Nerwica żołądka, lęk przed wyjściem - Netkobiety.pl

Tak! Mialam doslownie to samo co Ty i taka sama paranoje.

Byłaś z tym u jakiegoś lekarza?
W ten sposób może też objawiać się choroba Crohna.

I jak sobie z tym poradziłaś?

Wyjelam z tego znaczenie.
To jest takie kolo zamkniete. Martwisz sie to sie zle czujesz, zle sie czujesz to sie martwisz. Po prostu przestalam tak sie przejmowac tym i wtedy przestalo tak byc. Im bardziej to ukrywasz, im bardziej to przezywasz, tym bardziej bedziesz chora.
Jezeli np powiesz sobie, ze masz raka piersi to bedziesz w kolko sie skupiac na piersi i bedzie Cie nawet bolalo i bedziesz miala dziwne objawy.
Tak samo jest tutaj, Twoja uwaga sie na tym skupia ciagle i ciagle sie obawiasz, a Twoj organizm reaguje bo normalna odpowiedz na stres to sa rewolucje zoladkowe.
Jak mowie, ze przestalam sie przejmowac to mam namysli 'narobilam w gacie i sie z tego smialam, zamiast plakac'

Kiedys mialam robione badania i wszystko wyszło w porządku. Objawy nasilaja sie jak zaczynam o tym myslec, jak wiem że czeka mnie jakies wyjscie, spotkanie. O dziwo w pracy jest w porządku. Chciałabym zacząć chodzic do psychologa, ale niestety nigdzie nie chcą teraz zapisywać nowych osób.
Biorę coś na refluks, myślałam, że jest poprawa. Dziś nie wiem czemu znowu złapała mnie biegunka. Jestem załamana, dlatego szukam też jakiegoś wygadania na forum, takiej formy terapii.

Byłam w sobote na panienskim, czułam się dobrze. Nastepnego dnia był lekki kac, ale czułam się właśnie dobrze. Jakby to wszystko zeszło. W poniedziałek jak się obudziłam, było mi niedobrze. Jak jechałam do fryzjera, bałam się, że coś mnie złapie, potem pół dnia przespałam. Wczoraj w pracy czułam się bardzo słabo, nie byłam w stanie jeść dużo, bo wszystko mnie ściskało, skręcało. Dziś nie byłam w stanie podnieść się z łóżka, nie poszłam do pracy i przespałam cały dzień. Czuje sie jak wrak i psychicznie nie mam już siły. Lata temu mając podobne objawy gastrolog stwierdzil, ze moge mieć dyspepsje żołądkową. W poniedziałek mam konsultacje z lekarzem w tej sprawie, ale jestem już tym wszystkim załamana, odechciewa mi się żyć . W sobote mam wesele, na które pewnie nie pójde, bo teraz się ledwo do lazienki ruszam

Jakbym czytała o mojej matce. Każdy wyjazd z godzinnym opóźnieniem, bo zbliża się godzina wyjścia, a tu biegunka. Przyzwyczailiśmy się, tak jest, nie spieszymy się. A ona też się przyzwyczaiła, że tak ma. Stresujące wyjście = problemy żołądkowe. Sama mam też czasami to sami. W poprzednich tygodniach miałam kilka "pierwszych razów" - byłam na jazdach doszkalających, maturach w komisji, kupowałam samochód, miałam prowadzić ważne spotkanie. Każdy ten stres kończył się tak samo - rozstrojem żołądka

Myślę, że nie należy lekceważyć medycznej strony tej sytuacji (ktoś wspomniał o chorobie Crohna, mnie mgliście kojarzy się zespół jelita drażliwego), może refluks ma coś z tym wspólnego - ja i moja mama też to mamy. Ale! Myślę, że komponent psychiczny jest tu niezwykle silny. Być może pomogą herbatki na uspokojenie, kontrola tego co się dzień wcześniej, albo.... relaksacja, medytacja, ćwiczenia rano. Budowanie odporności psychicznej. U mnie działa na uspokojenie taka przekora - zaczynam się z siebie nabijać. "No serio, tak straszna jest ta jazda, że się dosłownie pos...asz! Pięknie!"
Im wiekszy stres tym mniejsza odporność na stres - błędne koło.

I założyła z czymś takim rodzine? ja zawsze myslałam , że nie mogę (mam nerwicę), na forum z resztą też większość osób opowiedziała się swego czasu za tym, że nie mogłoby mieć partnera z nerwicą (też znam te problemy przed wyjazdami np przed wyjazdem ze znajomymi w czasie studiów byłm cięzko chora , problemy zołądkowe, lęki i wogóle  9do dziś mi się przeszło, tak przechodziłam i terapie i farmakoterapie). ). Ja się zawsze bałam, ze będę ciężarem w którymś momencie dla męża i dzieci (np od lat panicznie boję się wyjazdów i nigdzie nie jeżdzę).  Więc widzisz, tak też bywa. Ale ciężarem dla nikogo już nie będę.

Oczywiście,  nawet tu na forum. Ludzie nien chcą takich osób,  mówią,  że nie chcą nikogo nianczyc, że najpierw trzeba się wyleczyć,  albo, że to będzie zbyt duże obciążenie dla partnera.  Pamietam jak miałam 20 parę lat martwilam się,  że przez tą przypadlosc  nie założę rodziny, nie będę miła męża i dzieci. Koleżanki z uczelni latały na randki a ja płakałam,  że z nerwicą nikogo sobie nie znajdę.

Rozumiem rossanka, dzięki że mnie uświadomiłaś. Kolejna odsłona historii z cyklu "na miłość zasługują tylko piękni i zdrowi"...

Hey  ja mam tez ten problem  po wycieciu woreczka zolciowego pogorszylo sie nawet a lekarz  twierdzi ze to zespol jelita  drazliwego ale mi sie wydaje ze to tez jest problem psychologiczny  bo mam wiecej stresu od jakiegos czasu . Obecnie szukam psychologa lepszego bo ostatnia nie wiedziala jak mi pomoc.  Jak ktos ma jakis sposob zeby to jakos zmallizowac efekty bede wdzieczna za pomoc.