Wpływ dzieciństwa na relacje damsko męskie - Netkobiety.pl

Zły wzorzec z donu, jak najbardziej może mieć odbicie teraz. Pewna forma konsultacji z pewnością nie zaszkodzi.

"Jak to możliwe, że taka ładna i mądra dziewczyna nie ma męża i dzieci?! Marnujesz najlepsze lata życia!"
Komuś się musi nudzić skoro tak mowi.

W takich przypadkach często wrzucam opowiadanie o iluzji miłości. Ale dziś nie chce mi się tego szukać. Coś co ty wyznajesz po prostu nie ma. Miłością swojego życia jesteś Ty sama, dla osoby wierzącej może to być Bóg. Ale inny człowiek? Może być jedynie towarzyszem, który niestety może odejść. Kimś komu z nami po drodze, dla spełnienia wspólnych potrzeb dzieci, dom, wspólne wyjazdy, seks, bliskość, rozmowy itd.
U Ciebie tego nie było w dzieciństwie i szukasz ideałów, a takich nie ma. Ludzie wyznający idealizm cierpią, bo żyją w nierzeczywistym świecie.

Niestety to chyba prawda.. Być może wyznaje idealizm i dlatego też cierpię przez to. Chciałabym to zmienić, jednak to wszystko siedzi w głowie. Wiem, że to wszystko wymaga pracy, nie zmienię tego na pstryknięcie palcami. Sukcesywnie próbuje to zmienić, i zmienię to. Na pewno. Chcę. Muszę.

To jest forum...?

bluemust, chcesz kochac i byc kochana to nie jest idealizm tylko zwykla ludzka potrzeba.
Z kolei moze idealizujesz tych partnerow, skoro mowisz, ze jestes naiwna?
Z drugiej strony mowisz tez, ze nie latwo potrafisz zaufac? Wiec jak to jest?

Staram się tak czynić. Nie zrozumcie mnie źle - nie jest desperatką szukającą na siłę na miłości. Nie o to mi chodzi. Jestem cierpliwa, wierze, że miłość się pojawi, w odpowiednim momencie. Bywają gorsze dni, w których marze o wsparciu bratniej duszy, ważnego dla mnie człowieka, ale generalnie staram się brać życie pełnymi garściami, jestem zadowolona z tego co mam, spełniam się w innych dziedzinach życia.

Właśnie.. Bycia twardym niestety dopiero się uczę..

Szczerze to idź na terapię.
W innym przypadku będziesz stać w miejscu i nakręcać się. Masz okazję pomóc sobie

Witaj bluemust!
Powiem Ci że Twoje słowa są mi bardzo bliskie, bardzo się z nimi utożsamiam....a może lepiej powinnam napisać w czasie przeszłym, bo życie mnie zmieniło
Nie ma co sobie zadawać pytań dlaczego jesteś sama - po prostu życie tak Ci się ułożyło, jeśli jest Ci pisane spotkać kogoś z kimś rozpoczniesz wspólne życie to to się stanie. A być może jest Ci pisane abyś była sama i uroda nie ma tutaj nic do rzeczy.
Ja mam za sobą kilka związków, ba! mam za sobą nawet nieudane małżeństwo. Dlaczego te związki się rozpadały - pytałam siebie nie raz.
Jak przeanalizowałam sytuację to doszłam do wniosku że przeze mnie. Bo ja chciałam za bardzo. Bo mi zależało zawsze bardziej i to ja zawsze bardziej kochałam.
Dziś po latach, wiem że człowiek powinien mieć w sobie dawkę zdrowego egoizmu. Ważne są priorytety. Można kochać kogoś miłością szczerą szczerą i głęboką ale to Ty sama powinnaś być dla siebie najważniejsza. Kiedyś tego tego nie rozumiałam, myślałam sobie no ale jak to, przecież ja kocham, ja chcę dać tej osobie wszystko co najlepsze. Chciałam oddać całą siebie, często rezygnując ze swoich marzeń i celów. A prawda jest taka jest taka że trzeba mieć właściwą hierarchię - najpierw Ty a dopiero później ktoś, bo jeśli Ty sama ze sobą nie będziesz szczęśliwa to z nikim nie stworzysz szczęśliwej relacji bo swoimi oczekiwaniami sprawisz, że ktoś tego nie udźwignie tej odpowiedzialności,. Ludzie tak na prawdę często w życiu nas zawodzą i rozczarowują. Dlatego zdrowe jest nie mieć oczekiwań - nie ma oczekiwań nie ma rozczarowań.
Zalecam Ci kilka wizyt u psychologa z którym będziesz w stanie złapać dobry kontakt, który naprowadzi Cię na zdrowe tory i sprawi że wypracujesz sobie nowe, dobre schematy myślenia.
Człowiek całe życie powinien nad sobą pracować.
Powodzenia !

Edit: jeszcze jedno - dzieciństwo ma ogromny wpływ na całe dorosłe życie i braki których doświadczyłaś mogą rzutować na każdą sferę dlatego warto to dogłębnie przepracować z psychologiem, poukładać sobie to w głowie. Warto od tego zacząć a dopiero później otwierać się na relacje z kimś innym.