"W moim typie" jak to z wami mężczyźni jest? - Netkobiety.pl

Ja tam uważam,  że po prostu  chemii  nie było.  Jak jest chemia to szaleje się nie za "swoim typem".  Piszę z autopsji i obserwacji.
Jsk dużo znam świetnych,  udanych par  co właśnie  są z kimś kto odbiega  od ich ideału.. . (np ja, a teraz On jest w moim typie)
Nie rozkminiaj,  nie bierz do siebie zwłaszcza,  nie ten to inny a ten inny będzie uwielbiał  "Twój typ" 

No właśnie chłop zarzeka się ze jestem pierwsza taka jego kobieta a stary już jest nie powiem. Nawet z przyjacielem jego rozmawialam , rodzina i są kompletnie zaskoczeni jego decyzja.
Tylko ta popaprana szczerość , wczoraj np oglądaliśmy jakiś dokument na yt (każdy sobie bo to odległość i wtedy wisimy na tel) o malazejskich slamsach i on mi mówi że kiedyś myślał by sobie taką dziewczynę ściągnąć bo tam co druga w jego typie i na mój argument ze takich ściągniętych kobiet faceci nie szanują a one są świadome po co do Europy przyjeżdżają to mi kontratakiem powiedział "ja bym kochal".
Nie wymagam miłości bo poniekąd z niej wyroslam tylko niby tu pięknie ładnie mu pasuje ale mam wrażenie że tylko trafi się ta idealna i znowu będę najbardziej cierpiec ja.
Sama nie wiem co myslec. I jak to wytlumaczyc.

Nie widzę osobiście nic dziwnego w tym, że komuś mogą się podobać różne typy urody. Może właśnie akurat urzekłaś go swoim Przez długi czas był wierny jednemu a teraz pojawiłaś się Ty i coś mu się jednak spodobało, skoro przyciągnęło go do Ciebie. Myślę, że zbyt głęboko się doszukujesz, nieraz tak bywa

Chemia była od początku i od tego samego początku musieliśmy się siebie wzajemnie nauczyć. Jak to on mówił , działa zapach, ton glosu, to jak jest w trakcie intymnosci, to że potrafimy robić szalone rzeczy, czy moj światopogląd.
Ja nie koniecznie traktowalam / uje to powaznie. Jestem typem kobiety zdobywcy i to ja wybieram facetów nie oni mnie. Tak było też w tym przypadku szczególnie że wiedziałam właśnie to że nie będę mu się fizycznie podobać.
Może dlatego po tym malym zwycięstwie boję się że teraz to on utrze mi nosa. Nic to nie zapowiada tylko ten wewnętrzny lęk.
Traktujemy się oczywiście po przyjacielsku i jego też pyrakam jak to jest ale on twierdzi "tylko swinia nie zmienia pogladow". A mimo to średnio wierzę... Eh szkoda że dawne miłości takie rany w człowieku pozostawiają.

Dziękuję za opinie fajnie ze są jeszcze mądrzejsze ode mnie kobiety.

Niezależnie od typu jaki rzekomo ma Twój przyjaciel, wydaje mi się niewłaściwym opowiadanie o tym wtedy gdy jest z Tobą. Jakby on się czuł gdybyś wychwalała jakąś cechę które On nie ma przy nim?
Co innego powiedzieć, piękne są  Azjatki, bo to obiektywne stwierdzenie, a co innego podkreślać ciągle, że to jego typ .

Elu o to właśnie mi często chodzi. Ewidentnie daje mu do zrozumienia ze to nie w porządku ale jakoś nie potrafię dotrzeć .
Choć on też twierdzi że do mnie jego argumenty nie trafiają.
Na szczęście wartosc swoją znam tylko zauważam zdecydowany spadek. Takich co jak w obraz wpatrzonych bylo też już przechodziłam i co znowu poza urodą nie widzieli reszty.
Jak teraz widzi resztę to też nie fajnie.
Nieraz to zła jestem ze jestem baba i hormony mi klapki na oczy nakladaja.

Do tego by samej się w tym nie pogubić. Do tego by czuc się swobodnie w jego towarzystwie a przede wszystkim czuc się atrakcyjną.
My oficjalnie jesteśmy parą , tylko bez planów na dalszą przyszłość.
Nie chodzi mi o rozstanie i szukanie nowego bo już trochę lat mam, życie ulozone, nawet jestem już matka więc potencjalnego kolejnego ojca nie potrzebuje.
Ale skoro super się dogadujemy w sferze życia to interesuje mnie to czy facet naprawdę może uznać mnie za atrakcyjną czy już zawsze będę miała to poczucie "nie bycia w jego typie"?.

Mi się to wydaje klasycznym damskim szukaniem dziury w całym

Nie mam zamiaru nikogo urazić, ale naprawdę nie rozumiem rozterek kogoś, kto się podoba drugiej osobie, spędzają wspólnie czas, jest wspólny język, dogadują się - słowem wszystko cacy Facet ma widocznie różne gusta, swoją osobą sprawiłaś, że zobaczył w Tobie kogoś atrakcyjnego. Żyć nie umierać

Promyczek87, jeśli tobie chodzi tylko o atrakcyjność, to pewnie raczej na pewno taka dla niego jesteś. (Chyba ze on byłby taaaaaak bardzo nieatrakcyjny, że... nie miałby wyboru.)
Natomiast super cacy wyznacznikiem takiego lepszego dopasowania byłaby jego chęć, by wejść z tobą na kolejny poziom. Taaa, i to dopiero byłby super cacy wyznacznik twojej atrakcyjności w jego oczach.

A mi przyszło do głowy, że skoro nie jest to relacja, która z założenia ma wchodzić na „wyższy” poziom to obie strony podświadomie nawet mogą się dystansować i wchodzić w takie narracje, jakie uprawia się z kumplami (kto jest w czyim typie), albo wyprzedzać potencjalne zranienie w wykonaniu drugiej osoby. Przyznam, że podobnie jak Anderstud zauważyłam liczne wstawki autorki o swoich innych związkach, facetach i podejściu bynajmniej nie świadczącym o głębokim zaangażowaniu. Przy tego typu postawie domyślam się, że na ileś tekstów o ładnych azjatkach padało również ileś haseł ze strony autorki, które mogłyby bronić jej ego. Rozwiązaniem oczywiście byłaby szczera rozmowa z zakomunikowaniem partnerowi „jesteś dla mnie wazny i rani mnie, kiedy czuję się porównywana do innych kobiet, proszę Cię nie rób tego”, kłopot tylko w tym, że autorka sama BARDZO porównuje i jak czytam wątek to nie mam przekonania, żeby partner był dla niej aż tak ważny (bardziej właśnie samoocena i ego, niż faktycznie troska o relację). Ale mogę się mylić;)

A mnie się wydaje, ze to Twoje kompleksy biorą górę i wbrew temu, co mówisz, wcale nie czujesz się aż tak atrakcyjna. Twój partner nie powinien mówić przy Tobie takich rzeczy, jednak podejrzewam, ze podobne hasła padają z obydwu stron. Co może zakończyć takie zachowanie? Tylko szczera rozmowa na ten temat i dojrzałe podejście do tego. Mi kiedyś podobali się szczupli, wysportowani faceci z krótkimi włosami. Mój ostatni partner był wielki i łysy, totalne przeciwieństwo mojego „typu”, a jednak kręcił mnie niesamowicie. Także no... takie „mam swój typ” to żaden wyznacznik, szczególnie, gdy pozna się kogoś z kim jest niesamowita chemia. Promyczku, jesteś piękna kobieta, ale z nieprzepracowanymi poprzednimi relacjami i Twoje obawy to głównie konsekwencje z tego wynikające.

Tobie sie zwiazek partnerski pomylil z ukladem friends with benefits.
Macie weekendowe spotkania, bez zobowiazan i wiekszych planow.
Dojrzali ludzie, ktorzy klasycznie na jakis czas chca wypelnic pustke, miec seks i kogos, do kogo mozna sie odezwac, pojsc do kina, zjesc razem kolacje.
Twoj kolega od razu Ci mowi jak jest: chemii nie ma, nie jestes w jego typie, ale jakis czas mozemy to pociagnac z korzyscia obopolna, bo narazie mi nie przeszkadzasz.
Boli cie to, bo w glebi duszy szukasz milosci i prawdziwego zaangazowania, nawet jesli sama przed soba tego nie deklarujesz.
Facet traktuje cie lekko, skoro przy tobie jest w stanie powiedziec takie rzeczy. Widac, ze ma gdzies jak sie poczujesz czy ze moglby cie zranic.
Tym bardziej dziwna jestes, ze jak sama wspominasz to 2 tego typu zwiazek, ktory weszlas.
Czyli jak tylko facet sie zakocha prawdziwie, to odfruwa.
Jak chcesz byc w takich ukladach, to miej twardy tylek i nie miej oczekiwan, ze w takim zwiazku poczujesz sie szczesliwa i kochana.

Z tego co pamiętam Promyku  to facet miał być tylko tymczasowym "legalnym", powiadomionym o tym czyli niby fair "plastrem" bezpiecznikiem przed ostatnim ex,"FwB" -"czasoumilaczem" trochę eksperymentem,zasady jasno ustalone kontrakt,cyrograf podpisany to skąd ten ból ,obawy, przed cierpieniem. - wywiązał się z zadania, nie kwękał zbytnio,ale masz podejrzenia że zaangażował się ponad ten układ polubił Ciebie za bardzo pomimo tego swojego azjatyckiego "ideała"typu,pociągasz go pragnie Ciebie jakoś zaczął akceptować - za mało czy za bardzo już się gubię.
Przecież on też nie jest ideałem Twym i w Twoim wiodącym jedynie słusznym typem z marzeń .Może to  uwiera Ciebie dwa nieidealne obrazki - "nieszczęsne". Co to będzie ? Szukamy dramatu ?Jak tak będziesz się zadręczać i dręczyć faceta to faktycznie przepowiednia się spełni i znowu będzie to samo ,cierpliwość ma swoje granice Ty też manipulujesz trzymasz go w pewnej niepewności i z pozornym dystansem odpychasz i wiesz że to przyciąga to nie jest zdrowe na dłuższą metą
Boisz się zakochać stracić kontrolę, po co w ogóle ją mieć, co się stanie ?
Nie możesz się zakochać bo ? Co to za chemia ?
Jednak przywiązałaś się tym razem unikowo i lękowo w ambiwalencji no i te kompleksy sorry ale dziecinne.Zwracasz uwagę na drobiazgi uczepiłaś się tylko po co - planujesz już odwrót o paru miesięcy i co.
Drażni Ciebie bo nie masz pełnej kontroli nie panujesz nad sytuacją tak jak byś chciała i przywiązałaś się mimo wszystko.Niebezpieczne to zabawy z własnym organizmem, ciało i psyche to jedność, to dziwna sztuka tak ciągle igrać, szamotać się ze sobą i oczekiwać cudu spokoju.
Nie możesz byś ani chwili sama ?Chcesz widzieć w nim desperata a jednak się obawiasz "konkurencji azjatyckiej" gracie oboje niby szczerością cały czas to samo - podejrzewam że u faceta to jakiś "ulubiony" podświadomy wzór wybierania też jest.Rywalizujecie z mrzonkami myślami ideami z czymś co nie istnieje naprawdę.A życie mija czas ucieka .
Przecież on Ci w Twoim życiu nie jest na co dzień potrzebny ani jako współlokator ani jako coś jak ojczym, partner.
Dobrze w końcu może zdecydować czego chcesz a czego potrzebujesz co dajesz a co bierzesz.

W ogóle podchodzę sceptycznie do układów typu FwB, bo o ile to jest dobry układ dla facetów, którzy często seks traktują jak czynność fizjologiczną, bo trzeba spuścić co nieco i wtedy jakakolwiek partnerka przydaje się, to u kobiet, to jednak nieco inaczej wygląda, gdyż kobiety bardziej szukają bliskości, albo właśnie...potwierdzenia atrakcyjności. Czasem zwyczajnie inaczej niż seksualnie nie potrafią budować relacji i przeważnie za tym stoi gdzieś w historii seksualne wykorzystanie. Ale też w doznaniach to inaczej wygląda, bo mężczyżni dążą do orgazmu, a kobiety do satysfakcji, która z samym orgazmem nie musi być zbieżna.

Zatem gdy wypada, któryś z elementów, dla których kobieta wchodzi w taki rodzaj związku, to jego zasadność staje pod znakiem zapytania.

Przesadzasz Promyczek to równa babka w gruncie rzeczy, ma prawo szukać rozwiązania jeżeli kręci się od jakiegoś czasu w kółko.
"Nigdy nie jest za późno" przestać też stawiać sobie przeszkody.

A może raczej chce sobie "wychodzić związek/miłość"?

Takie dwie niedziałające strategie:
- faceci próbują wychodzić zainteresowanie kobiety przez przyjaźń -> friendzone
- kobiety próbują przez seks -> fwb (ale po cichu liczę, że się zakocha)

W końcu, jest taki archetyp kulturowy "bohatera, walczącego z sukcesem o miłość". Więc ludzie wierzą, że im się też uda i zdobędą tą osobę która im się podoba.

Nie ma powodu, żeby jechać po Autorce, ale pokazać jej, że niepotrzebnie szuka na siłę wadi problemów, nie skupiając się na korzyściach w postaci satysfakcji z tego, co je związek daje.

Promyku, nie możesz skupić swoje uwagi właśnie na tym, co zostało pogrubione? Skoro jesteś pewna( sama to wcześniej powiedziałaś), że na razie nie interesuje Cię nic poważniejszego i chcesz pozostać na tym etapie, który jest, to czemu mają służyć te wszystkie rozkminy? Przecież jeśli się Tobą zainteresował a niby nie jesteś w jego "typie", to musi być coś innego, co go w Tobie zaciekawiło..MOże nawet facetowi się horyzonty otworzyły i poszerzył swoją definicję ideału?

Idealnie ujelas to co mnie dręczy. I w tym cały problem że takie odczucia mam pomimo zapewnien o czymś innym.

Widocznie albo zle to przedstawilam albo to ja mam problem z okresleniem swojej relacji.
Prowadzac luźny układ żadne z nas nie dalo sobie wolnej ręki do spotkan z innymi osobami płci przeciwnej. Jak wczesniej wspomniałam nasz związek jest oficjalna relacja, tylko już taka bez porywu serca. Doświadczenie uczy. Jednak traktujemy sie partnersko i na chwile obecną nie mam potrzeby spotkania sie z kims innym czy też szukania adoracji u kogos innego.
Na chwilę obecną również ufam jemu i nie mam powodów do zazdrości.

Juz ktos zauważył ze szukam dziury w calym i zgadzam sie z tym. Dzięki temu tematowi wiem ze ewidentnie problem jest ze mną.  Bywam niezdecydowana i teraz mam tego przykład.

Słuszna uwaga. Byłoby to jednak dla mnie jak bardziej zrozumiałe, gdyby Autorka szukała poważnego, pełnego związku. Dylemat, czy nie spełniamy czyichś oczekiwań lub to, że źle się czujemy w tym związku, prowadzi raczej do rychłego rozstania albo przynajmniej poważnej rozmowy. A Promyk mimo wszystko w tym dalej trwa. Nie wiadomo do końca, co jest dla niej ważne. Z jednej strony niepewność a z drugiej zaufanie? Przecież to się wyklucza...

A z mojej perspektywy to niepotrzebnie tworzysz sobie bałagan w tej materii:
-- jest między wami ta tzw. chemia, czujesz ją ewidentnie z jego strony, a mimo to pojawiają się ciągle jakieś uwagi o Azjatkach; nie wiadomo nadal czy on sam z siebie podkręca temat, czy to ty ciągle go o to pytasz. Nadal niejasne. Wg mnie nie ma niczego złego w szczerej odpowiedzi na temat tego typu, ba, w przeciwnym razie po co zadawać jakiekolwiek pytania
-- piszesz raz, że tworzycie związek "partnerki/na odległość" ale "luźny" jednak "sztywny" bo z nikim więcej się nie spotykacie (czyli nie daliscie sobie tego przyzwolenia na "otwarty")
-- piszesz że go nie kochasz, bo to za wcześnie na miłość; ze nic nie wiadomo co do przyszłości....
Jesteście w pewnego rodzaju związku, nikt z was nie chce się na razie dalej deklarować, więc analizowanie, jak masz się do jego gustów, jest trochę bez sensu, bo na pewno jakoś się masz, skoro jest ta chemia, ale nie wiadomo czy na tyle (patrząc też na charakter, całościowo), aby chciał właśnie wejść z tobą na kolejny poziom.
Hierarchię wartości sobie ustal i działaj wedle niej - jeśli źle jest tobie w układach nie do końca pewnych, gdzie nie masz tej 200% pewności, że jesteś naj naj, to najlepiej byłoby, abyś w takie nie wchodziła.

Co do typu: typ najlepiej wygląda na ekranie, a niekoniecznie w życiu. Więc chociaż podobają mi się szczupłe, rudowłose koło 170 cm, to w moim życiu były i blondynki, i brunetki, i szatynki od 159 do 181 cm.

Teraz co do Ciebie. Przede wszystkim masz wielki problem (poczytałem Twoje starsze posty) - bardzo chcesz być w związku i bardzo się do tego nie nadajesz (sabotujesz swoje relacje z facetami). Ty wręcz chyba nie umiesz żyć bez faceta. Tu przypomnę
- Jak Twój "kolega" (lata temu) wyjechał za granicę, to z braku laku związałaś się z facetem, który, jak twierdzisz, Cię prześladował (chodzi o ojca twojego potomstwa). Ale choć niby Cię prześladował, to długo miałaś pretensję, że poszedł do innej, a nie walczył o was. Te pretensje (czyt. emocjonalnie niezakończona relacja) wcale Ci nie przeszkodziła wchodzić w kolejne związki.
- Jak się z nim rozstałaś, były dwa przelotne związki.
- Był jeszcze jakiś żonaty, z którym spotykałaś się "długo".
- Potem związałaś się z tym pierwszym, bo wrócił do kraju. Zamęczyłaś go swoją nieufnością i nawiał (nazwałaś go per "dupek").
- Dwa miesiące później pisałaś tu, że wciąż go kochasz, ale jest już kolejny pan (nazywałaś go per "plaster").
- Miesiąc później pojawił się kolejny - ksywa "badboy" ("plaster" też wciąż był, ba miałaś do niego pretensje, że ogląda się za inną). Chwaliłaś się przy tym jak to bawisz się uczuciami mężczyzn - jednocześnie narzekając, że ci faceci, których byś chciała, dla odmiany bawią się twoimi uczuciami.
- Półtora miesiąca później - następny (gość od melanżu).
- Był jeszcze jakiś nurek, którego nie umiem umiejscowić w chronologii.

Potem była niby depresja i jakoś ci panowie zniknęli.

- Po czterech miesiącach następny (Plaster 2). I to jest chyba bohater tego wątku. Bujasz się z nim już z 10 miesięcy, niby go nie kochasz, ale co chwila rozkminiasz jego słowa, postawy itd. itp. Co jakby przeczy twoim deklaracjom.

Podsumowanie Twoich wywodów Twoimi słowami:
Od kiedy skończyłam 13 lat zawsze bylam z kimś. Nawet po tacie dzieci wolna bylam tylko miesiąc

Zawsze podchodzilam do zwiazkow bardzo przedmiotowo. Dzis jest jutro nie ma.

Jeśli chodzi o facetów to nawet wysoko postawiona poprzeczka jest dla mnie żadna przeszkoda. Ale gdy już zdobede okazuje się ze wcale tak fajny nie jest i szybko się nudzę.

W swoim życiu posiadalam dużo partnerów i w zasadzie wierna nie byłam.

Jadąc dalej, priorytetem u Ciebie jest wygląd i kasa. Nie tylko u faceta, ale też u samej siebie, jak się opisujesz: sztuczny biust, wyrzeźbione ciało, własna firma, samochód, mieszkanie, uroda, charakter. Potem doszły jeszcze "usta. Ze małe- pyk poszedł kwas" + botoks na powieki. I oczywiście obowiązkowy instagram.

Podsumowując: jesteś zarazem związkową desperatką i związkofobem, a do tego osobą o (delikatnie ujmę) niepowalającej głębi. Każdy facet, który powyższe zatrybi powinien uciekać w podskokach. A Ty sama zamiast wchodzić w kolejne relacje, lepiej byś poświeciła trochę czasu i kasy na własną terapię. Mieszanka desperata ze zwiazkofobem jest wybitnie toksyczna dla drugiej strony (sama pisałaś, że zachowujesz się jakbyś miała chorobę dwubiegunową). I ostatecznie toksyczna także dla samego desperata/związkofoba.

Ja tu też żadnego pustaka nie widzę, ale patrząc po tym wątku najkrócej:
Widzę kobietę, która z jakiegoś powodu woli zastanawiać się co inni o niej myślą, zamiast skupić się na tym co sama czuje w stosunku do mężczyzny i to ujawnić przed nim. I dopiero wtedy go obserwować. Pewnie z lęku, kltóry może oswoiłby się, gdyby zaczęła weryfikować swoje wyobrażenia ze stanem faktycznym.
Czyli np w przypadku tego Pana: On coś tam o Azjatkach, A Ty nie o innych facetach- co to za fatalny pomysł, ! tylko o nim, co Ci się w nim podoba, jeśli podoba, że go lubisz, jeśli lubisz i jak normalny, to powinien przestać o tych drobniakach nawijać. Mozęsz mu też powiedzieć, nie mów o tym, bo czuję się z tym żle, ale to wyższa szkoła jazdy jak na Ciebie  na ten moment chyba.
Zacznij wydawać proste komunikaty, jak dziecko. Jak sama tegfo nie ogarniasz, terapeuta pomoże Ci to ogarnąć- warto dla słodkiego poczucia spokoju

Po co tam baje tworzyć, najlepiej niech sobie takiego upoluje i mu pokaże.

Pomijając zwierzenia Autorki na temat historii jej związków czy samego życia, to akurat pogrubiony fragment wydaje się najistotniejszy. Cały czas ma tu miejsce rozdrabnianie na tysięczne składowe, szukanie na siłę wad, ciemnych stron i drugiego dna, przy jednoczesnym braku doceniania tego, co z drugiej strony uważa za pozytywne. Chwaląc sobie związek z facetem czy tym bardziej charakter relacji usilnie próbuje stworzyć problem z czegoś, co w normalnym przypadku zostałoby zapewne rozwiązane rozstaniem, bo jeśli mamy jakieś poważne wątpliwości to jednak mimo pozytywnych aspektów, coś nas od takiego człowieka odciąga..

Osoba Autorki wydaje się być połączeniem dwóch osobowości czy dwóch zupełnie innych charakterów. Prawie w każdej opisywanej historii czy działaniu widać nie tyle wahania co sprzeczności. Jak inaczej sobie można tłumaczyć nachodzące ją wątpliwości czy poczucie niepewności towarzyszące jednocześnie dobremu samopoczuciu i pewnej satysfakcji, jakiej niewątpliwie doświadcza w byciu z tym facetem. Choć raczej nie za bardzo chyba potrafi to dostrzec czy docenić, skoro za każdym razem widzi jakiś mankament czy przeszkodę. Nie mówię tego złośliwie, tylko raczej staram się opisać to, co widzę. Autorka strasznie się miota, nie potrafi jakoś zdecydować się czy uświadomić sobie, co jest dla niej ważne. Dlaczego, mimo takich wątpliwości, pozostaje dalej w tej relacji, pomimo, że jest ona luźna i niezobowiązująca?

Doskonale Cię rozumiem, Autorko - sama w sumie byłam w analogicznej sytuacji (tyle że to był niby związek na poważnie). I cały czas czułam, że coś jest "nie tak". Byłam w każdym razie przeciwieństwem "typu" eksa. I skończyło się to dość szybko i nieprzyjemnie.
Nigdy więcej!

Każda kobieta (w sumie mężczyzna też) chce czuć się przy swoim mężczyźnie piękna i wyjątkowa. Przecież to właśnie (między innymi) tworzy te chemię. Ja nie rozumiem co on chce osiągnąć komentując jakieś programy w tv, że "taka to by przygarnąl i kochal" kiedy Ty siedzisz obok niego? Trochę mi się to kojarzy z takimi podpitymi wujkami którzy przy swojej żonie zachwycają się i komplementują małolaty a żona siedzi obok i umiera ze wstydu (bo to wszytsko dzieje się przy ludziach). Nigdy nie trawilam takich ludzi. Nawet jeśli ktoś może się podobać (co jest oczywiste) to jeżeli Twój partner jest obok to trzyma się takie komentarze dla siebie. Twoja intuicja coś Ci podpowiada i moim zdaniem słusznie.

CHYBA, ZE (ale to akurat mało prawdopodobny scenariusz) jesteś naprawdę atrakcyjna i on stosuje taka metodę, że chce zaniżyć Twoje poczucie wartości, abyś została przy nim.

Promyczku, z tymi typami to różnie jest. W przypadku jednych teoria swoje a życie swoje a u drugich jednak są zakorzenione mocno i podświadomie zawsze będą priorytetem, więc gdy nadarzy się okazja - pójdą za tym, co im głęboko się podoba i czego pragną. Obawiam się, że Twoj facet jest tym drugim typem, ktory jak sama zresztą wspomniałaś, jest po przejściach i w wieku, w ktorym już bardziej człowiek kieruje się rozsądkiem, niż liczy na swój wymarzony typ... Ale jednak czeka. Znamienne jest jego stwierdzenie, że wie, iż ideałów nie ma...  co raczej zabrzmiało jak - 'nie mogę spotkać swojego ideału, więc zadowalam się tym, co najlepsze z dostępnych ofert'. Nie znaczy to, że jesteś nieatrakcyjna dla niego. Faceci wbrew pozorom nie są masochistami i na dłuzśzą metę nie są gotowi do takich poświęceń, aby być w związku i uprawiać seks z kobietą, ktora ich w ogole nie pociąga. Tak więc jesteś atrakcyjna dla niego. Ale nie jesteś jego typem kobiety o jakiej marzy.  Czy to Ci wystarczy do szczęścia? To zależy, jakie masz oczekiwania. Ale po tym, co piszesz, wątpię, aby ten związek dał Ci szczęście. Zawsze z tyłu głowy będziesz mieć świadomość, że nie jesteś tą małą, drobną Azjatką z jego marzeń...

Promyku, tu mnie zadziwiłaś( a może ja jestem dziwny), bo nie rozumiem dlaczego wszyscy dążą tylko do tego, żeby być "naj"?
Mniejsza już o to, czy to presja z zewnątrz czy wewnętrzna potrzeba. Myślę jednak, że takie ciśnienie na doskonałość prowadzi często do obłędu niestety połączonych z przykrymi doświadczeniami. Wydaje mi się to przyczyną obniżonego poczucia wartości, bo zawsze człowiekowi będzie czegoś brakowało. Za wszelką cenę pragnie to zdobyć czy osiągnąć, gubiąc się w tych swoich dążeniach tak, ze krzywdzi samego siebie i innych.
Każdy z nas jest wyjątkowy i nie potrzeba naprawdę niczego wielkiego, żeby poczuć się dobrze. Trzeba doceniać pewne rzeczy, to co mamy i niekoniecznie zawsze biec po te najwspanialsze laury. Pomagać może w tym odrobina dystansu do siebie. To, że ktoś sobie fantazjuje o jakiś Azjatkach oznaczać ma, że Ty dla niego absolutnie nic nie znaczysz, skoro on jednak z Tobą jest? Jeśli podchodzisz do związku poważnie i dojrzale, to już bardziej rozumiałbym Twoje rozterki z tego powodu, ale w tego typu układzie w jakim jesteś, który przynosi Ci pewne wymierne korzyści, będziesz dalej twardo się trzymać tych jego uwag?

Witam, Szczęść Bożę. Zaciekawiła mnie twoja osoba dlatego mam pare pytań i przemyśleń co to ciebie.

Wysportowana, ładna dziewczyna, mająca wianuszek normików dookoła siebie, co to polepszają samopoczucie. Do tego sex, dużo sexu z tymi drugimi....ładniejszymi oczywiście, wiadomo, że liczy sie pewność siebie i charakter . W końcu trafiłaś na kose....przystojniak, dał ci wycisk...bo mógł. Miał dużo innych opcji oprócz ciebie, więc z nich korzystał...a ty dzielnie to znosiłaś....aż dwa lata.

[edycja moderatorska]

[edycja moderatorska]

Liczę na ciekawą i owocną dyskusję. Pozdrawiam.

---------------
Przypominam, że zgodnie z regulaminem umieszczane na forum treści winny mieć charakter merytoryczny i pomocny innym Użytkownikom, dlatego jeśli ktoś ma zamiar Autorkę obrażać, nawet nie wprost, a w nieco zawoalowany sposób, zawsze może po prostu nie wypowiadać się.
Z pozdrowieniami, Olinka