Mąż nie cieszy się z ciąży! - Netkobiety.pl

Postawiłaś go pod ścianą i teraz masz tego efekty.
Moim zdaniem on słusznie Cię obwinia, za bardzo naciskałaś i wymusiłaś na nim tę decyzję.

Pozostaje modlić się, żeby on z czasem zaakceptował sytuację i stał się ojcem. Jeśli nie, to masz z głowy męża i ojca dla dziecka.

Zgodził się, bo nie chciał rozstania, to jeden z najgorszych szantaży, jaki można zafundować drugiej osobie.

W kwestii posiadania dzieci nie ma kompromisów, niestety.

Jeśli on nie pokocha tego dziecka, to cała trójka będzie nieszczęśliwa.

Autorko - powinnaś była odejść, po prostu. Teraz pozostaje mieć nadzieję, że wszystko się ułoży...

Wiem, że jest w tym dużo mojej winy ale też weź pod uwagę, że wcześniejsze ustalenia były zupełnie inne dałam mu wybór znał jasno moje oczekiwania od samego początku. To nie była kontrolowana wpadka...

To też nie było tak, że go zmusiłam na siłę 3lata czekałam cierpliwie, aż będzie gotowy, moje oczekiwania też miały w tym wszystkim  znaczenie.... Skoro wiedział, że faktycznie nie chce mógł się nie zgodzić...

Chyba zostaje Ci tylko czekać i dać mu czas żeby dotarło to do niego ale sam musi podjąć decyzje  bo inaczej nie będzie tu happy endu

Ale jest tam wyraźnie napisane, że w ostatnich momentach powiedział, że chce też tego dziecka i będzie się cieszył z ciąży bo inaczej nigdy bym się nie zgodziła na to! Jak kategorycznie odmawiał czekałam 3 lata nie próbowałam go wrobic!

Mogę prosić o wskazanie tego tekstu?

Przeczytaj dokładnie cały tekst jest napisane, po ostatnich ustaleniach, że albo rozstanie albo decyzja i mąż powiedział, że będzie cieszył się z ciąży a jak zrobiłam test od razy była zmiana zdania!

Z jednej strony nie jestem za stawianiem jakichkolwiek warunków ukochanej osobie "zrób coś tam albo się rozstaniemy", ale piszecie, że autorka powinna była po prostu odejść. Odchodząc przecież musiałaby podać jakiś powód, czyli w tym wypadku odmienne oczekiwania i wtedy on najprawdopodobniej zrobiłby to samo co zrobił po postawieniu ultimtum, czyli powiedział "no dobra, skoro Ci tak zależy to zróbmy sobie to dziecko". Mąż autorki to dorosła osoba, podjął decyzję i nie może mieć żalu do autorki, że za szybko zaszła w ciążę...

Niestety. Ryzyko zostało podjęte i dopiero się okaże, czy było warto stawiać na swoim.

Myślę, że zna partnera jak nikt inny, wiedziała, że on tego dziecka nie chce. Wiedziała, że się do tego zmusza. Odpowiednim wyjściem było po prostu odejść, albo poczekać, aż partner będzie gotowy.
Teraz trzy osoby będą cierpieć.

Napisałam Ci już, co bym zrobiła.
Moim zdaniem popełniłaś duży błąd, którego konselwencje poniesiecie wszyscy.

Tak zastanawiam się co facet czuł i myślał kochając się z autorką, że może jednak nie zajdzie w ciąże? Moim zdaniem człowiek mimo 28 lat mało odpowiedzialny i nie wiem czy w pełni dojrzały. Po co mu była żona skoro w głowie ciągle ma towarzystwo, imprezy, podróże - to to co kocha najbardziej. I też drogie panie nie zwalajcie winy na autorkę. Średnio rozgarnięty mężczyzna może przewidzieć że kobieta ~ 30 lat będzie chciała mieć dziecko. Co do zwalania winy i o zniszczonym życie (jeżeli takie słowa dosłownie padły) to napiszę trochę po chamsku: Jak by myślał to by nie wkładał. Szkoda jedynie dziecka bo albo będzie wychowywany bez biologicznego ojca albo ten ojciec nie za bardzo będzie kochał to dziecko. Tym bardziej że przed ślubem ustalili kiedy zdecydują się na potomstwo. Co najbardziej mnie wnerwia to uogólnienie że ludzie którzy mają dzieci są nieszczęśliwi. Jak to fajnie tylko widzieć swoje szczęście nie licząc się ze szczęściem innych.

Jeżeli uważam że ktoś mnie szantażuje i ma inne priorytety niż ja - odchodzę.
Wychodzi z tego że oboje inaczej wyobrażali sobie co to znaczy założyć rodzinę. Dla mnie powinien się najpierw wyszaleć a potem myśleć o założeniu rodziny. Ślubem chyba nikt go nie szantażował?

Ciężko jest odejść, gdy w grę wchodzą uczucia. Nie każdy potrafi sobie racjonalnie pewne rzeczy wytłumaczyć.
Niemniej jednak, zgadzam się z Tobą. Powinien był odejść.

Oczywiście, że jego do niej. Myślisz, że z nudów się na tą ciążę zgodził?
Nie powinien był. Ona też nie powinna była pewnych rzeczy robić. Oboje dali ciała. Teraz pozostaje czekać.

Nie wiem, może jestem jakaś inna, ale dla mnie wymuszone obietnice nie mają żadnej wartości...
Na miejscu Autorki nie cieszyłabym się tą ciążą, skoro została wywalczona na siłę i szantażem. Nie chciałabym łaski.

Błędem jej męża było to, że nie postawił na swoim w pewnym momencie, a potem zgodził się na wszystko, mimo, że nie był pewien swojej decyzji.

Ogólnie jestem zdania, że w kwestii posiadania dzieci nie ma kompromisu. Albo obie strony chcą mieć dzieci, albo należy się rozstać, bo inaczej w końcu zawsze ktoś jest nieszczęśliwy.

Nie no wynika z tego wszystkiego, że ja jestem winna, mam co chciałam bo go zmusiłam postawiłam pod ścianą.... a jego wcześniejsze obietnice i zapełnienia to co? Zwodzil mnie co roku mialo być za rok.... Chyba mam prawo czuć się oszukana... Teraz noszę jego dziecko płacze denerwuje się a jego to nie wzrusza... W lipcu tego roku miałam podejrzenie zlosliwego nowotwora piersi biopsje jak czekaliśmy na wyniki powiedział mi że jak wszystko będzie ok zaczniemy się starać o dziecko na pewno się uda i będziemy szczęśliwą rodziną po tych słowach uwierzyła że będzie ok wcześniej jak mówił kategorycznie nie robiłam cos na siłę czekalam 3 lata.... Wiedział że nie chce zwlekać z założeniem rodziny znał moje poglądy szkoda że jego zmieniły się po ślubie.....

W ciąży hormony szaleją, fakt. Robienie z siebie ofiary nie sprzyja ani autorce, ani jej mężowi, ani ich dziecku.
Może warto zakopać topór wojenny?

Licytacji ciąg dalszy?

Czego oczekujesz i na forum od nas - użytkowników, i od męża?

Powiedział przed ślubem, że chce rok po ślubie a nie kiedyś czy w przyszłości.... rok po ślubie że za rok bo teraz nie jest gotowy  i tak w kółko jest to wyraźnie napisane.
Przed staraniami powiedział że chce po akcji z nowotworem a po teście powiedział  że nie jest gotowy, że chciał między 30 a 35 to kto kogo oszukał?

Niczego nie oczekuję od nikogo.

Zapamiętajmy. I wyciągnijmy wnioski.

Zgadzam się z tym.

Janix, to Autorce bardzo na tej ciąży zależało, zaszantażowała męża odejściem, plus jeszcze było u niej podejrzenie raka. Myślę, że to miało spory wpływ na podjęcie przez niego takiej, a nie innej decyzji.

Widzisz, ja już byłam w związku z facetem, który chciał się ze mną ożenić. Oświadczył się, gdy był gotowy. Decyzję o dziecku też podjęliśmy wspólnie i bez presji.
Gdyby nie był gotowy, nie zmuszałabym go. Gdybym go bardzo kochała, czekałabym. Gdyby jednak papier/dziecko był dla mnie ważniejszy od naszej miłości, odeszłabym i poszukała kogoś, kto od razu będzie chciał papier/dziecko.

Bardzo możliwe, że za jakiś czas sytuacja się poprawi.
Tego Ci, Autorko, życzę.

Edytowałam, zerknij.

Wiesz, on na początku związku powiedział, że chce mieć dzieci, ale KIEDYŚ. Potem obiecywał pod presją, ja już pisałam, że dla mnie takie obietnice są bez sensu. Autorka doskonale wiedziała, że to wymuszone. Nie jest przecież ślepa ani głupia.

Poza tym, nie oszukujmy się, człowiekowi z wiekiem zmieniają się poglądy, priorytety. Tylko krowa nie zmienia poglądów.

Jeszcze dopiszę, że dziecko to bardzo ważna kwestia, to nie kupno nowego smartfona... rodzicem się potem będzie całe życie. Trzeba być naprawdę pewnym, że się tego chce.

@Cyndli, oni umówili się że nie KIEDYŚ tylko po roku, minęło 3. Pisanie o raku jest raczej nie fair bo zaraz ktoś napisze że robiła to bo była chora (chociaż ja w takiej sytuacji tez chciałbym potomka zostawić). W związku z tym że facet głupoty gadał przed ślubem i w dalszym ciągu szuka winnych tylko nie on napisze tak: po co autorce zawrócił w głowie, ona go do ślubu nie ciągnęła. Co napiszecie żonie której mąż odszedł do młodszej bo ma lepszy seks? Miał prawo bo człowiekowi się priorytety zmieniły a to że zapewniał o dozgonnej miłości bo po ślubie już to się nie liczy? Ktoś tu chyba kogoś oszukał trochę. Ktoś nie dotrzymał umowy, chyba że po ślubie umowy przestają obowiązywać?

Podróże z dzieciaczkiem są jak najbardziej możliwe. Więc z tego rezygnować by nie musiał. Często w tatrach mijam tatusiów z dziećmi w plecaczkach. W skałkach widzę jak jeden z rodziców się wspina z kolegą jako asekuracją, a drugie opiekuje się w tym czasie dzieckiem. Potem takie dzieci często przejmują pasje rodziców

Nic nie poradzisz na to, że jesteś w ciąży. No mąż także nie. Teraz zostaje wam poskładać tak życie, żeby jakoś to szło dalej.
Pogadaj z nim, ale spokojnie.
Ty młodsza nie będziesz i z biegiem czasu szanse na ciążę u kobiet maleją, za to rosną szanse na dziecko z zespołem Downa.
Co jest ważniejsze - imprezy i kolesie, czy Wasze życie?
Pretensje nie zmienią biegu wypadków i dzieciak i tak się pojawi na świecie. My, osoby posiadające dzieci jakoś jednak istniejemy na świecie, i nie chodzimy w worach pokutnych, żeby zaznaczyć, że jest nam ciężko. Czasami jest niełatwo, czasami bardzo trudno, ale w większości czasu jednak jest fajnie. Da się żyć
Jak on sobie wyobraża Wasze dalsze życie skoro już teraz w nim niemal nie uczestniczy?

No w ostateczności, gdyby szedł w zaparte, spakował bym się i wyprowadziła.

Cyngli

Serio?? Koleś robił dziewczynę w balona zwodził latami a Wy go bronicie nie wierzę w to co czytam kobieca solidarność haha chcielibyście być na jej miejscu?

Spostrzeżenia Janix2 są trafne była rozmowa przed ślubem konkretne ustalenia a argument, że krowa nie zmienia zdania hmmm równie dobrze mógł odejść do innej też by było ok bo zmieniły mu się priorytety!
tyle lat dobrze znał jej oczekiwania dziewczyna dała wybór ja też byłam w związku z tego typu mężczyzna wiecznie niegotowy Piotruś Pan i takim trzeba dać ultimatum chyba, że chce się czekać latami na ślub, dziecko i się nie doczekać!

Soniapatek91 badz silna trzymaj się! Mam nadzieję, że pójdzie po rozum do głowy i kiedyś Ci podziękuję, że wytrzymałaś dla waszej rodziny ten trudny czas sama jestem w ciąży i wiem jaki to ciężki czas dla kobiety nie wyobrażam sobie co musisz czuć! Ciąża też była dla nas lekkim zaskoczeniem ale jak facet kocha to będzie się troszczy o żonę i pokocha dziecko mimo wszystko ludzie zaliczają wpadki i nikt takich cyrkow nie robi tylko wspiera! Tym bardziej po tylu latach związku!

Można się przerzucać winą z jednej strony na drugą, tylko po co?
Oboje rozmijają się w swoich oczekiwaniach. Z jednej strony to dziwne, żę facetowi zmieniły się priorytety a z drugiej takie szantaże, jakie zastosowała Autorka są rzeczywiście słabe.
Wygląda na to, że dziecko jest dla Autorki absolutnie na pierwszym miejscu i rozczarowała się podejśćiem partnera. Teraz tylko należy oczekiwać, że facetowi się MOŻE odmieni.

Dramat, dziewczyno, dramat. Jak można wymuszać  na kimś szantażem tak poważne decyzje, jak o dziecku? On się boi, nie był gotowy zostać ojcem, faktycznie musi Cię bardzo kochać skoro nie odszedł po samym tak postawionym ultimatum: dziecko albo rozstanie.
No i oby się nie okazało, że mimo tej zgody pod wpływem dociśnięcia do ściany, sytuacja go jednak przerośnie i odejdzie teraz.

Zmusilam męża siła do dziecka. Była pewna, że skoro ja się cieszę to wszystko będzie idealnie.

Czas skończyć być zapatrzona w siebie egoistką i przyjąć do wiadomości, że w związku obok Ciebie istnieje druga osoba.