Inne priorytety życiowe - Netkobiety.pl

Jak dla mnie za dużo przeciwieństw. A później będzie raczej tylko gorzej.
Wy nie macie tylko innych planów na przyszłość ale nawet spędzanie wolnego widzicie zupełnie inaczej.
Może napisz co was łączy (hobby, zainteresowania itp.) będzie krócej...

Dwie osoby z kompletnie różnych światów. Dwoje ludzi, będących swoimi przeciwieństwami, prezentujących całkowicie odmienne podejście do pewnych kluczowych spraw, rodzi spore ryzyko, że konflikty czy spięcia będą jeszcze bardziej narastać. Zamiłowanie do niektórych sposobów spędzania wolnego czasu, tak różne u obojga partnerów, ciężko jest pogodzić. Ciężko też na siłę namawiać drugą osobę, żeby zmieniła swoje nawyki wbrew sobie. Jeśli każdy czuje się komfortowo w swoim świecie a wychodzenie z niego sprawia tyle kłopotu, to prognozy na przyszłość są niepewne.
Z wymienionych wariantów na spędzanie czasu, akurat sam nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy z własnego wyboru wolą się kisić na swoim podwórku. Do tej pory raczej kwestie finansowe czy czasowe nie pozwalały się zbyt często nigdzie ruszać, ale na samą myśl o wyjazdach, dalekich czy bliskich, człowieka skręca z emocji Jak nie teraz, to może chociaż na emeryturze będzie okazja..Raczej mam podobnie, wolę wydawać na rzeczy, które przynoszą jakieś wrażenia a nie same gadżety czy przedmioty codziennego użytku.
Cóż, jesteś aktywnym człowiekiem, którego rozpiera energia a on jest wybitnym domatorem. Poglądy mogą się z czasem zmieniać, dlatego może jednak się jakoś dogadacie, skoro jednak dobrze czujecie się ze sobą.

Nie.

W ogóle co on taki zramolały ten twój chłopak? Przecież to młody człowiek....do tego jeszcze skąpy. Nie jest w stanie zrobić dla Ciebie czegoś ekstra? Kręci nosem na wyjścia na miasto, mimo że tobie sprawia to radość, żałuje pieniędzy? To co jest w stanie dla Ciebie zrobić? Jak chce sprawić Ci przyjemność, uszczęśliwić Cię? Zależy mu w ogóle na tym?

Jakbym była złą wróżką to pewnie powiedziałabym, że za pięć / sześć lat on dalej będzie oglądał seriale, za to ty będziesz miała na głowie mieszkanie, trójkę rozwrzeszczanych dzieci (z którymi nigdzie nie wyjedziesz, bo przecież szkoda kasy), szczekającego psa, a w wolnych chwilach będziesz słuchała jak sąsiad pierdzi w łazience piętro wyżej.

Nie, szkoda twojej młodości. Drugiej nie będziesz miała. Na dzieci i związki jeszcze masz czasu a czasu...Teraz jest najlepsza chwila by realizować marzenia, poznawać świat, robić szalone rzeczy i wszystko co będziesz później wspominać przez długie lata.
To twoje życie, więc myśl przede wszystkim o sobie.

Tak, oczywiście, poglądy się mogą zmienić. Ale tak jak już odpowiedziałam na którąś z  odpowiedzi, mój chłopak jest bardzo stanowczy i „nie chce zmieniać światopoglądu”. Z tych zgrzytów przez to już zaczyna wiele kłótni wynikać, które męczą i mnie i jego.

Właśnie o tym zaczynam się coraz bardziej przekonywać. Że jestem młoda, mam dużo czasu, powinnam się skupić na sobie. I może lepiej zrezygnować z tego związku, przeboleć rozstanie, bo moge spotkać osobę, która mnie pokocha i będzie choć w jakimś stopniu podzielała moje plany, cele. Miłość powinna polegać na dopełnianiu się, a nie ciągłym rezygnowaniu z wielu przyjemności, planów dla drugiej osoby.
Wcześniej mu zależało, żeby zaspokoić moje potrzeby, żeby sprawić mi szczęście. Ale z czasem zaczęło wynikać wiele kłótni, męczących i Jego i mnie, które sprawiały, że się coraz bardziej od siebie oddaliliśmy.   
Tak jak napisałam, oby dwoje już wiele razy na spokojnie doszliśmy do wniosku, że no chyba jednak się nie dogadamy. Ale uczucie ciągle jest, tylko czy to przezwycięży?

Zapomniałam o tym dopisać w poście. Ja wiele razy mu deklarowałam, że mogę zrezygnować z wielu rzeczy, byleby go mieć przy sobie. On na początku mówił, że też może kilka rzeczy zmienić. Ale zawsze też powtarzał, że on wyobraża sobie związek jako idealne dopasowanie, nie podoba mu się, że zawsze, któraś ze stron będzie niezadowolona. Potem kłótnie zaczęły się pojawiać coraz częściej. Są po prostu sprawy na temat, których i ja i on, na pewno nie zmienimy zdania. Podróże są dla mnie bardzo ważne, dla Niego natomiast to nie ma żadnego znaczenia. I jak tu to pogodzić?

Hmm, na początku związku były kompromisy, gdy zauroczenie, motylki w brzuchu wszystko zaćmiły. Z czasem, zaczęło było coraz gorzej, coraz dosadniej przekonywaliśmy się w tym, że chyba samo uczucie nie wystarczy. Raz wyciągnęłam go w góry na tydzień. Spędziliśmy miło czas, dla mnie to był cudowny tydzień, bo nie dość, że z Nim to jeszcze góry, które uwielbiam. On trochę narzekał, bo za górami nie przepada (kolejne przeciwieństwo, woli morze, którego ja nie trawię). Po czasie przyznał, że pojechał tylko dlatego, żeby spędzić ze mną więcej czasu, ale za dużo pieniędzy na to idzie...

Za bardzo różnicie się jeżeli chodzi o poglądy aby całe życie któreś z was musiało iść na kompromis. To nie jest wybór gdzie jedziemy na wakacje: góry czy Mazury ( gdzie można ustalić że w tym roku jedno, za rok drugie). Macie przed sobą wybór: oglądanie seriali albo międzynarodowy wypad na super wakacje. O ile w opcji pierwszej można znaleźć pozytywy niezależnie od miejsca opcja druga jest satysfakcjonująca tylko dla jednej strony. A w rezultacie pewnie dla żadnej bo nikt nie zrezygnuje ze swojego zdania tak łatwo i kłótnia już wisi w powietrzu.
Przepraszam za tak długą analogię, ale twoje życie w przyszłości w tym związku może opierać się tylko na dużym kompromisie. Zawsze któraś strona nie będzie zadowolona, każdy będzie dążył do swoich celów, które w waszym przypadku są różne. Nawet w najważniejszych kwestiach idziecie w dwóch przeciwnych kierunkach. Daleko tak się dojść nie da, w pewnym momencie i tak stwierdzicie że to koniec.

Nie pasujecie do siebie na dłuższą metę, nie warto dalej w tę relację wchodzić. Zerwijcie. Każde z Was ma wielkie szanse na spotkanie kogoś o podobnym, pasującym podejściu do życia. W związku chodzi o to, żeby było dobrze, miło - a nie, żeby się męczyć wzajemnie.

Jak dla mnie to ten zwiazek jest bez sensu.
Masz 19 i juz ktos Ci mowi, ze wlosy takie i owakie powinnas miec, ze tatuaz to nie.
Ze podroze to strata kasy, ze wyjscia to strata czasu, ze dom to za duzo roboty.
Chce Ci sie marnowac mlodosc? Nie bedziesz zyla dwa razy.
Takie relacje sa jak ta guma co jest na sloiku od ogorkow kiszonych. Mozesz ja naciagnac, ale daleko nie pojdziesz bo zaraz Cie cofnie.

Nie wiem jaka jestes i co jest dla Ciebie dobre. Mowie jedynie z mojej perspektywy, wiec to trzeba brac z przymrozeniem oka.
Cale moje dorosle zycie bylo jak z basni, bo niezaleznie od tego na co mialam ochote to robilam to.
I tak jak w basni bylo czasem strasznie, ale jezeli czlowiek cierpi w wymarzonym zyciu to nigdy nie cierpi tak jak kiedy zycie marnuje.
To strata czasu reanimowac tego trupa. Ta relacja juz jest martwa i bedzie tylko gnila.