INTROWERTYCZKA A OSACZAJĄCA MATKA FACETA - Netkobiety.pl

Na to wychodzi że to jest typ kochającej mamusi za bardzo  i wszystko co robi uważa za troskę i pewnie nie widzi tego że kogoś może to męczyć i  że może nie odpowiadać drugiej stronie .Myślę że to że jesteś introwertyczką nie ma tu znaczenia bo nikt nie lubi chyba ciągłych wizyt a tym bardziej tej samej osoby.Ja tu widzę jeden sposób na rozwiązanie problemu czyli tylko i wyłącznie wyprowadzke o ktorej wspomniałaś najlepiej do innego miasta  bo to może zagwarantować  mniej wizyt przyszłej teściowej

Moja tesciowa jest podobna troche.
Najlepiej mieszkac daleko i jasno postawic granice.

Tak, ale to Twoja rodzina i wasze podejscie.
Autorce sie nie podoba cos takiego.
Nie podoba jej sie ogon przy robieniu czegos.

Jezeli tesciowa ja tak niby lubi i taka jest mila to niech zaakceptuje autorke taka jaka autorka jest.
Bo to nie jest bycie milym jak sie kogos zmusza do zmiany.
I nie, nie musi byc wdzieczna, ze tesciowa nie proboje jej krzywdzic... Co to za logika?
Moze mam meza calowac po stopach bo mnie nie bije. A przeciez moglby!
No pana Boga za nogi zlapala.
Zmuszanie kogos do bycia w sytuacji, w ktorej sie czuje niekomfortowo to nie jest bycie sympatycznym. To bycie egoistycznym.
Tesciowa ma swoje wizje i proboje do nich zmusic autorke.

Swoja droga... Raz w tygodniu? Siedzenie przy kawie z tesciowa?
Haha.
Tez jestem introwertyczna i co najwyzej raz na trzy miesiece. Raz w tygodniu to o wieeeele za duzo.

Autorko. Nie daj sobie wmowic NIGDY i NIKOMU ze powinnas miec inne potrzeby.
Twoje zycie jest dla Ciebie. Twoje potrzeby sa wazniejsze niz konwenanse i szczegolnie wazniejsze od potrzeb matki. Nie urodzilas sie by byc milutka i potrzebna. Urodzilas sie by byc szczesliwa.

Loka to ze Ty znasz i akceptujesz taki model nie oznacza, ze kazdy musi. Ja sobie nie wyobrażam sytuacji, ze mi ktos wpada na chate dzien w dzien bez uprzedzenia. To sa mlodzi ludzie. A moze akurat lataja nago po chacie (ja np lubie) albo uprawiaja seks. I co maja w panice szukac ciuchow bo mama sie dobija? Albo dac jej klucze i niech sobie wchodzi i czeka az skoncza? No trzeba miec troche wyobrazni ze jednak intymnosc i poczucie prywatnosci jest tu mocno wskazane. Szczegolnie ze oni rodzina poki co nie sa. Ona jest jego dziewczyna, nie zoną ani nawet narzeczoną i takich potencjalnych tesciowych moze miec jeszcze kilka.
Co do spotykania sie raz na jakis czas dla swietego spokoju to ja zrozumialam ze Autorka jest za ale boi sie z drugiej strony za mocno w to wchodzic bo gdy probowala to mama faceta od razu traktowala to jako sygnal checi mocnego zaciesnienia tej wiezi i przeginala. Dlatego Autorka woli trzymac przesadny moze nawet dystans niz tlumaczyc za kazdym razem ze kawa raz w tygodniu nie oznacza ze ma ochote z ta kobieta zyc niemal w komunie. To troche jak z niechcianym adoratorem, ktory niby chce sie tylko kolegowac ale kazdą akceptacje wyjscia na kawe czy piwo traktuje jako randke i potem wydzwania, pisze i wyznaje uczucia. Raz, drugi mozna dac temu szanse ale szybko stanie sie jasne że lepiej ograniczyc do minimum kontakt z takim "kolegą".
Autorka nie ogranicza chlopaka, on ma kontakt z mama codziennie, widuja sie codziennie. Ona naprawde nie ma takiego obowiazku. Co wiecej mysle, że duzo chetniej odwiedzalaby ta pania gdyby poprostu miala sygnal ze ona chetnie wypije razem kawke. Jak mi ktos na sile cos proponuje to tymbardziej nie mam na to ochoty i mnie od tego odrzuca. Mam taka kolezanke ktora lubi rozmawiac przez telefon przynajmniej raz dziennie i ma do mnie wieczne pretensje ze do siebie nie dzwonimy na zmiane dzien w dzien. Przez ta presje i pretensje nie tylko nie dzwonie codziennie ale wrecz trace ochote by dzwonic wogole. Lubie ja i mamy wspolne tematy ale poczucie ustawionego przez nia "obowiazku" tego kontaktu zabija we mnie chec do rozmowy i powoli ta znajomosc umiera.

Jeśli narazie nie możesz zmienić mieszkania, to pozostaje ci tylko próbować zmienić sytuację. Powiedziałaś tej pani raz, że nie lubisz codziennych odwiedzin i lubisz być sama, może powtarzaj to częściej? Na pewno jest jakis sposób aby to do niej dotarło, tylko go znajdź. Niewykluczone, że po prostu zbyt gwałtownie postawiłas granicę i ona nic z tego nie rozumie. Wypij z nią kawę, pogadaj i wyłuż jej jak chłop krowie na rowie swój punkt widzenia. Ustal konkretnie jakieś terminy kiedy może do ciebie przyjść z wizytą, a poza tym jej po prostu nie otworzysz drzwi. Wyłuż jej to jasno, bo w tej chwili odizolowałaś się, nie kontaktujesz się z nią i do niej nie dociera o ci chodzi. Jesli ona całe życie przeżyła  według jakiś jej zasad i nikt do tej pory nie uświadomił jej, że to może być po prostu dla kogoś męczące to wierzę, że nie mieści jej się to w głowie. Spróbuj po dobroci, otwórz się na nią, niech zobaczy że jej nie unikasz, że nie chodzi o to że  jej nie lubisz, tylko po prostu  ty masz inne potrzeby i chcesz by w twoim domu było inaczej i by je uszanowała.
Raczej jest osobą pogodną i niekonfliktową, więc jest nadzieja że w końcu się dogadacie.

Ja introwertyczna nie jestem a i tak Ci współczuję, bo nie wyobrażam sobie takiego naruszania prywatności.
Mój brat tak żyje z całą rodziną żony w stadzie mieszkającym blisko siebie i ten zwyczaj przenosi na wszystkich i wiem że tu żadna rozmowa nic nie da.
Jedynie tzw. całowanie klamki przez teściową i udawanie że Cię nie ma.
Możesz też spróbować ustalić jakieś stałe pory "karmienia" teściowej, kiedy do niej razem z chłopakiem pójdziesz, odradzam Ci zaprzyjaźnianie się..takie osoby później uważają, że można wtedy wejść Ci na głowę.
Ona jest pewnie straszną plotkarą? Bo takie osoby są zwykle..I często na płoty wpadają więc unikaj takich tematów o innych ludziach, rozmawiaj z nią o ociepleniu klimatu itp, s Twoje towarzystwo straci na atrakcyjności .

Chyba troszeczkę się zagalopowałaś i za szybko mnie oceniasz... w jednym poście nie dam rady zawrzeć wszystkich faktów, już ten pierwszy był tasiemcem.
Początkowo chodziłam, kilka razy w tygodniu, często też dlatego, że jak tylko mnie widziała przez okno, wyskakiwała zza drzwi i wołała do środka
"no chodź na kawę, no chodź na sok, no to jak nie teraz to przyjdź później, czekam"
- i tak non stop przez kilka tygodni, plus do tego ciągłe sms, ciągłe zaproszenia, niezapowiedziane wizyty.
Z własnej woli też chodziłam, zależy mi na dobrych relacjach.

Ale im dłużej ulegałam i przymykałam oko na wiele spraw, tym czułam się coraz bardziej osaczana.
Pani Mama lubego na coraz więcej sobie pozwalała, przestawała w ogóle szanować moją prywatność bo przecież jestem "swoja".
I wszystko oczywiście w dobrej wierze: kupowanie mi firanek do sypialni bez mojej wiedzy,
organizowanie gdzie i co mam powiesić z ozdób świątecznych oraz dawanie mi tych ozdób, itp.

Poza tym, to, że jestem z facetem, nie znaczy że z automatu zacznę traktować kogokolwiek z jego rodziny jak osobę, którą znam od lat.
Nie znaczy, że z automatu zaufam, polubię mimo wszystko i wszystko będę akceptować tylko dlatego, że to jego rodzina.
Dla mnie to obcy ludzie, łącznie z jego mamą.
Potrzebuję czasu, w moim przypadku będzie to zapewne trwało jeszcze dłużej niż u osób towarzyskich.
Jego mama oczekiwała ode mnie, że z samego faktu i kilkunastu wymienionych sms będę ją traktowała jak własną matkę.

MY PRZECIEŻ NAWET NIE JESTEŚMY NARZECZEŃSTWEM.

Jak to miałaby mieć swój klucz do mieszkania mojego i mojego faceta? Nigdy o takich układach nie słyszałam, ale u mnie się to nie zdarzy.

Introwertyzm to nie żakiet, bym mogła go zostawić w szafie. Czasem owszem, byłoby to przydatne.
Już działałam długofalowo wbrew swojej naturze i przypłaciłam to zdrowiem.
Więcej tego błędu nie popełnię.

Gdybym trafiła na matkę faceta, która by się o wszystko czepiała itd. zadziałałabym stanowczo i odpowiednio do sytuacji.

Mam się cieszyć, że jest mną zainteresowana mówisz?
Wolę, by zamiast tego zainteresowania mnie akceptowała taką jaka jestem, bez wywierania presji i bycia nachalną.

No ale  jak narazie twoje prośby i tłumaczenia nie robią na niej wrażenia? A może powinniście z facetem poważnie z nią porozmawiać? Nie tak na odczepnego  tylko poważnie postawić jakieś granice których wszyscy będą się trzymać .Tylko ciekawe czy pani mama wogóle przyjmuje do siebie takie wiadomości. No niestety musisz jakoś to rozwiązać bo jeśli nie możecie się w najbliższym czasie przeprowadzić to ta kobieta Cię zamęczy

Pory karmienia haha
Właśnie tak niestety jest, ja próbowałam się z nią zakolegować, chciałam mieć bliższą relację.
Ale obawiam się, że właśnie stracę przy tym siebie...
No i dotknęłaś też pewnej sfery, która bardzo ograniczyła moje zaufanie - plotkarstwo.

Nie jest to może jakaś nawiedzona plotkara, ale lubi. Dużo mówi o innych ludziach, w większości których nie znam.
Strasznie tego nie lubię. Nie interesuje mnie to i szkoda mi na to energii i pamięci podręcznej mojego mózgu.
A tego czego się nasłuchałam o chłopaku jej córki, oczywiście za ich plecami, daje mi mocny sygnał, żebym swoje sprawy i zwierzenia trzymała od niej z daleka.

Ona od pewnego czasu cały czas ma problem i powtarza, że nie wie jak do mnie dotrzeć.
Tylko ja tak na prawdę nie wiem czego ode mnie oczekuje.
Nie zgadzamy się na wielu polach, ona uważa że ma we wszystkim rację, gdy rozmawiamy i chcę się wypowiedzieć to mi przerywa i mówi, że nie mam racji bo jest tak jak ona mówi.
Oczywiście robi to spokojnie, nie agresywnie, ale dla mnie taka rozmowa nie ma sensu.
To nie jest wymiana zdań, tylko ona wie lepiej i już.

Mam wrażenie, że najlepiej by było jakby pani Mama mogła wchodzić do nas kiedy chce,
najlepiej bez pukania od razu, dzień w dzień,
chciałaby o wszystkim wiedzieć, decydować co mamy robić, jak mamy żyć, gdzie i z kim chodzić.

Kiedyś nawet zorganizowała nam kolację z jej siostrą i facetem. Bez naszej wiedzy.

Tak właśnie będę musiała zrobić.
Chciałam, żeby było luźno, otwarcie, bardziej rodzinnie, mniej oficjalnie ale widzę, że się nie da bo jest przeginanie w drugą stronę...

-------------
Nie pisz, proszę, postów jeden pod drugim – łamiesz w ten sposób regulamin. Jeśli chcesz coś do swojej wypowiedzi dopisać, użyj opcji "edytuj", która znajduje się po prawej stronie każdego z Twoich postów.
Z góry dziękuję i pozdrawiam, Olinka

Ja bym oszalała w takim układzie, tak że Cię rozumiem.

Zawsze się mówi o tym, żeby porozmawiać, ale tutaj rozmowy już były - i to prowadzone i przez autorkę, i jej chłopaka. Ja bym chyba zrobiła tak: przy następnej okazji typu dobijanie się do drzwi albo podczas Twojej wizyty u matki partnera - krótki komunikat. Nie rozmowa, nie roztrząsanie tego, nie przekonywanie, przerzucanie się argumentami itp., tylko właśnie komunikat. Dlaczego? Podejrzewam, że wszystko teściowa już słyszała, tylko zignorowała, więc należy się powoli godzić z tym, że ona tego po prostu nie zrozumie, natomiast co można zrobić, to wymagać, żeby i bez zrozumienia zaczęła się stosować do Twoich zasad, jeśli chodzi o kontakt.
Co bym powiedziała? Że nie czuję się swobodnie, kiedy ona wywiera presję w kwestii odwiedzin, na czym cierpi zarówno moje życie zawodowe, jak i prywatne. I że chętnie od czasu do czasu wpadnę do niej czy zaproszę ją do siebie, jeśli obie akurat będziemy miały chęć na spotkanie, ale jednocześnie życzę sobie, żeby ona uszanowała moje zdanie w tej sprawie i zrezygnowała z wizyt niezapowiedzianych czy zapowiedzianych chwilę wcześniej - tak, że nie mam szansy odmówić. I na koniec, że mówię jej o tym, bo dla własnego dobra/komfortu nie będę takich odwiedzin akceptować, a nie chcę, żeby te różnice wpłynęły negatywnie na nasze stosunki.
I przede wszystkim nie dawałabym się wciągnąć w dyskusję. Nie chcesz jej przekonać do swoich racji (gdyby była w stanie Cię zrozumieć, to już by to zrobiła), tylko wymagasz, żeby uszanowała Twoje zasady. W tym nie ma nic złego ani niegrzecznego. Tak samo jak w tym, że czegoś chcesz, a czegoś nie. Jak by próbowała zrobić z tego przerzucanie się argumentami (a przecież to nie tak, że jedna z Was może przekonać drugą, mieć rację itp. - to nie taka rozmowa), powtarzałabym do znudzenia, jak katarynka, że rozumiem, że ma taką opinię na ten temat, ale ja mam inną. Żadnego tłumaczenia, że mam mało czasu, że czasem jestem zajęta, że może źle się czuję, że coś tam, bo to są wszystko rzeczy, z którymi można dyskutować. A Ty po prostu nie chcesz, bo Ci to nie odpowiada. I już.
No i konsekwencja. Jak napisze - grzecznie odmawiasz, znowu bez tłumaczenia (napiszesz, że nie masz czasu - a ona "to tylko na chwilkę" i możecie się tak bawić...), ewentualnie proponujesz pasujący Ci termin, choćby i za tydzień. Jak przyjdzie - możesz otworzyć, spytać, czy coś się stało, a jeśli nie, to przypominasz o tym, co jej powiedziałaś na temat takich wizyt (znowu - nie tłumaczysz się!) albo i nie otwierasz wcale; jeśli przy kolejnym - ustalonym wcześniej - spotkaniu okaże niezadowolenie, że jej nie wpuściłaś, Ty wyrażasz zdziwienie, że się pojawiła, bo przecież informowałaś ją, że nie akceptujesz takich wizyt. No... i tak dalej. Byle bez tłumaczeń i prób przekonywania; wymagaj uszanowania Twoich zasad i nie dopuszczaj do ich naginania/łamania (wpadła tylko na chwilkę, no jak już jej otworzyłam, to niech wejdzie).

To JEGO matka. Więc bardziej jego problem.
W końcu bym chyba tak postawiła sprawę, bo jak z własną matką nie może dać sobie rady to d..a z niego nie facet.

Zresztą może o to chodzi, by Ciebie zniechęcić,a kobieta tak naprawdę Cię nie cierpi. Czemu daję wyraz w rozmowach z innymi, w tym z własnym synem.

Moim zdaniem błędne jest założenie, że teściowa postawi na swoim, a frustracja płynie właśnie z pozwalania jej na to stawianie. Raz zakomunikować krótko, jak się widzi ewentualne wizyty, a potem konsekwentnie się tego trzymać i nie pozwalać na więcej. Tyle. Bo co ta teściowa wtedy może zrobić? Pisać? Niech sobie pisze, raz jej odpisać, że teraz się nie spotkamy i tyle, chce pisać dalej? Droga wolna, bez odzewu. Dzwonić? Odebrać, odmówić, wydzwania dalej? Wyciszyć telefon, zignorować. I co wtedy jej zostaje? Dobijanie się do drzwi? Znowu krótki przekaz, że teraz nie, zamknąć drzwi, niech sobie puka dalej, założyć słuchawki/stopery, nie przejmować się przede wszystkim - bo i czym? My mamy to, co chcemy, a co nam do tego, czego chce teściowa? To jest już jej problem. Stąd to co najwyżej teściowa może się obrazić, wyzywać, zrywać kontakt; my? Po co, skoro nie dopuszczamy do kontaktów wtedy, kiedy nie mamy ochoty? Przecież, na litość boską, ta teściowa nie może się teleportować do domu autorki, więc jeśli autorka faktycznie postanowi postawić na swoim, to teściowa co najwyżej może manifestować swoje niezadowolenie. Ale to już autorkę obchodzić nie musi.

Hehe dzięki za współczucie
Mnie też takie zachowanie po prostu osłabia, nigdy nie miałam z czymś takim do czynienia bo przed tym związkiem bardzo długo byłam sama z wyboru.
A tu taki zonk, prawie 30 lat na karku i w zasadzie obca kobieta, która mówi mi czym myć podłogę bo ona tak robi od lat...
Do pewnego czasu puszczałam płazem wszystkie takie teksty, z uśmiechem no ale kurka...od 18 r.z. sama mieszkałam i utrzymywałam się i wszyscy o tym normalnie wiedzą.
Nie chcę pałać jakąś niechęcią, bo też nie wiem co się dzieje w głowie starszej kobiety matki, nie mam dzieci.
Ale na brak szacunku i takie chamskie przekraczanie moich granic sobie nie pozwolę bo wpływa to na mnie totalnie destrukcyjnie.

Dokładnie tak jest jak napisałaś w pierwszej części wypowiedzi.
Najgorsze jest to, że jak ktoś nie umie nazwać rzeczy po imieniu, to w życiu nie odbierze tego jak manipulację i szantaż emocjonalny, z racji tego że wszystko odbywa się na zasadzie "ale ja chciałam dobrze bo Cię tak bardzo lubię".
Generalnie robi bałagan, później tłumaczy się swoimi "ale ja..." , a ja w oczach ślepych na takie zagrywki znajomych nam wspólnie ludzi wychodzę na jakąś jędzę.
Bo przecież nikt jej od strony bycia "matką faceta" nie poznał.

Co do tego pomysłu wolę nie ryzykować, bo ona chętnie chodziłaby ze mną wszędzie podejrzewam
i później to już w ogóle się nie uwolnię.
Boję się cokolwiek zrobić póki nie będę pewna że rozumie i akceptuje to jaka jestem (o ile w ogóle), na pewno
nie chcę zwiększać częstotliwości spędzania wspólnego czasu bo widzę, że jak się tak dzieje
to pani Mama odfruwa za daleko ze swoimi zapędami...

Nie no mam w nim wsparcie, on na początku nie widział tego aż tak, bo jako syn inaczej odbiera plus pracuje poza domem więc nie odczuwa tego na własnej skórze tak jak ja. Jesteśmy też nowicjuszami w takim wspólnym pożyciu, więc niektóre sytuacje są dla nas kompletnie nowe...
Sam momentami oczy na wierzch wybałuszał, bo nie mógł pojąć tych zachowań i się nie spodziewał.

Ale jak zaczęłam mu mówić jak odbiera to osoba z zewnątrz to przyznał mi rację i bierze też sprawy w swoje ręce.

Po prostu ta kobieta jest wybitnie spragniona bliskości z kimś, na pewno ze względu na to, że od męża nie dostaje i nie dostała tyle miłości ile by chciała co wielokrotnie sama powtarzała.

Może i mnie nie cierpi, kto ją tam wie.

Tresura haha Boże to jest straszne, przykre i śmieszne w jednym.
Normalnie jak w grze strategicznej.
Co do przepraszania - dobrze, że mi to napisałaś - DZIĘKI!
Mimo, że bronię swój "teren", jestem też wrażliwa i często zastanawiam się czy nie przeginam, czy nie robię krzywdy, przykrości...i wtedy patrzę jak ja się czuję i jak to wpływa na moje życie...i się otrząsam.
Ja nawet jej mówiłam i podkreślałam, że to czy tamto jest dla mnie normą.
Ale ona swoje, jak grochem o ścianę.
Plus ciągła jej zabawa żeby wzbudzić współczucie i poczucie winy.

Najwyżej jak moja żyłka cierpliwości pęknie to już totalnie to oleje i zacznę ją traktować jak obcego,
czyli niezbędne minimum kontaktu raz na kilka miesięcy jeśli zajdzie potrzeba.
Na siłę prosić się o zaakceptowanie mnie takiej jaka jestem nie zamierzam, a ludzi którzy nie odwzajemniają mi szacunku traktuję vice versa .

Pojawiać się może przy tym pzedmiotowe traktowanie kogoś, kogo uważa sie za swoją własność, skoro możn anim dowolnie manipulowac i ustawiać mu życie..
Ciężka sprawa..W każdym razie miej świadomość, że trzeba będzie zastosować radykalne środki..

Nie masz się co śmiać bo taką tresurę i grę strategiczną już stosuje przyszła teściowa na tobie Myślisz że wzbudzanie poczucia winy, granie ofiary, zasypywanie wiadomościami i zmiana tematów z niewygodnych na jakieś smutne wspomnienia to co to jest Wygra ten kto będzie bardziej konsekwentny w swojej strategii

Witam.Ja też jestem introwertyczką,podobnie jak Ty lubię ciszę i spokój.Nie przepadam za gośćmi w domu ani wielkimi imprezami.Też nie lubię,gdy np.szykuję obiad dla 3 osób a nagle wpada mi jeszcze 5.Uważam ,że mama Twojego faceta jest wręcz trochę bezczelna narzucając Ci swoją osobę,kiedy Ty tego nie chcesz.Dla mnie też byłyby uciążliwe takie kontakty zwłaszcza gdy mam coś innego do roboty.Najlepszym wyjściem z sytuacji będzie wyprowadzka.

Skoro mama odchowała już dzieci, nie pracuje, nudzi się, niech zapisze się do jakiegoś klubu, organizacji itp., gdzie spotykają się ludzie w podobnym wieku i mają o czym rozmawiać. Może Autorka z chłopakiem cos znajdą w okolicy i zaproponują mamie?