Uzależnienie partnera od treści pornograficznych - Netkobiety.pl

Dokładnie,  terapia,  terapia,  terapia,  ale dla Was  obojga.  Razem musicie chodzić  by miało to efekty

Takiego sobie wybrałaś, a teraz masz problem z tym. Przecież od samego początku wiedziałaś jaki jest, a teraz chcesz go zmienić. Albo go zaakceptujesz takim jaki jest albo raczej nic z tego na dłuższą metę nie będzie.

Dokładnie tak jest.

W takim razie co powinnam robić, jak żyć, jeśli to mnie boli? To jest dla mnie jak koszmar. Czuję się jak zero, że jestem dla niego niczym...tak niczym wyjątkowym

Napisz coś więcej, dobrze?

Sprawdź maila

Moglibyśmy, ale on zaczynając grać w ogóle nie pomyślał, żeby mnie nimi zachęcić, tylko zrobił to sam, za moimi plecami i szukał zaspokojenia z innymi, a nie ze mną.

Myślisz, że nawet się nie stara, tylko ukrywa? Gdy mi się przyznał, to w historii też nic nie było. Podejrzewam, że teraz z zasady robi to w trybie incognito i to czy mi powie, że to robi to tylko jego dobra wola. Ja już tego nie zweryfikuję. Najgorszą myślą jest dla mnie to, że nic się nie zmieniło. Gdyby się starał i czasami mu nie wyszło, to by było ok. Ale mam wrażenie, że pod tym kasowanie historii kryje się to, że on to robi w takim samym natężeniu jak kiedyś i tylko mnie okłamuje, że się stara

Wiesz, to co znalazłam w szafie wcześniej leżało na fotelu, obok którego usiadłam i widziałam kątem oka. Potem się zorientował. Nie szukałabym specjalnie. Po prostu mi obiecał, że się postara z tym skończyć, a nadal to robi i kłamie, a to nie buduje zaufania.

Bo ustaliliśmy, że on z tym skończy. Sam podjął takie postanowienie. Chodzi o to, żeby pozbył się tego nawyku ukrywania tego przede mną, bo go nie potępię.

Ktoś napisał, że on nic nie zmieni, bo to po prostu lubi. Ja chcę wierzyć...ale nie wiem czy to nie jest naiwna wiara....że on nie potrafi i to go "łapie" w chwili słabości ;(

Ok, to wyjścia są takie:
1. Rozstać się
2. Zaakceptować

Tylko teraz pytanie odnośnie punktu 2 - czy zaakceptować to, że mój partner ma problem z uzależnieniem, czy założyć, że to jest normalne i ot tak przejść do porządku dziennego, że po prostu taki jest?

Czy z mojego opisu wg was wynika, że on jest zdrowy czy chory? Tak szczerze.

Jeśli będziesz w ten sposób podchodzić do trudnych problemów, to sama złapiesz się we własną pułapkę.
Wiesz dlaczego?
Dlatego, że żadne czynniki zewnętrzne, ani opinie żadnych ludzi - nie mają najmniejszego znaczenia dla Twoich granic. Fakt, że ktoś napisze - spoko, to zupełnie normalne że on się tak zachowuje, nie widzę w tym żadnego problemu. Z kolei inna osoba napisze - jejku, to jakiś chory zbok, fuj.
O czym to świadczy?
O niczym.
O tym, czy coś akceptujesz, czy tego nie akceptujesz - decydujesz Ty sama. Twoja moralność, Twoje przekonania, emocje. Ty sama określasz, gdzie są Twoje granice, a nie opinie innych ludzi.
I nawet jeśli bazując na zdaniu innych, będziesz starała się zaakceptować coś, co Ciebie rani, co sprawia Ci zawód i ból - to prędzej czy później, wpędzisz się w depresję i kłopoty, z których będziesz długo wychodzić.

Jeżeli Twój chłopak ma faktycznie problem to z tym "że to lubi " jest inaczej niż u kogoś kto nie jest uzależniony.
Potrzeby seksualne i potrzeby seksualne będąc w związku są cechą bardzo indywidualną jak libido,temperament,potrzeba bliskości czułości  itp.
To delikatna skomplikowana sfera nie do końca zbadana istnieją cienkie linie graniczne pomiędzy, zaburzeniami, chorowaniem kompulsjami a tym co naturalne i osobiste a tym co jest obsesyjnym roszczeniem ,żądaniem a naturalną potrzebą realizowaną w związku w więzi z drugą osobą.
Fantazjowanie jeżeli przyjmiemy że Twój chłopak jest uzależniony z czasem przejdzie w obsesję mimowolną i przymusową,ponieważ uzależnienia są z "natury" swej progresywne taką mają właściwość rośnie tolerancja i jakby "stępienie" doznań ,a chęć również rośnie libido jest jakby nadwrażliwe jednocześnie receptory reagują słabiej to jest rozłożone w czasie ma osobniczą dynamikę.
Nie skutek jest jednak najistotniejszym problemem a emocje tak zwane chore emocje to pewien skrót myślowy może niezbyt doskonały bo czujemy jak czujemy,natomiast tłumienie i przymuszanie się przedłużaniem czy częstotliwością doznawanych uczuć powoduje że tłumione wypierane emocje są "nieadekwatne" nie w naszej osobistej skali przeżywania to najciężej zauważyć w sobie.
Każdy człowiek reguluje emocje w swój osobisty sposób jak się nauczył i jak jest uwarunkowany natura w człowieku też powoduje samoregulację jednak jeżeli dochodzi do wplecenia w taką samoregulację nałogowych sposobów to zaczyna się problem
Euforyczne stany przyjemne uczucia orgazm i fantazjowanie zajmują coraz więcej czasu a "logistyka" organizowanie sobie świata w którym realizuje się doznawanie przyjemności czy ulgi staje się wiodące w życiu znaczenie ważność rosną coraz bardziej z wyraźną dynamiką .
Już po euforii następuje spadek nastroju występuje zmęczenie i rozdrażnienie podobnie przed euforią która została nałogowo podświadomie jakby zaplanowana to powtórzenie euforia/ulga staje się priorytetem inne rzeczy, ludzie, działania nawet praca stają na przeszkodzie i przeszkadzają co też bywa źródłem uczuć inni coś chcą po prostu zawracają głowę a uzależniona osoba jest w innym oderwanym świecie to przechodzi w niby organiczne koło doznawania różnych emocji uczuć żeby doznawać innych zastępować je wypierać niepotrzebne a wzniecać wzbudzać te pożądane wszystko to w uzależnieniu prowadzi do doznania ulgi,euforii,gratyfikacji czy jak napisał Lucyfer nagrody. W mózgu to system który w pewnym momencie ulega zaburzeniu a w niektórych uzależnieniach zniszczeniu skutkiem jest utrata kontroli na substancją czy czynnością człowiek nie panuje na czasem i częstotliwością,okolicznościami i sytuacjami, apetytem i chęcią .
Uzależnieniom towarzyszą i są nierozłączne różne systemy myślenia one wspierają nałogowe regulowanie uczuć to przede wszystkim wypieranie,zaprzeczanie poprzez intelektualizacje racjonalizacje itp wszystko po to żeby czuć pozorny spokój i niby komfort psychiczny wytworzyć złudzenie że posiada się kontrolę i kieruje własnym życiem to oczywiście z czasem też staje się natrętnym myśleniem większość energii idzie w udowadnianie sobie i bliskim że panuje się nad substancją czy czynnością.
Z zewnątrz nie które skutki widać ale dotrzeć do osoby uzależnionej i przebić się przez skorupę jest trudno jeżeli przeważa unie znieczulenie marazm,pewnego rodzaju otępienie można dotrzeć wtedy kiedy wystąpi cierpienie i ból który jest też nieodłączny w nałogach,uzależnieniach.
To wszystko jest dość skomplikowane bo uzależnienia chemiczne krzyżują się bardzo często z tymi uzależnieniami behawioralnymi i różnymi kompulsjami w różnych fazach rozwoju choroby.Przemieszane to jest z tym co jeszcze w miarę zdrowe i niezatrute.
Trudno Twojego chłopaka tak zdiagnozować  przez internet.
To że piszesz o jego niskiej samoocenie i nikim poczuciu wartości skłonnościami do romansowania w świecie wirtualnym,życia w świecie gier.fantazjowania oglądactwa,może świadczyć o predyspozycji do uciekania przed niechcianymi problemami uczuciami emocjami w inny świat.
Masturbacja jeżeli jest się singlem i nie ma się związku może służyć do rozładowania napięcia seksualnego ,ale jeżeli masturbacja i cały system który jej towarzyszy służy nie tylko do rozładowania napięcia seksualnego a służy  do tłumienia uciekania przed innymi problemami i emocjami z nimi związanymi to wtedy można mówić o uzależnieniu.
Alem się rozpisał uff.
Autorko pogadaj z Lucyferem { OMG  nieźle brzmi } to mądry chłopak leczy się od jakiegoś czasu zna temat i problem.
Ja zagadnienia uzależnienia od porno i masturbacji znam od moich znajomych którzy leczą się a sam leczyłem się z uzależnień głownie chemicznych i uzależnienia od seksu i miłości to nie to samo co seksoholizm ale to sprawy które się przeplatają a wszystkie to holizmy to etykietki dobre dla doktorów i specjalistów.
Jedno jest istotne w chemicznych uzależnieniach nie ma powrotu do odzyskania kontroli nad substancjami jeżeli się ją utraciło to na amen podobnie jest z hazardem natomiast jeżeli mamy do czynienia z uzależnieniami seksualnymi to jest to jak najbardziej możliwe.
Można wyzdrowieć a najlepszym lekiem jest wcale nie sama abstynencja tylko i nawet nie trzeźwość najlepszym lekiem jest więź z kochaną osobą odzyskiwanie i budowanie nowych relacji z nią
A co Ty możesz to albo odejść albo w pełni zaakceptować chłopaka ,jeżeli czujesz że jesteś w stanie tak z nim żyć i nie przerasta to Ciebie to czas pokazuje takie rzeczy.
Na pewno poszerzanie wiedzy i świadomości przez Ciebie  może Ci pomóc to tak zwana praca nad sobą dla siebie inaczej nie przetrwasz i nie wytrzymasz granice cierpliwości nie są nieskończone,choć czasem wydaje się że są z gumy ,ale to złudzenie.

Tak to wygląda co byś nie zrobiła to tak może być to ruska ruletka i wielkie niewiadome od groma zmiennych są niby schematy zachowań ale ukryte i przemieszane, a w uzależnieniach może być tylko gorzej choć czasem wystąpią momenty niby poprawy uzależnienia są też falowe oscylacja się zmienia ,żyjąc z osobą uzależnioną również można stracić panowanie nad własnym życiem koncentrując i kontrolując zachowania myślenie i odczuwanie drugiej osoby popada się w coś jak nerwicą.Taka wzajemna walka jest wyniszczająca dla obu stron uzależniony karmi się emocjami walki o swoją niby wolność niby przestrzeń.Ty nie jesteś w stanie spowolnić czy ograniczyć za niego jego zachowań to złudzenie bo osoby uzależnione jak sama widzisz kłamią obiecują i stwarzają pozory udają .
To się rozpędza i zaczyna żyć jakby swoim życiem wewnątrz człowieka nie ma nad tym kontroli jeżeli się nie huknie o jakieś dno a te dna są różne czasem wystarczy ultimatum na pewno jeżeli chcesz być z nim masz jakby więcej do zadbania o siebie koncentracja na nim wzmocni jego mechanizmy obronne będzie bronił się przed Twoim gadaniem daj mu wybierać nie wybieraj za niego .
Przyjmując założenie że chłopak ma problem to czy będziesz walczyć czy zaakceptujesz jego zachowania ( ja uważam że to nie jest możliwe  ) decyzja o ewentualnym leczeniu należy tylko do niego mażesz wpływać, powodować kryzys i stawiać warunki nawet ultimatum tylko nie ma absolutnie żadnej 100% gwarancji że on pójdzie się leczyć,czy sam z siebie zaprzestanie czy ograniczy ( co na pewnym etapie bez pomocy jest niemożliwe0 a uzależnienia niszczą miłość rozwiązanie jego problemu jest niestety poza Twoim
zasięgiem co nie znaczy że to jakiś wyrok dla Ciebie i dla niego.Tutaj nie ma złotych recept niestety to jest pesymistyczne.
Groźnie to brzmi bo analogie do narkomani i alkoholizmu mają pewne zastosowanie ale też specyfika uzależniane od seksu jest trochę inna.
Właściwie to z moich obserwacji wynika że nieco szybciej życie z nałogiem powoduje cierpienie u singli sami idą się leczyć i coś z tym robią częściej i dotkliwiej nałogowy ból jest nie do zniesienia w samotności ,ale jak napisałem wcześniej różnie to jest i nie ma jakby jednego schematu takiego oczywistego jest ich co najmniej kilka .

Kocham Pana za tą wypowiedź

Dokładnie. Plus jeszcze to naiwne "nie wiem co się dzieje w jego umyśle" !!!

A co chciałabys z tą wiadomością zrobić? Prezerobić go po swojemu? Zmienić jego myslenie, zawładnąć jego umysłem?

Facet jest jaki jest. Widziały gały co brały a teraz pretensje? Chciałaś spokojnego, cichego, całkowicie niezainteresowanego wyuzdanym seksem spotakć na portalu erotycznym?
Teraz chcesz go zmienić, dopasowac do swoich "ramek"? Żeby był taki jaki jest ale jednak troche inny? No proszę cię. Niejedna już poległa na zmienianiu faceta wedlug swojego widzi mi sie, nie bądź następna.

Więc skoro nie akceptujesz pewnych jego zachowań - powiedz mu to wprost.
I jeśli on z nich - dla Ciebie - nie zrezygnuje to po prostu go zostaw.
Daj mu wybór - ale niech to będzie jego dycyzja.
Nie można nikogo zmuszać by się zmienił tak jakbyśmy chcieli.
Czasem trzeba po prostu odejść.