Nieudane związki, brak wiary w miłość - Netkobiety.pl

Powiem ci tak z mojego własnego doświadczenia i czytając twój post mam wrażenie (mówię szczerze) jakbym czytała o sobie sprzed ok 8 lat.
Był moment że uważałam się za fajną babkę, w miarę ładną, zadbaną, z poczuciem, humoru, wykształconą, pracowitą itp. Nie byłam jakaś nadzwyczajna ale nie uważałam się za osobę niegodną czyjeś uwagi. Niestety po kilku dość nieudanych związkach, pomyślałam, że może to ze mną faktycznie jest coś nie tak. Był okres że bardzo mnie to bolało. Ale moja znajoma stwierdziła, że ja po prostu mam za dobre serce, bo zawsze się  angażowałam w związek, zawsze dbałam o tą drugą osobę, nie koniecznie tak było w drugą stronę. I co? Niespodziewanie, kiedy w ogóle o tym nie myślałam pojawiła się pewna osoba. Niestety na początku nie miała ze mną łatwo, z uwagi na moje poprzednie związki, tym razem nie chciałam się jakoś bardzo starać. Ta osoba przeczekała to, była wyrozumiała i dziś jesteśmy małżeństwem.

Lara, tego nie chce sie czytac. Nie jestes taka super jak sie sobie wydajesz i stad moze te dlugie i nikomu nie potrzebne analizy, nieudane zwiazki. Popracuj nad wlasna pewnoscia siebie, nie miej ochoty wisiec na facetach, nie rob z siebie ofiary, to nie jest atrakcyjne.

Lara200 napisz do mnie maila

A czemu masz jakiekolwiek uczucia do faceta, który Cię jawnie zlewa?
Tu jest problem. Zauroczenie wywołują w Tobie konkretne typy ludzi. Bo dają emocje, dają adrenalinę. W normalnym związki nie ma takie huśtawki, jest spokój, a Ty przyzwyczajona do emocji, byś ich szukała.
Jedynym sposobem jest zmiana w głowie. Przede wszystkim skoro teraz jesteś w takiej sytuacji to przemysl, dlaczego ciagle ciagnie Cie do tego faceta, chociaz on nie daje zadnych sygnalow zainteresowania. Dlaczego to w sobie pielegnujesz zamiast odpuscic?

Lara200, tyle jest tych analiz czy on wzrokiem uciekał czy patrzył cielęco, na którym krześle siadał i czy się uśmiechał a ja szczerze mówiąc nie wiem jaka jest puenta.
Czy problem leży w tym, że on Ci się spodobał, ale jego stosunek do Ciebie nie wskazywał sympatię ?
Czy w tym, że (jak w niedalekim wątku) uważasz, że za tą oziębłością coś się kryje i za spojrzeniem pełnym zachwytu też się coś kryje i nie wiesz co z tym zrobić?

Nie pielęgnuje tego w sobie, to są uczucia niezależne ode mnie. Gdybym była rzeczywiście zdesperowana to latałabym za nim i żebrała o uwage, a ja nie robie nic, i chciałabym żeby to sie skończyło. Nie da się zaprogramować na uczucie, nie raz tak było że zabiegał o mnie facet, którego nawet lubiłam, ale pozatym nie czułam nic. Ktoś by powiedział żebym dała szanse, że uczucie przyjdzie póżniej, uwierzcie że dawałam, ale im bardziej się próbowałam przekonać do danej osoby tym bardziej mnie odrzucało. Stwierdziłam że wole być sama, niż kierować się rozsądkiem, czy przekonywać się do kogoś. Jestem uczuciowa, dla mnie namiętność, uczucia są bardzo ważne. Nie chce czegoś na pół gwizdka, chce żeby to było coś prawdziwego, inaczej to nie ma sensu.

Uczucia są zawsze zalezne od Ciebie. Nowych nie stworzysz, ale spokojnie mozesz podejmowac akcje, zeby eliminowac te, ktorych nie chcesz.

Bo takie sprawia wrażenie.
Widać po niej, co zresztą wynika nie tylko z jej wyborów ale mówi o tym sama wprost, że stanęła na etapie "łobuz kocha najbardziej" i pomimo czerwonych lampek destrukcyjnie dla siebie grzęźnie w beznadziejne przypadki żaląc się przy tym, że miłości nigdy nie zazna.

To jest etap rozwoju nastolatki z którego autorka nie wyszła. Nie stała się dojrzała, podejmująca w pełni świadome wybory.

Kobiety na takim etapie szczerze sądzą, że to ch miłość zmieni ich ukochanego.

Setny wątek o tym samym, tylko tu mamy dopiero początki. Dobry chłopak- nieee, nuda, ale taki co krzywo spojrzy czy ostentacyjnie ignoruje jest "jedyny w swoim rodzaju", "znajomy" itd.

Sama sobie odpowiedziałaś Autorko, to Ty ich wybierasz, a dziewczyny dobrze mowią, że trzeba dojrzeć do tego, żeby wybrać w końcu faceta, przy którym od samego początku nie zapalają się czerwone lampki.
Jezeli się sparzysz to w końcu nauka przyjdzie naturalnie, o ile nie wplączesz się w jakies konkretne bagno, z którego nie ma ucieczki.

Spotykasz przykładowego chama, który nagle spojrzy zalotnie albo odezwie się niespodziewanie dobrym słowem (łaskawca) i juz jestes jego, bo przecież tak na niego wpływasz, ze wszystkich traktuje źle, ale tylko Ciebie dobrze- zapomnij, tak nie będzie. Nie masz cudownych mocy, on wyczuje w Tobie ofiarę, gotową zgodzić się na każde jego złe zachowanie w imię "miłosci" (patrz na swoje poprzednie związki). Juz przeżywasz grę naprzemiennego oschłego traktowania i zalotów. Wiesz jak to się skończy.

Musisz najpierw poukładać sobie w głowie i swoje dobro stawiać na pierwszym miejscu, swoją potrzebę  miłości i bezpieczeństwa, a nie fajerwerki. 
Zakochaj się w tym kto na miłość i zaufanie i oddanie zasługuje.

Zachowuje się w stosunku do niego normalnie, nie latam za nim, nie szukam kontaktu, NIE ROBIE NIC! Więc nie ma prawa cokolwiek podejrzewać. Ani go nie śledzę ani nie obserwuję. Nie jestem i nigdy nie byłam desperatką która narzuca się facetom, ZAWSZE SIĘ PILNUJE. Skąd on ma wiedzieć że mi się podoba, nikomu się nie zwierzałam, nie mam też tego wypisane na czole. Tekst ze śledzeniem jest poniżej pasa. To on od początku ma ze mną problem, dziwnie się zachowuje, raz ostentacyjnie ignoruje, raz ukradkiem obserwuje, widzę to kątem oka. Naprawde nie napawam się tą sytuacją, męczy mnie,         i mam nadzieję że po kwarantannie, szybko minie czas, i nasze drogi raz na zawsze się rozejdą, czuje niesmak i żal że wogle tą osobę poznałam. Naprawde chce w końcu poznać normalnego faceta. A zawsze przyciągałam konkretne typy. Albo takich wręcz uległych, desperatów którzy ewidentnie mi się narzucali, i miałam wrażenie że ich jedynym celem było poprostu kogoś mieć. Dwóch z nich po tym jak dałam delikatnie do zrozumienia że nic z tego nie będzie prosiło bym poleciła ich jakiejś wolnej koleżance. No i ci co nie wiadomo o co im chodzi, dwóch poprzednich na początku zabiegało w nienachalny sposób o mnie, a póżniej zaczynały się schody, niepewność, niestabilne zachowania- ja zastanawiałam się o co im chodzi, a jak dawałam sobie spokój to wtedy znów się do mnie zbliżali, taka cholerna huśtawka emocjonalna. Oczywiście po jakimś czasie okazywało się że są po przejściach i mieli trudne dzieciństwo min. ojciec alkoholik, przemoc domowa, naprawdę na początku o tym nie wiedziałam. Ogólnie mówiąc ze skrajności w skrajność. Jak już wcześniej wspomniałam pochodzę z normalnej rodziny gdzie nic mi nie brakowało. Nie obracam się patologicznym środowisku, a jednak takie osoby niestety stają na mojej drodze, i to w miejscach gdzie bym się tego nie spodziewała- uczelnia, praca, biblioteka. Spotkałam też tych zrównoważonych, którzy ani mnie nie osaczali ani nie ignorowali. Normalni, pozytywni faceci przy których się dobrze czułam, jednak jeden nie był zainteresowany, a drugi kochał się w innej kobiecie. Tak więc jestem przykładem tego że jednak można mieć pecha. W sumie to nabrałam do tego dystansu a nawet czasem się pośmieje, że u mnie to zawsze pomieszane z poplątanym, i gdybym miała dostawać kasę za każde moje uczuciowe niepowodzenie to byłabym już bogata ;D Nie mam parcia na to by kogoś mieć, dbam o siebie, lubię się dobrze ubrać stroić, nawet bez okazji. Ostatnio jedna koleżanka się dziwiła że tak mi się to nie układa, no bo przecież nic mi nie brakuje, ale jak widać nie ma tu reguły. Acha i od niedawna pisze na fb z kolesiem nawet fajnym (On mnie zaczepił), ma pasje (tworzy muzykę), nawet dobrze nam się gada, ale ostatnio wyznał mi że jest z patologicznej rodziny, i miał problem z alkoholem (nie zmyślam). Fatum jakieś, serio... I kto mi teraz powie że pech nie istnieje...

Piszac o sledzeniu nie mialam na mysli doslownego sledzenia kogos, chodzenia za nim pod jego dom i obserwacji lornetka, no bez przesady. Mialam na mysli tylko to a moze az to ze sledzisz kazdy jego ruch w pracy gdy jest w zasiegu Twego wzroku. No sorry ale skoro wiesz ze Cie ukradkiem obserwuje to musisz tez na niego patrzec, no chyba ze masz tak rozwiniete widzenie obwodowe. Ja potrafie minac znajoma osobe na korytarzu w pracy i nie zauważyc jej jak jestem zaaferowana praca  i serio nie wiem czy ktos mi sie przyglada czy nie. Ty natomiast opisujesz tu szczegolowe dane z kazdego dnia. To zdecydowanie wykracza poza zwyczajowe spojrzenie na kogos w toku rozmowy czy mijania sie w pracy. A w pecha do pewnego typu facetow nie wierze. To zawsze chodzi o cos w Tobie co przyciaga pewien typ partnera jak i Twoj glod do lgniecia do pewnego typu facetow. U Ciebie chodzi ewidentnie o glod emocji i adrenalinki jaka daje Ci hustawka emocjonalna serwowana przez Twoje obiekty uczuc. Moze tez chodzic o tak naprawde lek przed bliskoscia ktory kaze Ci odrzucac zainteresowanych i wzdychac do chamow, zajetych, niechetnych i w perspektywie odleglych nawet geograficznie.
Przypominasz mi moja kolezanke z pracy ktora zawsze twierdzi ze przydarzaja jej sie zle rzeczy w zyciu ale nie widzi ze sama je na siebie sprowadza:lenistwem w pracy, rozrzutnoscia w wydawaniu kasy, konfliktowoscia i umilowaniem do dziwnych facetow i alkoholu. Tez wkolo gada ze to pech. Zapewne...

On tak robi specjalnie żebyś się wkręciła, żebyś o nim myślała. W dogodnym dla siebie czasie, on wykorzysta Twoje zainteresowanie.
Olej typa, nie zwracaj uwagi na niego i przede wszystkim nie myśl, nie fantazjuj co by było gdyby. Nie będzie, bo to tylko gra.

Tutaj popieram w całej rozciągłości. Nie zawracać sobie nim głowy .