ślub i pępowina mojego narzeczonego - Netkobiety.pl

Zawsze stałam po stronie tych, co nie życzą sobie wtrącania się, ale tutaj z każdym kolejnym zdaniem coraz większą irytację budziło coś zupełnie innego. Ty chcesz, żeby narzeczony się uniezależnił od zdania matki, a przecież wy jesteście zależni od wszystkich wokół. Bo Twoi rodzice sami chcą zajmować się dzieckiem, a tamci nie, ten wozi, ten odwozi, jak mieszkać w Wawie, to rodziców nie stać, a poza tym kto przyjedzie zająć się dzieckiem... Z żadnego zdania nie wynika, żebyś brała w ogóle pod uwagę, że mieszkanie, opieka nad dzieckiem, studia, praca, dojazdy itd. są sprawami waszymi, czymś, za co wy powinniście odpowiadać, a nie wszyscy dookoła. A tu teściowa bezczelnie każe myć okno, kiedy dziecko śpi, a Ty masz pracę do napisania... No, jasne, ja też w gościach nie myję okien, ale kiedy jestem gościem - czyli kiedy nie oczekuję też, że ktoś się za mnie zajmie moimi obowiązkami (tu: dzieckiem). A jak chcę być traktowana jak domownik, to jak domownik pomagam w sprzątaniu. Trzeba wybrać jedną wersję. No i jakoś nie chce mi się wierzyć, że teściowa wprowadziła więcej swoich zasad przez telefon, niż Twoja mama zrobiła po swojemu, zajmując się dzieckiem dzień w dzień. Zresztą sama napisałaś, że to, co mówiłaś Ty, Twoja mama i babcia było olewane - czyli rozumiem, że jak Twoja rodzina wyraża własne zdanie, jest okej. Tylko mama narzeczonego nie ma prawa się wtrącać. A ja mam złotą radę: wziąć odpowiedzialność za własne życie, własne dziecko i własne studia.

tu nie chodzi o to, że my tutaj że nasza racja jest "mojsza" (moja i moich rodziców), tylko o to że jego matka zakazała się wtrącać moim rodzicom do naszego życia, a sami sie wtracają i chcą nam układać życie.... czy to jest sprawiedliwe?
on nie podejmuje decyzji tak żeby nam było dobrze, tylko robi tak jak powiedzą mu rodzice. chyba nie o to chodzi w związku?

poza tym, czy nie widząc jak dziecko wygląda byś się wymądrzała i kierowała przez telefon co i jak? ona sie zachowuje jakby pozjadała rozumy, jakby była wszystkowiedząca a każdy jest głupi...

Też jestem za usamodzielnieniem i oddzielnym mieszkaniem. Tworzycie nową rodzinę i powinniście też tak funkcjonować. Nie tylko dlatego że powinniście wsiąść odpowiedzialność za swoje życie i dziecko. Uważam że młodzi zawsze powinni mieszkać oddzielnie, niezależnie od tego jak jest ciężko pogodzić życiowe obowiązki. Powinniscie być w tym razem bez spychania swoich obowiązków na inne osoby, bez wtrącania się, bez dodatkowych konfliktów o to co kto powiedział i dlaczego.

Rozumiem, że z teściami bywa różnie ale co cię autorko oni obchodzą? Nie chcecie z nimi mieszkać to nie mieszkajcie. Chcesz wyjść za mąż za swojego chłopaka a nie za jego rodziców prawda?
Nie wiem w sumie czego oczekujesz. Z jednej strony słyszę od ciebie że jesteście nieszczęśliwi bo nie macie pracy, macie dziecko i studia i jak wy sobie poradzicie a z drugiej zaś strony oczekujesz nie wiadomo czego. Mówisz, że masz bardzo trudną sytuację a ja takiej nie widzę. Macie tylko rok studiów. Przecież nawet teraz jedno z was może pracować+studia a drugie opiekować się dzieckiem+studia. Może teściowie nie są idealni ale z tego co słyszę chcą pomów, tak jak twoi rodzice. Uwierz mi, że mam wielu znajomych co by dali majątek aby mieć taki luksus jak ty.

Tak się zastanawiam. Wszystko fajnie jesteście młodzi studiujecie ale za co wy się utrzymujecie skoro żadne z Was nie pracuje?  Jesteście uzależnieni od dwóch rodziców?  Chcieliście dziecka a nie macie własnych srodkow.
Pytasz czemu jego ojciec nie wszedł do małego a może przez pandemie chce uniknąć kontaktów, bo przecież pisałaś ze się nie widzieli z Wami 2 msc.

A co do pepowiny i synka.
Nie powinien dzwonić o każdą pierdołke do mamy, Wy się uczycie jak być rodzicami. Może z czasem to zrozumie. Samo przyjdzie i zobaczysz będziesz z dnia na dzień mądrzejsza i doświadczona. Ja się mało radzę rodziców bo działa to instynktownie.

Jeżeli go.naprawdę kochasz i chcesz żeby dziecko miało pełną rodzinę to po magisterce czas znalezc prace i iść na swoje.
Ale powiem Ci ...uważaj na mamisynka nic dobrego nie wróży.  Zawsze mama będzie ta najważniejsza.

Doceniam pomoc, którą mam na dobra sprawe tylko od mojej rodziny. Jego rodzicom wszystko trzeba podstawiać pod noc i robić wedle ich. Nawet chrzciny były przestawione bo jedna osoba od nich nie mogła przyjechać, bo wakacje były ważniejsze! więc co, ślub też trzeba bedzie przełożyc, bo znowu jego matka powie że termin był ustalony pod moja rodzine???

termin jest ustalony z dwuletnim wyprzedzeniem.... i wiedzą o tym obie strony.

Już usłyszałam od jego matki przytyki, że się nie słucham i robie po swojemu... przecież to jest moje dziecko - nie jej, więc dlaczego mam robić tak jak ona mi każe (a mojej mamie kazała się nie wtrącać)? A żeby było jeszcze śmieszniej, to jego matka zakazała się wtrącac do wychowywania do dziecka i swojego małżeństwa swoim rodzicom i teściom, a właśnie wtrąca sie w nasze życie....

Jak rozmaiwałam z K. o tym, że nie chce mieszkać w w-wa, bo nas na to nie stać, żeby żyć wg pomysłu jego rodziców, to on powiedział że on chce mieszkac tam i koniec

Straszny bałagan jest w tym, co piszesz.
Najpierw pisałaś, że chętnie przystaliście na propozycję Twoich rodziców, żeby wyprowadzić się z W-wy i zamieszkać u nich, bo w ten sposób zyskacie ich pomoc przy dziecku, a w konsekwencji możliwość ukończenia studiów. Teraz, jeśli dobrze rozumiem, chciałabyś ten etap rozciągnąć na nieskończoność. Ustaliłaś to z mężem, czy tylko ze swoją swoją mamą?
Wcześniej pisałaś, że to z obecnością kogoś z rodziny męża na chrzcinach był problem, a teraz na ślubie? Skoro ślub jest za 2 lata, to w tym czasie jeszcze dużo rzeczy może się wydarzyć i będziecie tak lawirować pomiędzy oczekiwaniami gości?

W sumie to trochę mi szkoda Twojego faceta, bo mi się wydaje, że po urodzeniu dziecka został nieco zepchnięty na margines, bo Ty z mamą skaczecie nad dzieckiem, a on chyba czuje się w tym zagubiony i próbuje w jakiś sposób zaistnieć, także w opiece nad dzieckiem, także przy pomocy własnej mamy, która z uwagi na zawód wydaje się kompetentna. A być może próbował (czas przeszły), bo piszesz, że od pewnego czasu odsunął się i w ogóle przestał jakoś bardziej się angażować i wychodzić z inicjatywą.
Cóż, nie chcę być niesprawiedliwa, ale wydaje mi się, że powinnaś się baczniej przyjrzeć sobie.

Po pierwsze, to może warto zacząć ojca dziecka traktować, jak kogoś, kto jest niezależną osobą, czyli ani nie musi Ciebie słuchać i tylko grzecznie wykonywać Twoich poleceń, ani nie musi się ograniczać w konsultacjach z osobami, które uznaje za kompetentne.

Po drugie, sama pisałaś, że jak zejdzie w ciągu dnia na dół, to nawet do dziecka nie zaglądnie. Nie interesuje Ciebie dlaczego?

Myślę, że kobiety często ignorują facetów po urodzeniu dziecka, bo uważają, że wszystko zrobią najlepiej i wiedzą najlepiej, a potem są wielce zdziwione, że ci faceci się odsuwają, przestają się angażować i pomagać.

No dobra ale po co przekladacie pod kogis? Informujesz, ze Ci przykro, ze tej osoby nie bedzie i koniec tematu. Kogo nie bedzie to nie bedzue, po co sie nakrecac?

Ponawiam pytanie - czy ktores z Was pracuje czy jestescie na garnuszku rodzicow?

To kto Was utrzymuje? Bo ja wątpię, żebyś na zasiłku macierzyńskim miała kokosy.

A fe. Nie chcą dorosłego syna utrzymywać...
Sorry, ale jawisz się jako roszczeniowa, pełna pretensji o wszystko, osoba.

Niby doceniasz pomoc, ale z drugiej strony jednak nie bardzo. Może dlatego rodzice chłopaka czują niechęć do Ciebie, spirala się nakręca i potem każde ich zachowanie, zrobienie lub nie zrobienie czegoś Cię wkurza.

Nooo... To już wiemy, gdzie jest problem. Twoja mama i babcia mogą Ci doradzać, reszta ma wykonywać polecenia posłusznie i w milczeniu. I pieniądze słać, bo dzieci były na tyle dorosłe, żeby się rozmnożyć, ale na tym koniec; pozostałe obowiązki mają przejąć rodzice. xd