W małżeństwie czuję się samotnie - Netkobiety.pl

współczuje ludziom którzy wchodzą w związki kierując się rozumem...

A czego tu, przepraszam bardzo, współczuć? Dorosła osoba, świadomie i z wyrachowaniem wchodzi w relację, kłamie składając przysięgę małżeńską, biorąc ślub wiąże przy sobie drugą osobę, niekoniecznie zorientowaną w sytuacji. Na dodatek jest nieszczęśliwa, co oczywiście jest winą tego męża, ale kasa jakoś to osłodzi. Współczuć to raczej należy temu oszukanemu i wykorzystywanemu. Jak się nie kocha to się nie zawraca gitary odbierając szansę na lepszego partnera, a jak komuś źle to się odchodzi a nie męczy.

Współczuje jej że sobie [wulgaryzm] życie na własne życzenie, ze nie poczekała na miłośc tylko wyszła za mąż tylko po to aby być żoną. Ale racja jej mężowi należy współczuć bardziej. Być może ominęła go miłośc życia.

Zostaw go i poszukaj innej milosci.

Żeby czuć sie wolnym, to trzeba przede wszystkim być niezależnym. Nie jesteś jeszcze w takim wieku, żeby nie spróbować Piszesz, ze masz rentę. Nie wydaje mi się, żebyś nie mogła pracować. Siedzisz w domu, mąż cię denerwuje, to wykorzystaj ten czas. Zdobądź jakieś wykształcenie i zawód, gdzie ze swoim zdrowiem będziesz mogła pracować i zarabiać wystarczająco, aby sie utrzymać. Naprawdę poczujesz się lepiej, poznasz nowych ludzi  i pojawią się widoki na lepsze życie   Z narzekania na swoj los jeszcze nikomu nic nie przyszło, trzeba działać.

Zanim wyszłaś za mąż nie zauważyłaś, że to kanapowiec i że Wam ze sobą nie po drodze? A może po prostu chciałaś wyrwać się z domu i na tamtą chwilę wszystko inne wydawało się mało ważne?
W każdym razie jesteś ofiarą sytuacji, którą sama sobie stworzyłaś i tylko nie rozumiem co Cię w tym dziwi. Nie wiemy czym mąż się kierował, ale on może być dokładnie tak samo rozczarowany.

Jak obecnie wygląda Wasz układ? Układ, bo nie wiem jak inaczej miałabym to nazwać. Jesteście po rozwodzie, ale mimo to on pomaga Ci się utrzymać? Co dostaje w zamian? Oczywiście oprócz tego braku szacunku, który aż bije po oczach.
Dlaczego nie robisz nic, by się usamodzielnić i dać sobie szansę na nowe życie - zdrowie uniemożliwia Ci podjęcie jakiejkolwiek pracy, a może tak Ci jest po prostu wygodnie?

Takie kobiece motto życiowe.

Sytuacja w której ona zarabia więcej nijak ma się do świadomego wykorzystywania zarobków partnera do własnej zabawy o czym pisała kleoma

Koledze chyba chodziło o proporcje Chyba, że mówimy o samym fakcie utrzymywania kogoś, gdy ta osoba nie pracuje i tylko wymaga wygodnego życia, luksusu, zachcianek i ciągłego skakania koło siebie. Tutaj już bywa różnie i to akurat szczerze mówiąc najbardziej mnie dobija, jeśli się o czymś takim słyszy. Zaślepienie kochankami, nałogi to specyficzna sprawa Z boku patrząc, to ogarnia mnie politowanie, jak taki zdradzający mężuś wydaje krocie na zachcianki swojej kochanki..

Kwestia hazardu to już osobna bajka, bo to przecież wymaga leczenia. To ile ktoś ma wydawać na swoje potrzeby - to już zdania są podzielone W "normalnym" przypadku jednak, to kiedy w zwykłym związku jedna strona oczekuje zachcianek, luksusu i usługiwania, podczas gdy druga szczerze kocha, haruje za dwoje na utrzymanie i stara się a mimo to nie dostaje w zamian nic..

Ja też czuję się samotna małżeństwie i to od wielu lat. Wyszłam za mąż z miłości a nie z wyrachowania. Po 22 latach stwierdzam, że marnuję sobie życie albo już zmarnował. Mam 43 lata i wydaje mi się, że życie właściwie w większości już za mną . Nie wiele przeżyłam, mąż raczej luksusow mi nie zapewnił. To ja zawsze musiałam kombinować jak przeżyć za to co mamy. I nigdy nie pożyczyłam złotówki. Nawet coś uskrobalam na czarną godzinę. Nie ważne zresztą.  Wazne jest to, że doskwiera mi samotność, bo mojego męża interesuje tylko piwo i szukanie powodu aby się do mnie przyczepić. Zdziadzial totalnie a ja teraz zaczynam dziadzieć przy nim. A gdzie jakieś przeżycia, ekscytacjie, namiętność o których kiedyś marzyłam. Belajohanson nie wyłapałam ile masz lat ale staż mamy podobny. Może dopadł nas kryzys, że młodość minęła A my niewiele szczęścia i  ekscytacji zaznalysmy. To tak tylko chciałam się wyżalić  bo mam doła.

Ja96
Niee chcę luksusów. Po prostu stwierdziłam że ja raczej dla pieniedzy i wygodnego zycia z nim nie jestem (Wlaśnie sie zastanawiam po co z nim jestem i dlaczego- wyszłam za niego z miłości ale to już dawno za mną. Sukcesywnie miłość umierała). Nie przeczytałeś dokladnie. To byl komenarz do tego, że ta kobieta dla wygody jest z facetem. To wcale nie zawsze tak jest. Nie zawsze jes zero-jedynkowa i kazdy ma inną sytuację i jedni mają bardziej pod górę niż inni . Różne problemy się nakładają na siebie i kumulują i nie zawsze mamy na nie wpływ. Czasem po prostu zasklepiamy się w swojej skorupie i ciężko jest coś zmienic, a nawet wymyślić od nowa pomysł na siebie. Jesli chodzi o mnie-Ja raczej wygody nie czuję. Po prostu niektórzy nie mają rodziny i wsparcia A wtedy ciężko jest się zdecydować na taki
krok jak rozwód. Szczególnie jak są dzieci, leżący ojciec, którym się zajmujesz kilka lat, i brak zaplecza finansowego. A mąż może nie zechce się wyprowadzić A to mój rodzinny dom. Po co mi rozwód kiedy będzie siedział mi na karku bo spłacić to raczej nie dam rady. Jestem realistką. Jak pije to i z alimentami może być różnie- chociaż tu myślę że stanęłabym na głowie aby zapewnić dzieciom byt. Ale to tylko opis mojej osobistej sytuacji a post był o samotności w związku. Belajohasson pytała czy ktoś czuje się podobnie więc odpisalam,że ją rozumiem w 100%.

Ja 86
to ty nie znasz życia i jesteś ignorantem. Fundusz alimentacyjny po roku niepłacenia i jak założysz sprawę . A wiadomo ile się czeka na sprawy A co przez ten rok lub więcej? Może zrezygnować z takiego luksusu jak jedzenie albo opłaty. O tym nie pomyślałam. Ty naprawdę masz uraz do kobiet. W jednym masz jednak rację życie z ojcem pijakiem to tragedia. I właśnie dlatego myślę o rozwodzie dla dzieci. Ale muszę to wszystko jakoś poukładać bo na prawdę nie mam rodziny i wsparcia. Zasilki o ktorych mówisz to jakieś 600 800 zl. Jakis punkt zaczepienia jest ale wyżyć się z tego nie da i trzeba to jeszcze dostać. Piszesz o czerwonej lampce i owszem była ale nic nie dzieje się od razu. Przez wiele lat bylo dobrze nie rewelacyjnie ale nieźle a dzieci to owoc milosci a nie próba naprawy związku - aż tak glupia nie jestem. Musisz wziąć pod uwagę  tez to, że nie jestesmy od razu tacy mądrzy i to rozny bagaż doświadczeń uczy nas życia. Dwudziestokilkulatce bez zadnego doswiadczenia damsko-meskiego trudno jest wychwycić nieprawidlowosci i uznac za podejrzane. W tym miejscu Cię zaskoczę bo dodam jeszcze że każdy kij ma dwa końce i rozpad związku to nie jest wina tylko jednej osoby i ja mam swiadomość ze ja też winę ponoszę. To że próbowałam walczyć o rodzinę i małżeństwo to chyba lepiej niż zdezerterować . Kazdy zasluguje na drugą szansę a my kochajac chcemy walczyć o ukochana osobę. To wlasnie jest wyznacznik milosci. Ale jak ona nie chce sobie pomóc to trzeba powiedzieć pas i stać się trochę egoista i zawalczyc o siebie. I właśnie ten moment nadszedł. JA 86 chyba zgorzkniałeś bardziej ode mnie

JA 86
Czytasz bardzo wybiórczo i wylapujesz z kontekstu tylko te fragmenty gdzie możesz dokopać. Poza tym wsadzasz kobiety do jednego worka i tam je mielisz a potem wychodzi to, co wychodzi. To bardzo szowinistyczne i jednostronne podejście, ale tak jak napisałam wcześniej jesteś zero-jedynkowy. To teraz ja spróbuję tak jak Ty. Mundurowy- to wiele wyjaśnia. W tej grupie jest najwięcej patologii: alkohol, przemoc, znęcanie się psychiczne , zdrady( tu przepraszam wszystkich normalnych mundurowych, nie lubię uogulniać, to miał być tylko przykład braku szerszych horyzontów).Znam kilka takich rodzin. To trudne zawody a częste obcowanie z patologią skutkuje przenoszeniem pewnych wzorców na grunt rodziny- podziwiam wybory. Ja86 miej trochę empatii i nie udaj wszechwiedzącego.
Wiesz, czasem ktoś pisze, bo potrzebuje rady- konstruktywnej rady. Czasem kop jest konstruktywny pod warunkiem, że nie kopie się leżącego
Inni piszą, ponieważ dzięki temu mogą przemyśleć, przeanalizować swoją sytuację, a czasem spojżeć na wszystko świeżym okiem.  Ty jednak masz dziwną tendencję do kopania po żebrach wszystkich bez wyjątku. Całe szczęście, że nie wszystkie kopy trafiają celu. Przeglądałam niektóre Twoje wpisy przy innych tematach i nasuwa się jeden wniosek: dokopać.  Niektóre mi się nawet podobają i są sensowne, baaa- stałam się ich gorącą fanką, bo dają do myślenia, ale...
Mam pytanie. CZY JESTEŚ SADYSTĄ  ? A może w realnym życiu czujesz się skopany, a Ty odwdzięczasz się na forum? Nie mogę doczekać się ciekawej odpowiedzi z Twojej strony. Powiem Ci, że mam poczucie humoru,  mimo problemów i dystans do siebie, ale niektórym możesz zrobić krzywdę swoimi czasem powierzchownymi i jednostronnymi komentarzami.

Proponuję, byście oboje wrócili do tematu wątku i dyskutowali dalej w sposób kulturalny.

bardzo dobrze powiedziane. myślę dokładnie tak samo. Nie wiem co te kobiety mają w głowach żeby tak strasznie traktować siebie i swoje życie. jak można dopuścić do tego, żeby żyć z pijakiem pod jednym dachem, kimś kto niszczy drugą osobę każdego dnia... tak często dochodza do tego jeszcze rękoczyny. żal mi tych dzieci, one domu nie mogły wybrać.