Spóźnienia (zaspanie do pracy) - Netkobiety.pl

Witaj. Ja mam problem z porannym wstawaniem od urodzenia. Do szkoły się ciągle spóźniałam na studiach potrafiłam się spóźnić na zajęcia o 13...
Jestem jednak człowiekiem bardzo pracowitym i uwielbiam swój zawód. Zarówno w poprzedniej jak i w obecnej pracy nigdy nie było dla mnie problemu, żeby zostawać po godzinach gdy trzeba było (często bez dodatkowej kasy) lub brać pracę do domu. Dzięki temu pracodawca (poprzedni i obecny) "przymyka oko" na moje "ruchome godziny pracy".
Nie wszędzie się to oczywiście sprawdzi, ale jeśli masz pracę w której nie musisz z jakiegoś powodu (start taśmy montażowej lub praca z klientem) być punktualnie na czas można pracodawcę stopniowo do tego przyzwyczaić pod warunkiem, że dasz coś w zamian (dyspozycyjność, odpracowanie tego czasu po południu itp). U mnie jak się zaczęły uwagi na temat mojego przychodzenia, po prostu poszłam i powiedziałam prawdę, że mam taki problem rano, ale za to popołudniu jak trzeba mogę nawet do nocy

Ciężko coś doradzić nie znając specyfiki firmy i charakteru szefa, ale wiem z doświadczenia, że czasem można wypracować sobie pewnego rodzaju "taryfę ulgową". Mi się udało w dwóch pracach.

Do szkoły jakoś nigdy się nie spóźniałem, zawsze byłem pierwszy pod drzwiami klasy Gorzej już było na studiach, ale jakoś nigdy specjalnie większych wtop nie miałem. Z pracą to już bardziej skomplikowanie, bo nienormowane godziny pracy i w sumie miejsce też stwarzają pewną trudność w interpretacji Przymus wstawania o odpowiedniej godzinie nie był podyktowany czynnikiem ludzkim, ale warunkującym dobre wykonanie, więc dodatkowo wyrobiłem sobie nawyk wstawania kilka minut przed budzikiem

U mnie w pracy, jak bylam w Hiszpanii to poza sjesta w srodku dnia pracy to nikogo za bardzo nie poruszylo jak kolega byl spozniony o 3 godziny.
Mowili, ze sobie popil bo jakis rytual odprawial i tyle
Bardzo mi sie to podobalo. W czasie sjesty sobie szlam na plaze, do restauracji lub do domu.

Jezeli zaspalas tylko tyle razy to mi by to nie przeszkadzalo, jednak to juz zalezy kto jest Twoim szefem i co trzeba robic.

Podoba mi się ostatnia sugestia. Ja bardzo bardzo nie lubię spóźnień, spóźnialskich, sama nie znoszę się spóźniać. Ale moje miesjce pracy ma wyjątkowo luźne podejście do tego tematu i niestety zaczęło mi się udzielać. Na szczęście praca online trochę to zmieniła, bo juz gorzej z wymówkami "był korek, autobus mi uciekł"...

Jak mają inni ludzie w Twoim miejscu pracy? Ktoś się spóźnia? Myślę, że to normalna ludzka rzecz zaspać, a 3 razy w ciągu 6 miesięcy to nie jest jakoś strasznie dużo. Przy takiej liczbie spóźnień naprawdę za każdym razem mogła być inna historia - mi się zdarzyło spóźnić bo mi przeciekał kran, bo się wywaliłam na schodach i musiałam się przebrać, albo zwyczajnie, bo mi rozładował się telefon. Nie uważam, że 3 spóźnienia świadczą cokolwiek o człowieku.

A jeśli chodzi o wstawanie rano, cuda robi regularność, tylko u niektórych dłużej trzeba nad nią pracować i nie robić odstępstw w weekendy bo to zabija, w niedzielę do 13 a w poniedziałek na 6 do pracy... Można też skorzystać z różnych sztuczek, np. odkładać telefon tak daleko, że trzeba do niego wstać. Włączyć alarm, który wyłącza się rozwiązując jakieś puzzle czy łamigłówkę czy zadanie matematyczne. Polecam też zmieniać okresowo dźwięk alarmu, żeby się nie przyzwyczaić.

Jako człowiek, który nigdy się nie spóźnia nie jestem w stanie zrozumieć "zaspałem". Budziki, idź wcześniej spać... no cokolwiek. Jeśli zależy, nie będziesz się spóźniać.
Dla mnie ta ilość spóźnień jest duża.