła przerwy, odpisywała właśnie co którąś wiadomość, a jak zaczęła częściej odpisywać to co godzinę, co 20 minut (dosłownie z zegarkiem w ręku). Takie systematyczne skracanie dystansu.
Coś czuję, że ona po prostu stara się odzyskać wartość w swoich oczach. Więc na pewno do mnie nie zadzwoni i nie będzie się starać o mnie, jak kiedyś.
To ja muszę przejąć pałeczkę i oceniać jak na to reaguje. Po ostatniej rozmowie byłem pozytywnie nastawiony. Ale jak przedwczoraj anulowała połączenie i nie zostawiła absolutnie żadnej wiadomości wyjaśniającej to już sam nie wiem czy warto się starać.

Dlatego napisałem jej, że dzisiaj po 20 zadzwonię. Zero odzewu, ale to nie ważne.
Jeśli odbierze to pogadam z nią szczerze po prostu o nas.
Powiem, że plus/minus do końca października chciałbym się z nią spotkać, nawet na luźny niezobowiązujący spacer. Potem byśmy zdecydowali czy jest dalej sens to ciągnąć.
Jak się sprzeciwi to podziękuje za mile spędzony czas.

Zamęczysz siebie przede wszystkim tym ciągłym sprawdzaniem i potwierdzaniem swoich "przeczuć" i próbami dostania się do myyśli tej dziewczyny.
Britan ale Ciebie korci,kusi,nęci żeby koniecznie poczuć się źle i dodatkowo jeszcze zmarnować to co zyskałeś na terapii .
To kolejny epizod ,który podtrzymuje fiksacje na punkcie tej dziewczyny wrócisz jak tak dalej pójdzie i jak nic do natręctw,już sobie wyznaczasz plany,kolejne i coraz to nowe cele,określasz warunki do spełnienia przed kogoś i te strategie,projekcje mnóstwo domysłów
wbrew temu czego ta dziewczyna nie robi w Twoim kierunku sam się prosisz o piekło/niebo tę grę jakby nic innego w życiu i w relacjach nie istniało i czego Ty być może jeszcze nie znasz.

Ulle widziałem, że polecałaś materiały Tatiany Mitkowej. Przejrzałem je w wolnym czasie.
Pani X mi ten kanał kiedyś polecała jako wartościowe youtubowe treści.
Więc pewnie ją ogląda i czyta.

Wiecie co? Teraz to już jestem rozwalony na kawałki. Ja chciałem tylko rozpocząć nową relację, naprawić to co było zepsute.

Na dole dalej analiza. Ale już ostatnia

Jak ona ma mnie po dziurki w nosie to po co mi mówi takie teksty jak, "mów co u ciebie, bo nie chcę nowej relacji z Tobą zaczynać jak starej". Śmialiśmy się żartowaliśmy, była mną zainteresowana. Było dosyć miło i sympatycznie.
Miała pretensje, że przekładałem naszą rozmowę telefoniczną i mówiła, że chce ze mną stały kontakt, a jak to ma wyglądać jak teraz, czyli ciągle przekładanie to ona urywa naszą relację.
Jak mówiła na tego swojego byłego, że jest fanatykiem,  psycholem i ona nie chcę z takimi ludźmi więcej się wiązać. To dodała, ze widzi, że się zmieniłem  (kiedyś powiedziała, że zachowuje się jak psychol) i mówiła, że dla niej ludzie mogą robić błędy, ale ważne, że je widzą i próbują naprawić.
Ja to odebrałem jako torującą się drogę do nowej relacji.

Jeśli jest jak piszecie to nie rozumiem dlaczego po prostu nie zgasi ogniska, a od czasu do czasu dokłada drewna do ogniska.
Mogłaby mnie po prostu zbanować, nie odpisywać w ogóle. Miałaby święty spokój.

Ostatnim telefonem i słowami której na górze zacytowałem na prawdę zacząłem wierzyć, że coś z tego może być. Tylko jej późniejsze zachowanie to znowu przekreśla.

Właśnie nie chciałem wyjść na psychola. Postanowiłem dzwonić raz na dwa dni i pisać jeden/max dwa smsy dziennie.
To chyba nie jest zachowanie którego można się bać?

Ostatnio jak rozmawialiśmy, dużo wspominała o remoncie, że jest sama, że wszystko robi sama i jest tym zmęczona. Zapytała mnie czemu nie przeprowadzę się do jej miasta (mieszkam w mieście obok).
Miałem głupie wrażenie, że zaraz wyskoczy, jak kiedyś z pytaniem abym się do niej wprowadził, więc szybko zmieniłem temat.
Teraz żałuję, że nie dałem jej dojść do głosu, bym wiedział na czym stoję.
Ewentualnie może oczekiwała, że jej pomogę. Znając siebie i swoją bezinteresowność pewnie bym się zgodził...

Teraźniejsze jej zachowanie przypomina te z kiedyś, czyli przybliża mnie do siebie, mówi, że chciałaby się przytulić do mnie itp, aby następnego dnia po prostu mieć wyrąbane, żadnej odpowiedzi na smsa, na messengera, nic.
To jest dosłownie takie same zachowanie jak z czasów po badoo, jak przeszliśmy na messengera i telefon.

Znowu takie błędne koło. Dlatego chciałbym zadzwonić i zapytać dlaczego przybliża mnie do siebie, aby potem oddalić. Aby powiedziała szczerze czy chce tej relacji.
Jak powie spadaj dziadu to ulatniam się w chwili natychmiastowej.

Zauważyłem jeszcze jedną rzecz. Jak ja dzwonię to dopasowuję się do niej, wcześniej wysyłam sms czy jej pasuje (który zostaje bez odpowiedzi).
Ona dzwoni jak jej wygodnie. Raz zadzwoniła do mnie o 12. Grzecznie jej powiedziałem, że zaraz mam spotkanie biznesowe i oddzwonię później.
W rzeczywistości wyszedłem na chwilę z tego spotkania i potem miałem trochę opieprz od product ownera.
Ona w pracy tylko stoi, czasem pogada z ludźmi, a ja mam znaacznie większą odpowiedzialność. Zdegradowałem swoją pracę i czas do podłogi w porównaniu do jej pracy i jej czasu.
Tutaj zachowuje się jak miękka pałka, a nie facet.

Mimo tego wszystkie jeżeli dalej uważacie, że dzwonienie to błąd to na prawdę odpuszczę.
Zacząłem bardziej cenić siebie i swoje zdrowie.

Generalnie najlepsze w tym wszystkim jest to, że się Wam nie udało spotkać. Jakbyście mieszkali 1000km od siebie. To juz nie jest normalne, kiedy DWIE osoby CHCĄ.
Dalej - skoro się z nią nie spotkałeś bo coś tam, to skąd wiesz czy w ogole sie sobie spodobacie, bedzie chemia itp? Idealizujesz teraz wszystko jak leci, szukasz wyjasnien, kij wie co.
A ostatnie - jakby była zainteresowana POWAZNIE i NORMALNIE to by z Tobą nie grała. A to są jakieś kij wie co. Serio chce Ci sie tak pie... z osoba której nigdy nie widziales na oczy i ktora ma jakies problemy ze soba i z ktora od poczatku znajomosci są jakieś problemy ?

Odpowiedz sobie sam.

Dajcie chłopakowi się samemu przekonać, tak najlepiej wywnioskuje, że jednak mamy racje

Britan, nawet nie wiesz, jak mi miło, że zgadzasz się ze mną. Oczywiście, że tak jest. Podeszła Cię bardzo pięknie domorosła picaperka.
Jeśli ona odezwie się, to najlepiej nie odbieraj telefonu, w ogóle nie reaguj na jej jakiekolwiek zaczepki.
Spróbuj z tą drugą dziewczyną, ale ani Ty nie baw się w żadne gierki, ani jej na coś takiego nie pozwól.
Życzę Ci wszystkiego dobrego. Gdybyś nie wspomniał o tym, że i ona zna Tatianę, to dalej snulibysmy tylko domysły, a tak sprawę mamy jasna jak słońce.

Od dzisiaj rób za padlinę.

Ten SMS do niej? Szczerze? Porażka. Jesteś nadgorliwy, a nadgorliwość gorsza jest od faszyzmu. Rzuciłeś perły przed wieprze.

W ogóle już się nią nie zajmuj i nie daj się sprowokować do dyskusji, bo dla niej, to będzie woda na jej młyn.
Ona brzydko się Tobą bawi, mam absolutna co do tego pewność i każda Twoja reakcje zaraz będzie tak przekręcała, żeby dać Ci podpuche do kontaktu z nią, by potem uprawiać pickup na Tobie.
Po prostu nie odpisuj jej, nie dyskutuj, zostaw z tyłu te znajomość.
Oboje mamy pewność, co do jej intencji, więc już nie doszukuj się dziury w całym.

Gdy przestaniesz się odzywac, to daje rękę sobie za to uciąć, że zacznie coś kombinować w Twoim kierunku.
Bądź mądry i nie daj się w to wciągnąć ponownie.

Masz jakąś sensowna dziewczynę na oku, więc daj szansę nowej znajomości nie brudząc jej od danego początku jakąś absurdalna znajomością.
Odetnij się od tego.
Gdyby ta znajomość była dla Ciebie czymś dobrym, to uwierz mi w to, że dzisiaj byłbys w zupełnie innym punkcie, na pewno nie musiałbyś zakładać wątku na forum celem uzyskania wiedzy w czym właściwie jesteś. Jeśli dalej będziesz to ciągnął, to dalej guzik z tego będziesz miał, poza zawrotami głowy i na pewno nie będziesz mogl na spokojnie rozwijać żadnych innych nowych znajomości.
Zerwij te hubę ze swojego pnia.
To co nam tu opisałeś naprawdę brzmiało dosc niepokojąco, było chore i zwyczajnie absurdalnie głupie.

Dziewczyna jest mistrzem manipulacji i gierek a Tobie na nieszczęście się taka trafiła. Sama nie wie, czego chce, wolałaby najchętniej trzymać Cie na orbicie, nie wiadomo po co( czyt. dla połechatania swojego ego i zwykłej atencji, bo tez tego niektóre kobiety chyba żyć nie potrafią). Szkoda sobie nerwy strzępić, niech sobie prowadzi takie gierki, ale z innym..

Jak to było Łukasz  w Wielkim Szu ?

"Ty oszukiwałeś ja oszukiwałem - wygrał lepszy."
No właśnie Ty manipulowałeś ,ona manipulowała i wszyscy przegrali to znacząca różnica.
Dlaczego bo każdy chciał mieć rację i kontrolę ,a związek to nie jest żadna głupia gra .
Nie ma wygranych,nie ma remisu oboje w pewnym sensie przekombinowaliście,nic nie zyskując i nic nie rozwijając .
stosując "nowoczesne" techniki wpływu jakieś pseudo psychologiczne sztuczki z nowomową w tle.
Daj sobie spokój dosłownie ,zobacz jaki w Tobie jest potencjalnie cudaczek,nie obwiniaj się i nie użalaj za bardzo.
Daruj sobie spokój po prosu zajmij się sobą i rozwojem ,na razie to wystarczy.
Za jakiś czas inaczej na to spojrzysz jeżeli popracujesz nad sobą i to może być cenna lekcja.
A inne jak to było ?
"Bądź uważny staraj się być szczęśliwy"

Trzymaj się

Zakończyłem znajomość jakiś czas temu. Zdałem sobie sprawę, że to nie ja jestem chory. Terapeuta mi mówił, że moja wina jest w tym, że wkręcam, analizuję i potocznie mówiąc świruję na jej punkcie. Za bardzo emocjonalnie uzależniła mnie od siebie . Doradził po prostu detoks. Czas wyleczy rany i usunie psychozę na jej punkcie. Miał rację, bo zaczyna działać.
Napisałem jej na koniec wywód sms. Szczery, mniej więcej to o czym tutaj pisałem. Mocno się zdenerwowała, zaczęła do mnie dzwonić, dobijać się. Ja nie odbierałem.
Napisała mi smsa, "odbieraj tchórzu". To odebrałem.
To była ciężka rozmowa. Przyjąłem strategię, że będę jak najmniej mówić i dobrze. Nie chciałem się kłócić.
Krzyczała, płakała, tłumaczyła się z każdego zdania które o niej napisałem, opowiadała historie, że ona taka nie jest. Ogólnie ego w kosmosie. Na wszystko miała odpowiedź, ona jest czysta jak łza, to ja jestem winny. Moje zdanie się nie liczyło i chyba od początku znajomości się nie liczyło. Mówiła o sobie jaka to ona jest empatyczna i miła. Tak jasne, tylko nie dla mnie Ja jestem zdania, że prawdziwym testem charakteru człowieka są ciężkie sytuacje życiowe, a ta taka była. Widać, że nie była miła, ani empatyczna. Ja dla niej od początku do samego końca byłem miły, mimo, że traktowała mnie przez miesiące jak przedmiot w torebce na gorsze dni. Dodatkowo zaczęła po prostu kłamać lub kiedyś mnie okłamywała, bo myliła się w faktach ze swoimi byłymi, a ja do takich rzeczy jestem pamiętliwy.
Na końcu pożegnaliśmy się w pokoju.
Potem napisałem jej sms, że przepraszam za to, że wylałaś łzy na mnie (nie mam pojęcia czemu, po prostu taki już jestem ). A ona skwitowała to tekstem, "nie płakałam..." .
Znowu kłamstwo. To jest łatwo wyczuwalne w mowie ludzkiej, nawet dziecko rozpozna.

Teraz mam nową relację, nie wirtualną. Póki co bardzo dobrze się zapowiada. Czuje się świetnie. Dopiero zauważyłem jak bardzo ona się różni od relacji z panią X.
Nawet sama rozmowa jest na innym poziomie. Pani X nigdy nie była tak zaangażowana w rozmowę jak Pani Y.