Czy wyolbrzymiam? - Netkobiety.pl

jak często się spotkacie i jaki dystans was dzieli?

niewykluczone jak dla mnie pozostawił ci otwarte zaproszenie. ja też tak robię jak się z kimś dłużej spotykam - mówię raz że zaproszenie jest otwarte i liczę na to, że nie muszę "zapraszać" faceta za każdym razem, tylko jak będzie miał ochotę to da mi trochę wcześniej znać że wpada i już spróbuj w takim razie skorzystać z jego zaproszenia w podobny sposób (napisz rano że "wpadam dziś do was wieczorem zrobić włoską kolację, wy ogarnijcie włoskie wino ") i zobaczysz co się stanie.

no to masz pole  do popisu z pierogami czy innymi gołąbkami

Dla mnie to olewanie.
Rok czasu, a on nie powiedział że Cię kocha. Nie odzywa się, nie dąży do spotkań.
Przecież to takie jasne, że Tobie zależy bardziej.

Czy byłaś kiedyś w związku gdzie facetowi naprawdę mocno zależy? Bo jeśli tak, to na pewno wiesz i czujesz że to zupełnie inne zachowanie.

Niestety w większości moich związków faceci uświadomili sobie że nie mogą beze mnie żyć wtedy kiedy było już za późno...tak stało się w 13letnim związku i w innych krótszych
...kazdy jeden żałował i stawał na głowie żeby to naprawić..ja niestety jak już mam dość to nie da się mnie odzyskać...

Przed korona było całkiem inaczej. Zapraszał mnie wszędzie gdzie tylko szedł. Chciał poznać z rodzicami, ale nie zdążyłam. Poznał mnie z najlepszym przyjacielem. Widzieliśmy się częściej. Na początku było też troszkę inaczej, bo ja byłam mniej dostępna. Mam 14letnia córkę i na początku naszej znajomości nie chciałam żeby go poznała, bo nie wiedziałam co z tego wyjdzie. Po co robić dziecku zamieszanie w głowie. On zawsze to akceptowal I mówił, że wszystko będziemy robić w moim tempie..I że on się nigdzie nie wybiera, będzie czekał. Z czasem się poznali. Ostatnio pierwszy raz nocowal u nas kiedy ona była w domu. Zrobiliśmy grilla, graliśmy w karty. Po wszystkim pytał jak wypadł przed nią, bo mu zależy na dobrych stosunkach.  Ja naprawdę widzę że mu zależy tylko się zastanawiam dlaczego nie potrzebuje aż takiego kontaktu. Choć sam często przyznaje, że tęskni za mną i że wwspaniale sie ze mną czuje, ze ja go bardzo dobrze traktuje i czuje się przy mnie swobodnie. Zawsze powtarza, że jego rola jest ochrona mnie (w czym się już nieraz wykazal) .. W wielu kwestiach jest typowym samcem... to prawda, że on nie jest tak jak młodzi faceci takim przyklejasem. Ceni sobie swój czas i swoją przestrzeń. I ja również. Może on po prostu potrzebuje jej więcej niż ja.. Z drugiej jednak strony gdzieś pół żartem pół serio rozmawialiśmy o przyszłości i przeorowadzce nad morze. No więc co z jego przestrzenią jak już zamieszkamy razem?
Jestem od niego młodsza, smialismy, że jak będzie stary to będę się nim opiekować..I wstrzykiwac mu wino dozylnie (oboje uwielbiamy wino) ..
Może moje obawy są wynikiem tego co przeszłam w poprzedniej relacji.. straciłam zaufanie do facetów całkowicie i teraz się to odbija. Może czas cieszyć się tym co jest, bo nikt nie da mi gwarancji na sukces nawet jak będzie różowo cukierkowo I 7 razy w tygodniu..

Spotykamy sie dopiero parę miesięcy dla mnie to zdecydowanie za wcześnie na jakieś konkretne plany na przyszłość. Ja nie chce zakładać już jako tako rodziny. On nie chce dzieci, ani ja więcej już też nie zamierzam mieć. Oboje jesteśmy nastawieni na korzystanie z życia w przyszłości. Na razie staramy się na tyle na ile się da.
Mieszka ze wspollokatorem, kupili razem dom lata temu, bo oboje mieli taką sytuację, że takie wyjście było najkorzystniejsze. Co w kraju, w którym mieszkamy jest całkiem normalna sprawa. Niedawno zaczął coś przebakiwac, że chciałby swoją sytuację mieszkaniową zmienić. Nie będę się na temat jego przeszłości i sytuacji finansowej tutaj rozpisywać.
Od początku wiedział, że mam córkę, nigdy w tym nie widział problemu. Ja nie oczekuje od niego żeby lozyl na nie swoje dziecko ani się nim zajmował, bo ja też raczej nie miałabym ochoty na wychowywanie cudzego dziecka. Tym bardziej, że moja córka ma ojca, z którym utrzymuje stały kontakt. Czego ja oczekuje od niego to przede wszystkim wsparcia, towarzystwa, czasu, troski, rozmowy i wspólnych przygód. I on również takie oczekiwania przedstawił.

Chyba tak. Oboje zostaliśmy dość mocno poturbowani w przeszłości i oboje byliśmy się uczuc. Możliwe, że on boi się ich bardziej. Dziękuję za wszystkie odpowiedzi.