Rozstanie ze strachu - Netkobiety.pl

Gdybyś była facetem to byś przeczytała, że szorujesz porożem o sufit

To proste jak drut. Jest jakaś inna Pani, on jeszcze nie jest jej pewien ale już prawie, z Tobą kolejnego kroku już nie zrobi. Trzyma Cie na wszelki wypadek, z przyzwyczajenia, gdyby z tamtą nie wyszło ale i tak będzie szukał dalej.
Tak jak napisał imieslow on próbuje Cię jakoś zagospodarować (że niby przez niego będziesz nieszczęśliwa, poszukaj kogoś i inne bajeczki)
Was już nie ma od dawna. Zrób szybkie cięcie i pogoń go.

Masz szczęście, że nie wzięliście ślubu.

Trudno mi patrzec na trzezwo , bo nadal go kocham i trudno mi uwierzyc, ze mozna od tak wszystko zniszczyc.Trudno mi uwierzyc ,ze przez caly ten czas bylam  wykorzystywana a relacja ktora budowalismy zostanie zniszczona tylko dlatego ze pojawily sie pierwsze watpliwosci .Przeciez nikt nigdy nie ma pewnosci czy dany zwiazek to jest wlasnie to ,bo moim zdaniem to dalsze zycie wszystko zweryfikuje.Nie rozumiem jak mozna zrezygnowac z milosci, tylko dlatego ze np.nie chce slubu tym bardziej ze oboje mamy to samo podejscie do tego tematu.

Mowie o moich odczuciach bo dzis mamy sie spotkac i porozmawiac o wszystkim co nas boli ale mysle ze to rownoczesnie oficjalne rozstanie.Zastanawiam sie o co go zapytac , czy bylam jedynie zabawka, osoba z ktora mozna milo spedzic czas i na tym koniec.Pod wplywem emocji czlowiek mowi rozne rzeczy a ja nie chce sie przed nim dzis ponizac , bo juz wystarczajaca czuje sie upokorzona.Boje sie dzisiejszej rozmowy.

Nie rozumiem, skoro mnie nie kocha to czemu na kazdym kroku okazywal milosc, nie mowie tu o slowach ale czynach.Nie chce wierzyc , ze byl zdolny do takiego oszustwa, ze chcialoby mu sie tak krecic przez 3 lata.

Tu nie ma co rozumieć, poczytaj wątki inne, choćby pierwszy z brzegu Pieter'a
to klasyka gatunku.
Nie wiem po co w ogóle się chcesz z nim spotykać, nie powinnaś, a na pewno nie teraz. On zobaczy Ciebie przybitą i jego ego poleci w kosmos. Na pewno nie będzie mu przykro, może trochę na pokaz.
Powinnaś jeśli się spotkać to najwcześniej za kilka tygodni.
Odwołaj to, radzę Ci dobrze.
Podaj jakiś powód z czapy ale taki co idzie w pięty.
Np. Umówiłaś się na kawę, nie mów z kim "Nie ważne, my już nie jesteśmy razem, a sprawa jest perspektywiczna".
Twoja słabość jest jego siłą, twoja siła jego słabością
Jeśli tak zrobisz uwierz, kolesiowi mina zrzednie

Idziesz więc dzisiaj właściwie po wyrok. Nie wiem po co ci coś takiego?
Dziwisz się, że on tak łatwo skreśla miłość. Otóż ja uważam, że on nie skreśla miłości jako takiej, tylko konkretnie on skreśla dokładnie twoja miłość. Najprawdopodobniej od dłuższego czasu stosunki między wami wyglądały tak, że ty byłaś ta strona, której zależało bardziej, czyli nie było między wami równowagi. Komuś zależało, a komuś nie.
Uważam, że on o niczym innym nie marzy, jak tylko o tym, żebyś zniknęła bezkolizyjnie. Twój widok, dakiej zakochanej i zabiegającej o niego drażni go i drażni od dłuższego czasu. To tak właśnie działa, że nie cenimy czegoś, dopóki tego nie stracimy. Nie byłaś dla niego żadnym wyzwaniem i kojarzysz mu się z nudą i jednostajnością. Dlatego on wypycha cię w ramiona innego faceta.
Moim zdaniem niepotrzebnie tak długo przeciągałas agonię waszego związku, że doszło aż do tego, że to on musi cię pogonić. Należało zupełnie inaczej to rozegrać i dzisiaj nie byłabyś w pozycji zbitego psa, który na dodatek nie rozumie dlaczego dostał kopniaka.
Ja radzę ci nie spotykać się z nim. Odmów mu spotkania i powiedz, że masz inne plany. Z niczego się nie tłumacz a potem konsekwentnie za każdym razem odprawiaj go z kwitkiem. Nie ma sensu, żebyś narażała się na poniżenie i pompowała jego ego. On za tobą płakał nie będzie. Ty też nie płacz. Nie wykonuj w jego kierunku żadnych ruchów, ani teraz, ani nigdy.
Zapamiętaj, że jeśli ktoś wywala cię że swojego życia, to najlepsze, co możesz zrobić, to zgodzić się na to natychmiast i nie wdawać się w jakiekolwiek dyskusje. Jeśli ktoś cię nie chce, to nie chce i tyle w temacie.
Ty też jeśli masz kogoś po dziurki w nosie to oprócz tego, że nie chcesz tego kogoś, nic więcej się liczy. Żałosny jest widok osoby odraconej, która domaga się wyjaśnień albo, nie daj Boże, szansy.
Nie idź na to spotkanie.

Nie wiem czy to dobre przyklady ale na kazdym spotkaniu zawsze sie staral , zeby milo spedzac czas, zawsze mielismy o czym rozmawiac i nigdy nie konczyly sie wspolne tematy.Kiedy zachorowalam on mnie wspieral, jezdzil ze mna na badania , pocieszal i choc byl zapracowany zawsze znalazl czas gdy poprosilam go o pomoc.
Pewnie sobie wmawiam i probuje go usprawiedliwic ale czasami mi sie wydaje ze ten jego strach przed dalszym etapem wiazal sie z tym, ze kilka lat temu mial raka i moze przez to sie boi, ze gdyby to sie powtorzylo to bym cierpiala .

Gdyby bał się tego to być już  od dawna o tym wiedziała, powiedziałby dlaczego boi się zaangażować i że nie szuka nikogo na dłużej. Coś jest na rzeczy, może nie ma innej ale próbuje się przekonać abyś z nim zerwała,bo on już nie chce być z tobą - albo sam nie umie zerwać albo nie chce wyjść na gnojka.

Na jakie wsparcie liczysz?
Ile masz lat, jeśli mogę spytać?

Mogę Ci pomóc. W tym tygodniu będziesz już trzecią dziewczyną, której to podpowiem. Znajdź sobie na yt "Tatiana Kostyra", jest to piękna Ukrainka, pani psycholog i obejrzyj sobie jej filmiki. Są na wagę złota, ja miałam wielkiego farta, że ja znalazłam. Żebyś mogła lepiej zrozumieć o czym ona mówi, to ja zaraz napiszę Ci w jakim wątku znajdziesz wczorajszy mój post, w którym to w kilkunastu zdaniach strescilam idee Tatiany. Staniesz na nogi już po kilku filmikach, a przynajmniej mam taką nadzieję. Musiałabys bardzo nie chcieć sobie pomoc, żeby nie znaleźć w tym, co ona mówi konkretnych wskazówek dla ciebie.
Zaraz napiszę, żeby podać ci tytuł tego wątku, w którym wczoraj się wypowiadałam.

"Toksyczny związek. Ratować czy uciekać?" przez małami, jakoś tak, jest w dziale o partnerstwie.

Bardzo proszę
http://netkobiety.pl/t121637.html

Nie zrozumiałaś chyba Ulle proponowała ci swoje rozwiązanie twojego problemu które opisała w cytowanym wątku o toksycznych związkach. Przeczytaj sobie post nr 6 tamtego wątku.

To ja odpowiem trochę ze swojej perspektywy, wbrew temu, co tu większość piszę. Mianowicie to ja w pewnym momencie w związku byłam w tej sytuacji, że on mnie przerósł. Nie było nikogo u mnie w zanadrzu, a i tak mówiłam swojemu chłopakowi by sobie znalazł inną, lepszą dziewczynę, bo ja na niego nie zasługuję. Dodam, że mieliśmy już po 30 lat, więc nie były to szczeniackie rozmowy. Ja naprawdę tak uważałam, moje poczucie wartości było obniżone na tyle, że nie mogłam uwierzyć, że on chcę spędzić ze mną resztę życia. I w końcu zaczęłam się zastanawiać, z czego to wynika i okazało się, że moje słabe dzieciństwo miało na to wpływ. Zdecydowałam się pójść na terapię i mam nadzieję, że uda mi się na nowo odbudować jego zaufanie, bo już wiem, że nie warto się bać miłości. Jednak trudno tak na to spojrzeć, gdy nie miało się dobrych wzorców w domu.
Koniec końców, może on naprawdę się boi, po prostu odpowiedzialności za drugiego człowieka?

Małgosiu, pamiętaj, że jest to Twoja interpretacja tego, co w ostatnim czasie się wydarzyło i oglądasz ją wyłącznie ze swojej perspektywy. To Ty jesteś zaskoczona tak nagłym zwrotem akcji. Osoba decydująca się na rozstanie, nie budzi się któregoś ranka z myślą o zerwaniu i tego samego dnia wciela w życie swój plan. Taka decyzja w niej dojrzewa. Już wcześniej szuka dla niej racji. Obawy, które Twój partner podaje jako powód rozstania mają gdzieś swoje źródło. Rzeczywiście nie muszą być one związane z Tobą, ale w konsekwencji taka relacja przestaje już istnieć. Jemu jest źle, bo zdaje sobie sprawę, że Cię zawiódł, że sprawił ból, że przeżywasz teraz trudny czas, choć w niczym nie zawiniłaś. Zaś kontaktuje się z Tobą, bo sam przed  sobą nie chce wyjść na patałacha, a to, że nawiązujesz z nim dialog, pomaga mu nie myśleć źle na własny temat i niweluje poczucie, że zrobił coś bardzo niestosownego...

Przede wszystkim daj sobie szansę.
On jeśli rzeczywiście zechce wrócić (kiedyś, w co wątpię) to się odezwie. Nie ma takiej pewności czy to ogólże nastąpi ... buduj swoje życie

Spotkania nadal nie bylo ale nie zaluje , ze nie zerwalam jeszcze kontaktu.Zrobie to tuz po wyjasnieniu wszystkiego.Teraz jestem juz w pelni swiadoma z kim bylam i jak niewiele dla niego znaczylam...Zaproponowal mi seks bez zobowiazan, nawet dal instrukcje jak chcialby abym byla ubrana.A ja naiwna...ludzilam sie, ze moze kiedys do siebie wrocimy.Teraz wiem, ze nawet gdyby to nie chce go, bo czuje do niego w koncu jakies negatywne emocje.W koncu " pan idealny" przestal istniec w moich myslach i sercu.

Niepotrzebnie czekasz na to spotkanie. On Ci niczego nie wyjasni, bo co tu wyjasniac? Nie kocha i juz. Przyjmij to do wiadomosci. Na tym spotkaniu to oj moze probowac Cie urobic pod siebie. Tu bedzueez nam pisac ze masz negatywne emocje, a na spotkania z nim bedziesz latac jak na skrzydlach.

Utnij kontakt. Nie potrzebujesz wyjasnien. I tak ich nie dostaniesz. Gdyby byly jakies wyjasnienia to juz dawno bys je dostala.

ulle, dziękuję za info. Pani Tatiana bardzo pomaga mi zrozumieć samą siebie i to, co się dzieje w moim życiu...

Cieszę się, że oglądasz jej filmiki, ja cenie je wysoko.
Tatiana jest świetna, bo ona nie adresuje swoich rad do ludzi, którzy nacięli się na zaburzeńca, lecz do osób, które popełniają kardynalne błędy w związkach i nie diagnozuje nikogo pod kątem zaburzeń psychicznych czy osobowościowych. Pomaga po prostu wszystkim, nawet kompletnym laikom w kwestiach zaburzeńcow.
Jej filmiki to jakby pierwszy stopień wtajemniczenia w tych sprawach.
Super, że ci pomagają.

A wiecie, co mi przyszło do głowy? Może ten chłopak dowiedział się o nawrocie choroby nowotworowej, i dlatego tak się zachowuje. Niektórzy w taki sposób reagują, odsuwają się od partnerów, wiedząc, że sprawią im ból. Może myśli, że mniej będziesz cierpiała, Małgosiu, gdy się zawczasu rozstaniecie? Jest to możliwe?

Ja 86, jeśli do mnie odnosił się przytyk, dotyczący harlequinów i kloacznych programów telewizyjnych, to wielce nietrafiony.                                                    Mam kuzynkę, która dowiedziawszy się, że nie będzie mieć dzieci, zrobiła wszystko, żeby obrzydnąć swojemu partnerowi. Jak twierdziła, nie chciała marnować życia komuś, kto marzył, by zostać ojcem. Czasem i tak bywa. Dlatego taka myśl przemknęła mi przez głowę, gdy Małgosia wspomniała o chorobie partnera.

Ups... Agneseyes, musiałam przeoczyć tę wypowiedź Małgosi. To rzeczywiście nie rokuje dobrze, ale także bardzo źle świadczy o jej partnerze. Propozycja „niezobowiązującego seksu”, to już cios poniżej pasa. Jak w ogóle można komuś, kogo się kochało, składać takie propozycje. Mam nadzieję, Małgosiu, że odpowiednio zareagowałaś na takie chamstwo.